Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Στο διαχρονικό ερώτημα του Γερμανού λυρικού ποιητή Φρήντριχ Χαίλντερλιν απάντηση έδωσε ο Έλληνας ποιητής που «έσμιξε ποίηση και ελευθερία, αισθητική και ηθική, σε μια γνήσια και φυσική ενότητα», ο Γιώργος ΣΕΦΕΡΗΣ, που είπε : «Πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα - και τι θα γινόμασταν αν η πνοή λιγόστευε;».
Πως αντιλαμβάνονται όμως την ποίηση οι σύγχρονοι Έλληνες ποιητές; Αν η ποίηση για τον Γιώργο ΣΕΦΕΡΗ είναι «το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας» και συνάμα «το χρυσό δίχτυ, όπου τα πράγματα σπαρταρούν μέσα του» για τον ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ, που εξομολογιόταν ότι «γράφω ποιήματα για να ερωτεύομαι σωστά», είναι «ένα ταξίδι σε άγνωστη χώρα» αλλά και «η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει , να γίνεσαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμα κι όταν ουρανός δεν υπάρχει».
Λυτρωτική είναι η ποίηση για τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ γιατί «κάνει για λίγο να μη νιώθεται η πληγή από το φριχτό μαχαίρι του χρόνου», ενώ ο σουρεαλιστής ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ διατείνονταν ότι «η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου». Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΙΩΤΑΚΗΣ, που έγραψε την «Μπαλάντα για τους άδοξους ποιητές των αιώνων», εντοπίζει στην ποίηση «το καταφύγιο που φθονούμε», ενώ ο ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ μια «ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο». Για τον ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ πάλι είναι «κοράλλια και μαργαριτάρια και ζαφείρια, απρόοπτες συναντήσεις, και χθεσινά και μελλούμενα, μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας, κάποιο ξανάσασμα, κάποιο χαμόγελο αθανασίας, όπως λένε, μια ευτυχία, μια μέθη, κι ενθουσιασμός ακόμη, μια αξεπέραστη Σονάτα του Σεληνόφωτος…».
Η ποίηση για τον ΘΩΜΑ ΓΚΟΡΠΑ είναι «χαρταετός που ξέφυγε απ΄ τα χέρια παιδιού … πεταλούδα που γλυτώνει απ΄ τη φωτιά…». «Ενθύμια φρίκης» αλλά και «χρείες της ζωής, χρείες του κόσμου τα κελαηδήματα» για τον ΝΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ και «μια διαρκής επανάσταση υπάρξεως» για τον ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗ.
Όπως και να δει ή να αισθανθεί κανείς την ποίηση, είναι σίγουρο ότι θα δικαιώσει τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ που υποστήριζε από αρχαιοτάτων χρόνων ότι η ποίηση προορίζεται «για τους ευφυείς ή για τους τρελούς»!
ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.