Τα «Δεκεμβριανά» του 2008

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Τέτοιες ώρες, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, ξεκίνησαν με απίστευτη ταχύτητα, αμέσως μετά την εν ψυχρώ δολοφονία από αστυνομικό του δεκαεξάχρονου μαθητή Γρηγορόπουλου τα λεγόμενα «Δεκεμβριανά του 2008». Γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα, καθώς για αρκετές εβδομάδες μετά υπήρχε μεγάλη πολιτική και κοινωνική αναταραχή στη χώρα, προκλήθηκαν μεγάλες υλικές καταστροφές στο κέντρο της (όλως περιέργως) «ανοχύρωτης Αθήνας» και σηματοδότησαν την παραπέρα αποδυνάμωση της κυβέρνησης Καραμανλή λίγους μόνο μήνες πριν τις εκλογές.  

Για τα συμβάντα εκείνου του θλιβερού Δεκεμβρίου υπήρχαν τότε τρεις βασικές, «ανταγωνιστικές» μεταξύ τους ερμηνείες. 

1. Κατ΄ αρχήν, ήταν εκείνοι, κυρίως από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς, που υποστήριζαν ότι επρόκειτο όντως για «αυθόρμητη εξέγερση» με πανελλαδική εμβέλεια ενός σημαντικού τμήματος της «εξοργισμένης» μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, κατά την οποία οι σπασμένες βιτρίνες, οι πυρπολήσεις, οι λεηλασίες καταστημάτων και το ασύλληπτο κύμα βίας ήταν δευτερευούσης σημασίας.

2. Η δεύτερη ανάγνωση, κυρίως από την δεξιά, αναφέρονταν σε μια κατευθυνόμενη ενέργεια και σε μια συμπαιγνία, εν είδη αντικυβερνητικής «πορτοκαλής επανάστασης». Σε αυτήν συμμετείχαν κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και «ολίγον» ΠΑΣΟΚ), ΜΜΕ (από Άλφα, Μέγκα, Ελευθεροτυπία έως CNN και Libération), ντόπιοι «νταβατζήδες» και «καιροσκόποι», που προτιμούσαν για πρωθυπουργό τον «ολίγιστο Γιωργάκη», και τέλος η «Πρεσβεία» που αντιτίθονταν σφοδρά στις πρωτοβουλίες Καραμανλή στην εξωτερική πολιτική (Σκόπια, Ρωσία, Σχέδιο Ανάν κ.α.).

3. Τέλος, υπήρχε και μια τρίτη ανάγνωση των γεγονότων, σύμφωνα με την οποία όλα ήταν απόρροια μιας «καταρρέουσας κοινωνίας» στη βάση ότι «η διάλυση μιας μηδενιστικής κοινωνίας παράγει αντιδράσεις και κινητοποιήσεις εξίσου μηδενιστικές με την κυρίαρχη ιδεολογία και πραγματικότητα».

 Γι αυτό τα θλιβερά γεγονότα ήταν καταδικαστέα «από μια θέση αρχής», ως φαινόμενα «παράνομης βίας» και ως «παροξυστική εκδοχή της μεταπολιτευτικής αφασίας».

Σήμερα, 14 χρόνια μετά, αυτό που απέμεινε από εκείνα τα γεγονότα είναι η χωρίς όρια πολιτική εκμετάλλευση της δολοφονίας ενός αδικοχαμένου παιδιού που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα το βράδυ με τη γνωστή μορφή «κλέφτες κι αστυνόμοι». Όσοι όμως έζησαν από κοντά εκείνα τα γεγονότα μπορούν να βγάλουν πιο ξεκάθαρα συμπεράσματα και να κατανοήσουν τι ακριβώς μεσολάβησε λίγο πριν ξεκινήσουν η χρεωκοπία και τα μνημόνια, η εμβάθυνση της ξενικής εξάρτησης, τα «σύγχρονα δεσμά», η υποθήκευση και η ομηρία για δεκαετίες αυτής της δύσμοιρης χώρας. 

ΥΓ. Δυστυχώς, δεν είναι όλα «συνωμοσίες» όπως θεωρούν με τόση ευκολία οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας για οτιδήποτε δεν τους αρέσει.

ΠΗΓΗ: Βασίλης Στοϊλόπουλος fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com