Η επανάσταση της ζωής - Μια ειδική συζήτηση με τον Ιησού Χριστό και τον Καρλ Μαρξ

Πρώτη δημοσίευση "Δρόμος της Αριστεράς" 08.05.2019

του Ηλία Φιλιππίδη*

Αυτό που μ’ ενοχλεί στον θάνατο είναι ο καταναγκαστικός του χαρακτήρας. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος περιορισμός της ελευθερίας του ανθρώπου. Θα ήθελα: α) ο κάθε άνθρωπος να έχει το δικαίωμα να επιλέγει, πότε θα απέλθει από την ζωή. Εξαναγκασμός δεν είναι μόνο το ίδιο το γεγονός του θανάτου αλλά και η βαθμιαία βιολογική κατάρρευση του ανθρώπου. β) Να υπάρχει το δικαίωμα ανακλήσεως στην ζωή μεγάλων προσωπικοτήτων, οι οποίες μας έχουνε αφήσει βαριές παρακαταθήκες με τις διδασκαλίες τους και εμείς συγκρουόμαστε, για το αν τις ερμηνεύουμε σωστά και αποτυγχάνουμε στην επικαιροποίησή τους. Εξάλλου θα θέλαμε να ξέραμε, τί θα ‘λεγαν οι ίδιοι σε σχέση με τις σημερινές συνθήκες της ζωής του ανθρώπου.

Η ανάκληση θα γίνεται με δημοψήφισμα. Θα προηγούνται ανοικτές συζητήσεις σε όλη την χώρα για το ποιές προσωπικότητες θα ανακαλέσουμε, για ποιο λόγο και τι θα τους ερωτήσουμε. Επίσης θα είχε πολύ ενδιαφέρον να οργανώναμε δημόσιες συζητήσεις τραπέζης μεταξύ τους. Φαντάζεσθε, τι θα γινόταν, αν είχαμε σε ένα τραπέζι τον Σωκράτη, τον Ιησού Χριστό και τον Μάρξ!

Ένα μεγάλο κανάλι οργανώνει ειδική συζήτηση με τον Ιησού Χριστό και τον Κάρλ Μάρξ. Το CNN ανέλαβε να την μεταδώσει σε όλο τον κόσμο.

 Ο συντονιστής της συζητήσεως θέτει στον Ιησού την ερώτηση: Πώς βλέπετε σήμερα τον Χριστιανισμό, είσθε ευχαριστημένος από την εξέλιξη του έργου σας;

Ιησούς: Αυτό που έκανα ήταν η επανάσταση της ζωής. Η ανάστασή μου ήταν η τελική μονομαχία με τον Θάνατο. Ήθελα να ολοκληρώσω την ελληνική έννοια του αγαθού και να της δώσω σάρκα και οστά. Ταύτισα το κακό με τον θάνατο. Η έννοια της ζωής αποτελεί την υπέρτατη έκφραση του ανθρώπου. Η ζωή δεν είναι θεωρία, είναι βεβαίως πίστη και πεποίθηση αλλά κυρίως καθημερινό βίωμα και πράξη. Όμως ζει την ζωή μόνο αυτός, που είναι έτοιμος να πεθάνει για την ζωή. Οι ακόλουθοί μου, αυτοί που διαμόρφωσαν τον ιστορικό χριστιανισμό, έκαναν το λάθος να χωρίσουν την ζωή από την σωτηρία τους. Μετέτρεψαν την διδασκαλία μου σε προετοιμασία θανάτου.

Στην πραγματικότητα διαχώρισαν την ανάστασή μου από την ανάληψή μου. Μετέτρεψαν την ανάληψή μου σε ευκαιρία εξορίας της ζωής από την γη και την ξαπέστειλαν στον ουρανό ως μεταφυσική ελπίδα. Την έκαναν μόνο μετά θάνατον ζωή. Έτσι η προτεραιότητα δόθηκε στη θεσμική ιεραρχία και την ταύτιση με την εξουσία. Θα είμαι με αυτούς που αγωνίζονται, ακόμη και με θυσία της ζωής τους, για να αναστήσουν την ζωή πάνω στη γη, χωρίς να θέλουν να γίνουν εξουσία, χωρίς ανταλλάγματα.

