Στις 21 Σεπτεμβρίου 1956, ο Χάρτινγκ έστειλε στην αγχόνη ακόμη τρεις αγωνιστές τη ΕΟΚΑ. Ήταν οι Στέλιος Μαυρομμάτης 24 ετών, Μιχαήλ Κουτσόφτας και Ανδρέας Παναγίδης, 22 χρονών και οι δύο.
Ο Ανδρέας Παναγίδης, πατέρας τριών παιδιών από το Παλιομέτοχο, είχε ενταχθεί στον αγώνα μαζί με τον Μιχαήλ Κουτσόφτα. Μία από τις πρώτες τους δράσεις ήταν να υψώσουν μία ελληνική σημαία σε έναν ευκάλυπτο. Οι Βρετανοί, την είδαν και αμέσως την κατέβασαν. Στη συνέχεια οι δύο νέοι έκοψαν τα κλαδιά με αποτέλεσμα η ελληνική σημαία να παραμείνει εκεί για περισσότερη ώρα.
Ο Ανδρέας Παναγίδης την ημέρα του γάμου του με τη σύζυγό του Γιαννούλα
Ο Παναγίδης εργαζόταν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας ως μάγειρας. Ένας Βρετανός στρατιώτης ζήτησε να του κάνει σωματικό έλεγχο. Βρήκε πάνω του μία ελληνική σημαία και τότε διέταξε να του σκουπίσει τα παπούτσια με αυτή. Ο Παναγίδης θεώρησε το αίτημα του Βρετανού μεγάλη προσβολή και τον χτύπησε άγρια.
Ο Μιχαήλ Κουτσόφτας
Την επόμενη ημέρα, πήγε μαζί με τους Κουτσόφτα και Χοιροπούλη στο παρατηρητήριο του αεροδρομίου με σκοπό να κλέψουν τα όπλα και να απαγάγουν τον Άγγλο φρουρό. Είχαν αποφασίσει να τον ανταλλάξουν με τον Χαρίλαο Μιχαήλ ή τον Ανδρέα Ζάκο. Πάνω στη συμπλοκή ένας Βρετανός σμηνίας, ο Πάτρικ Τζον Χέιλ, τραυματίστηκε θανάσιμα. Οι τρεις τους συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στα κρατητήρια Ομορφίτας. Ο Παρασκευάς λόγω νεαρού ηλικίας γλίτωσε τη θανατική ποινή όχι όμως οι άλλοι δύο. Στις 21 Σεπτεμβρίου οδηγήθηκαν στην αγχόνη. Στον αδελφό του έγραφε:
«…Περιμένουμε την ημέρα της εκτελέσεως σαν άγια ώρα της ελευθερίας. Μάθε ακόμα ότι ο Ζάκος και οι άλλοι πέθαναν με υπερηφάνεια. Τραγουδούσαν μισή ώρα πριν να εκτελεσθούν και τη ώρα της εκτελέσεως φώναζαν υπέρ της Ελευθερίας»
Ο Παρασκευάς Χοιροπούλης που αντέδρασε στην απόφαση των δύο αγωνιστών, να σωθεί και να μην απαγχονιστεί ο «μικρός» είχε απαντήσει: «Γιατί ρε εγώ δεν είμαι άξιος να πεθάνω μαζί σας;». Όταν ο Παναγίδης τον αντίκρισε του είπε:
«Παρασκευά, δεν θέλω να μαραζώνεις διότι θα μας κρεμάσουν.[…] Θέλω να πεις ότι δεν χάσαμε το θάρρος μας, αλλά βαδίσαμε με το κεφάλι ψηλά προς την αγχόνην, διότι η Ελευθερία χρειάζεται θυσίας. Πεθαίνω μόνο για ένα σκοπό. Δεν θα δω την Κύπρον ελεύθερη, αλλά προσέφερα το αίμα μου για να την δουν οι νέες γενεές της Κύπρου ελεύθερη».
Μαζί με τους δύο νέους απαγχονίστηκε, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 21ης Σεπτεμβρίου και ο Στέλιος Μαυρομάτης.
Ο 24χρονος νέος από τον Λάρνακα Λαπήθου, ως μέλος της ΕΟΚΑ πρωτοστάτησε στο λεγόμενο «μίλι του θανάτου» όπου πήρε μέρος στο εκτελεστικό της οργάνωσης. Συνελήφθη όταν κάποια στιγμή μαζί με τους Κουτσόφτα και Παναγίδη, αποπειράθηκαν να σκοτώσουν τους Σμηνία Νόρμαν Άλφερτ και του αεροπόρου της Βρετανικής Βασιλικής αεροπορίας Λώρενς Σμίθ. Η αποστολή απέτυχε και στην προσπάθειά του να διαφύγει συνελήφθη. Ο Στέλιος Μαυρομάτης, έγραφε:
«Ξέρω τι θα μας συμβεί αλλά ούτε φοβάμαι, ούτε λυπάμαι. Τρεις φορές ως τώρα μας οδήγησαν στον τόπο της αγχόνης μαζί με τον Παναγίδη και τον Κουτσόφτα για δοκιμές για να επιτείνουν την αγωνία μας και να σπάσουν το ηθικό μας».
Στέλιος Μαυρομμάτης
«Το τελευταίο τρίο του απαγχονισμού»
Το βράδυ του απαγχονισμού, ο νεαρός Ευαγόρας Παλληκαρίδης έγραφε ένα ποίημα αφιερωμένο στους τρεις συναγωνιστές τους, το οποίο ονόμασε «Το τελευταίο τρίο του απαγχονισμού».
Την επόμενη ημέρα έγραφε στη φίλη του Λύα Χατζηαδάμου για το περιστατικό: «είναι ένας εξάδελφός μου […] ελπίζω να τον συναντήσω σύντομα».
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ήταν ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε έξι μήνες μετά.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.