Μια μέρας ακροατής της “ελεύθερης” ΕΡΤ

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουλίου 5, 2013

Επειδή δεν μπορώ να διορθώσω τον τίτλο, ορθή επανάληψη:

Μιας μέρας ακροατής της “ελεύθερης” ΕΡΤ

Πάνε 50 χρόνια που έζησα με τη βελόνα(πραγματική ή ψηφιακή) κολημένη στη συχνότητα του Β’ Προγράμματος… Ως ότου το έπαψαν από “ψυχαγωγικό” και μετακόμισα (τη βελόνα) στο αδέρφι του. Αυτό, ακόμα και στον καιρό της “κυριαρχίας” της “ελεύθερης ραδιοφωνίας”(πλην όμως πάντα ιδιόκτητης).

Περισσότερο άκουγα παρά έβλεπα, χτες, την ΕΡΤ για να καταλήξω να ακούω μόνο την καλή μουσική της ΕΡΑ Θεσσαλονίκης(όταν “είδα και αποείδα”).

Και σκέφτηκα να αποτυπώσω “εντυπώσεις”.

Να εκληφθεί ως ένα ακόμα κείμενο στη σειρά άρθρων μας “γιατί δεν πέφτει ο ρημάδης ο καπιταλισμός”(κεφάλαιο 5). Κατ’ αρχήν, δεν πέφτει γιατί δεν υπάρχει. Κατά “δεύτερο”, έχουμε γράψει πολλά για το “γιατί δεν πέφτει”.

1. Η θεματολογία των εκπομπών, εξαιρώντας τη συστηματική παρουσίαση του “προβλήματος που λέγεται ΕΡΤ”, δεν διαφέρει από τη θεματολογία των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών.

Ώρες ατέλειωτες ξοδεύτηκαν στην τρομολαγνική παρουσίαση των “διαπραγματεύσεων” για τη δόση μας, μεταξύ “κυβέρνησης” και απεσταλμένων της Ύπατης Αρμοστείας των δανειστών. Είναι η μικρή συνεισφορά της “ελεύθερης” από κρατικό – εξουσιαστικό παρεμβατισμό ΕΡΤ στον αποπροσανατολισμό και την καλλιέργεια φόβου και σύγχυσης ανάμεσα στο πλήθος. Συνεισέφεραν, με τη σειρά τους, στο παιχνίδι “θα την πάρουμε – δεν θα την πάρουμε και, τελικά, με τι αντάλλαγμα;”. Κι ας ακούγεται κάποιες στιγμές ότι μπορεί όλα αυτά να είναι “επικοινωνιακό παιχνίδι”, πριν τη δόση μας. Ηθελημένη ή “αθέλητη” συμβολή της “ελεύθερης τηλεόρασης” στο “παιδί μου κάτσε φρόνιμα, για να φας όλο το φαϊ που σου δίνω“. Στην αντίθετη περίπτωση, θάρθει ο μπαμπούλας, με τα γνωστά πολλά πρόσωπα. Το τελευταίο τόδωσε ο Στουρνάρας: “θάχαμε γίνει Αίγυπτος, αν φεύγαμε από το ευρώ”(η επικαιρότητα στην υπηρεσία των φοβιστικών παραμυθιών).

Δόση “μεθαδόνης” δίνει και η “ελεύθερη ΕΡΤ” στους εξαρτημένους από το μιας κάποιας ιδιοκτησίας χρήμα, που άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να το έχουμε, παρ΄εκτός να μας το δανείσουν. Κανείς “έγκριτος” και, στην περίπτωση μας, αδέσμευτος και ελεύθερος από κρατικές εξαρτήσεις, “αναλυτής” στην οθόνη της “ελεύθερης ΕΡΤ” δεν βάζει και δεν απαντά στην απορία: “γιατί να μας το δανείζουν αντί να το τυπώνουμε;”.

2. Από τον τηλεοπτικό φακό ή το ραδιοφωνικό μικρόφωνο παρέλασαν και καθ’ όλα σεβαστοί “άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών”. Για να τοποθετηθούν, με τη σειρά τους, στο “πρόβλημα που λέγεται ΕΡΤ”.

