Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη
Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση της αλληλεγγύης των κρατών και της υπεράσπισης του Δικαίου ή μήπως είναι μια συμπαιγνία οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, που δεν έχουν σχέση ούτε με το Δίκαιο, ούτε με την αλληλεγγύη, ούτε με τα ιδεώδη ενός ευρωπαϊκού πολιτισμού; Μήπως είναι μόνο φράγκα και εμπόριο;
Η απάντηση είναι σαφής από τα γεγονότα. Το χτεσινό τελεσίγραφο της Άγκυρας, που εξευτελίζει την ΕΕ μέχρι κεραίας δεν είναι παρά η απόδειξη ότι η ΕΕ είναι κεκραγμένα ανίκανη και άβουλη στο να κάνει αποτελεσματικά το μείζον: Να υπερασπιστεί μια χώρα- μέλος της- την Κυπριακή Δημοκρατία- όταν αυτή απειλείται από οποιονδήποτε, πολύ περισσότερο από τρίτο κράτος.
Και να υπερασπιστεί και μια δεύτερη χώρα- μέλος της, την Ελλάδα, που απειλείται επίσης ανοιχτά από το τουρκικό τελεσίγραφο, με στρατιωτική επιβουλή! Όχι όταν απλώς λοιπόν, απειλούνται δύο χώρες-μέλη της, αλλά όταν απειλείται η εδαφική τους ακεραιότητα!
Το προκλητικό τουρκικό τελεσίγραφο είναι σαφές. Καλεί από θέση ισχύος της ΕΕ να απόσχει από την υπεράσπιση μελών της, με ύφος σουλτάνου. Που σημαίνει ότι η Τουρκία δεν υπολογίζει την ΕΕ. Και γι αυτό δεν είναι υπεύθυνη η Τουρκία. Η ΕΕ της έχει δώσει αυτό το δικαίωμα. Με τη διαρκή ανοχή, αν όχι τροφοδοσία της τουρκικής τραμπούκικης πολιτικής.
Ενώ η Τουρκία έχει παραβιάσει την κυριαρχία της Κύπρου, επομένως και τα οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ, οι ηγέτες της Ευρώπης ασχολούνται μόνο με το ποιόν θα βάλουν στα γραφειοκρατικά όργανα ως επικεφαλής, επίτροπο, εκπρόσωπο. Γιατί;
Αν τα όργανα της Ένωσης είναι ανίκανα και απρόθυμα να υπερασπιστούν τα κράτη μέλη και τις αξίες της Ευρώπης και της έννοιας της Ένωσης, τότε γιατί υπάρχουν; Για να φτωχοποιούν λαούς με προγράμματα λιτότητας και να χρεώνουν με δάνεια τα κράτη μέλη που εκτρέπονται αντί να τα ενισχύουν όπως κάνει η FED με τις πολιτείες της Αμερικής, άτοκα;
Αν τα όργανα της ΕΕ είναι ανίκανα και απρόθυμα να μεταβάλουν την Ένωση σε πολιτική οντότητα, σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής τους; Για να μηχανορραφούν πάνω από οικονομικά και εξουσιαστικά παιχνίδια των ισχυρών κρατών και των εκατομμυριούχων, που αυξάνουν τις περιουσίες τους με γεωμετρική πρόοδο κάθε χρόνο;
Αν η ΕΕ είναι τόσο δειλή και τόσο αναξιοπρεπής, που να δέχεται αγόγγιστα τα προσβλητικά τελεσίγραφα της Τουρκίας, που την απειλεί κι όλας με … απώλειες αν υπερασπιστεί τα κράτη- μέλη και το διεθνές δίκαιο, τότε ποιος ο λόγος ύπαρξής της; Για να χειρίζεται ένα σκληρό, ακριβό και δύσχρηστο νόμισμα, που εξυπηρετεί όλους τους ισχυρούς παράγοντές της εκτός από τους πολίτες της;
Η ΕΕ είναι μια χρήσιμη οντότητα ως πολιτική ενότητα των Ευρωπαίων, όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της. Οι οποίοι, ομόφωνα, διαπίστωσαν την τελευταία 20ετία, ότι οι ηγέτες της Ένωσης και των ισχυρών κρατών είναι κατώτεροι των περιστάσεων και των προσδοκιών των λαών. Με πρώτο τον εκλιπόντα Χέλμουτ Κολ και τελευταίο τον εν ζωή Ζισκαρ ντ Εστέν.
Το προσβλητικό τελεσίγραφο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μια ντροπή για την Τουρκία. Η Τουρκία αυτή ήταν πάντα. Ένας τραμπούκος. Το τελεσίγραφο είναι μια ντροπή για την ΕΕ και τους θλιβερούς ηγέτες των χωρών της.
Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα, ούτε καμιά άλλη κρατική οντότητα θα ανέχονταν το προσβλητικό, μειωτικό τουρκικό τελεσίγραφο, που απειλεί κι όλας την ΕΕ με δική της χασούρα αν υπερασπιστεί τα μέλη της! Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν σοβαρή οντότητα θα είχε επιβάλλει στην Τουρκία τέτοια οικονομικά μέτρα, που η Άγκυρα θα σκεφτόταν δυό φορές πριν ξανααπειλήσει οποιονδήποτε από τα μέλη της.
Η ΕΕ είναι τόσο σοβαρή οντότητα, που η Ολλανδία και η Γερμανία αντέδρασαν στο να παρθούν μέτρα κατά της Τουρκίας την περασμένη βδομάδα. Γιατί τα οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντά τους είναι πάνω από τα συμφέροντα της ΕΕ! Και τα φραγκάκια είναι τόσα πολλά, που αξίζουν κι έναν εξευτελισμό παραπάνω για τις χώρες τους και την Ένωση.
Ο υπουργός Άμυνας Αποστολάκης, μέσα σε όλη την αμφιλεγόμενη παρουσία του, είπε μια μεγάλη αλήθεια. Ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία η Ελλάδα θα είναι μόνη. Η Ελλάδα, με εξαίρεση τους Βαλκανικούς, ήταν πάντα μόνη. Και δεν φοβήθηκε ποτέ τη μοναξιά. Και, παρ όλα αυτά, κράτησε ψηλά το αξιοπρεπές όνομά της. Μέχρι την τελευταία 40ετία. Που είτε από τους ηγέτες της είτε από τους «συμμάχους» της έχει γίνει του κλώτσου και του μπάτσου. Του κάθε εσωτερικού ή εξωτερικού αλήτη. Είναι καιρός αυτή η κατάντια να σταματήσει. Και να σηκωθεί ένα ανάστημα και να διεκδικηθούν τα αυτονόητα δικαιώματα της χώρας. Με πυγμή και όχι με ψοφοδεείς επικλήσεις στα συμβούλια της κάθε ΕΕ, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.
ΠΗΓΗ: http://blogvirona.blogspot.com/2019/06/blog-post_83.html#more, https://sioualtec.blogspot.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.