Η Αριστερά ως ανέκδοτο

Ποτέ στη ζωή μου δεν κατάλαβα πώς γίνεται οι φτωχοί να ψηφίζουν πλούσιους για να τους λύσουν τα προβλήματα, οι πλούσιοι εκλεγμένοι να γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί να παραμένουν φτωχοί ή να γίνονται και φτωχότεροι αλλά, παρ’ όλα αυτά, οι φτωχοί να επιμένουν να ψηφίζουν πλούσιους για να τους σώσουν.

Βέβαια, η πολιτική είναι σήμερα ένα επάγγελμα για πλούσιους σε όλον τον κόσμο, αφού χρειάζονται χρήματα και χορηγοί για να βάλει υποψηφιότητα και να εκλεγεί.

Την Έλενα Ακρίτα δεν την εξέλεξαν οι πολίτες -εξελέγη μέσω του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ- αλλά φροντίζει πάντα να υπενθυμίζει την ιστορική και ανώτερη καταγωγή της, που της δίνει ένα προβάδισμα απέναντι στην πλέμπα. Εννοείται πως η Έλενα Ακρίτα κάνει χάρη στους πλεμπαίους και στο λαουτζίκο που μπήκε στην πολιτική κονίστρα για να ασχοληθεί τα προβλήματα του λαού και να τον βοηθήσει, οπότε πρέπει να της έχουμε απέραντη ευγνωμοσύνη.

Έχω γράψει άπειρες φορές, για πάρα πολλά χρόνια, πως ένα τεράστιο πρόβλημα της Αριστεράς -και όχι μόνο στην Ελλάδα- είναι πως, από τη μια υποστηρίζει πως νοιάζεται για τους πολίτες και τους πιο αδύναμους, και, από την άλλη, τους αντιμετωπίζει ως κατώτερους.

Για τη σημερινή Αριστερά, όχι μόνο δεν υπάρχουν πια πλούσιοι και φτωχοί -υπάρχουν μόνο “δικαιώματα”-, αλλά οι φτωχοί είναι και επικίνδυνοι για τους πλούσιους αριστερούς.

Η φράση της Ελενας Ακρίτα “Τον χορτασμένο μην φοβάσαι, το γιο της πλύστρας να φοβάσαι” -που την απέδωσε αρχικά στον Λένιν, λες και είναι δύσκολο να σκεφτεί κάποιος μόνος του πως την Οκτωβριανή Επανάσταση την έκαναν οι γιοι και οι κόρες των πάμφτωχων που πέθαιναν από την πείνα στους δρόμους της Ρωσίας του Τσάρου και όχι οι αριστοκράτες, οπότε ο Λένιν δεν θα μπορούσε να είχε πει ποτέ κάτι τέτοιο- δικαιώνει απόλυτα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που προέρχεται κι αυτός από μια πλούσια πολιτική δυναστεία, οπότε πρέπει να τον εμπιστεύονται οι πτωχούληδες, και ξεκαθαρίζει πως η πολιτική είναι μια υπόθεση για ευγενείς πλούσιους, όπως η Ακρίτα και ο Μητσοτάκης.

Αυτό που κάνει την ατυχή δήλωση της Ακρίτα ακόμα πιο ατυχή -αν και ζήτησε συγγνώμη από τον …Λένιν-, είναι πως οι άνθρωποι που φροντίζουν για την καθαριότητα είναι χρήσιμοι και απαραίτητοι. Στο βιβλίο “Ουτοπία για ρεαλιστές”, ο Ρούτγκερ Μπρέγκμαν επισημαίνει πως, όταν έκαναν απεργία το 1968 οι άνθρωποι που φροντίζουν για την καθαριότητα στη Νέα Υόρκη, η πόλη παρέλυσε, ενώ, όταν το 1970 έκαναν απεργία οι τραπεζίτες στην Ιρλανδία και οι τράπεζες έκλεισαν, η ζωή στην Ιρλανδία συνεχίστηκε κανονικά, παρά τις αντίθετες προβλέψεις. Ναι, οι οδοκαθαριστές είναι πιο χρήσιμοι από τους τραπεζίτες. Πολλές δουλειές που θεωρούνται υποτιμητικές είναι πιο σημαντικές από αυτές που θεωρούνται σημαντικές. Διαβάστε το Bullshit Jobs του David Graeber.

