1461 ΗΜΕΡΕΣ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ

Στην Ελλάδα συνεχίζονται οι καθημερινές κραυγές της ανοιχτά μνημονιακής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, κ.τ.λ.) που απαιτούν πλήρη υποταγή στον νεοφιλελευθερισμό και (κυρίως η ΝΔ) άμεσο σχηματισμό κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης δεξιάς.

Η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να πετύχει συμφωνία κρατώντας κάποια προσχήματα και περιορίζοντας “όσο μπορεί” τις αρνητικές (αντιλαϊκές) συνέπειες. Έτσι κι αλλιώς σύγκρουση με την Δύση ο Αλ. Τσίπρας δεν θέλει, ελπίζει σε εκμετάλλευση ορισμένων αντιθέσεων μεταξύ των δανειστών – ιμπεριαλιστών.

Πολλοί γνωστοί μεγαλοδημοσιογράφοι, φανατικοί οπαδοί του άγριου νεοφιλελευθερισμού, δημαγωγούν χυδαία για να φέρουν την νεοφιλελεύθερη δεξιά στην εξουσία. Θεωρούν τον Τσίπρα “εξ ανάγκης” μνημονιακό .

Στον διεθνή χώρο σημαντικό ρόλο παίζουν οι προκριματικές εκλογές στις ΗΠΑ, εν όψει της Προεδρικής εκλογής του Νοέμβρη 2016 Χ. Κλίντον, Τράμπ, Κρουζ και Σάντερς, μάχονται για τις 2 θέσεις υποψηφίων και την “μία και μοναδική” του Προέδρου – Δυτικάρχη.

Οι εκλογές στις ΗΠΑ εφέτος έχουν μεγαλύτερη σημασία από το παρελθόν . Ας δούμε γιατί  

Η ΔΥΣΗ ΧΑΝΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΔΑΦΟΣ

Το 2015 το τυπικό ΑΕΠ της Κίνας έφτασε τα 11,3 τρισ $ και το πραγματικό (σε μονάδες αγοραστικής Δύναμης) τα 19,5 τρισεκ $ .

Μέσα στα πρώτα 15 χρόνια του 21ου αιώνα, η ΛΔ Κίνας αύξησε 9 φορές το τυπικό (ονομαστικό) ΑΕΠ και 5 – 6 φορές το πραγματικό ΑΕΠ.

Το 2015 Κίνα, Ινδία, Ρωσία και Βιετνάμ είχαν σχεδόν 32 τρισεκατ. $ πραγματικό ΑΕΠ. Αυτό ισοδυναμεί με το 70% του συνολικού ΑΕΠ που έχουν όλες οι δυτικές χώρες (45 χώρες).

Το 2000 οι χώρες αυτές είχαν λιγότερο από το 30% του ΑΕΠ της Δύσης.

Η ΛΔ Κίνας, μετά την καταστολή της “Πορτοκαλί εξέγερσης” το 1989, είχε μια κολοσσιαία οικονομική αύξηση , κυρίως στον βιομηχανικό και κατασκευαστικό τομέα.

Στα 26 χρόνια (1/1/1990-31/12/2015) η Κίνα είχε μέσο ετήσιο ρυθμό βιομηχανικής αύξησης 12,7% (βλέπε αγγλική έκδοση Βικιπαιδειας).

Έτσι την περίοδο 1990-2015 η ΛΔ Κίνας είχε συνολικά βιομηχανική αύξηση 2.150% !

Στο ίδιο διάστημα η Ιαπωνία είχε βιομηχανική αύξηση λιγότερο από 30%, ενώ η Βρετανία στα 35 χρόνια μετά την εμφάνιση Θάτσερ (1980-2015) είχε συνολική βιομηχανική ανάπτυξη μόλις 25% ( το 1/ 80 της ΛΔ Κίνας!) - (βλέπε σχετικό πίνακα στην αγγλική έκδοση Βικιπαίδειας).

Το 2015 οι ΛΔ της Ασίας είχαν πάνω από το 35% της παγκόσμιας βιομηχανίας έναντι του 5 % που είχαν το 1989-90.

