Ώρα για επανατοποθέτηση του Κυπριακού και άλλη στρατηγική

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

Η επιστροφή στο Κραν Μοντανά του ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες συνδυάσθηκε με κορύφωση των πιέσεων σε βάρος της Ελληνικής πλευράς, για να προβεί σε νέες παραχωρήσεις στην εσωτερική πτυχή, με την ελπίδα ότι αυτό θα εξασφάλιζε ως αντάλλαγμα κάποιες υποχωρήσεις της Τουρκικής πλευράς στα θέματα της ασφάλειας, των εγγυήσεων και του εδαφικού.

Συνδυάσθηκε επίσης με πιέσεις προς τον Έλληνα πρωθυπουργό να μεταβεί στο Κραν Μοντανά για να αναβαθμισθεί η Διάσκεψη σε Διάσκεψη Κορυφής και να εγκλωβισθεί η Ελληνική πλευρά σε πιέσεις σε ανώτατο επίπεδο. Ευτυχώς, ο Έλληνας πρωθυπουργός απέρριψε την εκ του πονηρού αυτή πρόταση, εφόσον η Τουρκική αδιαλλαξία δεν άφηνε κανένα περιθώριο συμφωνίας, ώστε η παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού να έχει οποιοδήποτε νόημα.

Η κατάρρευση της Διασκέψεως επήλθε κατά το δείπνο της Πέμπτης προς Παρασκευή, μετά την απροκάλυπτη δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ότι η παρουσία Τουρκικών στρατευμάτων και μετά τη «λύση» και οι Τουρκικές εγγυήσεις είναι αδιαπραγμάτευτες. 

Η δήλωση αυτή έχει μάλιστα ιδιαίτερο νόημα, εάν ληφθεί υπ’ όψιν ότι έγινε μετά τις νέες παραχωρήσεις, στις οποίες προέβη ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, με τη μορφή της δήθεν «διπλωματικής επιθέσεως», ώστε να μην επιρριφθεί στην Ελληνική πλευρά η ευθύνη για την αποτυχία της Διασκέψεως. Συγκεκριμένα, ο Κύπριος Πρόεδρος υποχώρησε:

α) Στο θέμα της εκ περιτροπής Προεδρίας, στη βάση της συγκλίσεως που είχε επιτευχθεί στο παρελθόν μεταξύ του πρώην Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ταλάτ. Της αποδοχής δηλαδή μιας φόρμουλας διασταυρούμενης ψήφου σε ένα ποσοστό, ώστε ο υποψήφιος Πρόεδρος να μπορεί να έχει υποστήριξη και από τις δύο κοινότητες. Η προϋπόθεση αυτή είναι ουσιαστικά ανέφικτη, εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι η όλη φιλοσοφία της προωθούμενης διζωνικής λύσεως δεν αποσκοπεί στην προαγωγή της ιδέας ενός ενιαίου κράτους αλλά δύο χωριστών, ισοτίμων και ισοκυρίαρχων μερών.

β) Στο θέμα των τεσσάρων Ευρωπαϊκών ελευθεριών, στη βάση, επίσης, της συγκλίσεως που είχε επιτευχθεί μεταξύ του πρώην Προέδρου Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ταλάτ. Η σύγκλιση αφορούσε την εφαρμογή των τεσσάρων Ευρωπαϊκών Ελευθεριών υπέρ όλων των Τούρκων υπηκόων, υπό τον όρο ότι αυτό δεν θα οδηγούσε στην ανατροπή της σημερινής δημογραφικής ισορροπίας 4:1 μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Και στην περίπτωση αυτή ο όρος της διατηρήσεως της δημογραφικής αναλογίας 4:1 είναι θεωρητικός και ανεδαφικός. Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να διασφαλισθεί μια τέτοια αναλογία από τη στιγμή που θα εφαρμόζονταν οι τέσσερις Ευρωπαϊκές Ελευθερίες και ολόκληρος ο Τουρκικός όγκος θα μπορούσε να διακινείται ελεύθερα σ’ όλη την Κύπρο, να εγκαθίσταται, να αποκτά περιουσία και να έχει επιχειρηματική δραστηριότητα;

γ) Στο θέμα των κατεχόμενων περιουσιών και της διεκδικούμενης από την Τουρκική πλευρά προτεραιότητας του χρήστη και όχι του ιδιοκτήτη. Η Τουρκική πλευρά διεκδικεί, αντιθέτως, για τις Τουρκοκυπριακές περιουσίες, που βρίσκονται στην ελεύθερη Κύπρο, τον πρώτο λόγο να τον έχει ο ιδιοκτήτης και όχι ο χρήστης.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν ελάχιστοι οι Έλληνες που θα γύριζαν στον κατεχόμενο Βορρά, εφόσον δεν θα μπορούσαν να πάρουν τις περιουσίες τους, ενώ όλοι οι Τουρκοκύπριοι θα είχαν τη δυνατότητα να γυρίσουν στην ελεύθερη Κύπρο και να πάρουν τις περιουσίες τους. Σημειώνεται ότι όλοι οι Τουρκοκύπριοι (80.000 περίπου) είναι λιγότεροι από το 20% του πληθυσμού, που συμφωνήθηκε στις διακοινοτικές συνομιλίες, ως οροφή του αριθμού αντιστοίχως των Ελλήνων και Τούρκων που θα μπορούσαν να εγκατασταθούν στο άλλο από το δικό τους συνιστών κρατίδιο. Θεωρητικά, δηλαδή, οι Τουρκοκύπριοι, που χρησιμοποιήθηκαν από την Άγκυρα για τα διχοτομικά της σχέδια, θα μπορούσαν στο σύνολό τους, εάν το επιθυμούσαν, να εγκατασταθούν στον Νότο.

Οι προτάσεις αυτές Αναστασιάδη προκάλεσαν θυελλώδεις αντιδράσεις στο Εθνικό Συμβούλιο από τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου. Τον δρόμο προς την κατεύθυνση αυτή είχε ανοίξει προηγουμένως ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες, ο οποίος, με το πρόσχημα της διαμορφώσεως ενός πλαισίου για τις διαπραγματεύσεις, άσκησε στην ουσία έμμεση επιδιαιτησία, αποδεχόμενος, υπό ορισμένους όρους:

α) Την εκ περιτροπής Προεδρία.

β) Τις τέσσερις Ευρωπαϊκές Ελευθερίες.

γ) Την προτεραιότητα του χρήστη έναντι του ιδιοκτήτη για τις κατεχόμενες Ελληνοκυπριακές περιουσίες και το αντίθετο για τις Τουρκοκυπριακές. 

Η Τουρκική αδιαλλαξία, μετά και τις νέες υποχωρήσεις Αναστασιάδη, έρχεται να προσγειώσει ανώμαλα όλους αυτούς που ανήγαγαν σε θεωρία την ενδοτική πολιτική, τον κατευνασμό και την προσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους ως βάση για τη «λύση» του Κυπριακού. Η Άγκυρα χρειάζεται τους Τουρκοκυπρίους ως άλλοθι. Το πραγματικό της ενδιαφέρον είναι ο στρατηγικός έλεγχος του αεροπλανοφόρου Κύπρος, που βρίσκεται τώρα και στο επίκεντρο του μεγάλου ενεργειακού παιχνιδιού στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο το πάθημα του Κραν Μοντανά θα γίνει μάθημα για την Ελληνική πλευρά και θα μεταφρασθεί σ’ αυτό που επιτάσσει η στοιχειώδης λογική: Επανατοποθέτηση του Κυπριακού και άλλη στρατηγική. 

ΠΗΓΗ: http://www.paron.gr

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com