Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙ ΣΟΡΟΣ, «»ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ» «ζητήματος»», ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ, ΠΑΡΑΪΔΡΥΜΑΤΩΝ

Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙ ΣΟΡΟΣ, «»ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ» «ζητήματος»», ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ, ΠΑΡΑΪΔΡΥΜΑΤΩΝ κτλ: «ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΚΛΕΙ­ΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ».

BY ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ on 03/02/2018

Για αυτούς τους λίγους που επειδή θέλουν και μπορούν να διαβάσουν πέραν της μισής σελίδας για να εμβαθύνουν στοιχειωδώς στα πολιτικά ζητήματα και ιδιαίτερα στις πολιτικές ασθένειες της διεθνούς πολιτικής, θα «επεκταθώ» στα φαινόμενα που ορίζονται ως διεθνικά φαινόμενα. Το γράφω αυτό γιατί πολλοί ναι μεν σωστά χρησιμοποιούν το διαδίκτυο ως πεδίο συζητήσεων αλλά ακόμη περισσότεροι εθίστηκαν σε συνθήματα και αφορισμούς μιας γραμμής ή μιας παραγράφου.

Η γνώση όμως και η πολιτική παιδεία –και το διαδίκτυο είναι ή μπορεί να είναι είδος Δήμου, απόκτησης γνώσης και σχολείο πολιτικής παιδείας– απαιτούν βάσανο και συχνά κόπο. Κόπος βέβαια δεν είναι η ανάγνωση ενός ενδιαφέροντος και αξιόπιστου βιβλίου ή ενός δοκιμίου.

Τα διεθνικά φαινόμενα είναι αναμφίβολα το σημαντικότερο και για πολλούς το μεγαλύτερο πρόβλημα του κρατοκεντρικού κόσμου όπως είναι και όπως εξελίσσεται τον 21ο αιώνα. Διεθνικοί δρώντες ορίζονται ως εκείνοι οι δρώντες οι οποίοι διαφεύγουν εν μέρει ή πλήρως των ελέγχων της κρατικής κυριαρχίας και ή των θεσμών διακυβερνητικής διακυβέρνησης. Συμπεριλαμβάνει τρομοκράτες, οικονομικούς εγκληματίες, τοκογλύφους, κερδοσκόπους, φοροφυγάδες και κάθε άλλο ελλειμματικά ή πλήρως κοινωνικοπολιτικά ανέντακτο και ανεξέλεγκτο.

Όπως γράψαμε σε πολλά βιβλία μας και κυρίως στις μονογραφίες «Οι διεθνείς σχέσεις ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης» και στο «Κοσμοθεωρία των Εθνών», τα διεθνικά φαινόμενα είναι και ένα μεγάλο επιστημονικό ζήτημα γιατί υπογραμμίζει και τονίζει τις εν εξελίξει ασθένειες του διεθνούς συστήματος, της διεθνούς διακυβέρνησης και των προβλημάτων κοινωνικοπολιλτικής οργάνωσης που αντιμετωπίζουν πρωτίστως τα λιγότερο 

ισχυρά κράτη–αλλά όχι μόνο– των οποίων η διανεμητική δικαιοσύνη διαβρώνεται, πλήττεται ή και όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας σήμερα καταστέλλεται με αποτέλεσμα να εξουσιάζεται από τοκογλύφους, κερδοσκόπους και τους συνεργαζόμενους με αυτούς ηγεμονικούς παράγοντες.

Σε πιο πρακτικό επίπεδο, μεταξύ άλλων στην Ελλάδα αλλά και ευρύτερα,

• ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ για βραβεύσεις Ακαδημιών σε ιδρύματα που χρηματοδοτήθηκαν ή και χρηματοδοτούνται από τον Σόρος ή άλλες παρόμοιες πηγές,
• ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ για Συμβούλια Εθνικής Ασφαλείας που θα συμμετάσχουν στελέχη παρόμοιων ιδρυμάτων τα οποία συναγελάζονται με κόμματα και βουλευτές,
• ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ για τον Νίμιτς οποίος «ακούγεται» έχει σχέση με εθνομηδενιστικά ιδρύματα του Σόρος να εμφανίζεται ως συνήγορος του «έθνους» των Σκοπίων (με αποτέλεσμα να προκαλέσει αντίδραση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών ο οποίος μετά από μια δύσκολη διετία, ως μοναχικός καβαλάρης, κυρίως στο κυπριακό), φαίνεται πως περπατά μέσα σε πολλά ναρκοπέδια,
• ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ότι ο Σόρος έχει σχέση με εκατοντάδες ευρωβουλευτές και όχι μόνο (https://www.youtube.com/watch?v=uYnesCyRKg4),
• ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ότι πριν κοντά δύο δεκαετίες ο Σόρος «κάποια σχέση» είχε με τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» στην Ουκρανία (J.Mowat: The new Gladio in action?: Η στρατηγική μαλακής ισχύος των ΗΠΑ http://www.ifestosedu.gr/55SoftPower.htm και Heather Coffin, George Soros, Imperial Wizard http://www.ifestosedu.gr/47SoftPower.htm),
• ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ για ιδρύματα Σόρος, δραστηριότητες Σόρος, ΜΚΟ σχετιζόμενα με τον Σόρος και πολλά άλλα.

