Κυπριακό: Οδεύοντας στη Γενεύη

«Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε…» Γιώργος Σεφέρης

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη από τον Φιλελεύθερο

Διαφωνούν ακόμη και στην ερμηνεία του ανακοινωθέντος της Νέας Υόρκης! Και πάνε στη Γενεύη με χειρισμούς ποδαριού για να λύσουν το Κυπριακό! Και με τον Έσπεν Μπαρθ Άιντα διευθυντή ορχήστρας. Αν ποτέ μας έφερναν την όποια λύση τους, την αμερικανο-νατοϊκή, και κατάφερναν να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, από την επομένη θα άρχιζε ο πόλεμος της ερμηνείας αυτών που συμφωνήθηκαν και θα παρέλυαν τα πάντα! Και η Τουρκία θα υπαγόρευε, όχι μόνο τις ερμηνείες των συμφωνηθέντων, αλλά θα επέβαλλε και την επικυριαρχία της σε ολόκληρη την Κύπρο! Η Κύπρος είναι κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, θέλουν να το διαλύσουν, αγωνίζονται γι΄αυτό χρόνια, και στη θέση του να στήσουν ένα νεοταξικό μόρφωμα με τους Κυπρίους πειραματόζωα αυτής της νέας τάξης που διαλύει κράτη, δημιουργεί τα εκατομμύρια των προσφύγων και τροφοδοτεί την τρομοκρατία. Θα το επιτρέψουν αυτό οι πολίτες της Κύπρου;

Μα συμπληρώνονται σε λίγο 43 χρόνια από την τουρκική εισβολή, φωνάζουν εν χορώ οι οπαδοί της όποιας λύσης. Θα περιμένουμε άλλα τόσα; Καλά, από μας εξαρτάται; Με τόσες υποχωρήσεις, τι άλλο να κάνουμε; Για 25 χρόνια είχαμε προέδρους που άλλοι τους έχρισαν «ενδοτικούς» και άλλοι «ρεαλιστές», από τον Βασιλείου ώς τον Κληρίδη κι από τον Χριστόφια ώς τον Αναστασιάδη. Γιατί δεν πέτυχαν λύση; Απλούστατα γιατί η Τουρκία δεν θέλει λύση. Αυτό που θέλει είναι την πλήρη παράδοση. Την αναγνώριση των τετελεσμένων της εισβολής, σε πρώτο στάδιο, με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και, σε δεύτερο στάδιο, τον πλήρη στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Αυτά που αποδέκτηκε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης –και προηγουμένως ο Δημήτρης Χριστόφιας– είναι χειρότερα και από το σχέδιο Ανάν που ο κυπριακός λαός απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το 2004. Θα αποδεκτεί κάτι χειρότερο τώρα; Ασφαλώς όχι. Είναι θέμα επιβίωσης. Δεν έχει αυτοκτονικές τάσεις αυτός ο λαός! Το δε επικίνδυνο με τη νέα διάσκεψη της Γενεύης είναι να διολισθήσει ακόμη περισσότερο η πλευρά μας προς τις τουρκικές θέσεις, με τη ψευδαίσθηση συμφωνίας. Και παρ΄όλον ότι επαναλαμβάνεται φορτικά πως τίποτε δεν είναι συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα, στην πράξη δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι δικές μας υποχωρήσεις καταγράφονται και θεωρούνται ως δεδομένες πάνω στις οποίες θα οικοδομηθούν οι επόμενες. Αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς και όλα αυτά καταγράφονται και ως «συγκλίσεις». Και στην ουσία καταγράφονται ως συγκλίσεις οι δικές μας υποχωρήσεις.

Με τη νέα υποχώρηση Αναστασιάδη στη Νέα Υόρκη οδεύουμε στη Γενεύη με τους τουρκικούς όρους. Και συμφωνία να μην υπάρξει, είναι πολύ πιθανόν ότι θα καταγραφούν ως «συγκλίσεις» οι δικές μας υποχωρήσεις. Αν, δε, περιληφθούν και σε κάποιο έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών θα είναι μιας μορφής ενδιάμεση συφωνία που θα θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία πορεύεται με στρατηγικό σχέδιο. Ξέρει τι θέλει. Εμείς όχι. Στα κουτουρού πηγαίνουμε στη Γενεύη. Η μόνη σταθερή για την ώρα είναι οι θέσεις του Κοτζιά. Γι΄αυτό και άρχισαν πάλι οι λυσσαλέες επιθέσεις εναντίον του. Υπάρχει επίσης και το γεγονός ότι ο ίδιος ο Τσίπρας δύσκολα θα φορτωθεί μια λύση στο Κυπριακό με όσα ήδη του καταλογίζονται για τις υποχωρήσεις του απέναντι στους δανειστές της Ελλάδας. Στην Αθήνα ψιθυρίζεται ότι δεν θα ήθελε να φορτωθεί μια νέα Ζυρίχη. Αυτή τη Ζυρίχη που τότε, στη Βουλή των Ελλήνων, ο μετριοπαθής ηγέτης της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού, του κόμματος που αντιπροσώπευε και το εκτός νόμου τότε ΚΚΕ, χαρακτήρισε ως Ανταλκίδειο ειρήνη. Ήταν η ειρήνη εκείνη στα Σούσα, που άφηνε την Κύπρο και τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας κάτω από την περσική κυριαρχία. Ο παραλληλισμός της με τη Ζυρίχη δεν θα μπορούσε να ήταν πιο πετυχημένος.

Δεν νομίζω ότι οι πολίτες της Κύπρου, ο λαός της Κύπρου, θα κάνει αποδεκτή την όποια νέα Ανταλκίδειο ειρήνη που αυτή τη φορά θα οδηγήσει στην τελική καταστροφή. Το πρόβλημα όμως είναι πως από τη Γενεύη μπορεί να προκύψουν και πράγματα για τα οποία δεν θα ρωτηθεί. Ενδιάμεσες συμφωνίες, «μέτρα εμπιστοσύνης» που θα εδραιώνουν και θα νομιμοποιούν τα κατοχικά δεδομένα, επίρριψη ευθυνών και άλλα που πάντα μηχανεύονται στα παρασκήνια αρμόδιοι και αναρμόδιοι. Κάποια μάλιστα όσο γίνεται μακριά από το φως της δημοσιότητας. Μόνιμος στόχος, η κατάλυση του νόμιμου κυπριακού κράτους. Υπάρχει κανένας λαός που απεμπόλησε την κρατική του οντότητα; Κανένας! Αντίθετα, λαοί χωρίς κράτος αγωνίζονται σκληρά για να το αποκτήσουν. Το βλέπουμε με τους Παλαιστίνιους, το βλέπουμε με τους Κούρδους. Εμείς λοιπόν που έχουμε κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο, θα το υποβαθμίσουμε; Θα μετατραπούμε σε κοινότητα, σε μίας μορφής Αρχή χωρίς διεθνή αναγνώριση; Θα ήταν θλιβερό και θα έβαζε σε κίνδυνο την ίδια την υπόστασή μας.

Υ.Γ. Λύση νοείται με τα χαρακτηριστικά ενός δημοκρατικού κράτους, συγκρίσιμα με αυτά οποιουδήποτε άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τουτέστιν, χωρίς φυλετικές δομές και χωρίς καμιά εξάρτηση από την Άγκυρα, με εγγυήσεις και παρουσία τουρκικού στρατού στο νησί. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο!

*Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά – ΚΕΕΚ και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com