Νίκος Σίμος
Υπάρχει μια φιλολογία που γίνεται και αρθρογραφία μάλιστα, στο κατά πόσον και εάν ο κ Μητσοτάκης πήρε το παρεμπίπτον μήνυμα από το συντριπτικό για την ΝΔ αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Η ΝΔ, η Μητσοτακική Δεξιά δηλαδή, έχασε στις ευρωεκλογές 750.000 ψηφοφόρους από τις ευρωεκλογές του 2019 και 1.000.000 ψηφοφόρους από τις εθνικές εκλογές του 2023.
Η θηριώδης αποχή που αγγίζει το 60% στο εκλογικό σώμα δίνει το ουσιαστικό στίγμα της σημερινής κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας στην Χώρα.
Ένα μέρος πολιτών φαίνεται ότι έστω και αργά μάλλον, καταλαβαίνει το βάθος της πολιτικής παρακμής στην Ελλάδα και κυρίως το αδιέξοδο που παρατεταμένα οδηγεί την Χώρα στην κοινωνικοοικονομική αποδρομή
Βέβαια η αποχή περιλαμβάνει μέσα της και ποσοστά απολιτίκ (ιδιωτευόντων ηλιθίων) δηλαδή, φραπεδάκηδων δεβαριεσάκηδων, όπως σημείωσε ένας αγαπητός και εύστοχος στον σχολιασμό του πάντα φίλος μου, «είδη» πολιτών που ευδοκιμούν κατά κόρον και κατ' εξακολούθηση, δυστυχώς, στην συνένοχο για την ιστορική εξέλιξη της χώρας κοινωνική πλειοψηφία.
Θα ήταν αφέλεια πολιτική και θεμελιακή παράλειψη τουλάχιστον να μην σημειωθεί ότι, στο ποσοστό της αποχής συνέβαλε και η δυσαρέσκεια σημαντικού μέρους των οικονομικών νεοκοτζαμπάσιδων των Αθηνών - αυτού που συνηθίσαμε στην χώρα αυτή να αποκαλούμε - σικ τρομάρα μας - επιχειρηματικό κεφάλαιο, καθ' έξιν και κατά πλειοψηφία κρατικοδίαιτο - που δεν συμφωνεί με το... «μοίρασμα της πίτας» στην οικονομική, επιχειρηματική δραστηριότητα της χώρα, που βεβαίως γίνεται με δανεικά, εξ’ αιτίας των οποίων βαθαίνει ετησίως η μνημονιακή υποθήκη της χώρας και στο πλιάτσικο, δια μέσου της ακριβείας και της ομολογημένης - σε κάποιες περιπτώσεις από το ίδιο το Μητσοτακικό επιτελείο - αισχροκέρδειας , που βαραίνει και δυσαρεστεί μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά όμως εξυπηρετεί κάποιους στενούς επιχειρηματικούς φίλους του Μεγάρου Μαξίμου.
Η όλη πολιτική αναδιανομής που επιχειρήθηκε από την αρχή της θητείας αυτής της κυβέρνησης, έχει δυσαρεστήσει τμήματα του νεοκοτζαμπασικού «συστήματος εξουσίας» στην χώρα, που από καιρό σκέφτεται πως η Μητσοτακική κυβερνητική θητεία πρέπει να πάρει ένα τέλος …
«Λήξη βάρδιας» με λίγα λόγια.
Στο άμεσο μέλλον η ΝΔ του κ Μητσοτάκη θα συνεχίσει να χάνει από τα δεξιά της πολύ και δεν είναι απίθανο στο τέλος της κυβερνητικής της θητείας, που πιθανότατα δεν θα ολοκληρωθεί στην τετραετία, να υποστεί πρωτοφανή για την μεταχουντική πολιτική διαδρομή της ΝΔ, ως κόμμα συντριβή.
