Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας και η Ιστορία

Ιουνίου 10, 2013 από seisaxthiablog

Δημήτρης Μηλάκας

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας και η Ιστορία

Κάποια στιγμή ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει με σαφήνεια την απάντηση στο ερώτημα που – κατά τα φαινόμενα – αδυνατούν να απαντήσουν ενιαία και συγκροτημένα η ηγεσία και οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ: Γιατί ένα κόμμα του 4% εκτοξεύτηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Με άλλα – απλούστερα – λόγια: Τι ακριβώς ζητούν οι εκατομμύρια ψηφοφόροι που τον εμπιστεύτηκαν;

Ο καθένας από τους συμμετέχοντες στην – οδυνηρή πολλές φορές – διαδικασία πολιτικής όσμωσης εντός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δίνει την απάντηση που επιθυμεί ή τον εξυπηρετεί. Ωστόσο κανείς πια δεν μπορεί να αγνοεί την πραγματικότητα, η οποία αποτυπώνεται και στους αριθμούς των δημοσκοπήσεων, όπως αυτή της Pulse που δημοσίευσε την περασμένη Πέμπτη το «Ποντίκι».

Στην εν λόγω δημοσκόπηση, μια αξιοπρόσεκτη διαπίστωση είναι ότι ο κόσμος κατά πλειοψηφία (36%) δεν ενδιαφέρεται αν το πολιτικό σκηνικό θα κινηθεί προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Μια ακόμη – συναφής με την προηγούμενη – διαπίστωση είναι ότι λίγοι ενδιαφέρονται για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ή δεν θα γίνει ενιαίο κόμμα.

Αυτό που – προφανώς – ενδιαφέρει τον κόσμο είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ , ενιαίος, πολυτασικός, με συνιστώσες ή μη, μπορεί να παρουσιάσει μια πρόταση διεξόδου από την καταστροφή που συντελείται σε ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες για την κοινωνία, παρότι μείζονος σημασίας για τις ισορροπίες και τη νομή της εξουσίας ανάμεσα στο κομματικό ιερατείο.

Καθώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει λάβει τις αποφάσεις της για τη μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα και κάποιες συνιστώσες φέρονται αποφασισμένες να υπερασπιστούν το «αυθύπαρκτό» τους, κάποιες κοινές και αυταπόδεικτες παραδοχές θα μπορούσαν ίσως να λειτουργήσουν ως καμπανάκι και σήμα κινδύνου για όλους τους, καθώς μοιάζουν να πριονίζουν ανέμελα το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται:

● Η εσωκομματική (σκληρή) διαδικασία και η διαμάχη μεταξύ των συνιστωσών ανέδειξε – ως συνισταμένη – τον «ριζοσπαστικό» λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και τον εκτόξευσε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

● Ο Τσίπρας έχει αναδειχτεί στον μόνο μέχρι στιγμής ικανό «εκφωνητή» του μέσου όρου των απόψεων που ζυμώνονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

● Χωρίς τη μείξη στην πολυφωνία, που μπορεί να επιφέρει ο πρόεδρος του κόμματος, οι επιμέρους φθόγγοι είναι καταδικασμένοι να επιστρέψουν στο περιθώριο του πολιτικού πενταγράμμου.

● Όμως, και ο Τσίπρας, ακόμη κι αν αναδειχτεί μέσα από τις διαδικασίες του Συνεδρίου απόλυτος άρχοντας και κυρίαρχος, χάνοντας τα αριστερά του «ακόρντα» με τη διάλυση των συνιστωσών είναι καταδικασμένος να αφομοιωθεί απολύτως από το «σύστημα» ακούγοντας μονότονες μελωδίες στα… Μέγαρα Μουσικής.

ΥΓ.: Πολύ φοβούμαστε ότι ο ιστορικός του μέλλοντος, δυστυχώς, θα καταγράψει μια περίοδο κατά την οποία ένα «αριστερό κόμμα», αν και έλαβε ένα ισχυρότατο και θετικό μήνυμα από την ελληνική κοινωνία, σπατάλησε τον χρόνο και την ευκαιρία που είχε όχι για να διαμορφώσει μια πρόταση διεξόδου από την καταστροφή, αλλά για να διευθετήσει «λεπτομέρειες». Ενδεχομένως αυτή η αδυναμία να «δείξει τη διέξοδο» υποχρεώνει και τον Τσίπρα να ασχολείται με λεπτομέρειες… Το επόμενο διάστημα θα δείξει αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και της χώρας.