Της Σύνταξης
28 Οκτωβρίου 2017
Και τι περιμένεις από ανθρώπους
που τους βιάσανε τις γυναίκες
μπροστά στα μάτια τους
και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους.
Απαθώς
τότε
κι απαθώς
σήμερα
ζητάνε απλώς
διαζύγιο.
Τέτοιοι ρουφιάνοι
δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε.
που τους βιάσανε τις γυναίκες
μπροστά στα μάτια τους
και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους.
Απαθώς
τότε
κι απαθώς
σήμερα
ζητάνε απλώς
διαζύγιο.
Τέτοιοι ρουφιάνοι
δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
Τσολάκογλου υπήρχαν πάντα. Πηλιογούσηδες, «βοσκοί», μικρόψυχοι εφιάλτες που, όποιος κι αν ήταν απέναντι, κατόρθωναν να υποκύψουν. Σταυροφόροι, Οθωμανοί, Τούρκοι, Φασίστες, Ναζί, Εγγλέζοι ήξεραν πως πάντα θα έβρισκαν συμμάχους σε κατακτημένα ελληνικά εδάφη για να προωθήσουν τα άρρωστα συμφέροντά τους.
77 χρόνια μετά το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στον φασισμό, βρισκόμαστε στη δύσμοιρη θέση να περιβαλλόμαστε από παντός είδους «Τσολάκογλου». Αριστεροδέξιους, κεντρώους ταγματασφαλίτες που μετά χαράς θα υπέγραφαν συνθηκολογήσεις πότε με τους Τούρκους πότε με τους Εγγλέζους, για να αξιώσουν έπειτα πατριωτικά παράσημα.
Δυστυχώς, όλοι αυτοί δεν αποβλήθηκαν από την κοινωνία. Αντίθετα, η άποψή τους έγινε κρατούσα και προωθήθηκε στα υψηλότερα στρώματα των εξουσιαστικών ελίτ. Ως αποτέλεσμα, σήμερα ο φασισμός έγινε κανονικότητα, η ελευθερία ποινικοποιήθηκε και η συνθηκολόγηση μετονομάστηκε σε… έντιμο συμβιβασμό.
Δυστυχώς, 77 χρόνια μετά από εκείνο το ΟΧΙ «που δεν το μετέφερε η ήχω», αιωρούμαστε ξανά υπό το μηδέν. Η Ελλάδα βάλλεται από ποικίλους φασισμούς, εσωτερικούς ή εξωτερικούς, ενώ η Κύπρος, δυστυχισμένη και καταβεβλημένη, «βιάζεται» από τους συνθηκολόγους της εποχής. Βυθιζόμαστε στο έλος της μετριότητάς μας, όπως θα επαναλάμβανε ο δάσκαλος Σάββας Παύλου. Βυθιζόμαστε στα πάνελ των τηλεοράσεων που προστάζουν ψυχραιμία και νηφαλιότητα, ενώ όλες οι πράξεις των από πάνω θα έπρεπε να προκαλούσαν μεγάλη αναταραχή. Βυθιζόμαστε στα δικοινοτικά βραβεία του σερ Στέλιου Χατζηιωάννου, στις υποσχέσεις του Νίκου Αναστασιάδη, στη φαιδρότητα του ΔΗΣΑΚΕΛ και στην ανικανότητα των υπολοίπων.
77 χρόνια μετά το ΟΧΙ του ’40 και η τσολακόγλεια συνθηκολόγηση έγινε κρατούσα. Κυρίως στην άρχουσα τάξη που μετατρέπει τα ΟΧΙ σε ΝΑΙ και υποτιμά τον λαό, την ιστορία και την ταυτότητά του. Που πασχίζει με ραδιουργίες να διαγράψει τον Ελληνισμό και να δημιουργήσει κάμποσους ταγματασφαλίτες που θα λατρέψουν τον εχθρό τους. 77 χρόνια μετά το ΟΧΙ του ’40 και 43 μετά την τουρκική εισβολή, οι Τσολάκογλου κυριαρχούν.
Και όμως, υπάρχει ακόμα κάτι πέρα από τις εξουσίες του Ελληνισμού. Πέρα από τους συμβιβασμούς του Αναστασιάδη, υπάρχει ιστορική συνέχεια. Όπως ξεπέρασαν τους μέτριους το 1940 και χαμογελαστοί έτρεξαν στην Πίνδο, υπάρχουν ακόμα στιγμές αυθεντικότητας, στιγμές αξιοπρέπειας. Στιγμές βγαλμένες από την ειλικρίνεια των παππούδων μας, που δεκαεφτάρηδες έτρεξαν να πολεμήσουν για την Ελλάδα και την Ελευθερία, που μετρημένοι και με ένα απλό και μάγκικο χαμόγελο έλεγαν τα πάντα. Γι’ αυτό και δεν θα νικήσουν στο τέλος οι Τσολάκογλου κι ας διαφεντεύουν στις άρχουσες ελίτ. «Ναι, όμως ο μαντατοφόρος τρέχει κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας». Ζήτω το ΟΧΙ του 1940. Ζήτω τα ΟΧΙ του Ελληνισμού. Ψυχή βαθιά.
ΠΗΓΗ:http://efimeridaenosis.com/?p=2208
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.