ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
"Γράμμα στον άνθρωπο της πατρίδας μου "
Μην με μαρτυρήσεις!
Και προπαντός να μην του πεις πως μ’ εγκατέλειψεν η ελπίδα!
Καθώς κοιτάς τον Ταΰγετο, σημείωσε τα φαράγγια
που πέρασα. Και τις κορφές που πάτησα.
Και τα άστρα που είδα.
Πες τους από μένα, πες τους από τα δακρυά μου,
ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος είναι όμορφος!
Την Κυριακή 4 του Αυγούστου 1991, το πρωί, ο ποιητης της ειρηνης και της αγαπης άφησε την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του Πλούμιτσα...
«Ἔχω ἤδη ἀφήσει τὴν καρδιά μου στὴ γη νὰ χτυπάει μονάχη της.
Νὰ μπορουν νὰ τὴν ἔχουν
στὶς σάκκες τους τὰ παιδιά, νὰ τὴν μετακινουνε οἱ ταξιδιωτες. ....
Κ’ οἱ πικραμένοι ποὺ ξέμειναν ἀπὸ ἥλιο, ν’ ἀκουν.......
Ποιητικη συλλογη ( τα θολα ποταμια 1950 )
Εκπρόσωπος της Γενιάς του '30, όχι τόσο αναγνωρισμένος και τιμημένος για το έργο και τις συνθέσεις του. Γνήσιο τέκνο της Μανιάτικης Γης, ο ποιητής του ''Ταξιδιού του Αρχαγγέλου'' και του ''Ταϋγέτου και της σιωπής''.
ΜΙΑ ΜΥΓΔΑΛΙΑ
Μια μυγδαλιά και δίπλα της εσύ. Μα πότε ανθήσατε;
Στέκομαι στο παράθυρο και σας κοιτώ και κλαίω.
Τόση χαρά δεν την μπορούν τα μάτια. Δος μου, Θεέ μου,
όλες τις στέρνες τ' ουρανού να στις γιομίσω.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.