19ος αἰῶνας. Οἱ Ἕλληνες κατέχουν τὸ ἐμπόριο σιτηρῶν στὴ Μαύρη Θάλασσα. Ἐλέγχουν τὰ λιμάνια τῆς Ὁδησσοῦ, τῆς Εὐπατορίας, τῆς Σεβαστουπόλεως, τῆς Μαριουπόλεως καὶ ὄχι μόνον. Σύμφωνα μὲ ὑπόμνημα τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια πρὸς τὸ ὑπουργεῖο ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, οἱ Ἕλληνες ἔχουν στὴν ἰδιοκτησία τους περὶ τὰ 5.000 καράβια.
Ὁ Ἑλληνικὸς Κόσμος ποὺ γιὰ χιλιάδες χρόνια ἦταν τὸ Φῶς καὶ ὁ Πολιτισμός, ποτὲ δὲν προσαρμόστηκε στὴν ὑλικὴ πραγματικότητα τῆς βάρβαρης κυριαρχίας.
Τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἰσχυροὶ τῆς Εὐρώπης παγιώνουν ἕνα status quo τὸ ὁποῖο κανεὶς δὲν πρέπει νὰ ἀμφισβητεῖ, καὶ ἐνῶ κάθε ἐπαναστατικὴ ἀντίδραση ἢ ἰδέα καταστέλλεται βίαια καὶ ἀκαριαῖα, οἱ Ἕλληνες, στὴν καρδιὰ τοῦ δεσποτισμοῦ, στὸ ὄνομα τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Δικαιοσύνης, συλλαμβάνουν καὶ κοινωνοῦν τὸ Ὅραμα. Ὅλος ὁ πλοῦτος διετίθετο ὑπὲρ τοῦ Σκοποῦ.
Ἐν ἔτει 1814, ἡ ἱστορικὴ Ἕνωση τῶν Ἑλλήνων στὴν Ὁδησσό, θὰ σαρκώσει τὴν Ἰδέα.
Ὁ Μέττερνιχ εἶχε δίκιο: "(..) Τὸ Κισνιὲφ εἶναι τὸ λίκνο τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης."
Ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ἐπονομασθῆς Καλός, ἀναλαμβάνει τὴν Ἀρχηγία. Μέσα σὲ λιγότερο ἀπὸ 10 μῆνες συγκροτεῖ στρατὸ 6.500 ἀνδρῶν καὶ στὶς 22 Φεβρουαρίου 1821 ρίχνει τὸν κύβο καὶ περνᾶ τὸν Προῦθο.
Τὸ μεγαλεῖο τῆς Πίστης, τῆς Αὐταπάρνησης καὶ τῆς Αὐτοθυσίας ἑνὸς "παράτολμου" ἐγχειρήματος προκαλεῖ δέος καὶ θαυμασμό.
24 Φεβρουαρίου 1821. Ὁ Ἔφορος καὶ Γενικὸς Ἐπίτροπος τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας, Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ἔχοντας παραλάβει τὸν δαυλὸ τῆς Ἐλευθερίας ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, ἀπευθύνει πρὸς τὸ Πανελλήνιον τὴν Ἱστορικὴ Προκήρυξη.
Τὴν ἴδια ἡμέρα, ἀπευθύνει μία ἀκόμη προκήρυξη. Αὐτὴ τὴ φορὰ πρὸς τοὺς Ἕλληνες τῆς Μολδαυΐας καὶ τῆς Βλαχίας. Τὸ συγκλονιστικὸ της κείμενο ἔχει -ἐπὶ λέξει- ὡς ἑξῆς:
Ἄνδρες Ἕλληνες,
Ὅσοι εὑρίσκεσθε εἰς Μολδαυΐαν καὶ Βλαχίαν.
Ἰδοὺ μετὰ τόσων αἰώνων ὀδύνας ἁπλώνει πάλιν ὁ Φοῖνιξ τῆς Ἑλλάδος μεγαλοπρεπῶς τὰς πτέρυγάς του, καὶ προσκαλεῖ ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ γνήσια καὶ εὐπειθῆ τέκνα της! Ἰδοὺ ἡ φίλη ἡμῶν πατρὶς Ἑλλὰς ἀνυψώνει μετὰ θριάμβου τὰς προπατορικάς της σημαίας!
