Το απόσπασμα από το φβ του Δημήτρης Μπαλτάς
"Η εξέγερση δεν μπορεί να κάνει χωρίς μια παράξενη αγάπη. Όσοι δεν βρίσκουν αναπαμό ούτε στον Θεό ούτε στην ιστορία, καταδικάζονται να ζουν για εκείνους που, όπως κι αυτοί, δεν μπορούν να ζουν: για τους ταπεινωμένους. Η πιο καθαρή κίνηση της εξέγερσης στεφανώνεται τότε με την σπαρακτική κραυγή του Καραμάζωφ: αν δεν μπορούν όλοι να σωθούν, τι χρησιμεύει η σωτηρία του ενός! Έτσι οι καθολικοί κατάδικοι στα κελλιά της Ισπανίας αρνούνται σήμερα [Σημ.: το βιβλίο εκδόθηκε το 1951] την μετάληψη, γιατί οι παπάδες του καθεστώτος την έκαναν υποχρεωτική σε μερικές φυλακές. Κι αυτοί επίσης, μόνοι μάρτυρες της σταυρωμένης αθωότητας, αρνούνται την σωτηρία αν πρέπει να την πληρώσουν με αδικία και καταπίεση. Αυτή η τρελή γενναιοψυχία είναι η γενναιοψυχία της εξέγερσης, που δίνει χωρίς αργοπορία την δύναμη της αγάπης της και αρνείται χωρίς αναβολή την αδικία. (...)
Η εξέγερση αποδείχνει έτσι πως είναι το ίδιο το ρεύμα της ζωής κι ότι δεν μπορεί κανείς να την αρνηθεί χωρίς ν' απαρνηθεί την ζωή. Είναι λοιπόν αγάπη και γονιμότητα ή δεν είναι τίποτα. Η επανάσταση χωρίς τιμή, η επανάσταση του υπολογισμού, που προτιμώντας έναν αφηρημένο άνθρωπο από έναν άνθρωπο με σάρκα, αρνείται το Είναι όσες φορές της χρειάζεται, αντικαθιστά την αγάπη με την μνησικακία. Όταν η εξέγερση αφήνεται να μολυνθεί από την μνησικακία (...) δεν είναι πια ούτε εξέγερση ούτε επανάσταση, αλλά μνησικακία και τυραννία".
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.