Του Κώστα Χατζηαντωνίου
Ημέρα του "μνησιπήμονος πόνου", του πόνου που προκαλεί η μνήμη μιας επετείου συμφοράς. Μα και ημέρα θυμού. Όχι για το γεγονός πως οι Ασιάτες επιδρομείς παραμένουν αμετανόητοι (η φύση τους αυτή είναι) αλλά για το γεγονός πως οι ελληνικής καταγωγής συνυπαίτιοι (οι ίδιοι ή οι πολιτικοί κληρονόμοι τους), θεωρούν πως εκπληρώνουν το χρέος τους με "αγωνιστικές" ανακοινώσεις παραμένοντας επί της ουσίας αμετανόητοι.
✓Αμετανόητοι οι πραξικοπηματίες και οι οπαδοί τους για το έγκλημα που άνοιξε τις πύλες στον Αττίλα και έδωσε το πρόσχημα της εισβολής, αυτοί που άφησαν την Κύπρο στη διάθεση των τουρκικών αποβατικών δυνάμεων (βάσει ενός σχεδίου διχοτόμησης και όχι για την... Ένωση όπως κάποιοι ανοήτως υποστηρίζουν) και στη συνέχεια το έβαλαν στα πόδια παραδίδοντας την εξουσία για να σώσουν το τομάρι τους.
✓Αμετανόητοι οι περήφανοι εορτάζοντες την "ειρηνική" αποκατάσταση της δημοκρατίας, που εγκατέλειψαν τη Μεγαλόνησο και παρέδωσαν το ένα τρίτο του εδάφους της, ξεχνώντας όχι μόνο την ηθική αλλά και τη συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας ως εγγυήτριας δύναμης, αυτοί που μεταξύ πολέμου και ατίμωσης, όπως έλεγαν, επέλεξαν την ατίμωση.
✓Αμετανόητοι οι φιλελεύθεροι δημοσιολόγοι και ιστοριογράφοι του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, οι πάντοτε αυστηροί υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου για κάθε εισβολή μα για την Κύπρο ρεαλιστές, πρόθυμοι για την αποδοχή της ήττας και των τετελεσμένων, για τον συμβιβασμό και τη ρατσιστική πολιτική ισότητα του 82%του πληθυσμού της νήσου με τη μειονότητα του 18%.
✓Αμετανόητοι οι αριστεροί επαναστάτες που αγωνίζονται για την αυτοδιάθεση των λαών ενάντια στα τετελεσμένα κάθε κατοχής, αυτοί που με ιερά οργή ζητούν "Λευτεριά" σε δρόμους και σε θέατρα ανεμίζοντας σημαίες μα η γαλανόλευκη και η φωνή "Λευτεριά στην Κύπρο" δεν περνάει ούτε σαν σκέψη από το μυαλό τους, έτοιμοι κι αυτοί για παραχωρήσεις στο "σύνοικο στοιχείο" (στη μειονότητα δηλαδή που γέννησε η κατάκτηση) αφού "κάναμε κι εμείς πολλά".
✓Αμετανόητη η ηγέτιδα πολιτική τάξη των Αθηνών, πολιτικοί, εργολάβοι, διανοούμενοι, που έχουν φτάσει κατ' ουσίαν στην αποδοχή των συνεπειών της εισβολής και παραμονές της μαύρης επετείου χαριεντίζονται με τον Πατισάχ ή δαιμονοποιούν (ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνονται) τους ηγέτες του κυπριακού ελληνισμού, πότε τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και πότε τον στρατηγό Γ. Γρίβα- Διγενή για να καλύψουν τον κύριο ένοχο: το εξαρτημένο ελλαδικό κράτος.
✓Αμετανόητοι κι οι εθνικόφρονες τιμητές της κυβέρνησης, όπως προσφάτως οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, που σεμνύνονται για την πολιτική κληρονομιά δύο μοιραίων για την Κύπρο ανθρώπων, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ευάγγελου Αβέρωφ, των ανθρώπων δηλαδή που δύο φορές εγκατέλειψαν την Κύπρο: την πρώτη το 1959, όταν εκβιάζοντας την κυπριακή ηγεσία, επέβαλαν τις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου (με τις οποίες επανήλθε νομικά η Τουρκία στη Μεγαλόνησο) και τη δεύτερη το 1974, όταν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί το έγκλημα της χούντας με τους επιτελείς της οποίας άψογα και ευγνωμόνως συνεργάστηκαν επί μήνες.
Όλοι αμετανόητοι.
Αμετανόητοι όμως και κάποιοι λιγοστοί, αδύναμοι ίσως, μα πιστοί στους νέους που έπεσαν προδομένοι και στους αγνοούμενους, πιστοί στον Όρκο της Φανερωμένης, βέβαιοι πως θα έρθει κάποτε μία γενιά που θα ζήσει τη λύτρωση. Μια γενιά που θ' αντικρίσει από τον Άγιο Ιλαρίωνα ελεύθερη την Κερύνεια. Μια γενιά που θα ξανακούσει στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας τον ελληνικό λόγο που ερμήνευσε μια για πάντα το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης: τον λόγο του Αισχύλου που κανείς, πολιτικός ή καλλιτέχνης, όσο ταλέντο κι αν έχει, δεν θα μπορέσει ποτέ να φέρει στα μέτρα του.
Τον λόγο που σήμερα και αύριο και πάντα, θα είναι η μόνη αξιοπρεπής απάντηση στις φιέστες της ιστορικής βαρβαρότητας.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.