Ο κόσμος δεν ξεχνάει ότι ο ΣΚΑΪ τον ταΐζει καθημερινά νεοφιλελεύθερη φτώχεια και εξαθλίωση για να έρθει μία φορά το χρόνο να του πουλήσει φιλανθρωπία. Γι’ αυτό το Παναθηναϊκό στάδιο δεν ήταν γεμάτο χθες το βράδυ.
του Νίκου Μωραΐτη
«Δε θα περάσει ο φασισμός» τραγουδούσαν χθες το βράδυ ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Άρης Πορτοσάλτε στη συναυλία του «Όλοι μαζί μπορούμε», του ΣΚΑΪ δηλαδή, στο Καλλιμάρμαρο.
Εννοώντας, προφανώς, ότι ο φασισμός δεν θα πέρναγε χθες αλλά μια άλλη μέρα, αφού μάλλον θα έπεσε σε… τράφικ. Και οι δύο πάντως τον περιμένουν εδώ και χρόνια με ανοιχτές αγκάλες, ο ένας πολιτικό ορφανό της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών και ο άλλος δημοσιογραφικό εξαπτέρυγο του ομίλου που θέλει μία «σοβαρή Χρυσή Αυγή» στο πλευρό της ΝΔ ή που ανακοινώνει τον θάνατο του Παύλου Φύσσα λόγω «ποδοσφαιρικών διαφορών».
Κι αν αυτοί ξεχνούν και το ρίχνουν στην τρελή, ο κόσμος φαίνεται ότι δεν ξεχνάει. Δεν ξεχνάει ότι ο ΣΚΑΪ τον ταΐζει όλο το χρόνο νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα για να έρθει στις 12 Ιουλίου να του πουλήσει φιλανθρωπία και αγαθοεργία. Γι’ αυτό το Παναθηναϊκό στάδιο δεν ήταν γεμάτο χθες το βράδυ.
Δεν μπορείς να κηρύττεις από το πρωί ως το βράδυ απολύσεις, ελαστική εργασία, «βάστα Σόιμπλε», «ελπίζουμε το ΔΝΤ να μην κάνει πίσω» και «γερά Γερούν» και μία ωραία μέρα, άπαξ, να ταΐζεις τους φτωχοποιημένους πολίτες μακαρόνια. Θα σε πάρουν χαμπάρι.

Θυμίζω ότι πριν από περίπου ένα μήνα, ο Μίκης Θεοδωράκης γέμισε το Καλλιμάρμαρο με χορωδίες μόνο, χωρίς το μισό ελληνικό τραγούδι στο πλευρό του. Ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν τα κατάφερε, παρά τη συστράτευση τόσων καλλιτεχνών και τη γιγαντιαία διαφημιστική καμπάνια του ΣΚΑΪ. Ή, για να το πω πιο σωστά, ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν τα κατάφερε εξαιτίας του ΣΚΑΪ. Γιατί αν δεν είχε πίσω του ένα κανάλι που πουλάει φτώχεια και εξαθλίωση 364 μέρες το χρόνο και κοινωνική αλληλεγγύη την 365η, είναι σίγουρο ότι θα γέμισε το Καλλιμάρμαρο με την αξία και τη μοναδικότητά του αυτός, ο μέγιστος των τραγουδοποιών.
«Πού να πάω; Στη συναυλία του Νεοφιλελευθεριστάν;». «Ο Ντάνος θα είναι;». «Ο Μπογδάνος θα έρθει;». Ήταν φράσεις που άκουσα από γνωστούς. Πολλοί φίλοι του Νιόνιου δεν ήταν εκεί γιατί, για να είσαι εκεί, πρέπει πρώτα να ξεχάσεις τι είναι ο ΣΚΑΪ. Και για να ξεχάσεις τι είναι ο ΣΚΑΪ πρέπει να μην έχεις ίχνος πολιτικής συνείδησης. Κι αν δεν έχεις ίχνος πολιτικής συνείδησης, τότε πώς αγαπάς τα τραγούδια του Σαββόπουλου, που είναι τα πολιτικά ποιητικά χρονογραφήματα μίας ολόκληρης εποχής – ό,τι κι αν πιστεύει σήμερα ο δημιουργός τους;
Όλοι μαζί δεν μπορούμε, τουλάχιστον όχι υπό την αιγίδα ενός σταθμού που έχει διαλέξει έναν ακραίο, φανατικό και διχαστικό λόγο. Όταν οι μισοί Έλληνες είναι «αναρχοάπλυτοι», «τρομοκράτες», «σανοφάγοι», πώς μία ωραία ημέρα του χρόνου τους θες όλους μαζί για να προβάλλεις το κοινωνικό εταιρικό προφίλ που σου έχουν πει οι διαφημιστές ότι πρέπει να διαθέτεις;