Ν.Μ. - Κατὰ ἀ-ναυτιλίας

Βαπόρι καὶ λιμάνι, ὅσο κι ἂν κάποιος θὰ πασχίζει,

ποτέ τους δὲ μποροῦν ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ νὰ γίνουν.

Σὲ εὔδιο λιμένα ἡ φρεγάτα ὀφείλει νὰ προσορμίσει,

ἀφότου μέσῳ θυελλῶν μυρίων διέλθει ὡς πέρα.

Μὲ χάρτες τοὺς δρόμους τῶν κυμάτων νὰ διαβεῖ,

μ᾿ ἀρχαίων καπεταναίων τὰ ὄρντινα νὰ πλέει.

Ἀναπόφευκτοι οἱ ὕφαλοι, τυφῶνες, περιδινίσεις,

μὲ σύμπνοια ἀῤῥαγῆ τοῦ πληρώματος νικῶνται.

Πάντα οἱ κατάλληλες τῶν πλοηγῶν μανοῦβρες

εἶναι τῆς ἐμπειρίας κριτήριο, ἐπάρκεια ἀνάγκης.

Φενάκη ἡ, τάχα βέβαιη, ἐκζήτηση αὐτο-λιμενισμοῦ,

μοιραία -φεῦ- θ᾿ ἀποδειχτεῖ, μεσοπέλαγα, ταχέως.

Διότι τὸ παράγγελμα «στὸν καιρὸ» σὰν ἀκουστεῖ,

πᾶσα καὶ διὰ παντὸς θὰ παύσει ἐγγύηση εὐπλοΐας.

Μόνον τότε ὁ πλοῦς ἀσφαλὴς κι ἡ ἄφιξη ἀκώλυτη,

ὅταν σὲ ὄντως μπούσουλα* τὰ κελεύσματα ἀκούεις.

* βδβρθ-1

23.8.2008

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com