Η σχέση Κινηματογράφου και Θρησκείας μέσα από δώδεκα ταινίες
Γιώργος Ρούσσος
Με αφορμή τη νέα ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε, «Σιωπή», αλλά και το φιλμ «Ο Πιστός» του Κίριλ Σερέμπρενικοφ, το οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, παρουσιάζουμε αναλυτικά, δώδεκα (12) χαρακτηριστικές και αξιόλογες ταινίες, για τη σχέση του Κινηματογράφου με τη Θρησκεία. Από τον «Αντίχριστο» του Λαρς Φον Τρίερ, στο «Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης» των Monty Python και από το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Πιερ Πάολο Παζολίνι, μέχρι την «Έβδομη Σφραγίδα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν...
«Σιωπή» (Silence - 2016) του Μάρτιν Σκορτσέζε
Η ταινία έχει ως ήρωες δύο Ιησουίτες μοναχούς (Άντριου Γκάρφιλντ, Άνταμ Ντράιβερ), οι οποίοι αναζητούν στην Ιαπωνία τον χαμένο τους μέντορα (Λίαμ Νίσον). Την εποχή εκείνη, ο Χριστιανισμός ήταν υπό διωγμό και όποιος εξασκούσε την πίστη του απειλούνταν με βασανισμό, ακόμη και εκτέλεση. Η σύγκρουση και η επιβολή του καθολικισμού σε κάθε άτομο χωριστά αλλά και σε κοινωνίες ολόκληρες παραμένει ένα από τα βασικά σημεία της θεματολογίας του Σκορτσέζε. Πρωταγωνιστούν: Λίαμ Νίσον, Άντριου Γκάρφιλντ, Άνταμ Ντράιβερ, Σάιαραν Χάιντς, Ταντανόμπου Ασάνο, Σίνια Τσουκαμότο, Νανά Κομάτσου.
Ο Σκορσέζε σκηνοθέτησε τη «Σιωπή», βασισμένος στο σενάριο που έγραψε με τον Τζέι Κοκς (Gangs of New York, The Age of Innocence). Η ταινία βασίζεται στο βραβευμένο μυθιστόρημα που έγραψε ο Ιάπωνας συγγραφέας, Σιουσάκου Έντο το 1966 και εξετάζει το πνευματικό και θρησκευτικό ερώτημα περί της σιωπής του Θεού μπροστά στον ανθρώπινο πόνο.
Μετά το αριστουργηματικό φιλμ του 1988, «The Last Temptation of Christ» (βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Νίκου Καζαντζάκη), αλλά και το «Kundun» του 1997, ο Σκορσέζε, επιστρέφει σε μία αγαπημένη του θεματική, με μία ταινία που θέτει και πάλι στο επίκεντρο της, την αγωνία του ανθρώπου απέναντι στη θρησκεία. Όμως σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα έργα του, ο σπουδαίος Αμερικανός σκηνοθέτης αποτυγχάνει να εμβαθύνει και περιορίζεται στην εξιστόρηση μίας μονοδιάστατης εικόνας, με περιορισμένη οπτική γωνία. Μόνη διέξοδος μοιάζει η άψογη κινηματογράφηση, η μαγεία της φωτογραφίας και κυρίως οι καλές ερμηνείες των τριών βασικών πρωταγωνιστών του: Άντριου Γκάρφιλντ, Άνταμ Ντράιβερ και Λίαμ Νίσον.
«Ο Πιστός» (The Student / (M)uchenik - 2016) του Κίριλ Σερέμπρενικοφ
Ο Βενιαμίν, ένας έφηβος εν μέσω θρησκευτικής αναζήτησης μεταμορφώνεται σε ένα σύγχρονο Ταρτούφο που φέρνει με τις ερωτήσεις του τα πάνω κάτω, με την μητέρα του, τους συμμαθητές του και ολόκληρο το σχολείο. Σε μικρό χρονικό διάστημα όλοι γύρω του συνεπαίρνονται από τις βεβαιότητες του νεαρού που ορκίζεται μόνο στην Αγία Γραφή. Μόνο η καθηγήτρια Βιολογίας, η Έλενα, θα αντιπαρατεθεί μαζί του και μάλιστα στο δικό του έδαφος.