Ας πούμε ότι ο Σόρος είναι μια πανίσχυρη προσωπικότητα του διεθνικού χώρου με απόψεις, θέσεις, διεθνικά κινούμενα ιδρύματα, εξαρτημένους από τις χρηματοδοτήσεις του, προπολιτικές φιλοσοφικές απόψεις, ευέλικτου συνεργάτη ηγεμονικών κρατών και όχι μόνο και πλέον ενός με κάθε κριτήριο αδιαφανούς ατόμου που αφενός είναι η ενσάρκωση της διεθνικής ιδιωτείας και αφετέρου ένας δρών που κατέχει ισχύ και επηρεάζει διανεμητικά πολιτικά και οικονομικά φαινόμενα. Ως μη πολιτικά ενταγμένο άτομο ή ως κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτο ον είναι ουσιαστικά πολιτική οπισθοδρόμηση στην πολιτική βαρβαρότητα και εάν τα θύματα πλήττονται θανάσιμα (πόσοι πέθαναν στην Νότια Ευρώπη από τοκογλυφικές δράσεις!;) μια επιστροφή στην κτηνώδη εποχή όταν κυκλοφορούσαν γιγαντόσωμοι Δαρβίνοι.

Χαρακτηριστικά, στο βιβλίο «Κοσμοθεωρία των Εθνών» σελ. 160 γράψαμε:

«Κανείς απαιτείται να κατανοήσει ότι πολιτικός πολιτισμός χωρίς Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός δεν υπάρχει και ότι έκλει­ψη της πολιτικής σημαίνει επιστροφή στη βαρβαρότητα. Μία τέτοια επιστροφή στη βαρβαρότητα συντελείται στον αχανή δι­εθνικό κόσμο, όπου σχοινοβατούν ασθενείς ψυχές, εγωπαθείς, αναρριχητές, ψυχασθενείς, τρομοκράτες, εγκληματίες, γυρολό­γοι, κερδοσκόποι και καιροσκόποι. Συνεπικουρούνται από αξι­ωματούχους ποικίλων υπηρεσιών ηγεμονικών κρατών, χρημα­τοδοτήσεις πολυεθνικών επιχειρήσεων λιγότερο ή περισσότερο υποψιασμένες για τις πολιτικές προεκτάσεις και κερδοσκόπους, όπως ο George Soros (υποσ. 129) Κανείς δεν έχει παρά να επισκεφτεί το διαδίκτυο σε ένα οποιοδήποτε από τα άυλα και άπιαστα με­ταμοντέρνα διεθνικά ιδρύματα για να δει ποιοι ανερυθρίαστα ομολογούν ότι συμμετέχουν, χρηματοδοτούν και υπηρετούν πο­λιτικούς σκοπούς βαθύτατων διανεμητικών προεκτάσεων.»

Κανείς οπωσδήποτε θα πρέπει να διακρίνει την συνωμοσιολογία από την επιστημονική μελέτη του θέματος των διεθνικών δρώντων. Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο για το πώς χρησιμοποιούνται οι διεθνικοί δρώντες και γενικότερα πως ορίζεται το soft power είναι του Christopher Simson, Science of Coersion, communication, researchand phycological warfarfe 1945-160 (Oxford) όπου κανείς μένει άφωνος για το πώς το Αμερικανικό ακαδημαϊκό σύστημα πλην ελάχιστων εξαιρέσεων είναι συνειδητά ή ανεπίγνωστα στρατευμένο στην εκπλήρωση των στρατηγικών σκοπών των ΗΠΑ. Μαζί βέβαια και πολλοί αμαθείς, ημιμαθείς, εντεταλμένοι και αποπροσανατολισμένοι φορείς επιστημονικών τίτλων σε κράτη όπου ιθαγενείς καταβροχθίζουν ιδεολογήματα και θωρήματα.

Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαίο κανείς να γνωρίζει ότι είναι ένα πράγμα οι συνωμοσίες και άλλο τα μυστικά σχέδια των στρατηγικών των κρατών. Σε αυτό θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και διεθνικούς δρώντες όπως τον George Soros ο οποίος έχει μέσα, σχέδια και σκοπούς και δράσεις άλλες φανερές ή λιγότερο φανερές. Μπορεί όσον μας αφορά να τον κατατάσσουμε στην προ-πολιτική ή και στην κτηνώδη προ-πολιτική εποχή πλην τον θεωρούμε ως πολιτικό φαινόμενο με την έννοια ότι τα πολιτικά φαινόμενα όπως και η βιολογία των ανθρώπων συχνά πάσχουν από πολύ σοβαρές πολιτικές ασθένειες.

Οι διεθνικοί δρώντες όπως είπαμε είναι σοβαρή ασθένεια του διακρατικού συστήματος και στον βαθμό και στην έκταση που πλήττει ανθρώπους είναι και ένα, βασικά αίτιο πολέμου. Οι δρώντες είτε είναι κράτη είτε διεθνικοί δρώντες (πχ τρομοκράτες ή ανεξέλεγκτοι τοκογλύφοι) έχουν σχέδια, στρατηγικές και μεθοδεύσεις συχνά ελάχιστα ή καθόλου ορατές.

