Ανοιχτή επιστολή στον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, του Τάσου Χατζηαναστασίου

Ανοιχτή επιστολή στον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη (πρώην συνάδελφο και νυν βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ)

Συνάδελφε Τριαντάφυλλε,

το πιθανότερο είναι να μη με θυμάσαι∙ γνωριστήκαμε το 1997-98 όταν υπηρετούσα ως αναπληρωτής στο 4οΛύκειο Θεσσαλονίκης κι εσύ ως πρόεδρος της τοπικής ΕΛΜΕ ερχόσουν για ενημέρωση. Θυμάμαι που όλοι σε σέβονταν και σε εκτιμούσαν. Ο λόγος σου ήταν απλός και άμεσος, σαφής και συγκεκριμένος. Αργότερα, κατάλαβα πως αυτό που είχες πετύχει, να συγκεντρώνεται με ευθύνη του διευθυντή όλος ο σύλλογος και να σε ακούει με σεβασμό για μία τουλάχιστον διδακτική ώρα, ήταν κατάκτηση που εγώ πέτυχα με κόπο ύστερα από χρόνια και όχι πάντα. Ήμουν ο μοναδικός αναπληρωτής σε κεντρικό σχολείο της πόλης και μου έδινες ξεχωριστή σημασία. Κι αυτό το είχα εκτιμήσει. Εκείνη τη χρονιά καταργήθηκε η επετηρίδα και είχαμε τις απεργίες στις εξετάσεις (για τις οποίες οι αναπληρωτές είχαμε απειληθεί ότι θα απολυόμασταν) και τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ στα εξεταστικά κέντρα για τον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Στην πρώτη μου ομιλία σε συνέλευση ΕΛΜΕ, είχες εκφραστεί πολύ επαινετικά και συναδελφικά για μένα, χωρίς να με ρωτήσεις ποτέ τι ψηφίζω. Είχα μάθει και για τους αγώνες και τις διώξεις που είχες υποστεί από τη Χούντα και φυσικά σε εκτίμησα περισσότερο. Πρέπει όμως να πω ότι απογοητεύτηκα από την τελευταία μάλλον ομιλία σου σε συνέδριο της ΟΛΜΕ. Είχα χρόνια να σε δω μια και διορίστηκα στην επαρχία και ήμουν αντιπρόσωπος ανεξάρτητης παράταξης στο συνέδριο για δεύτερη, νομίζω φορά. Είχες ξεκινήσει την ομιλία σου έτσι: «ένας κουρνιαχτός εθνικισμού έχει σηκωθεί πάνω από την εκπαίδευση» (ή την ελληνική κοινωνία, δεν θυμάμαι ακριβώς). Είχες αναδείξει ως μείζονα εχθρό όσους διαμαρτυρόμασταν για το βιβλίο της Ρεπούση και γενικά όσους πιστεύαμε και τότε και τώρα πως για να αλλάξουμε αυτή τη χώρα πρέπει να την αγαπάμε, κι αυτήν και τον λαό και τον πολιτισμό της. Ήσουν συνεπής στην τροτσκιστική παράδοση του δήθεν διεθνισμού, που κατάντησε να σημαίνει την υποστήριξη των εθνικών διεκδικήσεων, ακόμη και των πιο άδικων και ιμπεριαλιστικών, όλων των άλλων, πλην των Ελλήνων, αντί για την υποστήριξη όλων των αγωνιζόμενων λαών, και του ελληνικού πρώτα πρώτα, για ελευθερία και δικαιοσύνη. Αναρωτιέμαι αν η σημερινή ψήφος σου κατά του ελληνικού λαού είναι απόρροια αυτής της αντίληψης. 

Γιατί τι άλλο να πω Τριαντάφυλλε; Δεν είσαι άνθρωπος της εξουσίας, των χρημάτων, του ρουσφετιού. Αυτό το πιστεύω πραγματικά. Όμως, ψήφισες προδίδοντας το εκπαιδευτικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα, την Ελλάδα, που σε εμπιστεύτηκε και σε ανέδειξε βουλευτή. Δεν είσαι ένα τυχαίο κωλόπαιδο ή ένας βολεψάκιας, ένας άκαπνος συνδικαλιστής της λούφας και παραλλαγής που αναδείχθηκε αβρόχοις ποσί σε βολευτή. Υπήρξες παράδειγμα ήθους και συνέπειας, κι αυτό με έκανε να σε σέβομαι παραβλέποντας τις τροτσκιστικές εμμονές σου. Κι ήσουν πολύ σημαντικός για μας τους νεότερους, που τώρα μεγαλώσαμε, παραμείναμε στον συνδικαλισμό από διάφορες θέσεις και πολεμάμε όλες τις κυβερνήσεις, γιατί εφαρμόζουν εξοντωτικά μέτρα για τον λαό και συντελούν στην αποικιοποίηση της χώρας. Τους υπόλοιπους λοιπόν, τους έχω γραμμένους και θα λάβουν στο τέλος της ημέρας, αυτό που τους αξίζει. Κρίμα, γιατί, ειλικρινά, δεν άξιζες αυτό το τέλος. Αλλά, όπως λέει κι ο σοφός λαός, τα στερνά τιμούν τα πρώτα...

Τάσος Χατζηαναστασίου, φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Ναυπλίου

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com, https://www.alfavita.gr/