Οι 4 ΛΔ έχουν ξεπεράσει οριακά το σύνολο της βιομηχανικής ισχύος της Δύσης και συνεχίζουν να ανεβαίνουν:

Το α' δίμηνο του 2016 η ΛΔ Κίνας είχε βιομηχανική αύξηση 5,4% και το Βιετνάμ σχεδόν 7%. Το ίδιο διάστημα η Ιαπωνία είχε συρρίκνωση 3% στην βιομηχανική παραγωγή, ενώ η Βρετανία τον Γενάρη 2016 είχε “αύξηση” μόλις 0,2% (βλέπε σχετικό στοιχεία στην αγγλική έκδοση Βικιπαίδειας).

Και όμως η δυτική προπαγάνδα (BBC, CNN, διάφοροι “ επιφανείς” οικονομολόγοι) μιλάνε συνεχώς για “Κρίση της Κίνας”.

Είναι φανερό ότι η Δύση ανησυχεί πάρα πολύ γιατί η Κίνα συνεχίζει να αναπτύσσεται γοργά, έστω και με μειωμένους ρυθμούς.

Εάν η Κίνα και Βιετνάμ συνεχίσουν να ανεβαίνουν με ρυθμούς 6-7%, τότε το 2020 οι ΛΔ της Ασίας θα έχουν το 40% της παγκόσμιας βιομηχανίας έναντι 28 – 29 % της Δύσης.

Αυτά θα είναι μια βαρύτατη ήττα για την Δύση, που όμοια της δεν έχει πάθει τα τελευταία 250 – 300 χρόνια.

Φυσικά προϋπόθεση είναι να αντέξουν (πολιτικά) οι ΛΔ της Ασίας.

Επίσης το 2020 οι 12 χώρες της “Καρδιάς της Ευρασίας” (4 ΛΔ Ασίας, Ινδία, 7 χώρες του Ρωσικού μπλοκ (Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν) θα ξεπεράσουν οριακά το σύνολο της Δύσης (45 χώρες) στο πραγματικό ΑΕΠ (ΡΡΡ).

Η οικονομική ήττα της Δύσης θα οδηγήσει σε σοβαρές πολιτικοστρατιωτικές εξελίξεις την δεκαετία 2021-2030. (ΟΗΕ, Παγκόσμια κυριαρχία στις θάλασσες και στα στρατηγικά σημεία του πλανήτη)

π.χ. η Σιγκαπούρη ήταν για 150 χρόνια αγγλική αποικία (1819-1965). Τα τελευταία 50 χρόνια είναι... νεοαποικία των πολυεθνικών εταιρειών. Αν και το 77% του πληθυσμού της Σιγκαπούρης είναι Κινέζοι, οι Δυτικοί ελέγχουν πλήρως το στρατηγικό σημείο – λιμάνι της Σιγκαπούρη. Η ΛΔ Κίνα πιθανώς – όταν ισχυροποιηθεί περισσότερο – να παρακινήσει τους κινέζικους πληθυσμούς ενάντια στην δυτική επιρροή.

Ανοιχτό πάντα παραμένει και το ζήτημα της Φορμόζας (Ταϊβάν) όπου κατέφυγαν 500.000 αντιδραστικοί το 1949 κουβαλώντας μαζί τους μεγάλη ποσότητα χρυσού.

Η ΛΔ Κίνας θεωρεί την Ταϊβάν αναπόσπαστο τμήμα της Κίνας.

1461 ΗΜΕΡΕΣ

Η επόμενη Προεδρική 4ετία στις ΗΠΑ (20/1/2017-20/1/2021) θα έχει ξεχωριστή σημασία.

Στα τέλη της 8ετίας Κλίντον (1999-2000) η ΛΔ Κίνας ξεπέρασε την Ιαπωνία και έγινε 2η παγκόσμια βιομηχανική δύναμη.

Στα τέλη της 8ετίας Μπούς (2007-2008) η Κίνα ξεπέρασε και τις ΗΠΑ και έγινε 1η Παγκόσμια βιομηχανική δύναμη.

Στην 2η 4ετία Ομπάμα (2014-2015) η ΛΔ Κίνας ξεπέρασε οριακά τις ΗΠΑ και έγινε 1η παγκόσμια δύναμη στο πραγματικό ΑΕΠ (ΡΡΡ).