Είναι δεδομένο όμως ότι η απαξία των πολιτών συνολικά στο πολιτικό σύστημα και κύρια στο αστικοδημοκρατικό πολιτικό εποικοδόμημα στην Ελλάδα (πολιτικά πρόσωπα, κόμματα, πολιτικές διαδικασίες κλπ) ήταν δυσθεώρητη για τα νεοελληνικά πολιτικοκοινωνικά δεδομένα και φάνηκε καθαρά στις τελευταίες ευρωεκλογές
Αυτή η απαξία, υπό την προϋπόθεση της συνέχειας, δηλαδή της οικοδόμησης μιας ουσιαστικής κοινωνικοπολιτικής χειραφέτησης, κατά την οποία ο νεοραγιάς μετατρέπεται σε πολίτη και αρχίζει - έστω και χαρακτηριστικά καθυστερημένα - να σκέφτεται το ποιο ακριβώς είναι το ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΩΔΕΣ πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα της χώρας, είναι δυνατόν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να οδηγήσει σε μια ΟΥΣΙΑ ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ του πολιτικομεταπρατικού συστήματος, που με εξαίρεση την τετραετία 1981-1984, οδήγησε με συνέπεια σχεδόν δυο αιώνων, την χώρα στον κατήφορο, στο σημερινό χρεοστάσιο και στην δυναμική και σχεδόν ολόπλευρη παρακμή της.
Γράφτηκε πως ο κ Μητσοτάκης είναι αμετακίνητος για το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών και δεν φαίνεται να μετανιώνει για την πολιτική στο θέμα του γάμου τους, που παραδέχτηκε ότι είχε φθορά για τη κυβέρνηση, αλλά ότι δεν θα το αλλάξει.
Αυτό ώθησε βέβαια αρκετές χιλιάδες της συντηρητικής εκλογικής βάσης της ΝΔ δεξιότερα, προς την «Ελληνική Λύση» και την «Φωνή της Λογικής» της κ Λατινοπούλου - που φαίνεται να είχε την στήριξη του «αντάρτη» (εδώ γελάνε) Σαμαρά - καθώς και το κόμμα «Νίκη», που αγκαλιάζει «πολιτικά» (εδώ κλαίνε) τους θρησκευόμενους «μεγαλόσταυρους» πολίτες, υπενθυμίζοντας στους πάντες την κοινωνική υφή των πλειοψηφούντων νεοελλήνων.
Ξεχνούν όμως οι έγκριτοι αρθρογράφοι ότι ο κ Μητσοτάκης ήταν και είναι ένθερμος υποστηρικτής της ΝΤΠ και ξεχνούν ακόμα ότι αποτελεί έναν εκ των βραβευμένων πολιτικών του WEF.
Σε αυτή την αρθρογραφία – επ’ ευκαιρία της ευρωεκλογικής πανωλεθρίας της ΝΔ – «αδικούν» τον κ Μητσοτάκη με το να μην κάνουν αναφορά στα παραπάνω, καθώς και με την παράλειψη της υπενθύμισης της θητείας του ως μνημονιακός υπουργός, της κυβέρνησης της δεύτερης μνημονιακής σύμβασης, υπό τον σημερινό εσωκομματικό «αντάρτη» κ Αντώνη Σαμαρά.
Είναι βέβαιο ότι η Μητσοτακική ΝΔ θα χάνει στο επόμενο χρονικό διάστημα ως τις επόμενες εκλογές αρκετό κόσμο, που θα οδεύει πολιτικά δεξιότερα του πολιτικομεταπρατικού φάσματος της χώρας και τούτο γιατί οι υποτιθέμενες «προοδευτικές» παρατάξεις απέδειξαν, τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της μνημονιακής δουλείας τουλάχιστον, ότι μόνο προοδευτικές δεν είναι.
Πρωταγωνίστησαν στην μνημονιακή δουλεία και την υιοθέτησαν πλήρως και επέκεινα υιοθέτησαν πλήρως επίσης τις νεοταξικές λογικές που διαμόρφωσαν οι WEF & Soros και μεταφέρονται ως ντιρεκτίβες από την δυστοπική ΕΕ και οι οποίες σήμερα χρεώνονται ως πολιτικά θέσφατα στις - ανά την Ευρώπη και τον άλλοτε δυτικό κόσμο - υποτιθέμενες «προοδευτικές ή πράσινες» παρατάξεις.
Άλλωστε ο κ Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του σαν Δεξιά στην Ελλάδα ήταν και είναι γνωστό ότι θα διαμόρφωνε και διαμορφώνει ένα πλαίσιο πολιτικής που το κέντρο της ήταν και είναι η μεγάλη αναδιανομή εισοδημάτων υπερ των ισχυρότερων της νεοελληνικής κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας.
Αυτό έκανε η συστημική Δεξιά στην Ελλάδα παραδοσιακά
Το ότι επιμένουν κάποιοι εκ των Ελλήνων να την προτιμούν εκλογικά, οφείλεται είτε σε μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας στην χώρα, είτε σε πρόχειρες και εφήμερες ερμηνείες της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας ή στην ιστορική ενοχή που κουβαλάνε οικογενειακά κάποιοι πολίτες και τους κρατά δέσμιους πολιτικά σε αυτόν τον χώρο.
