Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μια σταθερή παρουσία που είναι δύσκολο να υπονομευτεί.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρωθυπουργό της Λιβύης Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπέιμπα στην Άγκυρα το 2021
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Λιβύη στην μετα-Καντάφι εποχή υπήρξε ένα γεωπολιτικό πεδίο μάχης για πάνω από μια δεκαετία. Πολλές δυνάμεις έχουν παίξει το παιχνίδι επιρροής,όμως είναι η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που μπόρεσε να εισχωρήσει με μεθοδικότητα και αποφασιστικότητα, μετατρέποντας τη χώρα σε μια πραγματική προηγμένη “πλατφόρμα” για τα συμφέροντά της στη Μεσόγειο και την Αφρική. Μια στρατηγική που είδε την Άγκυρα να ενεργεί αποφασιστικά σε στρατιωτικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο, κερδίζοντας έδαφος ενώ άλλες δυνάμεις, υποχώρησαν ή παρέμειναν βυθισμένες στην αβεβαιότητα.Η είσοδος της Τουρκίας στη Λιβύη ξεκίνησε ως απάντηση σε κινήσεις άλλων δυνάμεων. Το 2012, η Μόσχα αναπτύχθηκε μέσω της μισθοφορικής “θυγατρικής” της, της Wagner, για να υποστηρίξει τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, τον ισχυρό άνδρα της ανατολικής Λιβύης, που υποστηρίζεται επίσης από την Αίγυπτο του αλ Σίσι και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Για τον Ερντογάν, ο Χαφτάρ είναι ένας φυσικός εχθρός: μια εικόνα -κάτοπτρο του αλ Σίσι, του μεγαλύτερου αντιπάλου του στην περιοχή και ενός σκληρού αντιπάλου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Στην Τρίπολη της Λιβύης ωστόσο, η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας του Fayez al-Sarraj λαμβάνει βοήθεια από μισθοφόρους της Sadat, της τουρκικής ιδιωτικής εταιρείας ασφαλείας που λειτουργεί ως το μακρύ χέρι της Άγκυρας. Όχι μόνο άνδρες στο πεδίο, αλλά και πληροφορίες και στρατιωτική εκπαίδευση. Μια κίνηση που σηματοδοτεί την αρχή μιας μακράς τουρκικής εμπλοκής στη Λιβύη.
Το 2019, η σύγκρουση στη Λιβύη παίρνει νέα τροπή. Το Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) στέλνουν κινεζικά drones “Wing Loong” στον Χαφτάρ.Η Άγκυρα απαντά με τα Bayraktar TB2. Το τελευταίο αποδείχθηκε αποφασιστικό: σε λίγους μήνες, η τουρκική αεροπορική υπεροχή καθόρισε τις τύχες της σύγκρουσης, αναγκάζοντας τους Ρώσους και τους συμμάχους τους σε άμυνα. Η νίκη των τουρκικών drones είναι ένα σαφές μήνυμα όχι μόνο στους εχθρούς στο έδαφος, αλλά και στους δυτικούς εταίρους: η Τουρκία έχει την τεχνολογία, τους πόρους και τη βούληση να ενεργήσει αυτόνομα, χωρίς να εξαρτάται από κανέναν. Ο Μακρόν διαμαρτύρεται κατηγορώντας τον Ερντογάν για παραβίαση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ. Ο Τούρκος ηγέτης απαντά με τη συνηθισμένη του επιθετικότητα: «Δεν παίρνω μαθήματα από αυτούς που πάντα εκμεταλλεύονταν την Αφρική». Μια όχι και τόσο καλυμμένη αναφορά στην ιστορική γαλλική παρουσία στην ήπειρο.
