Για τη συνεχιζόμενη ατιμωρησία των τραπεζιτών σε ό,τι αφορά στην κρίση μιλάει στην «Εφ.Συν» ο Βέλγος δημοσιογράφος Μάρκ Ρος, υπογραμμίζοντας τη διαπλοκή με τους πολιτικούς, ενώ για την Ελλάδα λέει ότι πρέπει να διαγραφεί το χρέος.
Οσο για την επανεμφάνιση του Κώστα Σημίτη, σημειώνει ότι ο πρώην πρωθυπουργός συμμετείχε σε μια ανήθικη συναλλαγή με την Goldman Sachs το 2001 για να βάλει τη χώρα στην ΟΝΕ.
• Σχεδόν δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, δεν υπάρχει κάποια ουσιώδης αλλαγή, καθώς συνεχίζεται η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού τομέα πάνω στις κυβερνήσεις και η διαπλοκή μεταξύ των οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Υπάρχουν λόγοι αισιοδοξίας για το μέλλον;
Εχει υπάρξει κάποια μικρή πρόοδος όσον αφορά τη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.
Οι τράπεζες χρειάζονται μεγαλύτερη ρευστότητα, η επίβλεψη έχει πραγματικά βελτιωθεί από την ΕΚΤ, τα μπόνους έχουν μειωθεί, δίνεται μάχη κατά των φορολογικών παραδείσων και συνολικά ο τραπεζικός τομέας είναι συμπαγής και, παρά τα άσχημα οικονομικά δεδομένα, τα επιτόκια είναι χαμηλά, αλλά η ανάπτυξη παραμένει επίσης χαμηλή τόσο στην ευρωζώνη όσο και στη Βρετανία.
• Στην πραγματικότητα όμως;
Δυστυχώς όμως τίποτα δεν πάει καλά, διότι η μεταρρύθμιση δεν άγγιξε το κεντρικό σημείο του προβλήματος, το οποίο συνίσταται στη στενή σχέση των τραπεζών με την πολιτική εξουσία.
Σ’ αυτό δεν άλλαξε τίποτα. Και φυσικά έχουμε πρόσφατα τα φοβερά παραδείγματα του Ζοζέ Μπαρόζο, πρώην προέδρου της Κομισιόν, ο οποίος μεταπήδησε στην Goldman Sachs, του Τζορτζ Οσμπορν, του πρώην υπουργού Οικονομικών της Βρετανίας, ο οποίος πήγε στην Black Rock, του Τόνι Μπλερ, ο οποίος εργάζεται στην J.P. Morgan, του πρώην διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας, Μέρβιν Κινγκ, ο οποίος εργάζεται σήμερα σε ιδιωτική τράπεζα. Και αυτά μόνο στη Βρετανία.
• Μιλάτε για το φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας» (revolving door).
Ακριβώς γι’ αυτό. Φυσικά το πιο χτυπητό παράδειγμα είναι αυτό του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος προαλείφεται για πρόεδρος της Γαλλίας.
Υπήρξε τραπεζίτης και στη συνέχεια υπουργός Οικονομίας.
Λοιπόν, τίποτα δεν έχει γίνει επί της ουσίας, διότι οι τράπεζες υποστηρίζουν τους πολιτικούς και εκείνοι, με τη σειρά τους, τους ανοίγουν την πόρτα.
• Και ενώ αυτά τα φαινόμενα συνεχίζονται, κανείς από τους υπευθύνους της κρίσης δεν τιμωρήθηκε στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Αντίθετα, οι περισσότεροι αναβαθμίστηκαν επαγγελματικά. Τι μας λέει αυτό για το χρηματοπιστωτικό σύστημα;
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν τιμωρήθηκε κανένας τραπεζίτης.
Μοναδική εξαίρεση η Ισλανδία, όπου οι τραπεζίτες όντως πήγαν φυλακή. Ομως πρόκειται για μια μικρή χώρα.
Δεν συνέβη το ίδιο στις ΗΠΑ, ενώ τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στις τράπεζες δεν τα πλήρωσαν οι τραπεζίτες, αλλά οι μέτοχοι, δηλαδή τα συνταξιοδοτικά ταμεία και ο μέσος Αμερικανός. Το ίδιο και στην Ευρώπη.
