του Βασίλη Ασημακόποιυλου
Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων και η δύναμη της Ιστορίας
Η 106η επέτειος, από την έναρξη της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Νεότουρκους – που κυριαρχούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και αποτέλεσαν πρόδρομο του κεμαλικού κινήματος- το 1915, είναι ιστορική.
Η επίσημη αναγνώρισή της από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, είναι αποτέλεσμα του πολυδιάστατου και επίμονου αγώνα του αρμενικού έθνους, αλλά και της διεθνοπολιτικής συγκυρίας. Είναι η δύναμη της Ιστορίας, αλλά και της Πολιτικής. Με Π κεφαλαίο.
Ο προηγούμενος πρόεδρος είχε αρνηθεί, παρά την αναγνώριση της Γενοκτονίας από το Κογκρέσο το 2019. Η νευρική αντίδραση του τουρκικού κράτους, του θύτη, του ενόχου γενοκτονιών εθνών στην περιοχή της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Μεσογείου, που κάνει λόγο για «λαϊκισμό» είναι χαρακτηριστική.
Το πρώτο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου για το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, στην πολιτική σχολή που φοιτούσα, ήταν μια έκδοση των πρακτικών του Διαρκούς Δικαστηρίου των Λαών, ενός δικαστηρίου γνώμης που είχε συγκροτήσει η Διεθνής Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, στο Παρίσι το 1984. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ηρόδοτος το 1988, σε μετάφραση Γιάννας Κούρτοβικ και Σήφη Κασσεσιάν, με πρόλογο του Περικλή Ροδάκη.
Συμμετείχαν σημαντικοί διανοούμενοι της εποχής, ενώ στο τέλος περιλαμβάνεται το σχετικό μήνυμα του σπουδαίου σκηνοθέτη Γιλμάζ Γκιουνέι. Η έκδοση έχει τίτλο : «Το έγκλημα της σιωπής. Η Γενοκτονία των Αρμενίων». Ήταν μία περίοδος που ακόμα δεν είχε αναγνωριστεί διεθνώς η Γενοκτονία των Αρμενίων και ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώρισή της βρισκόταν σε εξέλιξη και ανοδική πορεία. Αυτό μαρτυρά ο τίτλος της έκδοσης. Να σπάσει η σιωπή.
Διαβάζοντας σήμερα τις ανακοινώσεις για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, της Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαπιστώνεται κάτι κοινό. Σε καμία από τις τρεις δεν αναγράφεται ο θύτης του εγκλήματος. Η επίσημη πολιτική στην Ελλάδα παραμένει με π μικρό. Εκτός ιστορίας.
Είμαστε όμως σε άλλη εποχή. Οι λαοί, τα έθνη, η αλήθεια, η δικαιοσύνη, ο ανθρωπισμός θα νικήσουν. Οι ένοχοι για τα εγκλήματά τους θα καταδικαστούν.
Το Δικαστήριο της Ιστορίας είναι αμείλικτο.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.