Ιδιαίτερα αδύναμα κράτη όπως το νεοελληνικό που λικνίζονται ενίοτε θανατηφόρα, η κοινωνία έχει κάθε συμφέρον να γνωρίζει. Εννοώ γνώση που προάγει την πολιτική παιδεία και όχι γνώμες, ιδεολογήματα και θεωρήματα αντιβαίνουν στην προσπάθεια των πολιτών να μάθουν σωστά για να είναι εντολείς της εξουσίας και να για αντιστέκονται στα πλήγματα που αποδυναμώνουν τον θεσμό της συλλογικής τους ελευθερίας, δηλαδή το κράτος τους, τις κοσμοθεωρίες τους και τους πολιτισμούς τους (εθνομηδενιστικό κίνημα ή αλλιώς «κριτικοί» για το οποία σε πολλά βιβλία αφιερώσαμε κεφάλαια και παραρτήματα για να καταδείξουμε ότι υφίσταται επιστημονικά παρά μόνο ως ένα συνονθύλευμα θεωρημάτων και ιδεολογημάτων που όπως ομολογούν κορυφαίοι αναλυτές στις ΗΠΑ εξυπηρετεί την στρατηγική soft power των ΗΠΑ).

Ο κάθε πολίτης, μάλιστα, έχει συμφέρον να είναι σε εγρήγορση και να ελέγχει την εξουσία ή άλλους κρατικούς θεσμούς όπως οι Ακαδημίες και τα πανεπιστήμια εάν καταντούν εξαρτημένες μεταβλητές ανεξέλεγκτων διεθνικών δρώντων που αποδυναμώνουν ή παρακάμπτουν τους κοινωνικοπολιτικούς ελέγχους και που πλήττουν τα συμφέροντά τους.Δημοκρατία μεταξύ άλλων επιτάσσει διαφάνεια και η δημοκρατία πλήττεται όταν η πολιτική επηρεάζεται ή και ποδογετείται από δρώντες σε αθέατες ζώνες.

Ακολουθεί το εκτενέστερο απόσπασμα από το βιβλίο «Κοσμοθεωρία των Εθνών» σελ. 159-60, μια δύο ακόμη σημειώσεις τέλους. Η δεύτερη  είναι εισήγηση σε συνέδριο που παρατίθεται αυτούσια στις σελ. 381-4 του ίδιου βιβλίου [η έμφαση προστίθεται για τις ανάγκες της παρούσης παρέμβασης]

Απόσπασμα από τις σελ. 159-60 του «Κοσμοθεωρία των Εθνών»

Σε μία προσπάθεια να τετραγωνίσουμε τον κύκλο συνοψίζοντας και οριοθετώντας τις μεταμοντέρνες τάσεις της ύστερης εποχής θα μπορούσαμε να πούμε τα εξής:

α) Ο μεταμοντερνισμός είναι μία ρευστή κατάσταση πραγμά­των που σχετίζεται με τη μαζική παραγωγή, τη μαζική κατανά­λωση και την πλανητικοποίηση των οικονομικών και πολιτικών φαινομένων. Αυτή η κατάσταση πραγμάτων επηρέασε βαθύτατα τον τρόπο ζωής των βιομηχανοποιημένων κρατών, αλλά κατ’ επέκταση και όλων των υπολοίπων σε πλανητικό επίπεδο λόγω αλληλεξάρτησης, τεχνολογίας και πλανητικοποίησης των οικο­νομικών δραστηριοτήτων.

β) Αυτή η κατάσταση πραγμάτων σπρώχνει τον άνθρωπο σε έναν τρόπο ζωής και σε μία προσαρμοστική συμπεριφορά με τρόπο που αγγίζει τον σκληρό υπαρξιακό πυρήνα των ανθρωπο­λογικών προϋποθέσεων των κοινωνιών που επηρεάζονται. Όπως πάντοτε ίσχυε και επειδή η εθνική κοσμοθεωρία δεν έχει ακόμη τύχει αδιασάλευτης καθολικής και οικουμενικής παραδοχής, ο μεταμοντερνισμός, όπως και αν εκδηλώνεται αποπροσανατο­λίζει τους ανθρώπους, ροκανίζει την ανθρωπολογική ετερότη­τα και με φωνές αποδομητικών Σειρήνων τους καλεί να αυτο-εκμηδενιστούν.

γ) Συναρτημένες με αυτές τις παραδοχές γεννιούνται έτσι ανα­ρίθμητες επιστημονικά μεταμφιεσμένες ιδεολογικές τάσεις, που εξυπηρετούν σεκταριστικά συμφέροντα, πλανητικές αξιώσεις ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων και εθνομηδενιστικές αξιώ­σεις. Οι αξιώσεις αυτές υπέβοσκαν πάντοτε στο υπόβαθρο των κοινωνιών και μετουσιώνονταν σε δήθεν επιστημονικές απόψεις, που κήρυτταν επιστημονικά μεταμφιεσμένοι αιθεροβάμονες, νεφελοβατούντες και φαντασιόπληκτοι. Κυρίως όμως, ασθενείς ψυχές, επιρρεπείς σε εύκολο πλουτισμό, ψευδεπίγραφες καταξιώ­σεις στις ιδεολογικοπολιτικές πασαρέλες και εκτόνωση θηριωδών συνδρόμων, που στις μέρες μας μπορούν να απολαύσουν μέσα στα εξωπολιτικά και εξωκοινωνικά διεθνικά καταγώγια. Αν και σίγουρα υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα, ένα από τα χαρα­κτηριστικότερα της μεταψυχροπολεμικής εποχής είναι το μεταμο­ντέρνο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο και η εξεζητημένη παραβίαση των θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου στο Κόσοβο.