Στην επόμενη 4ετία η Κίνα θα παγιωθεί σαν η 1η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη (όχι στο κατά κεφαλήν επίπεδο βέβαια)! Αυτό σιγά – σιγά θα αρχίσουν να το καταλαβαίνουν και οι άνθρωποι στην Δύση. Σήμερα ελάχιστοι άνθρωποι στην Δύση γνωρίζουν τι συμβαίνει γιατί τα Μ.Μ.Ε. της Δύσης δεν μιλάνε για τέτοια πράγματα!! Αλλά για πόσο ακόμη η Δύση θα κρύβει την πραγματικότητα;

Οι 1461 ημέρες του (της) νέου Δυτικάρχη – Προέδρου των ΗΠΑ θα είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία της Δύσης να αλλάξει την φορά των πραγμάτων (χωρίς παγκόσμιο πόλεμο).

Το βαθύ κράτος των ΗΠΑ και μαζί οι πιο φανατικοί νεοσυντηρητικοί καπιταλιστές όλης της Γης δεν χώνεψαν ποτέ τον Ομπάμα. Τον θεωρούν μετριοπαθή, όχι επαρκώς αντικομουνιστή, όχι φανατικό εχθρό της Ρωσίας και της Κίνας.

Οι ίδιοι αντιδραστικοί κύκλοι δεν θέλουν με τίποτα τον Σάντερς (Κεντροαριστερος σοσιαλδημοκράτης με ολίγες αριστερίζουσες απόψεις) .

Προτιμούν σαφώς την Χ. Κλίντον (μισεί τη Ρωσία και την Κίνα σαν την Κοντολίζα Ράιζ) ή του Κρούζ (πλούσιος ισπανόφωνος και έντονα αντικομμουνιστής – ο νέος Ρήγκαν!)

Τον Τραμπ τον φοβούνται σαν «παλαβιάρη – απρόβλεπτο» και δεν τον θέλουν. Γι αυτό πολλοί μεγαλοαστοί υπονομεύουν τον Τραμπ. Θεωρούν ότι με την φωνακλάδικη και αθυρόστομη στάση του μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά στην εικόνα των ΗΠΑ.

Τον Τραμπ βασικά τον στηρίζουν η «λαϊκή δεξιά» και η «ρατσιστική – λαϊκή ακροδεξιά», πολλοί μικρομεσαίοι καπιταλιστές και λιγότερη η οργανωμένη (μονοπωλιακή) πλουτοκρατία.

Εξ άλλου ο Τραμπ μπορεί να χτυπήσει και τους Ισλαμοφασίστες, ενώ η Χ. Κλίντον είναι πολύ πιο πανούργα. Να θυμηθούμε ότι όταν ο Μπους άρχισε να βομβαρδίζει τους Ταλιμπάν (Οκτώβρης 2001) ο γνωστός Μπρεζίνσκυ εξέφρασε δημόσια την στεναχώρια του.  

ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Η Αριστερά στην Ελλάδα (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ανένταχτοι κλπ) πρέπει να παρακολουθεί με προσοχή τις διεθνείς εξελίξεις, γιατί (και) από αυτές εξαρτάται η πορεία της Ελλάδας και τυχόν επιτυχία ενός επαναστατικού εγχειρήματος.

Η Ελλάδα είναι μια βαθιά εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα που έχει μεγάλη στρατηγική σημασία. Στο στρατιωτικοπολιτικό τομέα η Ελλάδα είναι εξαρτημένη από τον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό. Στον οικονομικό τομέα σημαντικό «αφεντικό» της αστικής Ελλάδας είναι και η Γερμανία.

Η Αριστερά πολλές φορές υποτιμά το ζήτημα της εξάρτησης. Ειδικά το «νέο ΚΚΕ» το 2004-2005 απέρριψε θέσεις που ίσχυαν για 70 χρόνια (1934 – 2004) για την ανάγκη αντίστασης του ελληνικού λαού ενάντια στον αγγλικό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Παρ’ ότι χρησιμοποιεί συνεχώς υπεραριστερή φρασεολογία, η ηγεσία του «νέου ΚΚΕ» βρίσκεται στο δρόμο του Ε. Μπερλινγκουέρ, στον φιλονατοϊκό δρόμο και αυτό κάνει μεγάλη ζημιά στο λαϊκό κίνημα.