“Φτάνουμε έτσι στο (παράνομο) ¨Τουρκολυβικό Μνημόνιο” :με μια έξυπνη κίνηση που έγινε στα τέλη του 2019, η Άγκυρα υπέγραψε συμφωνία με την Τρίπολη για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων. Η συμφωνία, εκτός από την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, επιτρέπει στην Τουρκία να εισέλθει στις ενεργειακές διαμάχες της Ανατολικής Μεσογείου, αμφισβητώντας την Ελλάδα, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Δεν είναι μόνο γεωπολιτική: Ο Ερντογάν στέλνει ένα σαφές μήνυμα σε όποιον θέλει να μεταφέρει φυσικό αέριο από την περιοχή στην Ευρώπη, ότι δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να εμπλέξει την Άγκυρα. Η Ελλάδα αντιδρά σπασμωδικά, η Ιταλία, ιστορικά σημαντικός παίκτης στη Λιβύη, παρακολουθεί χωρίς να αντιδρά: η Τουρκία καταλαμβάνει τον πολιτικό και οικονομικό χώρο που κάποτε ήταν κτήμα της Ιταλίας. Ο αγωγός EastMed, που υποτίθεται ότι θα συνέδεε το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα με την Ευρώπη, έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα. Έτσι, ο Ερντογάν πετυχαίνει δύο πράγματα ταυτόχρονα: να μπλοκάρει μια υποδομή που θα τον είχε αποκλείσει και να εδραιώσει τον έλεγχό του στους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης.
Στις αρχές του 2020, το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε την ανάπτυξη στρατευμάτων στη Λιβύη. Επισήμως, η Άγκυρα έχει δεσμευτεί να «υπερασπιστεί τη νόμιμη κυβέρνηση της Τρίπολης», αλλά όσοι πολεμούν στο έδαφος είναι ως επί το πλείστον Σύροι μισθοφόροι εκπαιδευμένοι από την Τουρκία. Περίπου 2.000 άνδρες από τον “Ελεύθερο Συριακό Στρατό” μεταφέρονται στη Λιβύη για να αποκρούσουν την επίθεση του Χαφτάρ κατά της Τρίπολης. Τον Ιούνιο του 2020, ο εμφύλιος πόλεμος τελειώνει με την ήττα του στρατηγού της Κυρηναϊκής. Ο Ερντογάν δηλώνει: «Οι μυστικές υπηρεσίες μας ανέτρεψαν την κατάσταση». Με τη στρατιωτική νίκη έρχεται η οικονομική ανταμοιβή: συμβόλαια για ανοικοδόμηση, συμβόλαια εκπαίδευσης του λιβυκού στρατού και αστυνομίας, στρατηγικές επενδύσεις. Τουρκικές εταιρείες αναλαμβάνουν την κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, αεροδρομίων, εμπορικών κέντρων. Οι τουρκικές εξαγωγές στη Λιβύη αυξάνονται κατά 65% το 2021, φτάνοντας τα 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το 2022, η Τουρκία αντιμετωπίζει μια περίοδο αβεβαιότητας. Οι εκλογές στη Λιβύη αποτυγχάνουν και ο Πρωθυπουργός Dbeibah καθαιρείται, με τον αντίπαλό του Fathi Bashagha να επιδιώκει να πάρει τη θέση του. Η Άγκυρα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να χάσει τον σύμμαχό της στην Τρίπολη. Αλλά η τουρκική διπλωματία κινείται γρήγορα: τον Σεπτέμβριο, τόσο ο Ντμπέιμπα όσο και ο Μπασάγκα ταξιδεύουν στην Άγκυρα για εμπιστευτικές συνομιλίες. Το αποτέλεσμα; Ο Dbeibah παραμένει στη θέση του, οι εντάσεις χαλαρώνουν και ο τουρκικός έλεγχος στη Λιβύη εδραιώνεται περαιτέρω.. Εν τω μεταξύ, φτάνουν νέες συμφωνίες. Μνημόνιο κατανόησης που υπογράφηκε μεταξύ Τρίπολης και Άγκυρας προβλέπει επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η Λιβύη έχει ένα αυξανόμενο πρόβλημα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και, για άλλη μια φορά, η Τουρκία προσφέρει τη λύση. Το 2023 η Τουρκία προσφέρει νέα ανθρωπιστική βοήθεια. Η Ελλάδα αγχωμένη και προσπαθώντας να μην απομονωθεί περαιτέρω, στείνει με γρήγορους-αλλά όπως δυστυχώς αποδείχθηκε, βεβιασμένους- ρυθμούς, μια αντίστοιχη αποστολή. Στις 13/9/23 αποφασίζεται αυτη ή η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη, κατόπιν σχετικής επιστολής προς τον Πρόεδρο της Λιβύης, που δυστυχώς καταλήγει στο τραγικό δυστύχημα με πέντε νεκρούς: τρία στελέχη των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και δύο πολίτες συνοδούς από την Ελληνική Κοινότητα Βεγγάζης.