Ο πολυβραβευμένος Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Κίριλ Σερέμπρενικοφ τολμά και θέτει στο επίκεντρο το θρησκευτικό φανατισμό, μέσα από μία σκοτεινή σύγχρονη παραβολή. Επίσημη Συμμετοχή «Ένα Κάποιο Βλέμμα», Φεστιβάλ Καννών 2016. Ειδικό Βραβείο Καννών «François Chalais 2016» για την καλύτερη απόδοση της σύγχρονης πραγματικότητας.
Βασισμένο στο θεατρικό έργο του Μάριους Βον Μαγιενμπεργκ, «Μάρτυρας», ο Πιστός του Σερέμπρενικοφ είναι μία συναρπαστική αναμέτρηση δυνάμεων που απεικονίζει τον τρόπο που οι φονταμενταλιστικές απόψεις μπορούν να ριζώσουν και να εξαπλωθούν σαν μία πυρκαγιά. Αν και η ταινία είναι γυρισμένη στη Ρωσία, μια χώρα σε αναζήτηση της νέας της ιδεολογίας, η αλήθεια που ξεδιπλώνει ο Πιστός για τους σπόρους του εξτρεμισμού, είναι καθολική.
Διαβάστε επίσης:
«Πίσω από τους Λόφους» (Beyond the Hills / Dupa Dealuri - 2012) του Κριστιάν Μουντζίου
Η Βοίτσιτα αναζητά την Αλίνα στο σιδηροδρομικό σταθμό μιας μικρής ρουμάνικης πόλης σε ένα λόφο. Τα κορίτσια μεγάλωσαν μαζί σε ορφανοτροφείο, και ήταν οικογένεια η μία για την άλλη. Στα 19, την Αλίνα ανέλαβε ανάδοχη οικογένεια και αργότερα μετακόμισε για να εργαστεί στη Γερμανία. Η Βοίτσιτα βρήκε καταφύγιο σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι κι έγινε καλόγρια. Εκεί βρήκε την οικογένεια που δεν είχε ποτέ. Η Αλίνα γυρνάει από τη Γερμανία για να φέρει πίσω μαζί της την Βοίτσιτα, τον μόνο άνθρωπο που αγαπά και που την αγάπησε σε αυτόν τον κόσμο. Εκείνη όμως βρήκε το Θεό. Κι ο Θεός είναι ο πιο δύσκολος εραστής που μπορεί κανείς να ζηλεύει...
Χαρακτηριστικό δείγμα, του σε συνεχή άνοδο τα τελευταία χρόνια, Ρουμάνικου Κινηματογράφου. Η ταινία του Κριστιάν Μουντζίου, γυρίστηκε το 2012 και επιλέχθηκε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, όπου έλαβε το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, εξ ημισείας για τις δύο συγκλονιστικές πρωταγωνίστριες του, Κοσμίνα Στρατάν και Κριστίνα Φλουτούρ. Μία ταινία, την οποία είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε πρώτη προβολή στη χώρα μας, στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εκεί όπου μάλιστα κέρδισε το Βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια.
«Η Ωραία Κοιμωμένη» (Bella Addormentata / Dormant Beauty - 2012) του Μάρκο Μπελόκι
Ένα μωσαϊκό από τρεις αλληλένδετες ιστορίες, μία αμφισβήτηση του νοήματος της ζωής, της αγάπης και της ελπίδας, κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι ημερών στη ζωή της Eluana Englaro, μιας νεαρής γυναίκας που πέρασε 17 χρόνια σε κατάσταση φυτού. Αρνούμενος να προσφέρει εύκολες απαντήσεις για το καυτό θέμα της ευθανασίας, ο Bellocchio δεν παίρνει σαφή θέση για το ζήτημα, καθώς όπως και στο σύνολο του έργου του δεν έχει καμία ανησυχία να πείσει τους ανθρώπους για τίποτα.