Η υπεραριστερή φρασεολογία του «νέου ΚΚΕ» απλώς χρησιμοποιείται για να επέλθει σύγχυση στις «κουκουέδικες μάζες» που έχουν έντονα αντιαμερικάνικα – αντινατοϊκά αισθήματα.

Να θυμηθούμε ότι ο Κουτσούμπας εξέφρασε δημόσια την αντίθεση του στην ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία, δηλαδή βγήκε δεξιότερα και από τον εθνικοαστό Βλ. Πούτιν!

Φυσικά το ΝΑΤΟ χαίρεται με τέτοιες δηλώσεις, θέλει «αντιρωσικά – αντικινεζικά ΚΚ» για να τα χρησιμοποιήσει για την παγκόσμια αντεπαναστατική στρατηγική του.

Αντίθετα ο Ν. Ζαχαριάδης ακόμα και στην πιο σκληρή αντιπαράθεση με τους ρεφορμιστές και τον Πλαστήρα, τόνιζε ταυτόχρονα: «Ότι εξασθενεί τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές είναι πολύτιμο, αυτό το φυλάμε και το ενισχύουμε!» (Ν. Ζαχαριάδης, «Προβλήματα καθοδήγησης στο ΚΚΕ» 1951 – 52)

Σήμερα η Αριστερά ασκεί σκληρότατη πολεμική στον Τσίπρα. Σωστά, ο Τσίπρας «έσπασε» και υπέγραψε μνημόνιο. Ψηφίζει κατ’ εντολήν των δυτικών ιμπεριαλιστών αντεργατικά μετρα.

Αλλά πολύ άγριος εχθρός είναι και ο Μητσοτάκης. Και ο Άδωνης, και ο Σαμαράς και ο Βορίδης. Επίσης οι νατοϊκές βάσεις είναι εχθρός του ελληνικού λαού. Όμως όλους αυτούς «σαν να τους έχουν ξεχάσει» οι σημερινές ηγεσίες της Αριστεράς. Μόνο τον Τσίπρα χτυπάνε.

Η Αριστερά στην Ελλάδα πρέπει να παρουσιάσει μια συγκροτημένη πατριωτική – αντιιμπεριαλιστική λύση. Υπάρχει τέτοια λύση. Μια Ελλάδα εκτός ΝΑΤΟ, ΕΕ και ΟΟΣΑ, σε μια συμμαχία με 3 μεγάλες δυνάμεις της Ανατολής: Ρωσία, Κίνα, Ινδία.

Είναι μια εφικτή λύση, που θα αφήνει ανοικτό τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό και μπορεί να εφαρμοστεί τα επόμενα 5-10 χρόνια. Όπως το ΕΑΜ ήθελε τη συντριβή των 3 φασιστικών δυνάμεων – Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία – (πράγμα που επιτεύχθηκε το 1945), η ελληνική Αριστερά σήμερα πρέπει να παλεύειγια την συντριβή του νεοφιλελευθερισμού, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.

Αλλά πολλοί διανοούμενοι της Αριστεράς σήμερα προτιμούν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και όχι τη «Ρωσία του Πούτιν», την ΛΔ Κίνας και το Βιετνάμ. Τότε πως θέλουν την κατάργηση του Μνημονίου; Αφού στην Δύση κυριαρχεί εδώ και 35 χρόνια ο νεοσυντηρητισμός που οδηγεί στα Μνημόνια, φανερά και μη.

Από το 62% του λαού που ψήφισε ΟΧΙ, πιθανόν ένα 7% βρίσκεται στη Χ.Α., ένα 5% πήγε προς τα δεξιά, ένα 13-14% έχει η Αριστερά (ΚΚΕ-ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΠΑΜ) και ένα 31-33% έχει ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ο Τσίπρας έχασε 5-6%, βασικά προς τα δεξιά, άλλα ο όγκος των «μετριοπαθών ΕΑΜιτών» αντιμνημονιακών παραμένει – έστω και δυσαρεστημένο – κοντά στη κυβέρνηση. Αιτία είναι η αδυναμία της Αριστεράς να προβάλει μια ρεαλιστική – αντιιμπεριαλιστική – αντινεοφιλελεύθερη λύση…Αλίμονο στην πρωτοπορία που παραμένει μόνη της. Τότε τι πρωτοπορία είναι;  

Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

πηγη:http://iskra.gr/
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com