Οι μπροσούρες μας

1. Δίκτυο Ελληνογερμανικής Συνεργασίας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση: Ο Γερμανικός Διοικητικός Ιμπεριαλισμός Αυτοπαρουσιάζεται

Αντιγράφουμε από το επίμετρο:

«Διοικητική  μεταρρύθμιση,  εργασιακή μεταρρύθμιση, ιδιωτικοποιήσεις, λεηλασία του φυσικού και του ανθρώπινου πλούτου της χώρας μας. Αυτοί είναι οι απώτεροι στόχοι της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας, και το πιο απί- στευτο

στην όλη ιστορία, είναι πως ένα με- γάλο κομμάτι της μεθοδεύεται να συντε- λεστεί με την χρήση κοινοτικών πόρων οι οποίοι στο πλαίσιο μιας άλλης πολιτικής θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για να  βγούμε από την βαθιά κρίση που μας ταλανίζει. Ωστόσο, όχι, η γερμανική πολιτική επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τους πόρους της ανασυγκρότησης για να μας μεταβάλει σε «αποικία χρέους» και σε αυτήν την διαδικασία είναι η Ελληνογερμανική Συνέλευση Συνεργασίας που παίζει κεντρικό ρόλο, μοιράζοντας μια «τεχνογνωσία» που στρέφεται καταφανώς εναντίον των συμφερόντων του ελληνικού λαού, όπως άλλοτε οι αποικιοκράτες μοίραζαν χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.

Το κεντρικό επιχείρημα της συνεργασίας, τι άλλο;, η ελληνική «αναποτελεσματικότητα», ότι δηλαδή επί της ουσίας έχουμε αποδειχθεί «άχρηστοι» και εν τέλει «ανίκανοι» να διαχειριστούμε την μοίρα και τις συλλογικές μας τύχες –οπότε θα καταφθάσουν οι πάτρωνες από την «πατρίδα της λογικής». Από την Βαυαροκρατία μέχρι τις μέρες μας, το κεντρικό στερεότυπο της γερμανικής πολιτικής είναι το ίδιο – ότι οι σοφοί και αποτελεσματι- κοί Γερμανοί θα συνετίσουν τον «νήπιο» ελληνικό λαό. Με πρόσχημα, λοιπόν, τον σωφρονισμό μας, συντελείται ένας μεγάλος «διοικητικός ιμπεριαλισμός» που θέλει να δέσει χειροπόδαρα τον ελληνικό χώρο στον άξονα της ομοσπονδιοποιημένης, γερμανικής Ευρώπης».

H μπροσούρα γράφηκε τον Σεπτέμβριο του 2014, πριν την κυβερνητική αλλαγή. Ωστόσο, οι καλοί φίλοι Αλέξης Τσίπρας και Άγκελα Μέρκελ, αποφάσισαν κατά την πρώτη επίσημη επίσκεψη του πρώτου σε γερμανικό έδαφος, να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ελληνογερμανική συνεργασία σε αυτό το επίπεδο –αρκεί να βγεί από την μέση ο Φούχτελ, που εν τω μεταξύ είχε μεταβληθεί σε ‘κόκκινο πανί’ για την ελληνική κοινή γνώμη. Επομένως, διατηρεί την επικαιρότητά της!

Κατεβάστε την μπροσούρα σε pdf

***

2. «Τα Πάντα Έχουν μια Τιμή»: H πολιτική Μπουτάρη, οι δημόσιοι χώροι και ο κοινωνικός μηδενισμός

Αντιγράφουμε από το κείμενο:

«Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο

του ισχυρού, δεν πρέπει να αποδέχεται

και την εικόνα που προβάλλει και

επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του

Παναγιώτης Κονδύλης,

Από τον 20ο στον 21ο αιώνα

Μπουτάρης και Παπαγεωργόπουλος. Το φως εναντίον του σκότους, ο προοδευτισμός εναντίον της ακραίας συντήρησης, το νέο ενάντια στο παλιό, η παγκοσμιοποίηση ενάντια στον εθνοκεντρισμό, το «in» ενάντια στο ντεμοντέ. Αυτή είναι η κυρίαρχη αφήγηση πάνω στην οποία έχει στήσει την επικοινωνιακή της εκστρατεία η διοίκηση του Γιάννη Μπουτάρη… την τελευταία 10ετία –και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αυτός ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίον ψηφίστηκε σε δύο

αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (2010 – 2014) από μια σχετική πλειοψηφία της πόλης. Μικρή, αν αναλογιστούμε τα τεράστια ποσοστά αποχής που καταγράφηκαν και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, και τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο ώστε να στείλουν τον Μπαρμπά-Γιάννη στο νέο δημαρχιακό παλάτι που προετοίμαζε ο Παπαγεωργόπουλος για τον εαυτό του. Είναι όμως στ’ αλήθεια έτσι; Φυσικά και όχι…»

Κατεβάστε το πλήρες κείμενο σε μορφή .pdf

***

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com