Ζώντας ανάμεσα σε normies!!

Του Κώστα Κάππα

"Μνημονιακή" απαίτηση: Νομιμοποίηση της ναρκοκουλτούρας

Ώστε έτσι λοιπόν! Τα ναρκωτικά δεν είναι τόσο κακά, θεραπεύουν μάλιστα και τον πόνο! Ξαφνικά, Ευρωπαϊκή Ένωση, κυβερνήσεις, “μεταμοντέρνοι” ειδικοί και διάφοροι χαϊδεμένοι των ΜΜΕ, με καταιγισμό άρθρων, δηλώσεων, εκδηλώσεων και νόμων, αποκατέστησαν την χαμένη τιμή του χασισιού και το έβαλαν στην θέση που του αξίζει, δίπλα στα αγροτικά προϊόντα, στις βιολογικές καλλιέργειες και στα πρωτότυπα (και όχι γενόσημα) φάρμακα…

Δεν μπορώ να καταχραστώ τον χώρο στην φιλόξενη “Ελευθερία” για αναλυτική παρουσίαση ενός τεράστιου θέματος. Σας διαβεβαιώνω όμως ότι η έκφραση “νομιμοποιείται η ινδική κάνναβη για ιατρική - φαρμακευτική χρήση” αποβλέπει στο να το αποδεχτεί ευκολότερα ο πολίτης, από το να του έλεγαν “ελεύθερος ο μπάφος”, ή “απολαύστε νόμιμα το τσιγαριλίκι σας”, ή “καλλιεργήστε άφοβα χασίσι”). Δεν πιστεύω να έχετε αμφιβολία ότι το παραθυράκι “ιατρική - φαρμακευτική χρήση”, θα γίνει μια τεράστια νόμιμη πόρτα για την πλήρη νομιμοποίηση. Ταυτόχρονα, η ίδια η ιδέα την νομιμοποίησης, συνεισφέρει σε μακροπρόθεσμα σκοτεινά σχέδια.

Στόχος είναι ένας κόσμος, όπου ο πολίτης θα είναι υπάκουος, ήσυχος, δεκτικός, μοιρολάτρης, δεν θα διεκδικεί, δεν θα διαμαρτύρεται, δεν θα καταγγέλλει, δεν θα συμπαραστέκεται σε κανέναν και θα εκτελεί τις εντολές “του Μεγάλου Αδελφού” (συντομογραφία: του άγριου καπιταλισμού).

Πώς; Θεοποιώντας την ατομική λύση, κλείσιμο στο καβούκι του καθενός μας και δαιμονοποιώντας την αλληλεγγύη, τον αγώνα και την κοινωνική συνοχή:

• Αποθαρρύνεται η συμμετοχή στα κοινά. Ευτελίζεται ο συνδικαλισμός (προβολή των σκανδάλων των εργατοπατέρων που υπηρετούν τους εργοδότες τους, όχι των αγώνων των συνεπών εκπροσώπων), απαξιώνεται το Κοινοβούλιο (θυμηθείτε τις εκλογές στις ΗΠΑ όπου κυρίως οι φτωχοί απέχουν, το σύνθημα “να καεί, να καεί το μπ@@@δέλο η Βουλή”, την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής και του Λεβέντη στα βουλευτικά έδρανα και κυρίως το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα εναλλάσσονται αενάως στην εξουσία, διαφέροντας στην ρητορική αλλά όχι στην πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του λαού).
• Το Κράτος – Πρόνοια (Σχολεία, Αστυνομία, Νοσοκομεία) αντικαθίσταται σιγά – σιγά από την ιδιωτική πρωτοβουλία (ΜΚΟ, δωρεές Μαικηνών, «όλοι μαζί μπορούμε», ιδιωτική αστυνομία).
• Οι μισθοί μικραίνουν τόσο πολύ ώστε όχι μόνο να μας κλέβει το Σύστημα, αλλά να μας εγκλωβίζει επίσης σε έναν αέναο πανικόβλητο αγώνα επιβίωσης,ώστε να μην σκεφτόμαστε μέλλον, συναδέλφους ή τον πόνο του γείτονα (“Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”). Καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις και αντικαθίστανται από ατομικές.
• Έκρηξη των “ατομικών δικαιωμάτων”, πραγματικών και κατασκευασμένων (και της πλύσης εγκεφάλου για πολλά από αυτά): ‘Εμένα δεν με καπελώνουν τα κόμματα’, ‘Απελευθέρωση του ωραρίου, δουλεύω όποτε θέλω’, ‘Έχω δικαίωμα από τα 15 μου να δηλώνω τι φύλο αισθάνομαι’, ‘Καπνίζω χασίσι = είμαι ελεύθερος’, ‘Δεν έχουμε στυγνή εκμετάλλευση που ισχυρίζεστε, έχουμε ελεύθερη οικονομία’, ‘Δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο το άτομο – Margaret Thatcher’και πολλά – πολλά άλλα.

Το εγχείρημα του Συστήματος να μας εξουδετερώσει, εκτός από οικονομικές επιπτώσεις όμως έχει και ψυχοσωματικές, καθώς αποτελεί ιδανικό έδαφος για την ανάπτυξη ψυχώσεων, εξαρτήσεων, κατάθλιψης, αισθημάτων ανασφάλειας και μοναξιάς, κρίσεων άγχους και πανικού. Επιδημιολογικές μελέτες καταδεικνύουν ότι το 25% των ανθρώπων στις δυτικές κοινωνίες σήμερα πάσχουν από σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα και υψηλή νοσηρότητα. Σύμφωνα δε με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), το 2050, το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 50% (ένας στους δύο ανθρώπους!).

Πώς αυτοπροστατεύεται το Σύστημα από την αντίδραση του πολίτη στα προβλήματα που το ίδιο του προκάλεσε;

Πάνω απ’όλα, πείθοντας τους πάσχοντες και τους μελλοντικούς πάσχοντες (δηλαδή όλους μας) ότι τα προβλήματά μας είναι απολύτως προσωπικά και δεν οφείλονται στο κοινωνικό περιβάλλον. Αποσιωπώντας τις πραγματικές κοινωνικές αιτίες και οδηγώντας το θύμα στην φαρμακευτική θεραπεία. Κλασικό παράδειγμα, η δημόσια αποσιώπηση της δράσης ή/και ο οικονομικός στραγγαλισμός των προγραμμάτων επανένταξης των ουσιοεξαρτώμενων, π.χ. ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, δομές πλαισιωμένες από ειδικούς ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, παιδαγωγούς και ψυχιάτρους, οι οποίες γνωρίζουν γιατί μιλούν και οι οποίες επιμένουν κατηγορηματικά ότι τα ναρκωτικά είναι κυρίως κοινωνικό πρόβλημα και όχι ιατρικό (ώστε να ξεφορτωνόμαστε τον ουσιοεξαρτώμενο, μπουκώνοντάς τον με χάπια Μεθαδόνης, αντί να τον επανεντάσσουμε στην κοινωνία). Θυμηθείτε, όσο πιο πολύ “βιολογικο-ιατρικοποιούν” (άρα εξατομικεύουν) κάποιοι τα κοινωνικά φαινόμενα, τις συμπεριφορές και ιδίως την τοξικοεξάρτηση, τόσο πιο πολύ βοηθούν την Εξουσία να ασκεί όλο και πιο σφικτό κοινωνικό έλεγχο, σε όλο και ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού.

Το Σύστημα προσφέρει μία σειρά εναλλακτικών “θεραπειών” για την επούλωση των τραυμάτων μας από την μέγγενη στην οποία μας υποβάλλει,ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Τα εύπορα στρώματα στρέφονται στην υπερκατανάλωση, στην επαγγελματική επιτυχία, στην απόκτηση χρήματος και δύναμης, στο lifestyle, τζόγο και shoppingtherapy. Πολλές φορές και στα “καθώς πρέπει” ναρκωτικά, όπως π.χ. η κοκαΐνη. Στους φτωχότερους προσφέρονται φτηνά ναρκωτικά και αλκοόλ, συνταγογραφούμενα ηρεμιστικά, τηλεόραση, ποδόσφαιρο και φτηνά τυχερά παιγνίδια. Και όχι μόνο:

Οι ουσίες και γενικότερα η ναρκοκουλτούρα, μαζί με το κινητό τηλέφωνο και το Facebook σε δεύτερο πλάνο, λειτουργούν ως “τούβλα” για το κτίσιμο ενός παράλληλου ψεύτικου κόσμου όπου χώνεται ο πολίτης (ιδίως ο νέος άνθρωπος). Εκεί μπορεί να φαντασιώνεται, να εκτονώνεται, να ικανοποιείται, να θριαμβεύει, να βγάζει τα απωθημένα του, να παίζει, να δέρνει, να βρίζει, …και να παραμένει ακίνδυνος για τον πραγματικό κόσμο της εκμετάλλευσης και του κέρδους. Το τρίπτυχο αυτό (ουσίες – κινητό – Facebook) δημιουργεί την απόλυτη υγειονομική ζώνη για την αποφυγή φυσικής επαφής ενηλίκων και παιδιών με το περιβάλλον τους.

Μα, θα μου πείτε, η ινδική κάνναβη είναι ο κύριος ένοχος για όλη αυτήν την καταστροφή; Ναι, όσο και να σας φανεί εξεζητημένο! Θυμηθείτε: Δεν υπάρχει ούτε ένας νέος αδαής από ναρκωτικά, να ξύπνησε ξαφνικά ένα πρωί, βρήκε τον έμπορο του θανάτου και του είπε: “κάνε μου μία ένεση ηρωίνης!”. Όλοι μα όλοι, πρώτα πέρασαν από τα λεγόμενα μαλακά ναρκωτικά τα οποία είναι μακράν ο καλύτερος “tourist guide” για την ναρκοκουλτούρα και ο πιο σίγουρος δρόμος για να βρεθούν νεκροί σε κάποιο πεζοδρόμιο, με μία σύριγγα να κρέμεται από την φλέβα…

Ο Κώστας Κάππας είναι καθηγητής Ιατρικής Φυσικής, Ιατρικό Τμήμα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Πηγή: eleftheria.gr μέσω http://sioualtec.blogspot.gr

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com