Η ταινία πραγματεύεται την πραγματική ιστορία της Ελουάνα Ενγκλάρο, μιας νεαρής κοπέλας, η οποία μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα έπεσε σε κώμα το 1992. Ο πατέρας της κοπέλας για περισσότερο από μια δεκαετία ζητούσε την ευθανασία της κόρης του και το δικαίωμα της σ' έναν αξιοπρεπή θάνατο. Κάθε εμπλεκόμενος χαρακτήρας προβάλει μια έντονη και καθοριστική πάλη με τη συνείδηση και τις πεποιθήσεις του, καταλήγοντας πάντοτε στο πιο καίριο απ’όλα τα ερωτήματα: «Ποιος θέτει τελικά τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου;».
Η τραγωδία της Ελουάνα, η οποία τελικά έφυγε από τη ζωή το 2009, μετατράπηκε σε ένα μείζον εθνικό ζήτημα με το δικαστικό σύστημα να βρίσκεται αντιμέτωπο με την πληθωρική παρουσία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και το Βατικανό να εναντιώνεται απέναντι σε μη κυβερνητικές οργανώσεις. Η ταινία του Μάρκο Μπελόκιο, είναι μια εξαιρετικά ευαίσθητη ιστορία που κατάφερε και αναζωπύρωσε τις συζητήσεις γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον ρόλο της εκκλησίας, τόσο στην Ιταλία, όσο και γενικότερα. Στο φιλμ συναντάμε μία πλειάδα καταξιωμένων, αλλά και νέων ταλαντούχων ηθοποιών: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Τόνι Σερβίλο, Άλμπα Ρορβάχερ, Μάγια Σάνσα, Φαμπρίτσιο Φάλκο.
«Η Ολοκαίνουργια... Καινή Διαθήκη!» (The Brand New Testament - 2015) του Ζακό Βαν Ντορμέλ
Σε αυτή την υπέροχη σουρεαλιστική κωμωδία, ο Θεός είναι ένα υπαρκτό, καθημερινό πρόσωπο σαν όλα τα άλλα και ζει στο Βέλγιο. Στη γη ωστόσο ο Θεός δεν είναι τίποτα άλλο από ένας μικρόψυχος δειλός, αντιπαθής ακόμα και στην ίδια του την οικογένεια. Από την άλλη, η κόρη του Εά πλήττει αφόρητα και «πνίγεται» που είναι κλειδωμένη σ' ένα μικρό διαμέρισμα, στις Βρυξέλλες. Μέχρι που μια μέρα η Εά επαναστατεί ενάντια στον πατέρα της, χακεύει τον υπολογιστή του και διαρρέει σε όλον τον κόσμο την ημερομηνία που πρόκειται ο καθένας να πεθάνει. Σύντομα όλοι θα πρέπει να σκεφτούν τι θα κάνουν με τις ημέρες, μήνες, χρόνια που τους έχουν απομείνει.
Ο πολυβραβευμένος Βέλγος δημιουργός Ζακό Βαν Ντορμέλ - Toto the Hero (1991), The Eighth Day (1996), Mr. Nobody (2009) - επιστρέφει στην πατρίδα του για αυτή τη σουρεαλιστική, μαύρη κωμωδία. Στο σύμπαν του αιρετικού σκηνοθέτη, όπου ο Θεός είναι υπαρκτό πρόσωπο και πατέρας μιας δεκάχρονης κόρης, η παιδικότητα και η ουσιαστική αγάπη βρίσκονται στο επίκεντρο. Η ταινία διαθέτει ένα πρωτότυπο και έξυπνο σενάριο, καθώς κι ένα εντυπωσιακό καστ ηθοποιών, όπου πρωταγωνιστούν οι: Μπενουά Πελβούρντ, Κατρίν Ντενέβ, Φρανσουά Ντεμιέν, Γιολάντ Μορό, Πίλι Γκρουν. Επίσημη Συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών τον Μάιο του 2015. Επίσημη Υποψηφιότητα του Βελγίου για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2016. Βραβείο Ευρωπαϊκού Καλλιτεχνικού Διευθυντή (Σιλβί Ολιβέ), στα Ευρωπαϊκά Βραβεία του 2015 και Υποψήφια Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία, στις Χρυσές Σφαίρες 2016.
