ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΟΝΤΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

του Παντελή Σαββίδη

Απο την Άλωση στη Γενοκτονία
Πριν μερικές ημέρες, στις 19 Μαίου, τιμήσαμε τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Και σήμερα, φέρνουμε στη μνήμη μας, για άλλη μια φορά, την Άλωση της Πόλης. Της Πόλης που με την ακτινοβολία της διατήρησε για μία χιλιετία και πλέον τον ελληνικό τρόπο, την ελληνική πρόταση ζωής. Την Πόλη που επηρέασε ακόμη και τη διάδοχη της Βυζαντινής, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση στην οποία συνέτρεξαν όλες οι προϋποθέσεις παρακμής και κατάρρευσης.

Άλωση

Είναι χαρακτηριστική περίπτωση μελέτης ενός ιστορικού γεγονότος για να αποφύγουν οι λαοί δυσάρεστες εξελίξεις σε ό,τι αφορά την κρατική τους υπόσταση.

Οι ξένοι το κάνουν. Οι έλληνες όχι. Γιατί;

Όσοι λαοί, σήμερα, διαθέτουν ευαίσθητες κεραίες και ικανές ηγεσίες, πήραν μέτρα, από νωρίς, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της παρακμής και της πτώσης.

Πριν μερικά χρόνια, στην ΕΡΤ3, κάναμε μια εκπομπή με βάση ένα ντοκυμαντέρ του ρώσου Αρχιμανδρίτη Τύχωνα για τα μαθήματα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και με προσκεκλημένο τον ίδιο το ρώσο ιερωμένο.

Ο Τύχων, ο οποίος είναι ηγούμενος της φημισμένης Μονής Σρέντεσκι (Υπαπαντής), στο Κέντρο της Κόκκινης Πλατείας, δεν είναι ένας τυχαίος κληρικός. Είναι πνευματικός του ρώσου ηγέτη. Και έχει αναλάβει ευρύτερες δραστηριότητες οι οποίες δεν είναι της παρούσης.

Με το ντοκυμαντέρ, που είχε μεγάλη απήχηση και στους συμπατριώτες του και στο εξωτερικό, ήθελε να δείξει τις συνέπειες που έχει η κατάρρευση μιας αυτοκρατορίας. Ήθελε να προειδοποιήσει τους Ρώσους για τις συνέπειες από τη διαλυτική τακτική ορισμένων νεόπλουτων και πολιτικών της πατρίδας του.

Με το ντοκυμαντέρ, που είχε μεγάλη απήχηση και στους συμπατριώτες του και στο εξωτερικό, ήθελε να δείξει τις συνέπειες που έχει η κατάρρευση μιας αυτοκρατορίας. Ήθελε να προειδοποιήσει τους Ρώσους για τις συνέπειες από τη διαλυτική τακτική ορισμένων νεόπλουτων και πολιτικών της πατρίδας του.

Η Ρωσία αντιμετώπισε συντεταγμένα την προσπάθεια αποδόμησή της. Με την αντίδραση της κρατικής γραφειοκρατίας της, του λαού της και την ανάδειξη ενός ικανού ηγέτη, αναδύθηκε και πάλι ως ισχυρή παγκόσμια δύναμη.

Η Ελλάδα δεν μπορούσε, βεβαίως, να πετύχει όσα πέτυχε η Ρωσία, τα μεγέθη είναι δυσανάλογα.

Μπορούσε, όμως, αν είχε ικανή πολιτική ηγεσία αλλά και αποφασισμένο λαό, να διατηρήσει ψήγματα ελληνισμού στην κρατική της υπόσταση. Διότι πιστεύω πως αυτά τα ψήγματα δεν υπάρχουν.

Πιστεύω πως η Ελλάδα δεν υφίσταται ως κρατική οντότητα.

Γιατί;

ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Όταν το 146 π.χ. κατελήφθη από τους ρωμαίους και η τελευταία ελληνική αντίσταση, πολλοί έλληνες κατέφυγαν στη δύση και επηρέασαν τον ρωμαϊκό πολιτισμό. Ουσιαστικά, αυτός ο πολιτισμός ονομάστηκε ελληνορωμαϊκός, ακριβώς λόγω της μεγάλης ελληνικής επιδράσεως που είχε υποστεί.

Όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ακμή και παρακμή. Το ίδιο και η Ρωμαϊκή.

Ένας ικανός ρωμαίος αυτοκράτωρ, ο Μέγας Κωνσταντίνος διέγνωσε αυτήν την έναρξη της παρακμής της Ρώμης και μετέφερε τον πρωτεύουσά του στην Ανατολή, στο Βυζάντιο. Η πόλη ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη και εγκαινιάστηκε το 330 μ.Χ.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Η Νέα Αυτοκρατορία ονομάστηκε Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για να διακριθεί από τη Δυτική.

Το όνομα Βυζάντιο ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε την εποχή εκείνη.

Η Αυτοκρατορία ονομάσθηκε- όπως λέει η Αρβελέρ- Βυζαντινή, πρώτη φορά από καθολικούς ιερωμένους, οι οποίοι αρνήθηκαν για λόγους ιδεολογικούς να ονομάσουν την αυτοκρατορία των σχισματικών-κατ αυτούς- ορθοδόξων χριστιανών, με το επίσημο όνομά της, που ήταν το Ρώμη και ρωμαϊκή πολιτεία.
Ρώμη η αυτοκρατορία, Ρωμανία τα εδάφη που την απαρτίζουν και βέβαια Ρωμαϊκή πολιτεία, Ρωμαϊκό κράτος, και Ρωμαίοι οι πολίτες του.

