“Το ξίφος & το σαρίκι. Μέχρι πού θα φτάσει η Τουρκία;” (βίντεο)

Για το βιβλίο μίλησαν οι:

Λάμπρος Καλαρρύτης, δημοσιογράφος
Γιώργος Καραμπελιάς, Συγγραφέας, Κίνημα Άρδην
Μελέτης Μελετόπουλος, Συγγραφέας, Δρ. Κοινωνιολογίας
Κωνσταντίνος Φίλης, Διευθυντής Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων & Αν. Καθ. Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος
Γιώτα Χουλιάρα, Δημοσιογράφος, διευθύντρια σύνταξης Geopolitics & Daily News

Συντόνισε η δημοσιογράφος Βίκυ Φλέσσα.

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού, Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, Σύνταγμα

Ξανασυναντώντας την Ευρώπη μέσω Τουρκίας;

του Γιώργου Καραμπελιά

Κάθε ειρήνη που πιστεύουμε ότι μπορεί να αγοραστεί από έναν πολεμοκάπηλο έχει ως τίμημα τον πόλεμο. Όσο κι αν διαμαρτύρονται οι καγκελαρίες και η Κομισιόν, η Ευρώπη, όπως άλλοτε η ύστερη Ρώμη, θα καταλήξει να πληρώσει νέο φόρο τιμής στη βία και, αναπόφευκτα, το ποσό των λύτρων θα αυξηθεί. Όσο για τον πόλεμο, δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε αν θα γίνει ή όχι, είναι ήδη εδώ.

Ζαν-Φρανσουά Κολοζιμό, Το ξίφος και το σαρίκι

Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε μια αυξανόμενη μεταστροφή της γαλλικής κοινωνίας, του γαλλικού τύπου και ενός σημαντικού μέρους της γαλλικής ελίτ σχετικά με την Ελλάδα και την επιθετική Τουρκία. μεταστροφή η οποία καταδεικνύει την προϊούσα αφύπνιση των Δυτικοευρωπαίων –των Γάλλων τουλάχιστον–, απέναντι στον κίνδυνο που συνιστά, για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, η Τουρκία του Ερντογάν.  Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η κυκλοφορία το 2020 του δοκιμίου του Jean-François Colosimo, Το ξίφος και το Σαρίκι, που εκδόθηκε στα ελληνικά από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις τον Δεκέμβριο του 2021 και αποτέλεσε και την αφορμή για τη συγγραφή αυτού του κειμένου.

Αν μάλιστα αυτή η στροφή ενταχθεί στο συνολικό πλαίσιο της αυξανόμενης αντιπαράθεσης της Γαλλίας με την επεκτατική Τουρκία, σε όλα τα μέτωπα –το γεωπολιτικό, από την Ελλάδα και την Κύπρο μέχρι την Αφρική, καθώς και στο ίδιο το εσωτερικό της Γαλλίας όπου ο Ερντογάν επιχειρεί να χειραγωγήσει τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς–, αποκτά μια ευρύτερη και πλέον μακροπρόθεσμη σημασία. Αυτή η στροφή των Γάλλων κατ’ εξοχήν αλλά και μεγάλου μέρους της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης τουλάχιστον, σχετικά με την αντιμετώπιση της Τουρκίας και συναφώς της Ελλάδας και της Κύπρου, μας επιτρέπει άλλωστε να επανασυνδέσουμε δεσμούς πολιτιστικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς, ακόμα και προσωπικούς, που είχαν πληγεί κάποτε βαθύτατα εξαιτίας της αδυναμίας συνεννόησής μας γύρω από το ζήτημα της τουρκικής επιθετικότητας…………

…………………..

