Του Γιώργου Μαργαρίτη
Επειδή παρατήρησα πολλές ιστορικές ανακρίβειες σε διάφορες αναρτήσεις για τον πόλεμο του 1940-41, επιτρέψτε μου να μεταφέρω εδώ μερικά στοιχεία από το βιβλίο μου "Προαγγελία θυελλωδών ανέμων. Ο πόλεμος στην Αλβανία και η πρώτη περίοδος της Κατοχής" (2009), σ. 144-146.
Τα στοιχεία φορούν τους θανάτους Ελλήνων αξιωματικών στον πόλεμο.
Σύνολο απωλειών (νεκρών) αξιωματικών: 712
Από αυτούς έφεδροι: 388 (το 55%). Αυτοί ήταν δάσκαλοι, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί κλπ. που ονομάστηκαν αξιωματικοί (ως λοχαγοί) για να πλαισιώσουν το στράτευμα.
Οι νεκροί αξιωματικοί ανήκουν σε μεγάλο ποσοστό στις κατώτερες βαθμίδες. Ας ξεκινήσουμε όμως ανάποδα, από τους στρατηγούς. Η Ελλάδα ήταν η χώρα των στρατηγών και υπήρχαν μερικές εκατοντάδες από αυτούς.
Στον πόλεμο αυτό σκοτώθηκαν δύο (υποστράτηγοι).
Ο πρώτος ήταν ο Γεώργιος Παπαστεργίου, διοικητής της Μεραρχίας Κρήτης που τόλμησε να έρθει στην Κρήτη μετά την συνθηκολόγηση χωρίς την μεραρχία του: τον εκτέλεσαν κάτοικοι του Καστελίου Κισσάμου λίγο μετά την αποβίβασή του.
Ο δεύτερος ήταν ο γηραιός στρατηγός Ζήσης, διοικητής της Ταξιαρχίας Έβρου. Αφού, σύμφωνα με τις διαταγές, οδήγησε την μονάδα του στην Τουρκία τον Απρίλιο του 1941, αυτοκτόνησε για λόγους τιμής!
Συνταγματάρχες σκοτώθηκαν 19.
Από αυτούς στην πρώτη γραμμή σκοτώθηκε ένας, ο Μαρδοχαίος Φριζής.
Δύο σκοτώθηκαν στην σύγκρουση τραίνων στον Μπράλο στις 30 Δεκεμβρίου του 1940.
Δύο αυτοκτόνησαν για αισθηματικούς λόγους στην διάρκεια του πολέμου.
Οι υπόλοιποι ανήκαν είτε στο ιατρικό σώμα, είτε στις υπηρεσίες και σκοτώθηκαν στους βομβαρδισμούς του Νοσοκομείου Ιωαννίνων ή άλλων νοσοκομείων, στις υπηρεσίες τους ή πνίγηκαν στα πλοία-νοσοκομεία που βυθίστηκαν.
Ταγματάρχες σκοτώθηκαν 32.
Οι περισσότεροι, το ένα τρίτο, ανήκαν στο ιατρικό σώμα ή στις υπηρεσίες και σκοτώθηκαν από βομβαρδισμούς.
Λίγοι -οι Βερσής και Παπαρρόδου ανάμεσά τους- αυτοκτόνησαν όταν ηττήθηκαν στο πεδίο προσπαθώντας να αναχαιτήσουν τους Γερμανούς.
Οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν κυρίως σε βομβαρδισμούς θέσεων διοίκησης ή σε ατυχήματα.
Ο συνταγματάρχης Δαβάκης τραυματίστηκε (κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες) στην Πίνδο. Τον Ιανουάριο του 1943 πνίγηκε όταν το ιταλικό πλοίο που τον μετέφερε ως όμηρο στην Ιταλία βυθίστηκε από βρετανικό υποβρύχιο.
Παρόλα αυτά ο Δαβάκης επιλέχθηκε ως το αντιπροσωπευτικό δείγμα ηρωϊκού ανώτερου αξιωματικού στην Αλβανία. Ο λόγος ήταν προφανής: ο Μαρδοχαίος Φριζής ως Εβραίος δεν μπορούσε να αποτελέσει εθνικό σύμβολο!!!! Για πολλά χρόνια - και επί Χούντας- ο Δαβάκης ήταν ο ήρωας της Πίνδου - ο δε Φριζής δεν αναφερόταν καθόλου.
Οι λοιποί αξιωματικοί που σκοτώθηκαν -μόνιμοι ή έφεδροι- ανήκαν στις κατώτερες βαθμίδες -λοχαγού ως και ανθυπασπιστή- ή ήταν Ευέλπιδες. Από αυτούς οι περισσότεροι σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης.
Στο απέναντι στρατόπεδο, στους Ιταλούς, μέσα στο 1940 (σε δύο μήνες) επτά συνταγματάρχες σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης επικεφαλής των στρατευμάτων τους..... (Cervi, 191)
Το γεγονός ότι οι ανώτατοι διοικητές του ελληνικού στρατού της Αλβανίας έσπευσαν να συνθηκολογήσουν τον Απρίλιο του 1941 και, αμέσως μετά, να συγκροτήσουν κυβέρνηση και να εγκαταστήσουν ναζιστικό καθεστώς -την Ελληνική Πολιτεία- ίσως δεν είναι άσχετο με τις παραπάνω πολεμικές τους επιδόσεις.....
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.