Να σημειωθεί με επίταση ότι πολύ περισσότερο και με μεγαλύτερη ένταση στα μνημονιακά χρόνια αυτή η αναδιανομή γίνεται βαρβαρότερη και έχε έναν καθολικό συστημικό χαρακτήρα.
Είτε η ΝΔ είναι στην κυβέρνηση, είτε οιοσδήποτε άλλος πολιτικομεταπρατικός χώρος - όπως κι ‘αν βαφτίζεται - για να ξεγελά αφελείς και οπαδούς της πρόσκαιρης και ευτελούς εξυπηρέτησης που ενδημούν κατά πλειοψηφία στην νεοελληνική πραγματικότητα των «κυρ Παντελήδων» και των νεοραγιάδων.
Στην μνημονιακή Ελλάδα το σύνολο του πολιτικομεταπρατικού συστήματος που συνέργησε στην δουλεία της χώρας έχει ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ …αυτή της απολύτου υποταγής σε ότι το ίδιο ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ… «ΔΑΝΕΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ» που κατέστησαν την χώρα σε αέναη αποικία χρέους.
Επομένως πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τους πολίτες αυτού του τόπου, κατά μεγάλη πλειοψηφία, ότι το ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ είναι τα δεσμά του χρέους της που χαλκευτήκαν στο Αγγλικό δίκαιο, το οποίο είναι γνωστό πως συμπεριφέρεται στον δανειστή και πως στον δανειζόμενο σε περίπτωση αντιδικίας.
Είναι ανάγκη όχι μόνο η δια της ψήφου απαξία του πολιτικού μεταπρατισμού, αλλά κυρίως Η ΕΥΡΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ, για το πως και το γιατί η χώρα βρέθηκε στο «χείλος της αβύσσου», ποιοι την έφεραν και ποιοι πληρώνουν τις υποχρεώσεις του χρεοστασίου στο οποίο παρατεταμένα βρίσκεται η χώρα.
Το ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη «κάνει την βάρδια» της δεν έχει και κάποια θεμελιακή σημασία κυρίως γιατί, αφενός οι πολιτικές σε συντριπτικό ποσοστό είναι αναγκαστικά υποδειγμένες στο πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων και αφετέρου γιατί, όσοι την αντικαταστήσουν, στην κυβέρνηση του χρεοστασίου, στην ίδια ή ανάλογη πολιτική της ακραίας φοροεισπραξιμότητας θα κινηθούν πάνω στα εισοδήματα των πολιτών που ανακυκλώνονται με δανεικά.
Η Χώρα έχει παρατεταμένα αποπαραγωγικοποιηθεί και αυτό ήταν το μνημονιακό σχέδιο, τοσο του ΔΝΤ, οσο και των … «εταίρων» μας στην χρηματοπιστωτική κολεκτίβα της ΕΕ.
Η δια της αποχής απαξία πρωτίστως της Μητσοτακικής ΝΔ και επέκεινα του πολιτικομεταπρατικού συστήματος στην Ελλάδα, χωρίς την σε συντριπτικά ποσοστά αντίστοιχη κοινωνική συνειδητοποίηση, μακριά από αγκυλώσεις και κομματικά στερεότυπα, μπορει να φέρει μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία στις επόμενες βουλευτικές εκλογές …αλλαγή στην χώρα δεν πρόκειται να φέρει.
Όσο οι πολίτες γίνονται παθητικοί δέκτες και αποδέκτες μιας ακατάσχετης και βλακώδους, σε πολλές περιπτώσεις, υποσχεσιολογίας χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα και καμιά πολιτική προβολή και σχέδιο εξόδου της χώρας από τον καιάδα του χρεοστασίου, τόσο δε θα διαμορφώνεται η αναγκαία κοινωνικοπολιτική συνθήκη, που θα φέρει στο προσκήνιο την πολιτική και τα πρόσωπα – τους προσωποποιημένους φορείς της πολιτικής δηλαδή - για να παλέψουν σε μια διαφορετική κατεύθυνση από αυτή της παρακμής, για μια άλλη πορεία της χώρας, ώστε αυτή η προσπάθεια θα γεννήσει προσδοκίες προόδου για το μέλλον της κοινωνίας και της πατρίδας μας.
Πάντοτε ευπειθής
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.