Του Μάνου Λαμπράκη
Ο Τίμιος Σταυρός δεν υψώνεται πια στις αγορές. Δεν καταλαμβάνει τον κεντρικό χώρο της πόλης. Δεν ευλογεί τη συμβολή των οδών. Σήμερα, υψώνεται σε σιωπή — κάποιες φορές μόνο σε ένα προφίλ, σε ένα emoji, σε μία ντροπιασμένα ευσεβή ανάρτηση που χάνεται στο scroll. Ένα μικρό σταυρουδάκι, ανάμεσα σε stories, διαφημίσεις, κυνισμούς και θορύβους. Κι όμως, ακόμη κι έτσι, ο Σταυρός απομένει το μόνο ίχνος Αλήθειας σε ένα σύστημα που απορρίπτει κάθε νόημα για χάρη της ροής.
Το Facebook είναι ένα νεκροταφείο πληροφοριών. Είναι το ψηφιακό πεδίο όπου η ζωή δεν μαρτυρείται, αλλά εκτίθεται. Όπου το εγώ δεν σταυρώνεται, αλλά αυτο-επενδύεται. Στο Facebook δεν υψώνεται ο Σταυρός – υψώνεται το προφίλ. Δεν σταυρώνεται το θέλημα, αλλά ενισχύεται η εικόνα. Κι όμως, ακριβώς εκεί, στο πιο εικονικό τοπίο της ανθρωπότητας, ο Χριστός εξακολουθεί να δείχνει τα χέρια Του ανοικτά. Σαν πρόσκληση εσωτερικής αποσύνδεσης. Σαν χειρονομία απόλυτης προσφοράς. Χωρίς like.
Ο Σταυρός του Χριστού είναι η ριζική ακύρωση κάθε αυτοαναφορικότητας. Είναι η άρνηση του Εγώ ως κυρίαρχης μορφής. Είναι η απόλυτη Εκκένωση. Και σήμερα, στην εποχή των διαρκών αναρτήσεων, των επιμελημένων φωτογραφιών και των τεχνητών συναισθημάτων, το «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν… ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν» είναι το πιο σκληρό, το πιο επαναστατικό, το πιο αντι-πλατφορμικό μήνυμα που υπάρχει. Το Facebook σου επιτρέπει να δημιουργήσεις έναν εαυτό. Ο Χριστός σου ζητά να τον αποθέσεις.
Η Ύψωση του Σταυρού δεν είναι λοιπόν μια εορτή μνήμης. Είναι μια μεταφυσική υπονόμευση του ψηφιακού αυτισμού. Ο άνθρωπος σήμερα αρνείται τον πόνο, κρύβει τη φθορά, ντρέπεται για τη θυσία, αποστρέφεται τον θάνατο. Φτιάχνει κόσμους τεχνητής ευφορίας, γεμάτους φίλτρα και προγραμματισμένη διάρκεια. Ο Σταυρός, όμως, επιμένει: χωρίς πόνο, δεν υπάρχει σχέση. Χωρίς απώλεια, δεν υπάρχει αγάπη. Χωρίς σταύρωση, δεν υπάρχει Ανάσταση.
Ο Σταυρός είναι η απάντηση στον αλγόριθμο. Δεν επιλέγει. Δεν ξεχωρίζει. Δεν υπολογίζει. Σκέπει. Αγκαλιάζει. Θυσιάζεται. Σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε για να «μετρά» και να «μεταδίδει», ο Σταυρός είναι το μόνο σημείο που δεν μεταδίδεται – παραδίδεται. Δεν μπορείς να τον κάνεις share, μόνο να τον βαστάξεις. Και αν τον υψώσεις όχι προς τα έξω, αλλά μέσα σου, τότε —και μόνο τότε— θα φωτιστεί ο κόσμος.
Ο Χριστός δεν πέθανε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Πέθανε για να γίνουμε άλλοι άνθρωποι. Για να χαθεί η μορφή του παλαιού και να γεννηθεί ο καινούριος. Αυτό σημαίνει «Ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ Θεός». Όχι άλλη ανάδειξη προσώπων, αλλά μεταμόρφωση υπάρξεων.
Την Κυριακή, στην εορτή της Υψώσεως, ο Σταυρός δεν περιμένει να τον λιτανεύσεις, να τον στολίσεις, να τον φωτογραφίσεις. Περιμένει να τον υψώσεις μέσα στην ήττα σου, μέσα στον πόνο, μέσα στην αδυναμία σου. Εκεί που σταματούν οι λέξεις και αρχίζει το μυστήριο της Χάριτος. Εκεί που η πληγή δεν είναι αποτυχία, αλλά είσοδος στην Βασιλεία.
Ο Τίμιος Σταυρός δεν είναι για να τον κοιτάς. Είναι για να σε διαπεράσει.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.