δ) Κανείς απαιτείται να κατανοήσει ότι πολιτικός πολιτισμός χωρίς Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός δεν υπάρχει και ότι έκλει­ψη της πολιτικής σημαίνει επιστροφή στη βαρβαρότητα. Μία τέτοια επιστροφή στη βαρβαρότητα συντελείται στον αχανή δι­εθνικό κόσμο, όπου σχοινοβατούν ασθενείς ψυχές, εγωπαθείς, αναρριχητές, ψυχασθενείς, τρομοκράτες, εγκληματίες, γυρολό­γοι, κερδοσκόποι και καιροσκόποι. Συνεπικουρούνται από αξι­ωματούχους ποικίλων υπηρεσιών ηγεμονικών κρατών, χρημα­τοδοτήσεις πολυεθνικών επιχειρήσεων λιγότερο ή περισσότερο υποψιασμένες για τις πολιτικές προεκτάσεις και κερδοσκόπους, όπως ο George Soros.129 Κανείς δεν έχει παρά να επισκεφτεί το διαδίκτυο σε ένα οποιοδήποτε από τα άυλα και άπιαστα με­ταμοντέρνα διεθνικά ιδρύματα για να δει ποιοι ανερυθρίαστα ομολογούν ότι συμμετέχουν, χρηματοδοτούν και υπηρετούν πο­λιτικούς σκοπούς βαθύτατων διανεμητικών προεκτάσεων. Δε­δομένου του κοινωνικά ανεξέλεγκτου και εξωπολιτικού χαρα­κτήρα των διεθνικών δράσεων κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κεκαλυμμένους τρομοκράτες καθώς και κάθε άλλο εγκληματικό στοιχείο. Κινούμενοι μέσα σε εξωπολιτικά και εξωκοινωνικά καταγώγια όλοι όλο και κάτι βρίσκουν που εξυπηρετεί ιδιοτελείς σκοπούς πλουτισμού, ευδαιμονισμού και ηδονισμού. Διεθνικές δομές σημαίνει απουσία νομιμοποιημένων και κοινωνικά επικυ­ρωμένων πολιτικών δράσεων και αυτό αποτελεί επιστροφή σε προπολιτικές και ανορθολογικές καταστάσεις.

Σημείωση τέλους αρ. 59 σελ. 381-384 του «Κοσμοθεωρία των Εθνών» (είναι εισήγηση συνεδρίου – περιέχει και παραπομπές για τον ενδιαφερόμενο που μπορεί να ενδιατρίψει περισσότερο σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον ζήτημα)

59. «Έξυπνη ή μαλακή ισχύς» στο υπογάστριο ανυποψίαστων κοινωνιών Η στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων λίγο πολύ πάντοτε περιέχει στοιχεία μαλακής ή έξυπνης ισχύος. Μπορεί να σημαίνει μία πολύ θεμιτή καλλιέργεια των εθνικών συμφερόντων ενός κράτους εκ μέρους των διπλωματών, που συ­νομιλούν ή και φιλοξενούν δημοσιογράφους και πολιτικά πρόσωπα μέχρι την επιστράτευση επί πληρωμή πολιτών άλλων κρατών, που προδίδουν την πατρί­δα τους. Ενδιαμέσως υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα δρώντων που μπορεί να κυ­μαίνεται από μαθητές, που ανεπίγνωστα εξωθούνται να κάψουν το κέντρο μιας πόλης, μέχρι έναν καθηγητή Πανεπιστημίου που ασύστολα λέει πράγματα τα οποία, αν και χωρίς το παραμικρό επιστημονικό κύρος, θα μπορούσαν να απο­τελέσουν φοβερή προπαγάνδα προς όφελος του ενός ή του άλλου κράτους.

Η στρατηγική της μαλακής ισχύος σε ειρηνικές περιόδους έγκειται στην προσπάθεια να πειστούν τα μέλη τρίτων κοινωνιών και τα πολιτικά και πνευ­ματικά ελίτ για τη σκοπιμότητα συγκεκριμένων σχεδίων που εξυπηρετούν τα στρατηγικά συμφέροντα μιας μεγάλης δύναμης. Η μαλακή ισχύς σχετίζεται με μύρια κεντρικά ζητήματα της μελέτης των διεθνών σχέσεων και ιδιαίτερα των στρατηγικών σπουδών, μεταξύ άλλων με την έμμεση προσέγγιση, την εξαπά­τηση, τα κριτήρια και τις μεθοδεύσεις για αλλαγή της κατανομής ισχύος, τη δημιουργία συμμαχιών ή την υπονόμευση των συμμαχιών των αντιπάλων και την κατατριβή εχθρών ή και φίλων για να ελεγχθεί ή να αλλάξει η κατανομή ισχύος σύμφωνα με τις ανάγκες υπερπόντιων εξισορροπήσεων των ανελέητων ηγεμονικών αντιπαραθέσεων. Η ουσία είναι ότι η συζήτηση για τη μαλακή ισχύ αφορά στη δύναμη των κρατών, στους σκοπούς, στα μέσα και στον τρόπο μεγιστοποίησης μη βίαιων προσεγγίσεων, ούτως ώστε να επιτευχθούν οι ίδιοι σκοποί με λιγότερους πόρους.

Είναι δηλαδή ένα κεντρικό ζήτημα της στρατη­γικής ανάλυσης.

