του Βασίλη Ασημακόπουλου
Στο προηγούμενο άρθρο σχολίασα το σκέλος του 5ου επεισοδίου της σειράς “Καταστροφές και Θρίαμβοι”, που αφορούσε την οικονομία της περιόδου. Στο παρόν άρθρο θα σχολιάσω τα άλλα δύο πεδία του επεισοδίου, το κοινωνικό-πολιτισμικό και το πολιτικό. Στο πλαίσιο της θεώρησης του μοντέλου της αστικοποίησης της υπό εξέταση περιόδου, περιγράφεται στο 5ο επεισόδιο μια υπαρκτή τάση μερίδας κυρίως των μεσαίων στρωμάτων της Αθήνας, όπου υποχωρούν παραδοσιακές συλλογικές κουλτούρες και αφηγήματα, υπέρ της αίσθησης της ατομικότητας.
Είναι ενδιαφέρον ότι από τη γενική θεώρηση της σειράς αγνοείται παντελώς η πολιτιστική πορεία, τα διανοητικά ρεύματα, η πνευματική κίνηση του Eλληνισμού των τελευταίων 200 χρόνων. Ούτε ο πολύ ενδιαφέρων 19ος αιώνας, ούτε η εκπληκτική Γενιά του 30, ούτε η πολιτιστική έκρηξη της δεκαετίας του ’60 συναντούν οποιαδήποτε αναφορά στη σειρά. Ποίηση, πεζογραφία, ζωγραφική, μουσική-τραγούδι, θέατρο, κινηματογράφος, φιλοσοφία, επιστήμες, η εγχώρια διανοητική παραγωγή και ο διάλογός της με τα διεθνή ρεύματα.
Δεν εξαφανίζεται από την εξιστόρηση μόνον η εμβληματική φιγούρα του Μίκη Θεοδωράκη, η παρέμβαση του οποίου εκείνη την περίοδο είναι καταλυτική και σε μαζικό επίπεδο, αλλά το σύνολο της πνευματικής δημιουργίας. Ενώ δεν γίνεται καθόλου λόγος για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου το 1964, που συνδέεται ως κλίμα με τα ανωτέρω. Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η προσέγγιση-διάθεση αντανακλά την αποεθνικοποιημένη γραμμή της σημερινής ελίτ που ακολουθεί ο παρουσιαστής της σειράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.