 Δημοσιογράφος: Από τους συνεχιστές σας ποιόν εκτιμάτε περισσότερο;

Ιησούς: Τον επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Η ζωή του ήταν ένας διαρκής αγώνας μέσα και έξω από την Εκκλησία κατά της διαφθοράς και της κοινωνικής αδικίας. Τα έβαλε και με την αυτοκρατορική αυλή. Γι’ αυτό εξορίσθηκε δύο φορές και πέθανε στην εξορία από τις κακουχίες, στις οποίες τον υπέβαλαν οι διώκτες του. Ο κατηχητικός του λόγος, που διαβάζεται το βράδυ της Αναστάσεως, αποτελεί την επιτομή του έργου μου. Από εκεί και η φράση «Ανέστη Χριστός και η ζωή πολιτεύεται». Δηλαδή η ζωή ως πρότυπο αξιών αναδεικνύεται σε ρυθμιστή της ιδιωτικής και της δημόσιας ζωής των ανθρώπων. Η ζωή είναι όπως το φως. Μπορείς να περιορίσεις την ακτινοβολία του φωτός; Εκτός και αν το περιορίσεις σε τέσσερις τοίχους. Δυστυχώς αυτό έχει κάνει η θεσμοποιημένη Εκκλησία, όπως οι Φαρισαίοι, για να αποφεύγει τα δύσκολα…

Ζήτω η ζωή, κάτω ο θάνατος!

Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται

Άλλος δημοσιογράφος απευθύνεται προς τον Μαρξ: Κύριε Μαρξ, τι πήγε στραβά με την δική σας θεωρία; Γιατί απέτυχε ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός;

Μαρξ: Το θεμέλιο της θεωρίας μου είναι η ιδέα της κοινοκτημοσύνης. Πρώτος μίλησε γι’ αυτήν ο Πλάτων. Οι πρώτες χριστιανικές κοινότητες εφήρμοσαν την καταναλωτική κοινοκτημοσύνη και γι’ αυτό απέτυχαν. Πίστευα, ότι είχα βρει το κλειδί της ζωής στην κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής. Το λάθος των ακολούθων μου είναι, ότι θεώρησαν την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής ως την μόνιμη εφαρμογή της θεωρίας μου, ενώ ήταν η πρώτη, η επαναστατική φάση. Μάλλον παρασύρθηκαν από τον τίτλο που έδωσα στην πρώτη φάση ως την δικτατορία του προλεταριάτου. Τελικά εγκατέλειψαν τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και κράτησαν την δικτατορία, όπως σωστά διαπιστώνει ο Β. Ράιχ. Τα λεγόμενα τότε σοσιαλιστικά κράτη είχαν μετατραπεί σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, γι’ αυτό και κατέρρευσαν. Βέβαια και εγώ είχα παρασυρθεί από τον όχι απλώς αισιόδοξο αλλά δογματικό χαρακτήρα των θέσεων του υλισμού του 19ου αιώνα, ότι ο υλισμός δεν αφορά μόνο την επιστήμη αλλά και τον άνθρωπο και την κοινωνία, ότι όλα αυτά αποτελούν ένα ενιαίο σύμπαν. Πίστεψα, ότι, όταν ο σκοπός και η πραγματικότητα είναι δεδομένα, τα μέσα έχουν δευτερεύοντα ρόλο. Ήταν λάθος να χρησιμοποιήσω την λέξη «δικτατορία». Το βασικό μου λάθος βρίσκεται στην ανθρωπολογία της θεωρίας μου. Η ιστορική εξέλιξη απέδειξε, ότι ο άνθρωπος δεν ελέγχεται. Ο άνθρωπος δεν είναι ένα άγραφο χαρτί, πάνω στο οποίο μπορείς να γράψεις, ό,τι θέλεις. Για να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει να πείσεις τον άνθρωπο και μάλιστα εκ των προτέρων και για να τον πείσεις, πρέπει να ερευνήσεις την κάθε γωνιά της ψυχής του.

