Οι χρήσιμοι ηλίθιοι

Πέτρος Δημητρίου - Γιώργος Γκόντζος

ΕΠΙΚΑΙΡΟ!!!

{..}Οι χρήσιμοι ηλίθιοι

Η μετατροπή των ανοιχτών συνόρων σε θέση της «Αριστεράς» είναι ένα πολύ νέο φαινόμενο και αντιτίθεται στην ιστορία της οργανωμένης Αριστεράς για θεμελιώδεις λόγους. Τα ανοιχτά σύνορα είναι εδώ και καιρό το σύνθημα των επιχειρήσεων και της ελεύθερης αγοράς. Ορμώμενοι από τους νεοκλασικούς οικονομολόγους, οι ομάδες αυτές υποστήριξαν την απελευθέρωση της μετανάστευσης με βάση την ορθολογική αγορά και την οικονομική ελευθερία. Αντιτίθενται στα όρια μετανάστευσης για τους ίδιους λόγους που αντιτίθενται στους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. {..}

{..}Με τις κατάπτυστες εικόνες των χαμηλόμισθων μεταναστών που εκδιώχθηκαν σαν εγκληματίες από το Τελωνείο (ICE), των μεταναστών που πνίγονται στη Μεσόγειο και με την ανησυχητική αύξηση του αντι-μεταναστευτικού κλίματος σε όλο τον κόσμο, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί η Αριστερά θέλει να υπερασπιστεί τους παράνομους μετανάστες ενάντια στην στόχευση και την θυματοποίηση. Και θα έπρεπε. Αλλά, αν και ενεργώντας υπό τη σωστή ηθική ώθηση για να προασπίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των μεταναστών, η Αριστερά κατέληξε να τραβάει την πρώτη γραμμή υπεράσπισης και αποτελεσματικής προστασίας του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος της μετανάστευσης.

Οι σημερινοί καλοπροαίρετοι ακτιβιστές έχουν γίνει οι χρήσιμοι ηλίθιοι των μεγάλων επιχειρήσεων. Με την υιοθέτηση της γραμμής των «ανοιχτών συνόρων» – και ενός άγριου ηθικού απολυτατισμού που θεωρεί οποιοδήποτε όριο στη μετανάστευση ως ένα ανείπωτο κακό – οποιαδήποτε κριτική του εκμεταλλευτικού συστήματος μαζικής μετανάστευσης απορρίπτεται ουσιαστικά ως βλασφημία. {..}

{..}Αλλά η Αριστερά δεν χρειάζεται να πιστέψει τις δικές μου θέσεις. Αρκεί να ρωτήσει τον Καρλ Μαρξ, τον οποίο η σύγχρονη Αριστερά θα είχε απελάσει για τις θέσεις του πάνω στο μεταναστευτικό. Παρόλο που η μετανάστευση, με τη σημερινή ταχύτητα και κλίμακα, θα ήταν αδιανόητη κατά την εποχή του Μαρξ, αυτός εξέφρασε μια εξαιρετικά κριτική άποψη για τις συνέπειες της μετανάστευσης που εμφανίστηκε κατά τον 19ο αιώνα. Σε επιστολή του προς δύο Αμερικανούς συμπολίτες του, ο Μαρξ υποστήριξε ότι η εισαγωγή χαμηλά αμειβόμενων Ιρλανδών μεταναστών στην Αγγλία θα τους οδηγούσε σε εχθρικό ανταγωνισμό με τους Άγγλους εργαζόμενους. Το είδε ως μέρος ενός συστήματος εκμετάλλευσης, το οποίο διέτρεχε την εργατική τάξη και αποτελούσε επέκταση του αποικιακού συστήματος.{..}

{..}Να υπερασπιστούμε τους μετανάστες, όχι το σύστημα που τους εκμεταλλεύεται

Αν τα ανοιχτά σύνορα είναι «μια πρόταση αδερφών Koch», τότε μια πραγματικά αριστερή τοποθέτηση πάνω στη μετανάστευση τί θα απαιτούσε στην πράξη; Σε αυτή την περίπτωση, αντί να παίρνει ως αφετηρία τον Μίλτον Φρίντμαν, η Αριστερά θα έπρεπε να αναζητήσει έμπνευση από τις δικές της μακρές παραδόσεις. Οι προοδευτικοί θα έπρεπε να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση της συστημικής εκμετάλλευσης στη ρίζα της μαζικής μετανάστευσης αντί να υποχωρήσουν σε μια ρηχή ηθικολογία που νομιμοποιεί αυτές τις δυνάμεις εκμετάλλευσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αριστεροί πρέπει να αγνοούν τις αδικίες εναντίον των μεταναστών. Πρέπει να υπερασπίζονται σθεναρά τους μετανάστες έναντι κάθε απάνθρωπης μεταχείρισης.{..}

ΠΗΓΗ:Anna Staikou

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com