Με περισσή ευγένεια, κοινή και μη αμφισβητήσιμη επωδός ήταν το “ο λαός δεν ξεσηκώνεται”(ενώ πρέπει να το κάμει κι αν δεν το κάμει τώρα, πότε θα το κάμει;).

Δική μου απορία: Κάλεσε κανείς το λαό να “ξεσηκωθεί” και για ποιο πράγμα; Το μόνο που ακούω και βλέπω είναι καλέσματα για συμπαράσταση ώστε να μην κλείσει η ΕΡΤ. “Συμπαράσταση λαέ” είναι το μόνο που ακούγεται, όπως από κάθε άλλη ομάδα ή συνδικαλιστική συντεχνία. Ο λαός σε αυτά τα καλέσματα είναι πάντα “εκείνος ο άλλος”, που πρέπει να σταθεί αλληλέγγυος και συμπαραστάτης σε έναν αγώνα, που δεν είναι ή είναι και, τέλος πάντων, πρέπει να γίνει δικός του. Αυτοί που απευθύνουν τέτοιες προσκλήσεις, αυτοί που κρίνουν τον βαθμό και το μέγεθος της “συμπαράστασης”, δεν είναι λαός. Αλλιώς, δεν θα τον προσκαλούσαν και δεν θα τον έκριναν, ως κάποιοι “τρίτοι”, που ξέρουν περισσότερα. Ακόμα, και όταν καλείται και πάει, είναι το ντεκόρ, το σκηνικό μιας μεγάλης συγκέντρωσης ακροατών και θεατών. Του δίνουν τον λόγο -το μικρόφωνο- μόνο ως γραφικά συμπαραστεκόμενη φιγούρα, με τον τρόπο που εδώ και χρόνια του δίνεται ο λόγος στα “ρεπορτάζ του δρόμου”. Ο λαός είναι η γαρνιτούρα, η διακόσμηση των μεγάλων στιγμών.

3. Και κάπου εκεί ανάμεσα, μας ενημερώνουν για τη συγκινητική και μεγάλη συνέλευση δημοσιογράφων, καλλιτεχνών και πανεπιστημιακών, που έγινε στο προαύλιο της Αγίας Παρασκευής (βοήθεια μας). Και με τον κλασσικό τηλεοπτικό τρόπο, είδαμε αναγνωρίσιμα πρόσωπα να παρελαύνουν στην οθόνη με αποσπάσματα από τοποθετήσεις.

Τούτη ήταν η στιγμή που μου άρεσε, γιατί ακούστηκε η λέξη “αυτοδιαχείριση” στα της ΕΡΤ. Δεν μπορω να γνωρίζω το τι ακριβώς ειπώθηκε και ποια μπορεί να ήταν η εικόνα. Η τηλεοπτική εκδοχή της έδωσε την εντύπωση της “αυτοδιαχείρισης” της ΕΡΤ, ως προοπτική και πρόταση. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται κάτι τέτοιο. Οι εργαζόμενοι στα μουσικά σύνολα είπαν κάτι αντίστοιχο, καθώς και μια κάποια “ανοιχτή συνέλευση”.

Φυσικά, με τον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβάνεται την “αυτοδιαχείριση”. Στη συγκεκριμένη συνέλευση ακούστηκε “να συγκροτηθεί ένα σώμα από εκπροσώπους φορέων”. Να υπάρχει, πάντα, μια διαμεσολάβηση, κάτι το έγκυρο, όπως οι “προσδιορισμένοι” φορείς στη θέση της απροσδιοριστίας που είναι ο χύδην λαός. Μόνο οι εργαζόμενοι στα μουσικά σύνολα ήταν σαφείς και ξεκάθαροι όταν στην ανακοίνωση τους είπαν: “δώστε την ΕΡΤ στο λαό“. Δεν πρόσθεσαν “μεσολαβητές” και άλλα τέτοια.