Το πρώτο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε γι’ αυτό ήταν ότι το να κάνεις λάθος δεν αποτελεί έγκλημα.
Το δεύτερο επιχείρημα ήταν πως είναι πολύ δύσκολο να πας σε δίκη και να αποδείξεις ότι ο τραπεζίτης είχε εγκληματική συμπεριφορά.
Είναι πολύπλοκο, απαιτεί πολλές διαδικασίες, οι ένορκοι θα χαθούν σε λαβύρινθο και οι δικαστές δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς λειτουργεί το σύστημα.
Ο τρίτος λόγος που δεν πήγαν φυλακή είναι ότι δεν υπήρχε πολιτική βούληση, διότι οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί είναι ομοτράπεζοι.
Το τραπεζικό σύστημα ελέγχει απόλυτα τους πολιτικούς και ορισμένοι από τους τελευταίους δουλεύουν για τις τράπεζες.
• Ο τρόπος που η Ε.Ε. μεταχειρίστηκε την Ελλάδα αναφέρεται συχνά στο τελευταίο σας βιβλίο «Κραχ διαρκείας: η μυστική ιστορία της κρίσης» (εκδόσεις Μεταίχμιο) ως ένα αρνητικό παράδειγμα. Πώς βλέπετε το μέλλον της χώρας δεδομένων των συνθηκών στην ευρωζώνη;
Φυσικά σήμερα η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον το σημαντικότερο ζήτημα.
Είναι το Brexit που κυριαρχεί και επισκιάζει τα πάντα.
Είμαι αρκετά αισιόδοξος για την Ελλάδα, στον βαθμό που η Ε.Ε. θα ξεφορτωθεί ένα μέρος του ελληνικού χρέους.
Εκτός και εάν συνεχίσει την πίεση για νέα μέτρα λιτότητας, κάτι απαίσιο για την Ελλάδα το οποίο δεν θα βοηθήσει να απαλλαγεί η χώρα από το πρόβλημα.
Ομως είμαι αισιόδοξος, επειδή αν και οι Ελληνες κατέβηκαν στην κόλαση, η χώρα συνεχίζει, η οικονομία δουλεύει, όπως βλέπω και από τον θαυμάσιο Ελληνα εκδότη μου, και κινείται, παρότι πιο αργά απ’ ό,τι χρειάζεται, προς την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Αυτό που δεν βοηθά αυτή την περίοδο είναι η πολιτική κατάσταση, η οποία δεν είναι καλή ώστε να επαναφέρει σε τροχιά τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση οι Ελληνες αντιμετωπίστηκαν με πολύ άσχημο τρόπο.
Μακάρι να καταφέρουν να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις, ώστε να βγουν απ’ αυτό το πρόβλημα.
Με δύο προϋποθέσεις: ότι η Ε.Ε. θα σας απαλλάξει εντελώς από το χρέος και ότι η πολιτική κατάσταση θα απαλλαγεί από τον σημερινό ανταγωνισμό της Αριστεράς με τη Δεξιά.
Χρειάζεστε την εθνική ενότητα.
• Τις τελευταίες ημέρες ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης υπερασπίστηκε την πολιτική του το 2001, αλλά και του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, Λουκά Παπαδήμου, όταν με τη βοήθεια της Goldman Sachs έβαλαν την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Πώς το σχολιάζετε;
Φαίνεται ότι ο κύριος Σημίτης έχει πολύ κοντή μνήμη σχετικά με τον δικό του ρόλο στην είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη με απατηλές υποσχέσεις.
Για μένα είναι ξεκάθαρο και γι’ αυτό ο κ. Σημίτης μού έχει επιτεθεί επανειλημμένως σχετικά με τα λογιστικά βιβλία της Goldman Sachs.
Ομως κάνει λάθος, όπως κάνει λάθος και ο κ. Παπαδήμος.
Προχώρησαν σε μια εξαπάτηση των Ευρωπαίων εταίρων με τη βοήθεια της Goldman Sachs.
Τώρα προσπαθούν να ξαναγράψουν την Iστορία, λέγοντας ότι αυτή είναι μια παλιά ιστορία και ότι οι ίδιοι έκαναν ό,τι μπορούσαν.
Oμως το χειρότερο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να συνεργαστούν με την Goldman Sachs και η τράπεζα αυτή δεν είναι η μόνη υπεύθυνη.