Εν κατακλείδει: Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μια σταθερή παρουσία που είναι δύσκολο να υπονομευτεί. Η Ελλάδα -όπως και άλλες ευρωπαϊκές Μεσογειακές χώρες όπως η Ιταλάι, που κάποτε έπαιζε αποφασιστικό ρόλο στα της Λιβύης- έχουν “πολλή δουλειά να κάνουν”
ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Το 2019, η σύγκρουση στη Λιβύη παίρνει νέα τροπή. Το Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) στέλνουν κινεζικά drones “Wing Loong” στον Χαφτάρ.Η Άγκυρα απαντά με τα Bayraktar TB2. Το τελευταίο αποδείχθηκε αποφασιστικό: σε λίγους μήνες, η τουρκική αεροπορική υπεροχή καθόρισε τις τύχες της σύγκρουσης, αναγκάζοντας τους Ρώσους και τους συμμάχους τους σε άμυνα. Η νίκη των τουρκικών drones είναι ένα σαφές μήνυμα όχι μόνο στους εχθρούς στο έδαφος, αλλά και στους δυτικούς εταίρους: η Τουρκία έχει την τεχνολογία, τους πόρους και τη βούληση να ενεργήσει αυτόνομα, χωρίς να εξαρτάται από κανέναν. Ο Μακρόν διαμαρτύρεται κατηγορώντας τον Ερντογάν για παραβίαση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ. Ο Τούρκος ηγέτης απαντά με τη συνηθισμένη του επιθετικότητα: «Δεν παίρνω μαθήματα από αυτούς που πάντα εκμεταλλεύονταν την Αφρική». Μια όχι και τόσο καλυμμένη αναφορά στην ιστορική γαλλική παρουσία στην ήπειρο.
“Φτάνουμε έτσι στο (παράνομο) ¨Τουρκολυβικό Μνημόνιο” :με μια έξυπνη κίνηση που έγινε στα τέλη του 2019, η Άγκυρα υπέγραψε συμφωνία με την Τρίπολη για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων. Η συμφωνία, εκτός από την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, επιτρέπει στην Τουρκία να εισέλθει στις ενεργειακές διαμάχες της Ανατολικής Μεσογείου, αμφισβητώντας την Ελλάδα, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Δεν είναι μόνο γεωπολιτική: Ο Ερντογάν στέλνει ένα σαφές μήνυμα σε όποιον θέλει να μεταφέρει φυσικό αέριο από την περιοχή στην Ευρώπη, ότι δεν μπορεί να το κάνει χωρίς να εμπλέξει την Άγκυρα. Η Ελλάδα αντιδρά σπασμωδικά, η Ιταλία, ιστορικά σημαντικός παίκτης στη Λιβύη, παρακολουθεί χωρίς να αντιδρά: η Τουρκία καταλαμβάνει τον πολιτικό και οικονομικό χώρο που κάποτε ήταν κτήμα της Ιταλίας. Ο αγωγός EastMed, που υποτίθεται ότι θα συνέδεε το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα με την Ευρώπη, έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα. Έτσι, ο Ερντογάν πετυχαίνει δύο πράγματα ταυτόχρονα: να μπλοκάρει μια υποδομή που θα τον είχε αποκλείσει και να εδραιώσει τον έλεγχό του στους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης.
