H πρέζα Captagon (από το Capitain και το Pentagon)

Περικλής Κοροβέσης - Εφημερίδα τών Συντακτών

Τον Οκτώβριο του 2015, ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Αμπντέλ Μοσέν συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Βηρυτού να μεταφέρει ναρκωτικά, η αξία των οποίων ξεπερνούσε τα 200 εκατ. ευρώ. Τι το σημαντικό υπάρχει σε αυτήν την είδηση για να την ξαναθυμίσουμε τη στιγμή που ο τζίρος των ναρκωτικών μετριέται σε δισ. και τρισ. ευρώ και είναι από τις πρώτες οικονομικές επενδύσεις στον κόσμο (μαζί με το πετρέλαιο, τα όπλα και το τράφικινγκ);

Η είδηση είναι πως από δω έγινε παγκοσμίως γνωστό ένα νέο ναρκωτικό με το όνομα Captagon. Η ιστορία αυτής της ντρόγκας (αποφεύγω τον όρο ναρκωτικά γιατί δεν λέει τίποτα) έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξεκινάει σαν φάρμακο στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στη Γερμανία εναντίον της κατάθλιψης, της ναρκοληψίας και της υπερκινητικότητας, για να καταλήξει κοινωνική απειλή.

Εδώ έχει ενδιαφέρον να δούμε τη σχέση των φαρμακοβιομηχανιών με τα ναρκωτικά και τα επικίνδυνα σκευάσματα που κυκλοφόρησαν νόμιμα. Να θυμηθούμε πως η ηρωίνη κατασκευάστηκε από την Bayer ως φάρμακο. Η θαλιδομίδη, ένα παυσίπονο για τις έγκυες γυναίκες, προκάλεσε εκατοντάδες χιλιάδες φρικτά παραμορφωμένα παιδιά.

Και το Enterovioform, ένα αθώο φάρμακο για εντερικά προβλήματα, αποδείχθηκε εντελώς καταστροφικό για το σύνολο του εντερικού συστήματος. Ολα αυτά απαγορεύτηκαν μετά από έναν ολέθριο κύκλο, αφού απέδωσαν αμύθητα κέρδη στις φαρμακοβιομηχανίες.

Μέχρι το 1986 αυτή η ντρόγκα κυκλοφορούσε ελεύθερα και ήταν ιδιαίτερα αγαπητή ανάμεσα στους αριστερούς διανοούμενους του Παρισιού. Μεταξύ τους, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, που το χρησιμοποιούσαν σαν «βοηθητικό» της γραφής. Το Captagon ανήκει στην οικογένεια των αμφεταμινών και είναι μια εξελιγμένη μορφή τους.

Μετά την απαγόρευσή του, η παραγωγή του πέρασε στη σοσιαλιστική Βουλγαρία μέχρι που αυτή έγινε μέλος της Ε.Ε., οπότε και έχασε αυτό το προνόμιο. Το κενό κάλυψε αμέσως η Τουρκία και ακολούθησαν η Συρία και ο Λίβανος, όπου έγινε η ντρόγκα των εμπολέμων. Τελευταία μπήκε στο παιχνίδι και η Ελλάδα.

Η μιλιταριστική προπαγάνδα εξυμνεί πάντα την ανδρεία των στρατιωτών που πολεμούν με αυτοθυσία για τα ιδανικά της πατρίδας. Αλλά χωρίς ντρόγκα δεν υπάρχουν ιδανικά. Ολοι οι πόλεμοι στην ιστορία της ανθρωπότητας χρησιμοποίησαν την ντρόγκα της εποχής τους. Η χιτλερική Γερμανία είχε εφαρμόσει τη θεωρία της άριας φυλής, της ανώτερης βαθμίδας του Homo Sapiens που δεν έχει αναμειχθεί με κατώτερες φυλές.

