Στην αρχή της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1821-1829 ο σουλτάνος έστειλε ειδική αμνηστία στους Έλληνες, αν παρέμεναν πιστοί στην Πύλη και τους έδινε ψυχική ηρεμία, διατάσσοντας τους επισκόπους της επισκοπής να είναι υπεύθυνοι γι' αυτό, να απαλλάξουν από τον όρκο τους τους υπογράφοντες τη Φιλική Εταιρεία και να τους κάνουν να μετανοήσουν, και να αφορίσουν τον Α. Υψηλάντη, τον Μολδαβό άρχοντα Mihai Sutsu και όλους τους συνεργούς τους.
Το φιρμάνι αυτό διαβάστηκε στις 3 Μαρτίου 1821 από τον Constantin Murusi, Μεγάλο Δραγουμάνο της Πύλης, παρουσία του Γ., μητροπολιτών και εκπροσώπων του λαού. Η χάρτα διαβάστηκε από έναν από τους επισκόπους την Κυριακή 11(23) Μαρτίου μετά τη Θεία Λειτουργία στον πατριαρχικό ναό.
Εκτός από το έγγραφο αυτό, ο πατριάρχης και η Σύνοδος, κατόπιν αιτήματος της Πύλης ενώπιον των ξένων πρεσβειών στην Κωνσταντινούπολη, εξέδωσαν ειδική επιστολή αφορισμού κατά του Υψηλάντη και του Σούτσου και των υποστηρικτών τους, η οποία κυκλοφόρησε στη Μολδαβία και τη Βλαχία. Και οι δύο επιστολές, ωστόσο, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Έτσι, ο σουλτάνος Μαχμούτ άρχισε τις καταστολές κατά των Ελλήνων, κυρίως μεταξύ των φανατικών και του κλήρου.
Έτσι, στις 24 Μαρτίου απαγχονίστηκε ο μητροπολίτης Εφέσου Διονύσιος (Καλλίαρχης), μέλος της Συνόδου, ο οποίος είχε σχέση με τους Φαναριώτες. Στη συνέχεια φυλακίστηκαν οι μητροπολίτες Νικομήδειας Αθανάσιος, Δέρκων Γρηγόριος και Αγχιάλου Ευγένιος. Οι επιζώντες Φαναριώτες εκδιώχθηκαν από το Φανάρι προς τον Βόσπορο και τέθηκαν υπό αυστηρή αστυνομική επιτήρηση, ενώ το Φανάρι έγινε μετωπικός τόπος όπου γίνονταν καθημερινά εκτελέσεις. Ο Γρηγόριος όφειλε να εγγυάται προσωπικά για την τάξη και την πολιτική υπακοή όλων των Ελλήνων της αυτοκρατορίας.
Ορισμένοι Φαναριώτες και επίσκοποι αποφάσισαν να προτείνουν μια γενική εγγύηση της τάξης στην πρωτεύουσα για να κατευνάσουν τον σουλτάνο. Όταν ο Γρηγόριος ενημέρωσε σχετικά τον Μεγάλο Βεζίρη, εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε την προσφορά, αλλά απαίτησε να σταλούν στην Πύλη τρεις ακόμη επίσκοποι, ο Ιωσήφ της Θεσσαλονίκης, ο Δωρόθεος της Αδριανούπολης και ο Ιωαννίκιος του Ταρνόβου.
Στις 4 Απριλίου εκτελέστηκε ο Μέγας Δραγουμάνος της Πύλης Κ. Μουρούζης. Ο Γρηγόριος διηύθυνε τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία το Πάσχα με 12 Μητροπολίτες και η εκκλησία ήταν σχεδόν άδεια, καθώς λέγεται ότι οι Τούρκοι σκόπευαν να εξοντώσουν όλους τους Χριστιανούς τη νύχτα του Πάσχα. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας ο Γρηγόριος και οι επίσκοποι πήγαν στους πατριαρχικούς θαλάμους, όπου έφτασε και ο Μέγας Δραγουμάνος Σταυράκης Αριστάρχος.
Παρουσία όλων των Τούρκων αξιωματούχων διάβασε το διάταγμα για την καθαίρεση του πατριάρχη, μετά το οποίο ο Γρηγόριος απομακρύνθηκε και φυλακίστηκε στη φυλακή Bostanji Bashi στην Κωνσταντινουπολη.
Στη συνέχεια ο Γρηγόριος απομακρύνθηκε και επιβιβάστηκε σε μια βάρκα, συνοδευόμενος από τέσσερις τσαούσους και έναν δήμιο, και μεταφέρθηκε στην αποβάθρα του Φενέρ, όχι μακριά από το Πατριαρχείο, όπου και απαγχονίστηκε. Το σώμα του Γρηγορίου κρεμόταν για 3 ημέρες, καθώς κανένας από τους Έλληνες δεν τόλμησε να το αγοράσει από τον δήμιο από φόβο μήπως κατηγορηθεί για συμπάθεια προς τον μάρτυρα.