Χρειάζονται δύο για το ταγκό. Οι υπαίτιοι ήταν ο Σημίτης, ο Παπαδήμος και το ΠΑΣΟΚ.
Hταν μια ανήθικη συμφωνία, η οποία είχε φρικτές συνέπειες.
• Και, όπως γράφετε και στο βιβλίο σας, απ’ αυτή την ιστορία η Goldman Sachs έβγαλε εξακόσια εκατομμύρια ευρώ.
Ναι, ακριβώς. Oμως η τράπεζα είναι τράπεζα. Ποιος είναι ο στόχος μιας τράπεζας; Να βγάζει κέρδος.
Η τράπεζα «πουλά» συμφωνίες. Για την Goldman Sachs ήταν μια ευκαιρία.
Ανήθικη από τη μεριά της και ποτέ δεν ξεκαθάρισε τον ρόλο της σ’ αυτή την υπόθεση.
Ομως η τράπεζα άρπαξε την ευκαιρία που της έδωσαν άνθρωποι όπως ο Σημίτης και ο Παπαδήμος.
Η Goldman Sachs ήταν ανήθικη, αλλά ο Σημίτης και ο Παπαδήμος ήταν ανόητοι. Αυτό είναι διαφορετικό.
• Πριν από λίγες μέρες στη Ρώμη γιορτάστηκε η επέτειος των εξήντα χρόνων από την ίδρυση της Ε.Ε. Ποιος είναι ο δικός σας απολογισμός για την ιστορία της;
Νομίζω ότι η επέτειος αυτή ήταν μια θαυμάσια στιγμή, παρά την κρίση που βιώνουν οι περισσότερες χώρες, με εξαίρεση τη Γερμανία, η οποία κρύβει το πρόβλημα των τραπεζών της και αρνείται να το αντιμετωπίσει.
Το θέμα είναι ότι η Ε.Ε., η οποία τα πάει σχετικά καλά, παρά τα διάφορα προβλήματα, είναι ακόμα εδώ.
Η Ελλάδα, παρά τα μεγάλα προβλήματα, βρίσκεται ακόμα μαζί μας και αυτό είναι καλό, διότι τη χρειαζόμαστε για να έχουμε μια δυνατή Ε.Ε.
Χρειαζόμαστε, επίσης, την έννοια της αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, έχοντας τα μάτια μας στραμμένα προς την Τουρκία, η οποία τείνει προς τη δικτατορία.
Το να έχουμε μια δημοκρατική χώρα σαν την Ελλάδα στα Βαλκάνια είναι κάτι πολύ σημαντικό. Οικονομικά και πολιτικά.
• Και η ίδια η Ε.Ε.;
Το πρόβλημα με την Ε.Ε. είναι το Brexit. Διότι με το Brexit η Ε.Ε. χάνει έναν τεράστιο εταίρο, κάτι που θα κάνει δύσκολη τη δουλειά για την Ε.Ε. μόλις υλοποιηθεί.
Επειδή η Βρετανία μπορεί να γίνει ένας δούρειος ίππος των ύποπτων τραπεζών και των φορολογικών παραδείσων.
Μπορεί να μετατραπεί σε μια τεράστια εξωχώρια (εταιρεία), μια χώρα με χαμηλή φορολογία, χωρίς ρύθμιση, η οποία θα προσελκύει ύποπτα χρήματα από τη Ρωσία, την Κίνα ή την Ινδία.
Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της Ε.Ε. έξω από την πόρτα της.
Το να μετατραπεί η Βρετανία σε έναν μυθικό φορολογικό παράδεισο.
Ποιος είναι
Γεννημένος το 1951 στις Βρυξέλλες, ο Ρος θεωρείται μια αυθεντία του οικονομικού ρεπορτάζ.
Υπήρξε για 27 χρόνια ανταποκριτής της εφημερίδας «Le Monde» στο Σίτι του Λονδίνου.
Αποχώρησε τον περασμένο Αύγουστο και τώρα δουλεύει ως freelancer.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο: «Κραχ διαρκείας» (2017), «Banksters» (2015), «Καπιταλισμός εκτός νόμου» (2011) και «Η τράπεζα: πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο» (2011).
ΠΗΓΗ: http://www.efsyn.gr/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.