Βρίσκεται επίσης στον πυρήνα της θεωρίας της αποτρεπτικής στρατηγικής. Το πώς δηλαδή με παραστάσεις που δημιουργούν πλήθος θέσεων, κινήσεων, παραπλανητικών πληροφοριών, επιδείξεων ισχύος, μπλόφας για την ισχύ που διαθέτει κανείς και λόγια που θρέφουν κάθε λογής αμφιβολίες στον αντίπα­λο, εξοικονομούνται πόροι. Βέλτιστη στρατηγική, συνηθίζουμε να λέμε, εί­ναι εκείνη που επιτυγχάνει οι πόροι που δεσμεύονται για την εκπλήρωση ενός στρατηγικού σκοπού να είναι ακριβώς αυτοί που απαιτούνται από το είδος της απειλής ή του συμφέροντος που διακυβεύεται. Ταυτόχρονα, λένε οι αγγλοσά­ξονες, μέγιστη αποτρεπτική τέχνη είναι να κερδίζεις με το να φοβερίζεις, παρά με το να πολεμάς: «You better win by fright instead of fighting».

Η στρατηγική εξοικονόμησης πόρων με επηρεασμό τη βούληση των αντιπάλων, ούτως ώστε να επιφέρεις το ίδιο αποτέλεσμα που σε διαφορετική περίπτωση θα απαιτούσε πολλαπλάσιους σπάνιους πόρους και μεγάλα πολεμικά μέσα –κύριος σκοπός της στρατηγικής του «soft power»–, δεν είναι κάτι νέο στις σχέσεις των κρα­τών. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τις αναλύσεις των Robert Keohane και Joseph Nye και αρκετά άρθρα και βιβλία του τελευταίου για τη μαλακή ισχύ. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω για αυτά τα πολύ διαδεδομένα και πολύ παρεξηγημένα κείμενα είναι δύο πτυχές. Η πρώτη είναι ότι εντάσσονταν στη λανθασμένη και σήμερα ολοκληρωτικά αναιρεμένη αντίληψη περί δυνατότητας ύπαρξης ενός νομιμοποιημένου ήπιου ηγεμονισμού.

Τα μέσα, όπως υποστήριζαν στις παλιές καλές φιλελεύθερες γραμμές περί «παγκόσμιας αρμονίας συμφερόντων», που αναιρέθηκαν από τον Edward H. Carr εδώ και μισό αιώνα, μπορεί να είναι τα μέσα ορθολογιστών εμπόρων ενός μεγάλου πλανητικού πλέγματος αλληλε­ξάρτησης, που διερεύνησαν εμπειρικά με θαυμαστή ακρίβεια τις δεκαετίες του 1970 και 1980. Η δεύτερη, είναι οι λανθασμένες χρήσεις που έκαναν όσον αφο­ρά τον ρόλο της διεθνούς πολιτικής οικονομίας. Ενάντια σε θέσεις αναλυτών, όπως ο Robert Gilpin, που τόνιζαν τον ρόλο των διεθνών θεσμών, οι νεοφιλε­λεύθεροι ανάμειξαν τις γνωστές διαπιστώσεις περί ηγεμονικής σταθερότητας και των συνεπειών που προκύπτουν από τις οικονομικές κυμάνσεις με τα ίδια ιδεολογήματα περί ήπιου ηγεμονισμού και με τις λανθασμένες απόψεις τους για τον ρόλο της διεθνούς πολιτικής οικονομίας.

Έτσι, εκτέθηκαν επιστημονι­κά με το ιδεολόγημα του «ήπιου ηγεμονισμού». Η μαλακή ισχύς στη συγκαιρι­νή αμερικανική εξωτερική πολιτική ενέχει και άλλες διαστάσεις. Ένα βασικό σκεπτικό, όπως διακηρύσσεται σε δηλώσεις, άρθρα και βιβλία που συγκροτούν πλέον μία επιστημονικά πολύ αξιόλογη βιβλιογραφία που παραθέτει θέσεις και περιπτωσιολογικές θεμελιώσεις, είναι ότι ο σκληρός πυρήνας χάραξης και εφαρμογής της στρατηγικής των ηγεμονικών δυνάμεων εμπεριέχει ισχυρές δό­σεις ιδεολογικού επηρεασμού της θέλησης τρίτων κοινωνιών και παραπλάνη­σης των αντιλήψεών τους για το διεθνές σύστημα και την πορεία του κόσμου.

Για την εκπλήρωση αυτών των σκοπών σχεδιάζονται και εφαρμόζονται στρατηγικές, που επικράτησε να ονομάζονται soft power. Το κεντρικό αιτού­μενο είναι: Εκπλήρωση του ίδιου σκοπού που θα επιτυγχανόταν με στρατιωτι­κά μέσα, με τρόπους που ελέγχουν τη βούληση και τη θέληση της κοινωνίας, της ηγεσίας και των ηγετών μιας χώρας και την εκπλήρωση των πολιτικών στό­χων με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος.

