Του Ανδρέα Αλεξόπουλου
Στις 20 Ιουλίου γιόρταζε η αγία Μαρία Σκομπτσόβα ή, όπως είναι αλλιώς γνωστή, αγία Μαρία των Παρισίων.
Η αγία Μαρία είναι μοναδική από κάθε άποψη. Έζησε δέκα ζωές, ήταν μια φωτιά που έκαιγε, ένας σεισμός που κλόνιζε κάθε σιγουριά και βεβαιότητα των γύρω της. Η αγία ήταν ένα κινούμενο σκάνδαλο. Ο Αντώνιος του Σουρόζ (αυτή η μεγάλη μορφή της σύγχρονης Ορθοδοξίας), φοβόταν να την πλησιάσει. Τι να πρωτοπώ; Είχε κάνει δυο γάμους, δυο φορές χώρισε, είχε τρία παιδιά -τα δύο τα έχασε από αρρώστιες, το τρίτο, ο Γιούρι, μαρτύρησε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης- και το ένα μάλλον από παράνομη σχέση. Ήταν ποιήτρια, μάχιμη σοσιαλίστρια, ασυμμάζευτη, ανυπότακτη. Δεν καταλάβαινε τίποτα. Ήταν επαναστάτρια, όχι του καναπέ και της βολής.
Θεωρώ ότι ήταν και μία εξέχουσα φεμινίστρια, χωρίς να ανήκε σε κάποιο φεμινιστικό κίνημα, με την έννοια ότι δεν υποτασσόταν ούτε στην "πατριαρχική" εξουσία του αρχιεπισκόπου Ευλόγιου, ο οποίος την ήθελε μια παραδοσιακή μοναχή που θα αναβίωνε στη Γαλλία τη μεγάλη μοναστική-νηπτική παράδοση. Ναι καλά! Δεν του έκανε τη χάρη. Μάλιστα δεν έκανε ζάφτι με όσους είχαν στο μυαλό τους μια συνηθισμένη εικόνα της πνευματικής ζωής, όπως έχουμε και εμείς. Τους ήταν ανυπόφορη. Μα πώς αλλιώς; Κάπνιζε -ως μοναχή τώρα, με το ράσο- σαν να μην υπάρχει αύριο, πήγαινε και σε κανα μπαρ στο Παρίσι, θα έπινε και την μπυρίτσα της, δεν τηρούσε και πολύ τις νηστείες, δεν ήταν φιλακόλουθος....δεν σου κόλλαγε για μοναχή. Σήμερα θα είχε εξοργίσει πολλούς...Αλλά ήταν εκατό φορές πιο "πνευματική" από όλους τους.
Η ζωή της ήταν μια ζωντανή ενσάρκωση της θυσιαστικής-σταυρικής αγάπης του Χριστού. Μάνα του κόσμου, δεν υπήρχε ανθρώπινος πόνος που να μην τον γνώριζε. Από το πρωί ως το βράδυ έτρεχε για κάθε καρυδιάς καρύδι: τι ήσουν; Μετανάστης; Άνεργη Μάνα; Πόρνη; Ναρκομανής; Μέθυσος; Άστεγος; Υπερήλικας; Τρόφιμος ψυχιατρείου; Ότι και να ήσουν θα έτρεχε για σένα, είτε για να σου βρει μια στέγη (έψαχνε για σπίτια, τα οποία τα έκανε κέντρα φιλοξενίας) είτε θα σου μαγείρευε είτε θα σε άκουγε μέχρι αργά το βράδυ, θα έκανε μαζί σου κανά τσιγάρο... Μπροστά στη διακονία του πλησίον δεν υπολόγιζε ούτε τυπικά ούτε κανόνες ούτε παραδόσεις... τίποτα: βλέμμα οξύ που έβλεπε την ουσία του χριστιανισμού, καρδιά αδάμαστη...και ένας έρωτας για ζωή, ένα πάθος...δεν είχε ιερό και όσιο λέμε.
Φανατική αντιφασίστρια, δίκαιη των εθνών, με συνείδηση ότι η Εκκλησία των εθνών είναι συνέχεια της Εκκλησίας του Ισραήλ. Βοηθούσε τους Εβραίους να φύγουν και να κρυφτούν, μάλιστα προς τούτο δε δίστασε να τους δώσει ψεύτικα πιστοποιητικά βάπτισης. Φυσικά τη συνέλαβε η Γκεστάπο και την έστειλε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ακόμα και εκεί όμως αγκάλιαζε τους πάντες, δεν υπολόγιζε τον εαυτό της. Μάλιστα, και μάλλον είναι το πιο πιθανό να συνέβη, αντάλλαξε τον εαυτό της με μία Πολωνοεβραία μητέρα και μπήκε αυτή στον θάλαμο αερίων.
Ονειρεύτηκε έναν μοναχισμό χωρίς τείχη στον κόσμο, μέσα στις βρωμιές και αλητείες της πόλης. Ταραζόταν και σιχτίριζε τα μοναστήρια στις άπαρτες κορφές που ήταν θησαυροφυλάκια της παράδοσης. Ήθελε να τοποθετήσει ξανά την Εκκλησία στην αποστολική της βάση, να της υπενθυμίσει την αποστολική της διακονία.
Μια πραγματικά αποστολική μορφή.
Μια λέαινα!
Μια αναρχική για την αγάπη του Χριστού!
(Η αγία Μαρία με "ξεγέννησε" θεολογικά, αν μπορώ να το πω αυτό. Μου τη σύστησε όταν σπούδαζα στο ΕΑΠ, ο καθηγητής μου Θανάσης Παπαθανασίου, πάνω σε αυτήν βασίστηκε η διπλωματική μου -η οποία εκδόθηκε στις εκδόσεις Αρμός, με τον τίτλο η "Εν Χριστώ Αναρχία"-. Από εκείνη τη στιγμή και πέρα δεν έχω σταματήσει να τον ευχαριστώ).
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.