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ποιος, άραγε, στην επικράτειά του, καταργεί τη δημοκρατία και διώκει τις μειονότητες… για να καταξιωθεί ως ο πρωταθλητής του πολιτικού ισλάμ;
Ποιος, άραγε, εκτός των συνόρων του, προκαλεί την Αμερική, ανταγωνίζεται τη Ρωσία, εκβιάζει την Ευρώπη, καλύπτει τον ISIS, καταδιώκει τους Κούρδους, στέλνει μισθοφόρους στη Λιβύη, πολεμάει τους Αρμένιους ώστε να στεφθεί ηγέτης της ισλαμικής διεθνούς;
Ποιος θέλει να γίνει ο νέος σουλτάνος, φιλοδοξεί να μεταβληθεί σε νέο χαλίφη, σκοπεύει να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία προκειμένου να θεωρηθεί μια από τις μεγάλες δυνάμεις στο πλανητικό παιχνίδι;
Ο δωδέκατος πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας ολοκληρώνει τη φυγή προς τα εμπρός που εγκαινίασε ο Μουσταφά Κεμάλ, ο λεγόμενος Ατατούρκ. Του οποίου δεν είναι παρά η άλλη όψη του νομίσματος, φαινομενικά εχθρός αλλά στην πραγματικότητα δίδυμος αδελφός.
Γιατί σφάλαμε σε ό,τι αφορά το έργο του Ατατούρκ και την κληρονομιά που άφησε; Γιατί εξαπατηθήκαμε συνειδητά στις απαρχές του Ερντογάν; Γιατί είναι λάθος να αντιπαραθέτουμε τον έναν στον άλλον;
Για να κατανοήσουμε έστω και ελάχιστα την Τουρκία, πρέπει να ανακαλέσουμε τα φαντάσματα της γενοκτονίας των Αρμενίων, το 1915, της εθνοκάθαρσης των Ελλήνων, το 1923, των σφαγών των Κούρδων και των Αλεβιτών ήδη από το 1928. Να αποκαλύψουμε τα κρυμμένα μυστικά των στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Να δημοσιοποιήσουμε τους συμβιβασμούς της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών μέχρι σήμερα. Να καταδείξουμε πώς η Τουρκία αποτελεί το πιο εκρηκτικό πολεμοχαρές εργαστήριο και να μην ξεχνάμε, το πλήθος των Τούρκων που δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν… καταδιωκόμενοι είτε από το πολιτικό ξίφος, είτε από το θρησκευτικό σαρίκι είτε και από τα δύο μαζί.

……………………….

Ο Jean-François Colosimo, γεννημένος το 1960, με καταγωγή από την Καλαβρία είναι Γάλλος ορθόδοξος θεολόγος, ιστορικός, εκδότης, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ και δοκιμιογράφος. Είναι γενικός διευθυντής του εκδοτικού οίκου Cerf από το 2013.
Ακολούθησε σπουδές φιλοσοφίας, θεολογίας και ιστορίας των θρησκειών στη Σορβόννη και στην Ecole Pratique de Hautes Etudes, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο Fordham και στο Ινστιτούτο του Αγίου Βλαδίμηρου στη Νέα Υόρκη, ενώ πραγματοποίησε δύο ερευνητικά ταξίδια στο Άγιο Όρος και στο Όρος Σινά.
Ειδικός του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας διδάσκει από το 1990 στο «Ινστιτούτο του Αγίου Σέργιου» στο Παρίσι. Από το 2006 έως το 2010 υπήρξε Διευθύνων Σύμβουλος των εκδόσεων του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας. Έχει παράλληλα και δημοσιογραφική δραστηριότητα. Αρχισυντάκτης του Cahiers de la Table Ronde (2003-2006), αρθρογράφος του Le Monde des Religions.
Από το 2010 έως το 2013 χρημάτισε πρόεδρος του «Εθνικού Κέντρου Βιβλίου» (Centre National du Livre), ενώ αμέσως μετά έγινε Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου στις Éditions du Cerf. Το 2021 εξέδωσε το δοκίμιο République ou barbarie, μαζί με τους Régis Debray και Didier Leschi.

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com