του Κώστα Πατλακίδη
Έξω πηγαίναμε καλά. Τόσο πολύ, που τρεις εθνικοί μας ποιητές δεν ήξεραν καλά – καλά ελληνικά. Κι ύστερα, η "μητρόπολη" άπλωσε τις φτερούγες της, κι οι κοινότητες, που άντεξαν αιώνες, βούτηξαν στην νοσταλγία, κομμάτια και θρύψαλα, θησαυροί για κυνηγούς και τυχοδιώκτες της μνήμης και της φαντασίας, που ολοένα πνίγεται κι αυτή απ’ την κυριαρχία του τίποτα που απειλεί να την καταπιεί σαν την περιοχή της μυθώδους πλοκής του Μίχαελ Έντε, που ολοένα και περισσότερο κινδυνεύει από ανεπαρκείς ηγεσίες, που, πνιγμένες στην μεγαλομανία και τον ναρκισσισμό τους, χαριεντίζονται με τους νέους σταυροφόρους, το ίδιο άπληστους όσο κι οι χτεσινοί, το ίδιο άρπαγες και απάνθρωποι.
Κι εμείς, πολιτικά άοπλοι, γυρνάμε την ματιά προς τα μέσα, σ’ αυτό που μας απέμεινε, και μένουμε έκθαμβοι, με το βλέμμα προσηλωμένο στον νέο μας εαυτό, που στέλνει χιλιάδες μηνύματα για να αποκαταστήσει την ελλείπουσα κοινωνία του, και που μπορεί να αλλάζει χίλια πρόσωπα, προκειμένου να μην αποκοπεί απ’ την αέναη ροή της εικονικής πραγματικότητας…
Αλέξανδρος Χατζής - Ο δρόμος για τις μακρινές πατρίδες
Μουσική Νικήτας Βοστάνης Στίχοι Δημήτρης Στεφανάκης
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.