Ρωμιοί και Ρωμαίοι για τους έλληνες και τους υπόλοιπος ορθόδοξους Ρούμ για τους τούρκους.

Η διαπρεπής βυζαντινολόγος δίνει σε ένα από τα εκλαϊκευμένα βιβλία της τον ορισμό του Βυζαντίου:
«Βυζάντιο είναι η εκχριστιανισμένη και εξελληνισμένη Ρωμαϊκή ανατολική Αυτοκρατορία με την Κωνσταντινούπολη για πρωτεύουσα.»

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Κωνσταντινούπολη

Το Βυζάντιο έφτασε στο απώγειο της ακμής του κατά τον 7ο αιώνα, περίπου, επι Ηρακλείου, και άρχισε να κλονίζεται, ουσιαστικά, όταν ο αυτοκράτορας Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε στο Ματζικέρτ το 1071.

Από το 1204, ημερομηνία κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Γράγκους κατά την Τέταρτη Σταυροφορία, δεν υπάρχει πλέον ισχυρό βυζαντινό κράτος και αυτό δεν έχει να κάνει με τους οθωμανούς, αλλά με τη Δύση.


Οι δυτικοί, επι οθωνιδών αυτοπροσδιορίστηκαν σε σχέση με το Βυζάντιο.

Η ΠΑΡΑΚΜΗ

Το βυζαντινό κράτος, την περίοδο της παρακμής του, βρισκόταν σε άθλια οικονομική κατάσταση, αθλιότητα που δημιουργήθηκε από τη μείωση των κρατικών εισπράξεων που πήγαιναν στα ταμεία της φεουδαρχικής αριστοκρατίας και από τις αυξημένες δαπάνες για τους δημόσιους υπαλλήλους και την αυλή.

Το ενδιαφέρον για τους συνοριακούς πληθυσμούς ήταν ανύπαρκτο. Τους ενδιέφερε μόνο η φορολόγησή τους.

Ο αγροτικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας αισθανόταν πως αγνοούνταν και πως είχε αφεθεί απροστάτευτος στις κατακτητικές επιθέσεις των τούρκων.

Ο στρατός ήταν εντελώς παραμελημένος, το αμυντικό σύστημα των ακριτών είχε καταρρεύσει και βοήθεια από τη Κωνσταντινούπολη δεν μπορούσε να περιμένει γιατί η πρωτεύουσα ήταν απασχολημένη με τις εμφύλιες διενέξεις και τις ραδιουργίες γύρω από τη διαδοχή του θρόνου.

Ακόμη χειρότερα ήταν τα πράγματα με τη βυζαντινή πνευματική τάξη και τη φεουδαρχική αριστοκρατία που αλλαξοπιστούσαν για να πάρουν μεγαλύτερα τσιφλίκια.

Κάτι θυμίζουν όλα αυτά.

Στο ντοκυμαντέρ αυτό ο Αρχιμανδρίτης, τότε, και Μητροπολίτης Κριμαίας σήμερα, Τύχων προσπάθεί να περάσει την ιδέα της Τρίτης Ρώμης.

Η Πόλη αλώθηκε με τη βοήθεια Ελλήνων που διαδραμάτισαν σημαντικό, σημαντικότατο ρόλο στην Άλωση και εντός και εκτός των τειχών.

Οι Οθωμανοί ηγέτες, χρησιμοποίησαν αποτελεσματικά το όπλο της θρησκείας για να πετύχουν τους κατακτητικούς τους στόχους. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του σουνιτικού ισλάμ ως επίσημης θρησκείας τους, αφού, έχει τα πιο επιθετικά χαρακτηριστικά.

Ισλάμ ή ξίφος ήταν το σύνθημα των μουσουλμάνων της εποχής. Το ίδιο σύνθημα βλέπουμε και ακούμε και σήμερα στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.

Η αρχική θρησκεία των καθημερινών τούρκων δεν ήταν ο σουνιτισμός αλλά ο αλεβισμός. Ένα κράμα σαμανισμού (αρχικής θρησκείας των τούρκων νομάδων), σιιτισμού και στοιχείων αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας. Αλλά το κράμα αυτό δεν εξυπηρετούσε την επιθετικότητα την οποία είχαν ανάγκη οι σουλτάνοι. Το άφησαν στις λαϊκές μάζες και επισήμως, η ηγέτιδα τάξη υιοθέτησε το σουνιτισμό.

Τι έγινε όλος αυτός ο κόσμος, ο λαός της Ρωμανίας μετά την Οθωμανική κατάκτηση; Αφομοιώθηκε από τους τούρκους νομάδες που κατέλαβαν αρχικά τα οροπέδια της Ανατολίας καταδιωκόμενοι από τον Τζεγκίς Χάν;

Ο ελληνισμός δεν χάθηκε από τη Μικρά Ασία. Δεν εξηγείται πως εξαφανίστηκαν τα 8 εκατομμύρια χριστιανών Ελλήνων που αναφέρονται από τον Βρυώνη , από τους 400.000 τούρκους επιδρομείς, κατά τον ίδιο συγγραφέα.

Όλη η ανάρτηση και τα βίντεο που τη συνοδεύουν ΕΔΩ...

ΠΗΓΗ:https://www.anixneuseis.gr/%cf%84%ce%bf-%ce%b2%cf%85%ce%b6%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%b1-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b5%cf%87/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com