Από περιπτωσιολογικές μελέτες της μεταψυχροπολεμικής εποχής αλλά και από αναλυτές και αξιωματούχους της μαλακής ισχύος, που ειδικεύονται στο λεγόμενο «non violent conflict» ή πιο εκλαϊκευμένα στα «μεταμοντέρνα πραξικοπήματα», γνωρίζουμε πλέον επα­κριβώς ότι υιοθετούνται όλα τα μοντέρνα τεχνολογικά μέσα, όπως κινητά τη­λέφωνα, ηλεκτρονικά μηνύματα, παραπληροφόρηση με exit polls, κ.τ.λ., ούτως ώστε να δημιουργείται εικόνα νοθείας σε εθνικές εκλογές ενός κράτους-στόχου, αρθρογραφία που παραπλανεί για τους πραγματικούς σκοπούς, ελεγχόμενη δι­είσδυση σε ομάδες διανοούμενων, ελεγχόμενη διείσδυση σε αναρχικές ομάδες, ελεγχόμενη διείσδυση στα μέσα ενημέρωσης και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα κοινωνικών επιστημών (βλ. Peter Ackerman και Christopher Kruegler, Strate­gic Nonviolent Conflict, Westport, Connecticut, Praeger, 1994, σ. xxi).

Για μία προσβάσιμη βιβλιοκριτική βλ. ομιλία του στο State Department στις 29 Ιουνίου 2004, όπου ο Ackerman είπε αναφερόμενος στην Κίνα: «youth movements, such as those used to bring down Serbia, could bring down Iran and North Korea, and could have been used to bring down Iraq ‒ thereby accomplishing all of Bush’s objectives without relying on military means. And he reported that he has been working with the top US weapons designer, Lawrence Livermore Laboratories, on developing new communications technologies that could be used in other youth movement insurgencies. There is no question that these technologies are democratizing». Παρατιθέμενος στο J. Mowat, www.onlinejournal.com, http://onlinejournal.com/artman/publish/article_308.shtml(αναπαράγεται στο www.ifestosedu.gr).

Το σημαντικότερο όμως μέσο είναι πλέον οι διεθνικοί μη κυβερνητικοί δρώ­ντες. Όπως χαρακτηριστικά παρατηρούν οι Peter Ackerman και Christopher Kruegler στο έργο τους Strategic Nonviolent Conflict, που προλογίζεται από τον Thomas Schelling, οι Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί (ΜΚΟ) διαδραματί­ζουν πλέον πρωτεύοντα ρόλο στην παραγωγή στρατηγικής ισχύος μιας δύνα­μης και ότι «έχουν ιδιότητες, οι οποίες τους καθιστούν εξαιρετικά κατάλληλους για να προωθηθούν επ’ αμοιβή με μη βίαιο τρόπο διενέξεις», οι οποίες θα λει­τουργήσουν διανεμητικά και θα εκπληρώσουν συγκεκριμένους στρατηγικούς σκοπούς. Για τη Σερβία ο Ackerman γράφει χαρακτηριστικά: «οι φοιτητές έρι­ξαν τον δικτάτορα χωρίς έναν πυροβολισμό» (Peter Ackerman, How Serbian students brought dictator down without a shot fired,  http://www.natcath.com/NCROnline/archives/042602/042602.htm.

Στους θεσμούς που είναι από­λυτα ενσωματωμένοι στην εθνική στρατηγική των ΗΠΑ συμπεριλαμβάνεται μία πολύ μεγάλη αλυσίδα ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Τα ανά τον κόσμο ιδρύματα Σόρος διαδραματίζουν έναν από τους πιο μυστήριους αλλά πασίδηλους ως προς τα αποτελέσματά τους ρόλους.

Στο εσωτερικό των ΗΠΑ τα ιδρύματα που δεδηλωμένα συνεργάζονται με το Πεντάγωνο είναι εκατοντάδες και στενά ενορχηστρωμένα ως μηχανι­σμοί προπαγάνδας και προτάσεων πολιτικής στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Ο Dr. Ackerman, για παράδειγμα, είναι ιδρυτής του International Center on Nonviolent Conflicts of Washington, DC, του οποίου πρόεδρος ήταν ο πρώην αξιωματικός Jack DuVall και ο οποίος μαζί με τον πρώην διευθυντή της CIA James Woolsey διεύθυναν το Arlington Institute of Washington, το οποίο δη­μιουργήθηκε από τον σύμβουλο ναυτικών επιχειρήσεων John L. Peterson με σκοπό να επαναδιατυπωθεί το δόγμα εθνικής ασφάλειας με πιο διευρυμένο τρόπο και συγκεκριμένα με προώθηση κοινωνικών πεποιθήσεων σχετικών με τον αμυντικό σχεδιασμό (βλ. Mowat ό.π.).

Επίσης, τόσο στη Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ αναλυτές συχνά συνεργάζονται με τις υπηρεσίες της χώρας τους και επεξεργάζονται μεθόδους πρόκλησης πολιτικών αποτελεσμάτων με κείμενα που αφορούν στην ψυχολογία των μαζών, στην επιστράτευση της τέχνης και της μουσικής για την πρόκληση εξεγέρσεων και στη δημιουργία ψευδών πα­ραστάσεων περί παγκοσμιότητας (βλ. Dr. Emery στο «The next thirty years: concepts methods and anticipations», στη διεύθυνση http://wwwingentacon­nect.com/content/%20klu/hure/1997/00000050/00000008/00298053, για την προσπάθεια ανατροπής του Ντε Γκολ το 1967).

Ο Dr. Howard Perlmutter, καθηγητής κοινωνικής αρχιτεκτονικής στο Whar­ton School, λέει χαρακτηριστικά το 1991 ότι το βίντεο «rock in Katmandu» είναι ένα κατάλληλο παράδειγμα για το πώς κράτη με παραδοσιακές κουλτού­ρες θα μπορούσαν να αποσταθεροποιηθούν. Χαρακτηριστικά: «There are two requirements, «building internationally committed networks of international and locally committed organizations,» and «creating global events» through «the transformation of a local event into one having virtually instantaneous international implications through mass-media»». Παρατίθεται στο http://www.on­linejournal.com.http://onlinejournal.com/artman/publish/article_308.shtml (αναπαράγεται στο www.ifestosedu.gr).