«Αντίχριστος» (Antichrist - 2009) του Λαρς Φον Τρίερ
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του γιου τους, ένα ζευγάρι αποφασίζει να καταφύγει στην δική του Εδέμ, μία καλύβα στη μέση κάποιου δάσους, προκειμένου να ξεπεράσουν την απώλεια, αλλά και να επανορθώσουν την σχέση τους. Σύντομα όμως, η φύση παίρνει το πάνω χέρι και όλα αρχίζουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Πρωταγωνιστούν: Γουίλεμ Νταφόε και Σαρλότ Γκενσμπούργκ.
Ο Λαρς φον Τρίερ στον «Αντίχριστο», μελετά τoν άνθρωπο ως κατασκευή, σε μια πορεία από το σήμερα στο πρωταρχικό στάδιο των ενστίκτων. Ο Αδάμ και η Εύα, επιστρέφουν στην Εδέμ, αφού πρώτα έχουν γνωρίσει το σεξ, αφού έχουν κάνει ένα παιδί, αλλά έχοντας παράλληλα βιώσει και την τραγική απώλεια του παιδιού τους, έχοντας παράλληλα φορτωθεί την ενοχή γι’ αυτό, προσπαθούν να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και να επιστρέψουν στη φύση.
Ο «Αντίχριστος» του Λαρς φον Τρίερ, είχε πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 62ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας μάλιστα το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, για την εξαιρετική Σαρλότ Γκενσμπούργκ. Η ταινία είναι αφιερωμένη στον σπουδαίο Αντρέι Ταρκόφσκι.
«Ο Τελευταίος Πειρασμός» (The Last Temptation of Christ - 1988) του Μάρτιν Σκορτσέζε
Ο ξυλουργός Ιησούς από τη Ναζαρέτ, που βασανίζεται από τους πειρασμούς των δαιμόνων, της ενοχής για την παραγωγή σταυρών για τους Ρωμαίους, του οίκτου για τους ανθρώπους και τον κόσμο, και της σταθερής πρόσκλησης από το Θεό, αποφασίζει να βρει τί επιθυμεί ο Θεός από αυτόν. Αλλά, καθώς η αποστολή του πλησιάζει στην εκπλήρωση, καλείται να αντιμετωπίσει τον μέγιστο πειρασμό: την κανονική ζωή ενός καλού ανθρώπου με την Μαρία Μαγδαληνή.
Από τις πιο χαρακτηριστικές δημιουργίες του είδους, ο «Τελευταίος Πειρασμός» του Σκορτσέζε, είναι ένα εξαιρετικό υπαρξιακό δράμα, το οποίο εξελίσσεται σταδιακά, καθώς η ταινία είναι βασισμένη, όχι στα Ευαγγέλια, αλλά στο ομώνυμο και πολυσυζητημένο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Πρωταγωνιστούν: Γουίλεμ Νταφόε, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Πολ Γκρέκο, Βέρνα Μπλουμ. Το φιλμ ήταν Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας.
«Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης» (Life of Brian - 1979) του Τέρι Τζόουνς
O Mπράιαν γεννήθηκε σ' ένα στάβλο την ημέρα των Χριστουγέννων, ακριβώς δίπλα στον στάβλο που γεννήθηκε... ξέρετε ποιος. Οι Τρεις Μάγοι με τα Δώρα φτάνουν εκεί και τα αποθέτουν στην ποδιά του, όταν όμως το αστέρι προχωρά, καταλαβαίνουν το λάθος τους και παραδίδουν τα δώρα τους στον διπλανό στάβλο. Αυτή είναι η ιστορία της ζωής του Μπράιαν. Πάντα κατά λάθος, όλοι νομίζουν πως είναι ο Μεσσίας και έτσι ξεκινούν τα προβλήματά του...