Στις αρχές του 2020, το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε την ανάπτυξη στρατευμάτων στη Λιβύη. Επισήμως, η Άγκυρα έχει δεσμευτεί να «υπερασπιστεί τη νόμιμη κυβέρνηση της Τρίπολης», αλλά όσοι πολεμούν στο έδαφος είναι ως επί το πλείστον Σύροι μισθοφόροι εκπαιδευμένοι από την Τουρκία. Περίπου 2.000 άνδρες από τον “Ελεύθερο Συριακό Στρατό” μεταφέρονται στη Λιβύη για να αποκρούσουν την επίθεση του Χαφτάρ κατά της Τρίπολης. Τον Ιούνιο του 2020, ο εμφύλιος πόλεμος τελειώνει με την ήττα του στρατηγού της Κυρηναϊκής. Ο Ερντογάν δηλώνει: «Οι μυστικές υπηρεσίες μας ανέτρεψαν την κατάσταση». Με τη στρατιωτική νίκη έρχεται η οικονομική ανταμοιβή: συμβόλαια για ανοικοδόμηση, συμβόλαια εκπαίδευσης του λιβυκού στρατού και αστυνομίας, στρατηγικές επενδύσεις. Τουρκικές εταιρείες αναλαμβάνουν την κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, αεροδρομίων, εμπορικών κέντρων. Οι τουρκικές εξαγωγές στη Λιβύη αυξάνονται κατά 65% το 2021, φτάνοντας τα 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το 2022, η Τουρκία αντιμετωπίζει μια περίοδο αβεβαιότητας. Οι εκλογές στη Λιβύη αποτυγχάνουν και ο Πρωθυπουργός Dbeibah καθαιρείται, με τον αντίπαλό του Fathi Bashagha να επιδιώκει να πάρει τη θέση του. Η Άγκυρα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να χάσει τον σύμμαχό της στην Τρίπολη. Αλλά η τουρκική διπλωματία κινείται γρήγορα: τον Σεπτέμβριο, τόσο ο Ντμπέιμπα όσο και ο Μπασάγκα ταξιδεύουν στην Άγκυρα για εμπιστευτικές συνομιλίες. Το αποτέλεσμα; Ο Dbeibah παραμένει στη θέση του, οι εντάσεις χαλαρώνουν και ο τουρκικός έλεγχος στη Λιβύη εδραιώνεται περαιτέρω.. Εν τω μεταξύ, φτάνουν νέες συμφωνίες. Μνημόνιο κατανόησης που υπογράφηκε μεταξύ Τρίπολης και Άγκυρας προβλέπει επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η Λιβύη έχει ένα αυξανόμενο πρόβλημα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και, για άλλη μια φορά, η Τουρκία προσφέρει τη λύση. Το 2023 η Τουρκία προσφέρει νέα ανθρωπιστική βοήθεια. Η Ελλάδα αγχωμένη και προσπαθώντας να μην απομονωθεί περαιτέρω, στείνει με γρήγορους-αλλά όπως δυστυχώς αποδείχθηκε, βεβιασμένους- ρυθμούς, μια αντίστοιχη αποστολή. Στις 13/9/23 αποφασίζεται αυτη ή η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη, κατόπιν σχετικής επιστολής προς τον Πρόεδρο της Λιβύης, που δυστυχώς καταλήγει στο τραγικό δυστύχημα με πέντε νεκρούς: τρία στελέχη των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και δύο πολίτες συνοδούς από την Ελληνική Κοινότητα Βεγγάζης.
Εν κατακλείδει: Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μια σταθερή παρουσία που είναι δύσκολο να υπονομευτεί. Η Ελλάδα -όπως και άλλες ευρωπαϊκές Μεσογειακές χώρες όπως η Ιταλάι, που κάποτε έπαιζε αποφασιστικό ρόλο στα της Λιβύης- έχουν “πολλή δουλειά να κάνουν”
ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.