Αλλά για να νιώσει ανώτερη, χρειαζόταν πρέζα. Η συνεύρεση με μέλος κατώτερης φυλής ήταν έγκλημα καθοσιώσεως, εσχάτης προδοσίας, γιατί έτσι η ανώτερη φυλή οδηγείται στην παρακμή. Η ανώτερη φυλή έπρεπε να λάμπει από υγεία και να αποφεύγει όλα τα προϊόντα παρακμής, υλικά ή πνευματικά (ναρκωτικά, τσιγάρα, μουσική τζαζ, σύγχρονη ζωγραφική, βιβλία παρακμής π.χ. Φρόιντ κ.λπ.), και απαγορεύτηκαν συλλήβδην.

Εντούτοις το Γ’ Ράιχ* είχε κρατικό εργοστάσιο παραγωγής ναρκωτικών. Ποτέ κανένα καρτέλ ναρκωτικών δεν έφτασε το τονάζ των ναρκωτικών της άριας φυλής. Το Pervitin, έτσι λεγόταν αυτή η ουσία, ήταν ο απόλυτος εξοπλισμός του κάθε ναζί φαντάρου. Για την επέμβαση των ναζί στη Γαλλία χρειάστηκαν 35 εκατ. χάπια. Το εργοστάσιο είχε τη δυνατότητα παραγωγής ημερησίως περίπου 850.000 χαπιών. Ο πόλεμος, στην ουσία του, είναι μια εμπειρία ναρκωτικών.

Αλλά δεν ήταν πρώτοι οι ναζί που κατάλαβαν τη σημασία του ντοπαρίσματος στον πόλεμο. Η μορφίνη ήταν ευρέως διαδεδομένη στη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου. Η κοκαΐνη γνώρισε την πλήρη άνθησή της για τις ανάγκες της στρατιωτικής χρήσης. Βρετανοί, Αμερικανοί και Ιάπωνες, στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, είχαν και αυτοί τις αμφεταμίνες που τους αναλογούσαν.

Και η ουδέτερη Ολλανδία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η πρώτη χώρα παραγωγής κοκαΐνης και τροφοδοτούσε και τα δύο μέτωπα. Η Βιομηχανική Επανάσταση δεν σταμάτησε στα θαύματα των μηχανών. Προχώρησε και στη μαζική παραγωγή προϊόντων, ανάμεσά τους βέβαια και τα ναρκωτικά για στρατιωτική χρήση που αντικατέστησαν το αλκοόλ. Ολα αυτά δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά, γιατί είναι στρατιωτικά μυστικά.

Αλλά ένας ένοχος βρέθηκε. Και αυτός βέβαια ήταν το χασίς. Ο Μάρκο Πόλο έκανε γνωστή την ύπαρξη ενός ριζοσπαστικού κινήματος στον αραβικό κόσμο, των Ασανιστών, προφανώς από το όνομα του ηγέτη τους, Ασάν. Οι αντίπαλοί τους για να τους μειώσουν παραποίησαν το όνομά τους και τους ονόμασαν «χασιστές». Από εδώ προέρχεται η γαλλική λέξη assassin, που σημαίνει δολοφόνος.

Ενα ευφοριστικό-φαρμακευτικό φυτό γίνεται συνώνυμο του εγκλήματος. Και έτσι αυτό το χόρτο και οι χρήστες του τράβηξαν τα πάθη του Ιησού Χριστού (αν και τώρα τα πράγματα άλλαξαν και οι φαρμακοβιομηχανίες ανακάλυψαν φλέβα χρυσού σε αυτό το ίαμα).

Και αν υποθέσουμε πως κάποιοι αντιμιλιταριστές ακτιβιστές είχαν λανσάρει το σύνθημα «Ο πιο σίγουρος τρόπος για να γίνεις πρεζάκιας είναι να καταταγείς στον στρατό», να είμαστε σίγουροι πως θα κατέληγαν στο στρατοδικείο και δεν αποκλείεται να τους εκτελούσαν (εν καιρώ πολέμου). Θα ήταν προδότες του έθνους ή πράκτορες του εχθρού.

*«Blitzed: Drugs in Nazi Germany» του Νorman Ohler. Εκδόσεις Allen Lahe, 2016.

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα τών Συντακτών

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com