Η Madeleine Albright, που έγινε πρόεδρος του National Democratic Institute, σε δήλωσή της το 2000 παραδέχθηκε σχετικά με τη Σερβία: «Your work with the National Democratic Institute and the Yugoslav opposition contributed directly and decisively to the recent breakthrough for democracy in that country. (…) This may be one of the first instances where polling has played such an impor­tant role in setting and securing foreign policy objectives» (Madeline Albright, αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου τον Οκτώβριο του 2000 http://www.ndi.org/about/newsletter/2002/1326_ww_newdemocs301.pdf).

Η ανάπτυξη των τεχνολογιών και της αλληλεξάρτησης αύξησε τις δυνατό­τητες των ισχυρών δυνάμεων για διείσδυση, απόκτηση ερεισμάτων, απόκτηση πληροφοριών και στήσιμο μηχανισμών ελέγχου κρατών-στόχων. Οι μηχανι­σμοί αυτοί απέκτησαν έναν τεράστιο χώρο ελιγμών και εμπέδωσης παραστά­σεων που συμφέρουν τη στρατηγική μεγάλων κρατών τις τελευταίες δεκαετίες λόγω αλματώδους αύξησης των λεγόμενων «κοινωνικών επιστημών» («ιστο­ρία», «διεθνείς σχέσεις», «κοινωνιολογία», «κοινωνική ψυχολογία», «εθνολο­γία», κ.τ.λ.) και των εξωακαδημαϊκών «ιδρυμάτων» «προτάσεων πολιτικής» (δηλαδή προπαγάνδας).

Τόσο τα πρώτα όσο και τα δεύτερα μπορούν να γίνουν βιομηχανίες πολιτικής επιρροής και απόλυτου πολιτικού ελέγχου μιας κοινω­νίας. Ενώ δεν αποκλείεται σε αυτά τα ιδρύματα να υπάρξουν μελέτες υψηλών προδιαγραφών, μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε μηχανισμό κοσμοθεωρη­τικής αποδόμησης και συνειδησιακής απονεύρωσης των κοινωνιών-στόχων (βλ. επίσης Katzenstein, Keohane και Krasner, ό.π.).

Σημείωση τέλους 129, σελ. 458-9 του «Κοσμοθεωρία των Εθνών«

129. Αθώες και λιγότερο αθώες «μεταμοντέρνες χρηματοδοτήσεις» Οι εξ ορισμού αδιαφανείς και ελάχιστα ή καθόλου κοινωνικά ελεγχόμενες χρημα­τοδοτήσεις δραστηριοτήτων διανεμητικών προεκτάσεων (π.χ., ιστοριογρα­φικές ανεκδοτολογίες για την ιστορία των Βαλκανικών λαών τις δεκαετίες του 1990 και 2000) ποικίλουν ανάλογα με την περίπτωση και το διακύβευμα. Όλες, όμως, είναι εξ ορισμού εξωπολιτικού και προπολιτικού χαρακτήρα. Το πρόβλημα γενικεύεται, όταν οι θηρευτές χρηματοδοτικών κονδυλίων πείθουν τράπεζες, δημόσιους οργανισμούς, κοινωφελή ιδρύματα και διεθνείς θεσμούς ή ακόμη και κρατικές υπηρεσίες όπως τα υπουργεία εξωτερικών των κρατών-θυμάτων να συνεισφέρουν. Το πόσο υποψιασμένοι είναι όλοι αυτοί και το πόσο συνειδη­τοποιημένοι είναι οι ιθύνοντες για τις πολιτικές προεκτάσεις είναι συζητήσιμο. Για παράδειγμα, λογικά, είναι πολύ διαφορετική περίπτωση της αμερικανικής πολυεθνικής Κόκα Κόλα από μια ελληνική ή βουλγαρική τράπεζα, όταν αμφό­τεροι καλούνται να χρηματοδοτήσουν βιβλία αποδομητικής ιστοριογραφίας. Πέραν αυτού, επιπλέον, παρατηρείται το φαινόμενο της χιονοστιβάδας. Όταν, για παράδειγμα, επιφανή και διακεκριμένα πρόσωπα «υπηρεσιών» και υψηλών κρατικών αξιωμάτων συμμετέχουν στα συμβούλια διεθνικών μη κυβερνητι­κών οργανώσεων, στην αρχή πείθουν μερικούς που στη συνέχεια αποτελούν άλλοθι ή και φτηνή δικαιολογία των υπολοίπων, όταν σωρευτικά προσθέτουν τον δικό της διόλου αμελητέο οβολό.

