Ο ΠΑΝΙΕΡΟΣ "ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"

του Λάζαρου Μαύρου

Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, είχε κάνει σπουδαίες μελέτες για τις δεκάδες μεταφράσεις του «Ύμνου εις την Ελευθερία» του Διονύσιου Σολωμού, σε δεκάδες ξένες γλώσσες.
Δεν έχουμε επαρκώς μελετήσει τις ιστορίες των εθνικών ύμνων των άλλων εθνών και των άλλων κρατών, για να κάνουμε συγκρίσεις.
Ξέρουμε όμως ένα γεγονός το οποίο φανερώνει πώς και με ποιον τρόπο, ο Εθνικός Ύμνος, ημών των Ελλήνων, οι δύο πρώτες τετράστιχες στροφές από τις 158 του Διονύσιου Σολωμού, κατέστησαν ιερές.
Πανίερες.

Πώς ακριβώς ιερολογήθηκαν σε συγκλονιστική πάνσεπτη τελετή ιέρωσής τους.

Εκείνη η τελετή επαναλήφθηκε Τέσσερεις φορές.
Στις ύστατες στιγμές της ύστατης υπέρ πατρίδος θυσίας Εννέα Ελλήνων Κυπρίων.

Ο Λ Ε Σ ανεξαίρετα οι μαρτυρίες, όλων των αυτήκοων μαρτύρων, βεβαιώνουν ότι:

(1) Στις 10 Μαΐου 1956 οι Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου,
(2) στις 9 Αυγούστου 1956 οι Ανδρέας Ζάκος, Χαρίλαος Μιχαήλ, Ιάκωβος Πατάτσος,
(3) στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 οι Στέλιος Μαυρομμάτης, Ανδρέας Παναγίδης, Μιχάλης Κουτσόφτας και
(4) στις 13 Μαρτίου 1957 ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης,
άπαντες αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., τις στιγμές που οι Εγγλέζοι τους οδηγούσαν από τα κελιά των μελλοθανάτων στον θάλαμο της Αγχόνης, στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας, για να τους απαγχονίσουν, τραγουδούσαν, με όση δύναμη φωνής είχαν, το

«Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά».

Τους άκουγαν από τα γύρω κελιά οι άλλοι φυλακισμένοι.
Τους άκουγε ο Παπάντωνης ιερέας των Κεντρικών Φυλακών που τους είχε προ ολίγου κοινωνήσει
και μετά τους έψαλε μόνος εκεί τη νεκρώσιμη ακολουθία.

Ούτε ο ίδιος ο Διονύσιος Σολωμός, όταν στα 25 του έγραφε, Μάιο μήνα του 1823, τον Ύμνο του, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ύστερα από 123 χρόνια, το 1956, θα τελετουργείτο, με τέτοιο τρόπο θυσίας ηρώων, η ιέρωση κι ο καθαγιασμός του Ύμνου.