Ο μεγάλος τελικός- ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΙΛΙΑΡΔΟΥ

Οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει ότι, θα κληθούν οι ίδιοι να πληρώσουν τα υπέρογκα χρέη της χώρας τους – με τα περιουσιακά τους στοιχεία ή με τις καταθέσεις τους, αφού προηγηθεί η λεπτομερής καταγραφή τους, εντός και εκτός της χώρας

Δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να κρίνουμε, πόσο μάλλον να κατηγορήσουμε κανέναν με σαφήνεια – θα ήταν άλλωστε ανεύθυνο, αφού δεν έχουμε προσωπική γνώση όλων των γεγονότων που έχουν μεσολαβήσει, δεν είμαστε δηλαδή παρόντες. Επίσης δεν γνωρίζουμε τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να «πιεσθούν», ενδεχομένως εκβιαστικά, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις – ή τις «μυστικές συμφωνίες» που έχουν υπογραφεί, από το ξεκίνημα της κρίσης μέχρι σήμερα.

Από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε την οικονομική κατάσταση της χώρας όταν οδηγήθηκε στο ΔΝΤ, την υγιή αντίστοιχη του ιδιωτικού τομέα, τη μεταφορά του χρέους από τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες στους Ευρωπαίους Πολίτες, το έγκλημα του PSI, τα καταστροφικά αποτελέσματα των μνημονίων στην Οικονομία (ανάλυση), καθώς επίσης όλα τα υπόλοιπα, τα οποία μεσολάβησαν – έχοντας τα αναλύσει διεξοδικά στο παρελθόν.

Γνωρίζουμε επί πλέον πως όλες οι κυβερνήσεις συμβιβάσθηκαν με τις καταστροφικές πολιτικές, έχοντας εξουδετερωθεί, «απονεκρωθεί» σταδιακά από τους δανειστές, η μία μετά την άλλη – με υποσχέσεις που τους δόθηκαν χωρίς να τηρηθούν όπως, για παράδειγμα, με την επιμήκυνση του δημοσίου χρέους το 2012, εφόσον επιτυγχάναμε πρωτογενές πλεόνασμα.

Έχουμε την άποψη δε πως κάποιου είδους αντίστοιχες κενές υποσχέσεις προσφέρθηκαν στη σημερινή κυβέρνηση, αφού διαφορετικά δεν θα είχε κανένα λόγο να υπογράψει το χειρότερο όλων των μέχρι στιγμής μνημονίων – το οποίο δεν θα είναι πιθανότατα το τελευταίο, αφού η οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας επιδεινώνεται ραγδαία, με «νομοτελειακό ρυθμό».

Στο διάστημα που προηγήθηκε πάντως, έχει συμβεί μία βιβλική καταστροφή στη χώρα – η οποία είναι πλέον έρμαιο στα χέρια των δανειστών της, έχοντας δώσει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της ως εγγύηση.Επί πλέον, το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής, μέσω των χρεών των Πολιτών προς το Δημόσιο που έχουν συσσωρευτεί – καθώς επίσης προς τις τράπεζες, οι οποίες έχουν πια ιδιωτικοποιηθεί και αφελληνισθεί.

Την ίδια χρονική περίοδο, η συνολική τιμή των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, από τις επιχειρήσεις έως τα ακίνητα, κατέρρευσε – ως αποτέλεσμα της τρομακτικής μείωσης των μισθών, των συντάξεων και των πάσης φύσεως εισοδημάτων, καθώς επίσης της ραγδαίας αύξησης των φόρων.

Όσον αφορά δε τον παραγωγικό ιστό, έχει «αποψιλωθεί» σε βαθμό που μας καθιστά απόλυτα εξαρτημένους από τις εισαγωγές – ενώ είναι αδύνατον να οδηγηθούμε στην έξοδο από την κρίση μέσω της κατανάλωσης ή/και των εξαγωγών, χωρίς παραγωγή, χωρίς τραπεζική χρηματοδότηση, με ένα καταστροφικό φορολογικό μηχανισμό, χωρίς Κράτος Δικαίου και με χρεοκοπημένο τόσο το δημόσιο, όσο και τους ιδιώτες.

Περαιτέρω, υποθέτουμε πως έχουμε χάσει πια τη λύση της στάσης πληρωμών, αφού οι δανειστές μας έχουν κλείσει μεθοδικά όλες τις εξόδους κινδύνου – ενώ ψηφίζονται συνεχώς μέτρα, πιθανολογούμε με αντάλλαγμα κάποιες υποσχέσεις των πιστωτών που επίσης δεν θα τηρηθούν, τα οποία «απονευρώνουν» ολοκληρωτικά τη χώρα.

Θεωρούμε δε πως οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει ότι, θα κληθούν οι ίδιοι να πληρώσουν τα υπέρογκα πλέον χρέη της χώρας τους, με τα κατασχεμένα σε εξευτελιστικές τιμές περιουσιακά τους στοιχεία – αφού προηγηθεί η καταγραφή τους εντός και εκτός της χώρας, με βασικό στόχο τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό.

Δυστυχώς όμως, φαίνεται πως δεν κατανοούν το πρόβλημα ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι βουλευτές, ούτε όλα τα άλλα κόμματα – ελπίζοντας στον από μηχανής Θεό, ο οποίος θα εμφανισθεί την τελευταία στιγμή για να μας σώσει. Αν και ευχόμαστε βέβαια να έχουν δίκιο, εμείς τουλάχιστον δεν το πιστεύουμε – παραμένοντας απαισιόδοξα ρεαλιστές και κρίνοντας από τα γεγονότα.

Ολοκληρώνοντας, έχουν ίσως δίκιο όσοι μας «κατηγορούν» ότι, δεν κάνουμε τίποτα άλλο από διαπιστώσεις – αν και μέχρι σήμερα προτείναμε χωρίς αποτέλεσμα αρκετές λύσεις, οι οποίες ήταν κάθε φορά ανάλογες με τις νέες συνθήκες, καθώς επίσης με τις δυνατότητες που είχε η χώρα.

Σήμερα όμως έχει περάσει τόσο η εποχή των διαπιστώσεων, όσο και των ρεαλιστικών, βιώσιμων λύσεων, σε συνθήκες ελευθερίας και εθνικής κυριαρχίας – οπότε εκ των πραγμάτων θα υποχρεωθούμε να μην το συνεχίσουμε.

Ακολουθεί μία μικρή ραδιοφωνική συνέντευξη στην ΕΡΤ για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η οποία είναι σε τρείς συνέχειες στο «κανάλι» (πηγή, κάτω αριστερά). Εδώ έχουμε μόνο το πρώτο μέρος, ενώ για τα υπόλοιπα πρέπει να πατηθεί ο προηγούμενος σύνδεσμος.

ΠΗΓΗ: