Πότε θα απελευθερωθεί ο Οτζαλάν;

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

(Μιλώντας σε Ρ/Σ)

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Η´ Ο ΜΠΑΡΟΖΟ

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Ο ΟΤΖΑΛΑΝ;

Την Άνοιξη του 1994 σε μια συνέντευξη μου στην Ελευθεροτυπία πρότεινα να δοθεί βραβείο Νόμπελ Ειρήνης στονΑμπτουλάχ Οτζαλάν. Ήταν η περίοδος που ήμουν - μετά παραιτήθηκα - επί ένα έτος μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Η πρόταση προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις της Αμερικανικής Πρεσβείας που διαμαρτυρήθηκε προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Οι Αμερικανοί άρχιζαν να βάζουν μυαλό μετά τους Δίδυμους Πύργους. Αυτή η πρόταση είναι πολύ περισσότερο επίκαιρη και χρήσιμη σήμερα. Στο «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ» υποστηρίζω ότι ο Αμπτουλάχ Οτζαλάν είναι ο Πατέρας της Δημοκρατίας στην Μικρά Ασία. Δυστυχώς τα Πανεπιστήμια δεν μελετούν το Κουρδικό. Παρ’ όλο που το Ιστορικό Έθνος της περιοχής είναι το Κουρδικό Έθνος. Το να ξέρεις Κουρδικά είναι πολύ χρήσιμο πλέον.

Επί 15 χρόνια ο Οτζαλάν αγωνίζεται για την Ειρήνη, Η άλλη πλευρά συνεχίζει τον πόλεμο, την κατοχή, την βία. Στην Κουρδία, την Κύπρο, την Συρία, παντού.

Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από τον Αμπτουλάχ Οτζαλάν το 1995 αποτελεί την πλέον υψηλή ηθικά και πολιτικά στιγμή των νέων σχέσεων που διαμορφώνονται ανάμεσα στους λαούς της Μικράς Ασίας και της Μεσοποταμίας. Είναι η αναγνώριση με την μεγαλύτερη ιστορική και πολιτική βαρύτητα και αξία.

Είναι μια ευτυχής συγκυρία οι συνεχείς Ευρωπαϊκές προεδρίες δυο Κρατών που ενεπλάκησαν με διαφορετικούς τρόπους στην υπόθεση Οτζαλάν. Της Ελλάδας και της Ιταλίας. Για να αρχίσει η Ε.Ε. να διαμορφώνει μια εικόνα σοβαρότητας γιατί αυτή έχει πλέον χαθεί, θα μπορούσε εκτός των άλλων να αρχίσει από την δεύτερη ντροπή της Ευρώπης. Αυτή είναι η φυλακή της Καλολύμνου, του Ίμραλι.

Έτσι πολύ απλά , φυσιολογικά αυτονόητα η Αθήνα και η Ρώμη θα πρέπει να θέσουν το εξής ερώτημα στην Άγκυρα. Πότε θα απελευθερωθεί ο Προμηθέας του Ίμραλι; Θα υπενθυμίσουν στους κουτοπόνηρους σουλτάνους ότι αυτό είναι ζήτημα πολιτισμού, ανθρωπισμού για την Ευρώπη. Είναι γνωστή η άποψη μου ότι η Αθήνα, μια Αληθινή Αθήνα πρέπει να αναδειχθεί σε ηθική πρωτεύουσα, η Ελλάδα σε ηθική δύναμη. Όπως η Σουηδία του Όλαφ Πάλμε. Έχει όλες τις δυνατότητες να το κάνει. Μόνο μικροί πολιτικοί και πελάτες των ξένων είναι φοβικοί και εχθρικοί με αυτόν το Ορίζοντα.

Αν δεν το κάνουν αυτοί ας βάλουν τον Μπαρόζο να το κάνει. Είναι Πορτογάλος και έζησε την αποαποικιοποίηση της Μοζαμβίκης, της Αγκόλα, της Γουινέας Μπισσάου, του Αμιρκάλ Καμπράλ. Είμαι υπερήφανος που 23 –24 ετών ήμουν αλληλέγγυος με αυτά τα Απελευθερωτικά Κινήματα. Είχα ως συνήθως τον πόλεμο των εδώ χωροφυλάκων. Δεν εννοώ τους Αστυνομικούς.

Για την σχέση της υπόθεσης Οτζαλάν με την εσωτερική κατάσταση εκείνη την περίοδο. Το 1999 είναι το έτος της Αποκάλυψης. Τότε έγιναν όλα τα κακά. Θα το ονόμαζα το βρώμικο 1999. Τότε αποχωρήσαμε από το ΚΚΚΑΣΟΡ πλέον. Ακόμη και εγώ ανατριχιάζω όταν διαβάζω το κείμενο της αποχώρησης μου. Είναι περισσότερο συγκλονιστικό από την ομιλία πρόβλεψη του 1996.

Η πολιτική ή είναι πρόλογος ή δεν είναι πολιτική. Είναι σκουπίδια. Δυστυχώς εδώ επέβαλαν τα σκουπίδια.

Ανάρτηση από: http://polis-agora.blogspot.gr

Αναδημοσίευση από:http://blogvirona.blogspot.gr/