Είναι σαφές ότι η αριθμητική διαφορά των «απαιτούμενων» και των «διαθέσιμων» μεταναστών είναι ασύλληπτη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ευρώπη αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Αυτό που επίσης έχει καταγραφεί είναι ότι αν για το δεκαπλασιασμό του ευρωπαϊκού πληθυσμού χρειάστηκαν 430 χρόνια, για τον δεκαπλασιασμό των μουσουλμάνων, από 150 εκατομμύρια το 1900 σε 1,5 δισεκατομμύρια το 2015, χρειάστηκαν μόνο 115. Σήμερα, το παράδειγμα για το μουσουλμανικό πληθυσμό αποτελεί ο Χασάν Νασράλα της Χεζμπολάχ με 9 αδέλφια και ο ηγέτης της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια με 13 παιδιά.
Συνδυάζοντας σαφή στατιστικά στοιχεία για το δημογραφικό με ευρωπαϊκές πολιτικές και ιστορικές αναφορές μπορεί κάποιος να βγάλει κάποια συμπεράσματα για το “Quo Vadis Europe” στα επόμενα χρόνια. Το πρώτο: Αυτό που μόλις ξεκίνησε σαν μεταναστευτική κρίση είναι η αρχή της νέας μετανάστευσης λαών, κυρίως με οικονομικά κίνητρα, από την Ασία και την Αφρική προς την Ευρώπη. Η επιλογή που έχει να κάνει η Ευρώπη ως προς αυτό είναι να διαλέξει μεταξύ μιας «απάνθρωπης» μεταναστευτικής πολιτικής των «φρουρίων» και της παρακμής της λόγω «αλλαγής» του πληθυσμού της. Και απ’ ότι φαίνεται γέρνει ήδη προς την ιστορική της υποχώρηση. Το δεύτερο: Η διαφορά με το ευρωπαϊκό «αιματοβαμμένο» παράδειγμα των περασμένων αιώνων είναι ότι η επερχόμενη «κατάληψη» της Ευρώπης θα προκληθεί από «άοπλους» νεαρούς οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες, που θα βρίσκονται στην πλευρά των «χαμένων» της παγκοσμιοποίησης, στοιβαγμένοι κάπου στον «Τρίτο κόσμο», σε συνθήκες εμφυλίου, μαζικής ανεργίας και οικονομικής δυσπραγίας.
[1] Τα Νέα, 2-9-2017, Συνέντευξη Δ. Αβραμόπουλου.
[2] Ο «Δείκτης πολέμου» (Kriegsindex) είναι πολύ σημαντικός για την παρακολούθηση των παγκόσμιων εξελίξεων στο δημογραφικό και τις άμεσες επιπτώσεις που έχει στο μεταναστευτικό ζήτημα που μας αφορά σαν χώρα. Σύμφωνα με τον Γερμανοπολωνό καθηγητή παιδαγωγικής Gunnar Hainsohn ο δείκτης αυτός ισχύει σε εθνικό επίπεδο και αντανακλά τη σχέση μεταξύ ανδρών ηλικίας 55 έως 59 (λίγο πριν τη σύνταξη) και νεαρών ανδρών μεταξύ 15 και 19, όταν ξεκινούν το δικό τους «αγώνα ζωής». Ένας δείκτης π.χ. 0,66, όπως στη Γερμανία, σημαίνει ότι στους 1000 ηλικιωμένους αναλογούν μόνο 666 νέοι άνδρες. Αντίθετα, π.χ. στη Νιγηρία, ο δείκτης είναι κοντά στο 5, δηλαδή τους 1000 ηλικιωμένους αναλογούν 5.000 νέοι, κάτι που υπήρχε στην Ευρώπη των νεότερων χρόνων (1500-1915). Στην Ελλάδα ο δείκτης αυτός βρίσκεται στο άκρως απογοητευτικό 0,7. Το μεγαλύτερο δείκτη παρουσιάζει η Ουγκάντα με 8, ενώ το Αφγανιστάν, παρότι βρίσκεται σε 40ετή πόλεμο και παρουσιάζει μεγάλη μετανάστευση είναι στο 5,99. Για την ομαλή επιβίωση μιας χώρα ο δείκτης πρέπει να κυμαίνεται γύρω στο 3 και να υπάρχει ασφαλώς και θετικό πρόσημο στην οικονομική ανάπτυξη.
[3] die Zeit, 21-11-2015.
ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/205250
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.