τὸ ὂν «πλούσιος»

Τὶ πιὸ ἀναίσχυντο, τὶ ἀναιδέστερο, τὶ περισσότερο ἐφάμιλλο μὲ τὴν ὄψη ἑνὸς σκύλου ἀπὸ τὸ πρόσωπο αὐτοῦ τοῦ ἀθλίου (τοῦ πλουσίου); 

Κι ἀκόμη, ἕνας σκύλος μπορεῖ νὰ νιώσει ντροπὴ περισσότερο ἀπὸ ἕναν φιλάργυρο, ποὺ ἁρπάζει τὴν περιουσία ὅλου τοῦ κόσμου. Αὐτὰ τὰ χέρια, ποὺ ὅλα τὰ ἀτιμάζουν, αὐτὸ τὸ στόμα, ποὺ δὲν χορταίνει ποτέ, ἀποτελοῦν ὅ,τι αἰσχρότερο μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε.

 Ἕνας κακὸς πλούσιος δὲν ἔχει πρόσωπο καὶ μάτια ἀνθρώπου. Αὐτὸ τὸ ὂν δὲν βλέπει τοὺς ἀνθρώπους ὡς ἀνθρώπους, τὸν οὐρανὸ ὡς οὐρανό. Δὲν ὑψώνει τὰ μάτια του στὸν Θεό, δὲν τὸν ἀναγνωρίζει ὑπέρτατο δεσπότη. Ὅλα τὰ πράγματα γι’ αὐτὸν δὲν εἶναι παρὰ μόνο χρυσάφι καὶ ἀσήμι. 

Ὅταν τὸ βλέμμα ἑνὸς ἀνθρώπου πέφτει σ’ ἕναν φτωχὸ τὴν ὥρα τῆς θλίψης του, ἡ καρδιὰ συγκινεῖται, δάκρυα ξεφεύγουν ἀπὸ τὰ μάτια, αἰσθάνεται πάνω του τὶς δυστυχίες ποὺ διακρίνει.

Ὅταν ὅμως αὐτὸς ὁ πλούσιος κοιτάζει ἕναν φτωχό, γίνεται σκληρότερος. Ἡ ἀπανθρωπιά του μεγαλώνει.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὑπόμνημα εἰς τὴν Α´ πρὸς Κορινθίους, Λόγος Θ΄

ΠΗΓΗ:http://adrahti.blogspot.gr/