Την 4η ημέρα Εβραίοι αγόρασαν το σώμα του Πατριάρχη για 800 πιάστρα, το έδεσαν από τα πόδια, το έσυραν στους δρόμους με φωνές και κατάρες και το πέταξαν στη θάλασσα. Οι Έλληνες βρήκαν το πτώμα και το μετέφεραν στην Οδησσό, όπου ενταφιάστηκε με τιμές στις 19 Ιουνίου 1821 στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Το 1871 τα λείψανα μεταφέρθηκαν από την Οδησσό στην Αθήνα και τοποθετήθηκαν στη Μεγάλη Μητρόπολη.
Φωτο: Το φέρετρο μεταφοράς της σωρού του Πατριάρχη από την θάλασσα του Βόσπορουν όπου το είχαν πετάξει οι Εβραίοι, στην Οδησσό. Σημερα βρισκεται στα Ντομάτα Κεφαλληνίας, τόπο καταγωγής του κυβερνητη του σκάφους που περισυνέλλεξε τον Πατριάρχη.
Bostanjibashi. Κατα κυριολεξία σημαίνει κηπουρός, στην πραγματικότητα ανήκε στην φρουρά του Σουλτάνου αλλα ήταν και φυλακας στις τρομερές φυλακές του Σραγιού όπου βασανίζονταν και εκτελούνταν σημαινοντα πρόσωπα, όπως και ο πατρριάρχης Γρηγόριος.
Bostanji = Κηπουρός
Veremis < Verem = Φυματίωση > χτικιό > ο χτικιάρης
______
В начале греч. национально-освободительного восстания 1821-1829 гг. султан приказал Г. особым посланием известить греков об амнистии, если они сохранят верноподданство Порте, внушить им спокойствие, поставив ответственными за это епархиальных архиереев, силой своей власти разрешить участников «Филики этерия» от данной ими клятвы и побудить их к раскаянию, отлучить от Церкви А. Ипсиланти, молдав. господаря Михая Суцу и всех их сообщников.
Этот фирман был прочитан 3 марта 1821 г. вел. драгоманом Порты Константином Мурузи в присутствии Г., митрополитов и представителей народа. Грамота была оглашена одним из архиереев 11(23) марта, в воскресенье, после Божественной литургии в патриаршем храме.
Кроме этого документа патриарх и Синод по ходатайству Порты перед иностранными посольствами в К-поле издали особую отлучительную грамоту против Ипсиланти, Суцу и их единомышленников, к-рая была распространена в Молдавии и Валахии. Обе грамоты, однако, не имели никакого результата. Поэтому султан Махмуд начал репрессии против греков, преимущественно среди фанариотов и духовенства. Так, 24 марта был повешен Эфесский митр. Дионисий (Каллиархис), член Синода, имевший родственные отношения среди фанариотов. Затем были заключены в тюрьму митрополиты Афанасий Никомидийский, Григорий Дерконский и Евгений Анхиальский. Оставшиеся в живых фанариоты были выселены с Фанара на Босфор и отданы под строгий надзор полиции, а Фанар сделался лобным местом, где ежедневно происходили казни. От Г. было потребовано личное поручительство за соблюдение порядка и гражданское повиновение всех греков империи. Нек-рые фанариоты и архиереи решили предложить для успокоения султана общее поручительство относительно порядка в столице. Когда Г. сообщил об этом вел. везиру, то он не только не согласился на это предложение, но и потребовал, чтобы в Порту были присланы еще 3 архиерея - Иосиф Фессалоникийский, Дорофей Адрианопольский и Иоанникий Тырновский.
4 апр. был казнен вел. драгоман Порты К. Мурузи. На Пасху утреню и литургию совершал Г. с 12 митрополитами; храм был почти пуст, т. к. говорили, что турки намерены в пасхальную ночь истребить всех христиан. По окончании богослужения Г. и архиереи отправились в патриаршие покои, куда прибыл и вел. драгоман Ставракис Аристархис. В присутствии всех тур. чиновников он прочитал указ о низложении патриарха, после чего Г. был уведен и заключен в к-польскую тюрьму бостанджи-баши. В то время когда в Патриархии происходила церемония избрания нового патриарха Евгения II, Г. был посажен в лодку и в сопровождении 4 чаушей и палача привезен к пристани Фенер, недалеко от Патриархии, где был повешен. Тело Г. провисело 3 дня, т. к. никто из греков не решался купить его у палача, боясь обвинения в сочувствии мученику.
На 4-й день к-польские евреи купили тело патриарха за 800 пиастров, привязали за ноги, с криками и ругательствами протащили по улицам и бросили в море. Тело было найдено греками и тайно увезено в Одессу, где было с честью погребено 19 июня 1821 г. в ц. Св. Троицы. В 1871 г. мощи Г. были перевезены из Одессы в Афины и положены в Большой Митрополии.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.