Ὁ Μωρέας, ἡ Ἤπειρος, ἡ Θεσσαλία, ἡ Σερβία, ἡ Βουλγαρία, τὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους, ἐν ἑνὶ λόγῳ ἡ Ἑλλὰς ἅπασα ἔπιασε τὰ ὅπλα, διὰ νὰ ἀποτινάξῃ τὸν βαρὺν ζυγὸν τῶν βαρβάρων, καὶ ἐνατενίζουσα εἰς τὸ μόνον νικητήριον ὅπλον τῶν ὀρθοδόξων, τὸν τίμιον λέγω καὶ ζωοποιὸν Σταυρὸν, κράζει μεγαλοφώνως ὑπὸ τὴν προστασίαν μεγάλης καὶ κραταιᾶς Δυνάμεως:
"Ἐν τούτῳ τῷ σημείῳ νικῶμεν! Ζήτω ἡ Ἐλευθερία!"
Καὶ εἰς τὰς δύο ταύτας φιλικάς μας ἐπαρχίας σχηματίζεται σῶμα πολυάριθμον ἀνδρείων συμπατριωτῶν, διὰ νὰ τρέξῃ εἰς τὸ Ἱερὸν ἔδαφος τῆς φίλης ἡμῶν Πατρίδος. Ὅθεν, ὅσοι εὔχονται νὰ ὀνομασθῶσι σωτῆρες τῆς Ἑλλάδος καὶ εἶναι διεσκορπισμένοι εἰς διάφορα Καδδηλίκια, ἄς τρέξωσιν εἰς τοὺς δρόμους, ὅπου ἀκούοσιν, ὅτι διαβαίνει τὸ σῶμα τοῦτο, διὰ νὰ συνενωθῶσι μὲ τοὺς συναδέλφους των.
Ὅσοι ὅμως γνήσιοι Ἕλληνες εἶναι ἄξιοι νὰ πιάσωσι τὰ ὅπλα, καὶ μολοντοῦτο μένουσιν ἀδιάφοροι, ἄς ἠξεύρωσιν, ὅτι θέλουσιν ἐπισύρει εἰς τὸν ἑαυτόν των τὴν μεγάλην ἀτιμίαν, καὶ ὅτι ἡ πατρὶς θέλει τοὺς θεωρεῖ ὡς νόθους καὶ ἀναξίους τοῦ Ἑλληνικοῦ ὀνόματος.
Ἰάσιον τῇ 24 Φεβρουαρίου 1821
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ
Γενικός Ἐπίτροπος τῆς Ἀρχῆς
Ὁ μονόχειρ Πρίγκηψ εἶχε κηρύξει τὶς δύο Ἡγεμονίες ὄχι ὡς τόπο Ἐπαναστάσεως, ἀλλὰ ὡς ὁρμητήριο τοῦ Ἐπαναστατικοῦ Κινήματος πρὸς τὴν Βουλγαρία καὶ τὴν Ἑλλάδα.
Ἡ Ἑλληνικὴ νεολαία προσέρχεται μὲ μεγάλο ἐνθουσιασμὸ καὶ αὐταπάρνηση ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῶν δύο Ἡγεμονιῶν καὶ τῶν ἐπαρχιῶν τῆς Ρωσσίας. Οἱ ἄποροι ἐνισχύονται μὲ ὅπλα ἀπὸ τοὺς πιό εὔπορους. Οἱ νέοι ἐγκαταλείπουν τὰ πάντα γιὰ νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες καὶ τὴν ζωή τους ὑπὲρ τῆς Πατρίδος.
26 Φεβρουαρίου 1821. Ἐν μέσῳ ἀσφυκτικῆς συρροῆς κόσμου, λαμβάνει χώρα ἡ ἐπιβλητικὴ καὶ συγκινητικὴ τελετὴ τοῦ Ἁγιασμοῦ τῆς Σημαίας τῆς Ἐπαναστάσεως.
Ὁ Κωνσταντινουπολίτης Μητροπολίτης καὶ κυβερνήτης τῆς Μολδαυΐας Βενιαμὶν Κωστάκης εὐλογεῖ τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία, καὶ, ἐν μέσῳ ἐγκάρδιων εὐχῶν καὶ ἐπευφημιῶν, παραδίδει στὸν Ἀρχηγό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τὸ ξίφος.