Καταδικασμένο απ’ την εκκλησία, απορριπτέο ως βλάσφημο από τους θεολόγους και απαγορευμένο αρχικά ανά τη Βρετανία, το «ρυπαρό φιλμάκι» για τον Υιό του Θεού δια χειρός Monty Python είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες όλων των εποχών, αλλά παράλληλα και μία από τις πιο αστείες και δημοφιλής δημιουργίες. Μία άκρως "ασεβής" σάτιρα, η οποία πραγματεύεται το θέμα της θρησκείας και τη δημιουργία μύθων. Πρωταγωνιστούν: Γκρέιαμ Τσάπμαν, Τζον Γκλιζ, Τέρι Γκίλιαμ, Έρικ Άιντλ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν.
Διαβάστε επίσης:
«Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» (The Gospel According to St. Matthew / Il vangelo secondo Matteo - 1964) του Πιερ Πάολο Παζολίνι
Ανάμεσα στις πολλές δημιουργίες που κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει στην μεγάλη οθόνη και που αντλούν σεναριακά την πηγή της έμπνευσης τους, από τα Πάθη του Χριστού, το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Πιερ Πάολο Παζολίνι, κατέχει μία διακριτή και περίοπτη θέση. Το φιλμ του σπουδαίου Ιταλού σκηνοθέτη ξεχωρίζει, διότι μέσα από τον συμβολισμό και τη λυρικότητά του, καταφέρνει να μεταδίδει διαχρονικά τα μηνύματά του, ανεξάρτητα από θρησκείες, έθνη και φανατισμούς...
Η ταινία γυρισμένη το 1964 αποτελεί ίσως την κορυφαία μεταφορά της ζωής του Χριστού στην μεγάλη οθόνη. Είναι από τις λίγες φορές, που ο κινηματογράφος της πρόζας και ο κινηματογράφος της ποίησης συμπλέκονται, συμφύρονται και δημιουργούν ένα αμάλγαμα που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό το παρόν παζολινικό έργο από όλες τις άλλες ως τότε μεταφορές αλλά και όσες θα ακολουθήσουν. Ο Παζολίνι παρουσιάζει τον λόγο του Ματθαίου, απλό, λιτό και καίριο, χωρίς λογοτεχνικές εξάρσεις, στοχεύοντας στη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια των αφηγούμενων γεγονότων. Όλη η ταινία διακατέχεται από σκηνές άμεσης ανάπλασης που ανταποκρίνονται στην άποψη του πιστού Ματθαίου, ο οποίος καταγράφει εύπιστα χωρίς να κρίνει.
Διαβάστε επίσης:
«Ναζαρέν» (Nazarin - 1959) του Λουίς Μπουνιουέλ
Στο Μεξικό του δικτάτορα Ντιάζ, ο νεαρός ιερέας Ναζαρέν (Φρανσίσκο Ραμπάλ), ζει σε μια φτωχική πανσιόν, χωρίς να έχει δική του ενορία, εφαρμόζοντας όμως πιστά τις διδαχές του Ευαγγελίου, κυρίως σε ότι αφορά στην αγάπη προς τον πλησίον και στην αλληλεγγύη. Ο ίδιος προσφέρει καταφύγιο στην πόρνη Άνταρα (Ρίτα Μασέδο), η οποία καταζητείται για απόπειρα δολοφονίας. Παράλληλα ο Ναζαρέν, προσπαθεί να βοηθήσει και τη χωριατοπούλα Μπεατρίς (Μάργκα Λόπεζ), η οποία αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, όταν την εγκατέλειψε ο εραστής της. Κάποια στιγμή οι δύο γυναίκες φεύγουν μαζί, ενώ ο νεαρός ιερέας δέχεται αυστηρότατες επικρίσεις από τις εκκλησιαστικές αρχές του τόπου, για τη στάση και τη συμπεριφορά του. Η πίστη του Ναζαρέν στην ύπαρξη του Θεού αρχίζει να κλονίζεται...