 Δημοσιογράφος: Κύριε Μαρξ, τι σκοπεύετε να κάνετε τελικά με την θεωρία σας;

Μαρξ: Παραμένω πιστός στην αριστερή οπτική γωνία της πραγματικότητας. Όσο θα υπάρχει κοινωνική αδικία και ανισότητα, η θεωρία μου θα είναι χρήσιμη. Όμως δεν είμαι ούτε ο πρώτος που έθεσα το πρόβλημα ούτε είμαι εγώ που ίδρυσα το εργατικό κίνημα. Οπωσδήποτε χρειάζεται μία νέα αριστερή θεωρία και πολιτική πρόταση. Το όνομά της θα το βρείτε εσείς. Το πρώτο αξίωμα αυτής της θεωρίας θα πρέπει να είναι η ιστορική διαλεκτική, δηλαδή: α) η συλλογή και η επαναξιολόγηση όλων των δεδομένων του παρελθόντος, β) η γεωπολιτική, πολιτική, τεχνολογική, οικονομική και πολιτισμική αξιολόγηση όλων των νέων δεδομένων και γ) η ανθρωπολογική ανάλυση του ανθρώπου ως διαχρονικού και σύγχρονου όντος.

 Ένας ακροατής: Κύριε Μαρξ, αυτή η νέα θεωρία μπορεί να είναι παγκόσμια ή θα πρέπει να περιορισθεί σε συγκεκριμένες γεωπολιτισμικές ενότητες;

Μαρξ: Πολύ σωστή η ερώτηση. Η ίδια η περιπέτεια του κομμουνιστικού κινήματος απέδειξε, ότι ο κόσμος δεν είναι ενιαίος. Γι ‘ αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να λειτουργήσει μόνο ένας Χάρτης γενικών αρχών. Εσείς οι Έλληνες έχετε παράδοση στην φιλοσοφία, αναδείξατε και σύγχρονους διανοητές, όπως τον Ν. Πουλαντζά, Κ. Αξελό, Κ. Καστοριάδη και Π. Κονδύλη. Μπορείτε να πάρετε πρωτοβουλία συνεργασίας με την ευρύτερη ευρωπαϊκή διανόηση, για την διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής προτάσεως για ένα πολυκεντρικό κόσμο ειρήνης, συνεργασίας και ισορροπίας των διεθνών γεωπολιτικών και γεω-οικονομικών συμφερόντων. Πρώτη προϋπόθεση είναι μία ανεξάρτητη Ευρώπη. Πάντως η όποια πρόταση δεν μπορεί πλέον να έχει ταξικό χαρακτήρα. Αναγνωρίζω, ότι τα σύγχρονα προβλήματα έχουν πλανητικό και πανανθρώπινο χαρακτήρα. Ξεκινήστε και τα λέμε πάλι.

Ο συντονιστής κλείνει την συζήτηση: Αναγνωρίζουμε, ότι στην εποχή σας, κ. Μαρξ, υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός, μεγάλη εμπιστοσύνη στο μέλλον και την επιστήμη. Κυριαρχούσε η πεποίθηση, ότι το αργότερο μέσα στον 20ο αιώνα θα λυνόντουσαν όλα τα προβλήματα του ανθρώπου…

 Τον διακόπτει ο Μαρξ: Πράγματι, έτσι ήταν. Με λένε απόλυτο και δογματικό, ακόμη και μεταφυσικό. Αφήνω την κρίση σε σας. Αυτό που θέλω να πω για μένα, είναι ότι με βάση το κλίμα της εποχής ήθελα να προλάβω τις εξελίξεις, προτού διαμορφωθεί για πρώτη φορά μία πάγια παγκόσμια κατάσταση.

 Συντονιστής: Η εποχή μας είναι πολύ πιο πολύπλοκη, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στο μέλλον και η κοινωνική συλλογικότητα έχει ατονήσει. Επικρατεί ο ατομισμός. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας.

* Ο Ηλίας Φιλιππίδης έχει διατελέσει πανεπιστημιακός καθηγητής κοινωνιολογίας και νομικός

ΠΗΓΗ:https://edromos.gr/i-epanastasi-tis-zois/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com