Η δήλωση της Ακρίτα είναι προβληματική και για το γεγονός πως προέρχεται από μια γυναίκα που υποστηρίζει διαρκώς πως ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των γυναικών αλλά αναφέρεται απόλυτα απαξιωτικά στις “πλύστρες”. Υποθέτω πως η κυρία Ακρίτα καθαρίζει το μεγάλο σπίτι της μόνη της. Έχω μια φίλη που δηλώνει πολύ φεμινίστρια αλλά το σπίτι της το καθαρίζει μια κυρία από την οποία έχει πολλά παράπονα γιατί λέει πως δεν το καθαρίζει καλά, οπότε εγώ της λέω να το καθαρίσει μόνη της ή να προσλάβει έναν άνδρα για να το καθαρίζει και γίνεται έξαλλη. Καλό είναι στη ζωή να κοιτάμε τις πράξεις κάποιου και όχι τα μεγάλα λόγια του. Οι πράξεις μετράνε. Μόνο.

Επίσης, για άνθρωπος που έχει επιτεθεί σχεδόν στους πάντες, εκτός από τους ανθρώπους της …τάξης της -και πολλές φορές με μοχθηρία- η Έλενα Ακρίτα θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική με τις λέξεις.

Βέβαια, ζούμε σε μια εποχή που και οι πλούσιοι παρουσιάζονται ως θύματα. Η θυματοποίηση θερίζει, όλοι είναι θύματα πια, οπότε και η Ακρίτα είναι θύμα γιατί είναι …γυναίκα. Το γεγονός πως οι γυναίκες είναι η πλειοψηφία στον πλανήτη και πολλές γυναίκες έχουν εκλεγεί στα ανώτατα αξιώματα πολλών χωρών δεν έχει καμία σημασία. Είσαι γυναίκα, είσαι θύμα, οπότε μπορεί να είσαι πλούσια γυναίκα, να έχεις ισχύ, να έχεις πολιτική θέση και να λες ό,τι μαλακία σου κατεβαίνει στο κεφάλι, αλλά να είσαι θύμα κι εσύ, μόνο και μόνο επειδή είσαι …γυναίκα. Θα τρίζουν τα κόκαλα των φεμινιστριών που έζησαν πριν από έναν αιώνα και δεν υποδύθηκαν ποτέ τα θύματα.

Η Έλενα Aκρίτα είναι πολύ χρήσιμη για να καταλάβει κάποιος γιατί είναι αποτυχημένη και εκτός τόπου και χρόνου αυτό που θεωρείται σήμερα Αριστερά.

Στο κείμενό μου, “Η αφόρητη ανοησία της σημερινής Αριστεράς”, ένα κείμενο που έγραψα μετά τις εθνικές εκλογές του 2023, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κάνει ξανά πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, που δεν είναι γιος καμιάς πλύστρας, οπότε είναι άξιος, έγραφα:

“Όποιος παρακολουθεί τα social media, θα έχει παρατηρήσει πως χιλιάδες αριστεροί έχουν μετατραπεί σε δικαστές, στήνουν λαϊκά δικαστήρια και βγάζουν αποφάσεις σε πέντε λεπτά. Αρκεί κάποιος να κατηγορηθεί για κάτι -όχι με μήνυση, με ένα απλό tweet, ένα post στο Facebook ή σε ένα πρωινάδικο της τηλεόρασης- για να τον καταδικάσουν αμέσως. Βγάζουν καταδικαστική απόφαση, χωρίς να ξέρουν αν η καταγγελία είναι αληθινή, χωρίς να γνωρίζουν τα στοιχεία της υπόθεσης, και μετά ενοχλούνται αν γίνει κάποια δίκη και οι δικαστές που γνωρίζουν όλα τα στοιχεία της υπόθεσης -γι’ αυτό υπάρχουν τα δικαστήρια- καταλήξουν σε διαφορετική ετυμηγορία από την δική τους, όπως γίνεται σχεδόν πάντα.