Η επιστημονική μεταμφίεση των δραστηριοτήτων, επιπλέον, λειτουργεί ως ένας ακόμη νομιμοποιητικός μηχανισμός. Ασφαλώς, ελάχιστοι εκτός της ακαδημαϊκής Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι από καιρό το οχυρό της «ακαδημαϊ­κής ανεξαρτησίας» έχει καταληφθεί από ορδές ιδεολόγων και προπαγανδιστών των δρώντων της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας και ότι ο ακαδημαϊκός τίτλος δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη αμάχητο τεκμήριο επιστημονικής εγκυρότητας. Αν σταθούμε στον George Soros, είναι ένας εξαιρετικά ικανός διανοούμενος που διαθέτει τεράστια κονδύλια από τη λίγο πολύ νόμιμη –και γιατί όχι πολιτικά νομιμοποιημένη υπό το πρίσμα της οικονομικής πολιτικής ορθότητας στη δι­εθνή οικονομική διακυβέρνηση– «καταλήστευση» των αποταμιεύσεων εκα­τομμυρίων «παιχτών» σε χρηματοοικονομικές φούσκες (που όπως όλοι γνω­ρίζουμε έσκασαν το 2008-09 προκαλώντας εκατομμύρια δύστυχους άνεργους και τεράστια οικονομικά προβλήματα).

Ακόμη, αυτός ο δεξιοτέχνης διεθνικός μεταμοντέρνος κερδοσκόπος φροντίζει να αποκτά επιπλέον κοινωνική νομμοποίηση με αναρίθμητα πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα, υποτροφίες και φιλάνθρωπες συνεισφορές. Διατηρεί επίσης σημαντικές εξωπολιτικές σχέσεις ως διαμεσολαβών δρώντας και χρηματοδότης σε διάφορα κράτη και κυρίως στις ΗΠΑ. Ο βαθύτατα διανεμητικού χαρακτήρα εξωπολιτικός ρόλος είναι συχνά σημαντικότερος ακόμη και από κυβερνήσεις μεγάλων κρατών.

Αυτά και πολλά άλλα ζητήματα είναι καίριας σημασίας για τις πολιτικοστοχαστικές εκτιμήσεις που αφορούν την έμμεση αντιπροσώπευση (που κατ’ ευφημισμό ονομάζεται έμμεση δημοκρατία) και τους παράγοντες που υπονομεύουν μία ορθολογιστική εθνοκρατική πολιτική ζωή και μία εθνοκρατοκεντρική διεθνή διακυβέρνηση. Είναι καίριας σημασίας, επίσης, όπως θα δούμε πιο κάτω, για την πορεία της ΕΕ ως ενός πρότυπου μετανεοτερικού εθνοκρατοκεντρικού οργανισμού.

Συναφείς παρεμβάσεις

• Π. Ήφαιστος, Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη https://wp.me/p3OlPy-1Ku
• Αριστοτελισμός, διαδρομές των Νέων Χρόνων και το μοντερνιστικό ιδεολογικό δηλητήριο http://wp.me/p3OqMa-1jx
• «ΔΕΝΔΡΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΛΛΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΣΗ-ΦΟΒΙΑ» ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-ZS 
• Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB 
• Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv 
• Μοντερνισμός-Μεταμοντερνισμός: Διαδρομές του ιδεολογικού φαινομένου και η κατάληξή τους στην κυριαρχία των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων http://wp.me/p3OlPy-1GB
• Αριστοτελισμός, διαδρομές των Νέων Χρόνων και το μοντερνιστικό ιδεολογικό δηλητήριο http://wp.me/p3OqMa-1jx
• ΜΕ ΑΦΟΡΜΉ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΊΩΝ: ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΜΟΡΡΑ VERSUS ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ
• Ο Ιωάννης Καποδίστριας και οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις: Σχέσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο διεθνές σύστημα http://wp.me/p3OqMa-1p5
• «ΟΙ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» http://wp.me/p3OlPy-1FG – http://wp.me/p3OqMa-1oL
• Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
• Μοντερνισμός-Μεταμοντερνισμός: Διαδρομές του ιδεολογικού φαινομένου και η κατάληξή τους στην κυριαρχία των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων http://wp.me/p3OlPy-1GB
• ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1jA
• ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ: Τι είναι οι Θερμοπύλες, εν τέλει; Τι είναι η Ιθάκη; Τι είναι οικογένεια; Τι πατρίδα; http://wp.me/p3OlPy-1pZ – http://wp.me/p3OqMa-1j0
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij – http://wp.me/p3OlPy-1pn
• Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών»http://wp.me/p3OqMa-1ie
• ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝhttp://wp.me/p3OqMa-138
• ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
• ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
• ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OlPy-1bQ –  http://wp.me/p3OqMa-15l
• ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ, ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ VERSUS ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ / ΙΣΧΥΡΕΣ… http://wp.me/p3OlPy-10O 
• ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv 
• ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ. ΤΟ ΑΒΑΣΤΑΚΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΟΣ http://wp.me/p3OlPy-OE 
• «Υπόθεση Σόρος»: «Συστήματα Σόρος» και φρικώδη διεθνικά δίκτυα βαθύτατων διανεμητικών προεκτάσεων στους τομείς της άμυνας, της διπλωματίας και της εκπαίδευσης «Yπόθεση Σόρος» http://www.ifestosedu.gr/40SorosCase6.htm
• Soft power και διεθνικοί δρώντες http://www.ifestosedu.gr/47SoftPower.htm

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρίαhttps://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Διεθνής πολιτική 21^ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό βασίλειο της ΕΕhttps://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτηςhttps://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούνhttps://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

Προσωπική σελίδαhttps://www.facebook.com/p.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμαhttps://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

«Κοσμοθεωρία των Εθνών»https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

Προσωπικό προφίλhttps://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

ΠΗΓΗ:https://piotita.gr/2018/02/03/%CF%80-%CE%AE%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9-%CF%83%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%B6/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com