Η συνέλευση των δημοσιογράφων, καλλιτεχνών κλπ θα συνεχιστεί και σήμερα, όπως μας πληροφόρησε η ελεύθερη ΕΡΤ. (Να αναμένουμε αποφάσεις;)

Παρά το χαρούμενο και ευχαριστημένο τόνο της παρουσίασης της είδησης, τα συνδικάτα συνεχίζουν να συζητούν με τον αρμόδιο υπουργό για το πώς θα απολυθούν εργαζόμενοι: Μέσω του “ενδιάμεσου φορέα” που κατέθεσε στη βουλή προς ψήφιση η κυβέρνηση ή μέσω μιας “ανοιχτής ΕΡΤ”, όπως είναι σήμερα; (Αυτό κατάλαβα από την παρουσίαση αυτής της είδησης κι αν κάνω λάθος, συγχωρέστε με).

Οι συζητήσεις και οι πιθανές αποφάσεις της ωραίας συγκέντρωσης δημοσιογράφων, καλλιτεχνών κλπ, μάλλον, δεν λαμβάνονται υπόψη από τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα.

Ακόμα και αυτό το “συνέλευση δημοσιογράφων, καλλιτεχνών κλπ” δείχνει τον αριστοκρατικό και συντεχνιακό τρόπο σκέψης κάποιων, που αποφασίζουν για το τι μέλει γεννέσθαι. Γιατί όχι μια ανοιχτή συνέλευση όσων επιθυμούν να προσέλθουν σε διαδικασίες λήψης αποφάσεων; Γιατί όχι μια “λαϊκή συνέλευση”;

(Αφήνω, ως δευτερεύον ζήτημα, το τι θα παρουσιαστεί τηλεοπτικά, αν αυτό κάποτε συμβεί. Από την οθόνη θα προβληθεί κάθε τοποθέτηση που θα προέρχεται από “αναγνωρίσιμο” πρόσωπο και όχι κάθε σημαντική τοποθέτηση. Ας συμβεί το αντίθετο κι ας διαψευστώ).

Κατόπιν όλων αυτών, χώθηκα στο κλασσικό καταφύγιο της μουσικής ακρόασης στο πάντα ωραίο ραδιόφωνο της ΕΡΑ.

Μήπως, ζητάω πολλά (και δεν τόχω καταλάβει);

Με εκτίμηση και αγάπη,

ο παθητικά σκεπτόμενος και μόνιμα άπραχτος ακροατής – τηλεθεατής μιας μέρας ελεύθερης ραδιοτηλεόρασης

YΓ:

Υπάρχει κι το πιο κάτω κείμενο, αλλά “δεν παίζει” ή, μάλλον, δεν το παίζουν στα δελτία ή την“επίσημη” ιστοσελίδα της “ελεύθερης ΕΡΤ”:

• Είμαστε εδώ.
• Εργαζόμενοι στην ΕΡΤ και αλληλέγγυοι.
• Είμαστε 24 ημέρες εδώ και θα είμαστε για όσο χρειαστεί. Εδώ και όπου αλλού χρειαστεί. Γιατί ο αγώνας ενάντια στο κλείσιμο της ΕΡΤ είναι αγώνας για την ελευθερία του λόγου, που είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας.
• Γι’ αυτό καλούμε όλους τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, αλλά και κάθε εργαζόμενο, τους άνεργους, τους επισφαλώς εργαζόμενους, την νεολαία, τους συνταξιούχους, όσους πλήττονται από τα μνημόνια, όσους θέλουν να έχουν φωνή στην ελεύθερη ΕΡΤ!
• Για να κάνουμε την ΕΡΤ προπύργιο του κοινού αγώνα.
• Γι’ αυτό σας καλούμε όλους την Τετάρτη 10 Ιουλίου στις 7 το απόγευμα στον κήπο του Ραδιομέγαρου να συντονίσουμε τον κοινό μας αγώνα.
• Ας συντονιστούμε!

Πρωτοβουλία ΕΡΤ Ανοιχτή στην Κοινωνία