Οι σημερινοί αριστεροί είναι πολύ αλληλέγγυοι και με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλληλέγγυοι από μακριά, βέβαια, γιατί οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν μένουν στο Ψυχικό, στην Φιλοθέη και στην Εκάλη. Αριστεροί, με φράχτες στα πανάκριβα σπίτια τους, είναι υπέρ των …ανοιχτών συνόρων -απίστευτη υποκρισία-, ενώ κατηγορούν ως ρατσιστές τους κατοίκους των φτωχών συνοικιών της Αθήνας που έχουν απηυδήσει από τα πρακτικά προβλήματα που δημιουργεί η συγκέντρωση χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων από άλλες χώρες σε γειτονιές που είναι ήδη υποβαθμισμένες.

Στην διάρκεια της πανδημίας, αριστεροί από τις βιλάρες τους έγραφαν “Stay the fuck home” σε ανθρώπους που ζουν σε υπόγεια. Πολύ προοδευτικό και πολύ ανθρώπινο.

Βέβαια, οι ίδιοι αριστεροί δηλώνουν έτοιμοι να δώσουν μεγάλες μάχες για αυτούς που μπορεί να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες, ενώ θα δώσουν μάχες και για τα δικαιώματα των ζώων, γιατί οι ίδιοι είναι πολύ ανώτεροι άνθρωποι και μπορεί να είναι πολύ πλούσιοι αλλά νιώθουν συμπόνια για την πλέμπα, τους πτωχούληδες και τα άλλα κατώτερα είδη του ζωικού βασιλείου. Όταν η Αριστερά μετατρέπεται σε φιλανθρωπία της Μαριάννας Βαρδινογιάννη.

Οι σημερινοί αριστεροί έχουν κάτι πολύ περίεργες απόψεις.

Για τους σημερινούς αριστερούς, οι άνδρες και οι γυναίκες είναι προαιώνιοι εχθροί, οι άνδρες είναι όλοι βιαστές και δολοφόνοι, οι γυναίκες είναι όλες θύματα και δεν λένε ποτέ ψέματα, όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι φασίστας, ρατσιστής, μισογύνης, ομοφοβικός κλπ, χωρίζουν τους ανθρώπους σε άπειρες κατηγορίες, και, μετά από όλα αυτά, θέλουν να τους αγαπάτε και να τους κάνετε κυβέρνηση.

Οι ίδιοι άνθρωποι που χωρίζουν διαρκώς τους ανθρώπους σε διάφορες κατηγορίες, απορούν μετά γιατί οι άνθρωποι δεν …ενώνονται και γιατί δεν τους ψηφίζουν.

…

Η Αριστερά, ή θα ενωθεί και πάλι με τις κατώτερες τάξεις -ναι, υπάρχουν τάξεις ακόμα- και θα μιλήσει για πλούσιους και φτωχούς, και για τις κοινωνικές ανισότητες, ή θα εξαφανιστεί.”

(Οι αριστεροί που αγαπήσαμε αγαπούσαν τους ανθρώπους, δεν τους χώριζαν ανάλογα με την δουλειά τους και την τσέπη τους και δεν ζητούσαν καρέκλες και αξιώματα. Δυστυχώς, η Αριστερά κατάντησε ανέκδοτο. Και δεν γελάς κιόλας.)

(Τους όρους “Αριστερά” και “Δεξιά” τους χρησιμοποιούμε, αν και ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Επίσης, τους χρησιμοποιούμε γιατί, για παράδειγμα, κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοπροδιορίζονται ως αριστερά.)

ΠΗΓΗ: https://pitsirikos.net/2024/09/%ce%b7-%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac-%cf%89%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%ad%ce%ba%ce%b4%ce%bf%cf%84%ce%bf/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com