Το Κυπριακό υπό το πρίσμα του σουλτανικού δημοψηφίσματος

O Ερντογάν δείχνει τον πραγματικό του εαυτό

Ακιντζί και Ερντογάν σε κηδεία Τούρκου στρατιώτη

Του Σωτήρη Δημόπουλου από την ιστοσελίδα mignatiou.com

Η αντίδραση Τούρκων και Τουρκοκυπρίων στο ψήφισμα της Κυπριακής Βουλής για τη διδασκαλία του ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950, αποκαλύπτει με σαφήνεια ότι αποκλειστικός σκοπός της Άγκυρας ήταν, στην παρούσα φάση, να τορπιλίσει τις συνομιλίες.

Πίσω από τις όποιες προφάσεις, που ο Ακιντζί σαν έτοιμος από καιρό προβάλλει με περίσσιο θράσος και ανατολίτικη υποκρισία εντός και εκτός Κύπρου, βιάζοντας κάθε ιστορική πραγματικότητα για να κερδίσει τις εντυπώσεις στο blame game, η αλήθεια είναι ότι η έξοδος ετοιμαζόταν πριν το συγκεκριμένο συμβάν. Και είχε φανεί ήδη με την τουρκική επιμονή στα περί των τεσσάρων ελευθεριών για τους Τούρκους πολίτες. Γιατί η Τουρκία γνώριζε καλά ότι ένα τέτοιο αίτημα –αντιπερισπασμό στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων- δεν θα γινόταν αποδεκτό πρωτίστως από την ίδια την Ε.Ε.

Ο Ερντογάν, όμως, επιζητά οπωσδήποτε έως τον Απρίλιο «νίκες», για να πείσει την τουρκική κοινωνία ότι αξίζει να αναγορευθεί σουλτάνος. Ο εκφυλισμός της διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό, μετά το φιάσκο της Γενεύης, δεν του πρόσφερε τίποτε σε αυτό το πεδίο. Το αντίθετο.

Η όλη συζήτηση για τα κατοχικά στρατεύματα και τα εγγυητικά δικαιώματα αντηχούσε αρνητικά στο εσωτερικό της Τουρκίας, που δεν αντιλαμβάνεται το παρασκήνιο της έμμεσης πώλησης της νήσου στην Άγκυρα. Τα διπλωματικά παίγνια, που απαιτούν υπομονή και διαρκείς παραπλανήσεις, δεν συνεπαίρνουν τα πλήθη. Αυτά θέλουν καθαρά πράγματα, όπως την χωρίς περιστροφές προσκύνηση των γκιαούρηδων.

Από τη στιγμή που κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο για την τουρκική πλευρά έπρεπε η διαδικασία να τιναχθεί στον αέρα με τρόπο που να έδειχνε ποιος είναι το «αφεντικό».

Η αγωνία του Ερντογάν για να επιδείξει νταηλίκι, αποκαλύφθηκε την ίδια ώρα, στα όσα είπε για τη Συρία. Μόλις κατόρθωσαν οι στρατιώτες του και οι σύμμαχοί του να εισέλθουν στην Αλ Μπαμπ, μετά από πολύμηνο εξευτελισμό εκ μέρους του Ισλαμικού Κράτους, επιδόθηκε σε μεγαλομανείς διαβεβαιώσεις: ότι θα καταλάβει την Μανμπίτζ και τη Ράκκα. Για να συμβεί αυτό, όμως, σημαίνει ότι οι Τούρκοι θα πολεμούν εκτός από τους τζιχαντιστές του ΙΚ και με τους Κούρδους, αλλά και με το Συριακό Στρατό, αν διαλέξουν τη διαδρομή νοτίως της Αλ Μπαμπ.

Δηλαδή θα τα βάλουν στην ουσία και με τους Αμερικανούς και τους Ρώσους, που βρίσκονται από πίσω από Σύρους και Κούρδους!

Όλ’ αυτά ωστόσο είναι λεπτομέρειες μπροστά στην προσπάθεια να δημιουργηθεί η εικόνα του ανίκητου ηγέτη -που πλέον πορεύεται σε αγαστή συνεργασία με τους Γκρίζους Λύκους, διαμορφώνοντας ένα αυταρχικό ισλαμοφασιστικό καθεστώς.

Ως εκ τούτου, η Κύπρος πρέπει να του χρωστά μεγάλη χάρη, που η μεγαλομανία του αποτρέπει την ολοκλήρωση του φρικαλέου σχεδίου της τουρκοποίησης όλου του νησιού, παρά τις υπερφιλότιμες προσπάθειες ξένων προστατών και ντόπιων εραστών της «όποιας λύσης».

Επίσης, του χρωστούμε όλοι χάρη γιατί μας βοηθά να δούμε σε προβολή από το μέλλον, αυτό που θα συνέβαινε εάν αυτό το εκτρωματικό σχέδιο που προτείνεται μπει σε εφαρμογή. Την διαρκή ταπείνωση που θα υπόκεινται οι ελληνοκύπριοι, τις συνεχείς υποχωρήσεις σε κάθε ζήτημα που αφορά την ιστορία και την ταυτότητά τους, σε κάθε τι που δεν θα είναι αρεστό στους εγκάθετους του σουλτάνου.

Αξίζει επίσης να αναλογιστούμε, για μια ακόμη φορά, την αξία που έχει η διαχείριση του ιστορικού παρελθόντος, που κάποιοι επιμένουν να υποτιμούν. Και εν τέλει, αποκαλύπτεται ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που οι εκπρόσωποι της ιστορικής σχολής του εξωραϊσμού του οθωμανικού παρελθόντος, σε Ελλάδα και Κύπρο, επεδίωκαν με τόσο πάθος την αλλαγή των σχολικών βιβλίων. Δεν «καίγονταν» ούτε για το παρελθόν ούτε για την ιστορική αλήθεια. Στο μέλλον «έβλεπαν», για να προλάβουν την εμφάνιση τέτοιων εμποδίων στα διάφορα σχέδια, όπως το σημερινό στην Κύπρο ή το αυριανό στην Θράκη…

ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/202821

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com