Η ταινία «Ναζαρέν» του Λουίς Μπουνιουέλ, αποτελεί την κινηματογραφική διασκευή ενός βιβλίου του Ισπανού συγγραφέα Μπενίτο Περέθ Γκαλδός (Benito Perez Galdós: 1845-1920). Ο Μπουνιουέλ με χαρακτηριστική δεξιοτεχνία και παράλληλους συμβολισμούς, παρουσιάζει μια δονκιχωτική μορφή του Ναζωραίου, που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από ένα καταπιεστικό, κοινωνικό πλαίσιο. Το έργο αποτελεί ένα υπέροχο δείγμα γραφής της απαράμιλλης τέχνης του σκηνοθέτη και εντάσσεται χρονικά στη λεγόμενη "Μεξικανική Περίοδο" του καλλιτέχνη, ο οποίος είχε πει χαρακτηριστικά: «Δόξα τω Θεώ, είμαι άθεος».
Διαβάστε επίσης:
«Η Έβδομη Σφραγίδα» (The Seventh Seal - 1957) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Ο ιππότης Μπλοκ με τον υπηρέτη του Γιενς, επιστρέφουν από τις σταυροφορίες σε μια Σουηδία αφανισμένη από την πανούκλα. Στον δρόμο προς το κάστρο, σε μια έρημη ακτή, συναντούν τον Θάνατο. Ο ιππότης για να κερδίσει χρόνο, μήπως και μπορέσει να βρει απαντήσεις στις υπαρξιακές αγωνίες και τα μεταφυσικά προβλήματα που τον ταλανίζουν, του προτείνει να παίξουν μια παρτίδα σκάκι και όταν τελειώσει, αυτή να είναι και η τελευταία του προθεσμία.Ο ιππότης αναρωτιέται διαρκώς γύρω από την ύπαρξη ή όχι του Θεού και το νόημα της ζωής, ενώ αντίθετα ο ιπποκόμος του αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με κυνισμό και ρεαλισμό, αμφισβητώντας την θρησκευτική πίστη.
Η «Έβδομη Σφραγίδα» - ο τίτλος αναφέρεται στις επτά σφραγίδες με τις οποίες είναι δεμένο το βιβλίο του Θεού και μόνον με το σπάσιμο της έβδομης, θα αποκαλυφθεί το μυστικό της ζωής - είναι μια από τις κορυφαίες ταινίες του Σουηδού δημιουργού. Η εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία, είναι του σπουδαίου Γκούναρ Φίσερ (μόνιμου συνεργάτη του Μπέργκμαν στο πρώτο μισό της καριέρας του - στο άλλο μισό παίρνει την σκυτάλη ο επίσης σπουδαίος Σβεν Νίκβιστ). Στο κεντρικό δίδυμο των ηθοποιών, δεσπόζουν ο θαυμάσιος Μαξ Φον Σίντοφ (στην πρώτη του συνεργασία με τον σκηνοθέτη) και ο Γκούναρ Μπιόρνστραντ. Η ταινία, απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών, το 1957.
Διαβάστε επίσης:
«Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» (He Who Must Die / Celui qui doit mourir - 1957) του Ζυλ Ντασέν
Ο Ζυλ Ντασέν, μεταφέρει το 1957 στην μεγάλη οθόνη, το κλασσικό και διαχρονικό βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Σκηνοθετώντας με τρόπο ανάγλυφο τον μυστικιστικό, ο δημιουργός παρουσιάζει με ρεαλισμό το βαθιά κοινωνικό και λίαν θρησκευτικό θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται σ' ένα φτωχικό ορεινό χωριό της Μικράς Ασίας και τις δραματικές συνέπειες που θα ακολουθήσουν. Η ταινία είναι γυρισμένη στα Κριτσά της Κρήτης, με κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, τη Μελίνα Μερκούρη στον ρόλο της Μαγδαληνής και τον Πιερ Βανέκ σ’ εκείνον του Χριστού.
Διαβάστε επίσης:
ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.