Ἡ Σημαία ἦταν τρίχρωμος, ἤτοι λευκή, ἐρυθρὰ καὶ μέλαινα. Στήν μία ὄψη ἔφερε τὸν Σταυρὸ καὶ τὶς εἰκόνες τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης, μὲ τὸ θεϊκὸ πρόσταγμα "Ἐν Τούτῳ Νίκα". Στὴν ἄλλη, ἀναπαράσταση τοῦ Φοίνικα μὲ τὴν ὑπενθύμιση "Ἐκ τῆς τέφρας μου ἀναγεννῶμαι".
Ὅλοι τότε, ὁρκίσθηκαν τὸν Ὑπὲρ τῆς Ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος Ὅρκο, καὶ πρῶτος ὁ Ὑψηλάντης φίλησε τὴν Σημαία καὶ τὸ ξίφος.
Ἀπὸ τὶς ὡραιότερες ἐκδηλώσεις τοῦ Ἀγῶνος, ἡ τελετὴ στὸ Ἰάσιο, ἦταν μία ἀπὸ τὶς λαμπρότερες σελίδες τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.
Ἀκολούθησε ὑποστολὴ τῆς τουρκικῆς σημαίας ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς πόλεως. Ἔρανοι ὑπὲρ τοῦ κινήματος. Πρῶτοι γενναῖοι χορηγοὶ οἱ Μιχαὴλ Σούτσος καὶ Στούρτζας. Οἱ εἰσφορὲς τῶν Ἑλλήνων τῆς Μολδαυΐας πού ὑπερέβησαν τὸ ἕνα ἑκατομμύριο γρόσια, διετέθησαν γιὰ τὶς πρῶτες ἀνάγκες τοῦ Σώματος.
Ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ἐπεξηγῶντας τὸ Σύμβολο τῆς Ἐλευθερίας, ἔλεγε:
"Τὸ κόκκινον σημαίνει τὴν αὐτοκρατορικὴν πορφύραν καὶ τὸ αὐτεξούσιον τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Τὸ μεταχειρίζοντο οἱ προπάτορές μας ἐπὶ ἐνδυμάτων πολέμου, θέλοντες νὰ μὴ φαίνωνται αἱ πληγαί, ὁπόθεν ἔρρεε τὸ αἷμα, διὰ νὰ μὴ δειλιῶσιν οἱ συμπολεμισταί.
Τὸ ἄσπρον σημαίνει τὴν ἀθωότητα τῆς δικαίας ἡμῶν ἀφορμῆς κατὰ τῆς τυραννίας.
Τὸ μαῦρον σημαίνει τὸν ὑπὲρ Πατρίδος καὶ Ἐλευθερίας ἡμῶν θάνατον."
Φίλτατε Ἀναγνώστη.
Ἡ μεγαλύτερη ἠθική δύναμη εἶναι ἡ αὐτογνωσία.
Ὅταν οἱ πατέρες μας ἔλαβαν τὴν ἀπόφαση, εἶχαν βαθειὰ συνείδηση τῆς ζώσας Ἱστορίας.
Τήν ὥρα ποὺ οἱ σταθερές μας λησμονοῦνται, τώρα ποὺ ἡ Ἀλήθεια εἴτε λοιδορεῖται, εἴτε παραμορφώνεται ἀπὸ στρατευμένους σὲ ἐφήμερες σκοπιμότητες, ἡ ὑπόμνηση τῶν συμβόλων τῆς Ἐθνικῆς μας Ζωῆς εἶναι ἐπιτακτική.
Ὁ σπουδαῖος Δημήτριος Καμπούρογλους συμπυκνώνει τὸ Μέλλον τῆς ἐπιβίωσής μας σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ λόγια.
"Ὅλα τὰ Ἔθνη γιὰ νὰ ὑψωθοῦν, πρέπει νὰ βαδίσουν ἐμπρός. Πλὴν τοῦ Ἑλληνικοῦ, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ γυρίσει πίσω."
Ὁ Ἕλλην διαχρονικά στρέφεται πρὸς τὸ πολιτικὸ καὶ κοινωνικὸ ἦθος ποὺ δυναμώνει καὶ ἐκτείνει τὴν Πατρίδα μέχρις ἄκρων ὁρίων.
Μέχρις ἐκεῖ ὅπου ὁρίζουν τὸ Ὄνομα, ἡ Ἱστορία καὶ οἱ ἐκκρεμότητές Της.
.
Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
24 Φεβρουαρίου 2025
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.