ΤΟΥ PAUL CRAIG ROBERTS
Συμβουλεύομαι τα γραπτά του Orlov και του The Saker για να διασταυρώνω τα δικά μου συμπεράσματα (ΣτΜ βλέπε παραπομπή 1).
Στο άρθρο του ο Orlov συμπεραίνει ότι οι ΗΠΑ είναι ένα νεκρό έθνος που ακόμα περπατάει, όχι όμως πια η μοναδική υπερδύναμη. Συμφωνώ με τον Orlov ότι τα οπλικά συστήματα των ΗΠΑ στοχεύουν περισσότερο στα κέρδη παρά στην αποτελεσματικότητα και ότι η Ρωσία έχει ανώτερα όπλα και έναν ανώτερο σκοπό που βασίζεται στην προστασία παρά στην επικυριαρχία. Όμως, στην εκτίμηση του για την πιθανότητα πυρηνικού πολέμου, νομίζω ότι ο Orlov υποτιμά την δέσμευση των Νεοσυντηρητικών της Washington για την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ καθώς και την απερισκεψία των Νεοσυντηρητικών και της Hillary Clinton. Η Washington είναι εξαγριωμένη με το ότι η Ρωσία (και η Κίνα) τολμούν να σηκώνουν κεφάλι στην Washington, και αυτή η οργή παραμερίζει την κριτική σκέψη.
Ο Orlov, επίσης, νομίζω, ότι υποτιμά την αδυναμία της Ρωσικής κυβέρνησης που προκαλούν οι οπαδοί της “Ατλαντικής Ολοκλήρωσης”. Αυτοί είναι τα μέλη των ρωσικών ελίτ που πιστεύουν ότι το μέλλον της Ρωσίας εξαρτάται από την ολοκλήρωση της με την Δύση. Για να πετύχουν αυτή την ολοκλήρωση, είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν μια απροσδιόριστη ποσότητα της Ρωσικής εθνικής κυριαρχίας.
Είναι συμπέρασμα μου ότι η Washington έχει επίγνωση του περιορισμού που η επιθυμία αποδοχής από τη Δύση βάζει στη Ρωσική κυβέρνηση και ότι είναι γι αυτό που η Washington, με ένα κατευθείαν χτύπημα προς τη Ρωσία, αισθανόταν άνετη στο να ενορχηστρώσει το πραξικόπημα που ανέτρεψε την εκλεγμένη Ουκρανική κυβέρνηση. Πιστεύω ότι αυτός ο περιορισμός εξηγεί επίσης τα λάθη που έκανε η Ρωσική κυβέρνηση μη αποδεχόμενη τα αιτήματα των δημοκρατιών του Donetsk και του Luhansk να ενσωματωθούν σαν μέρη της Ρωσίας, όπου προηγούμενα ανήκαν, καθώς και την βιαστική αποχώρηση από την Συρία που επέτρεψε στην Washington να ανεφοδιάσει και πάλι τους τζιχαντιστές και να βάλει αμερικανικές δυνάμεις στη σύγκρουση, περιπλέκοντας έτσι την κατάσταση για την Ρωσία και την Συρία.
Ο Orlov βλέπει ένα ρωσικό πλεονέκτημα στην συνεχιζόμενη σύγκρουση μεταξύ Κιέβου και των αποσπασμένων δημοκρατιών γιατί η σύγκρουση θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάρρευση της κυβέρνησης μαριονέτας των ΗΠΑ στο Κίεβο. Όμως, το μειονέκτημα είναι ότι για την συνεχιζόμενη σύγκρουση κατηγορείται η Ρωσία και έτσι τροφοδοτείται η αντι-Ρωσική προπαγάνδα της Δύσης. Επιπλέον εμφανίζει την Ρωσία αδύναμη και αβέβαιη για τον εαυτό της σαν η κριτική της Δύσης για την ενσωμάτωση της Κριμαίας να είχε βάση και η Ρωσία να φοβάται να την επαναλάβει αποδεχόμενη τις εκκλήσεις των αποσπασμένων δημοκρατιών [του Donetsk και του Luhansk].
Επιπλέον, αν η Ρωσική κυβέρνηση είχε αποδεχτεί τα αιτήματα του Donetsk και του Luhansk να επιστρέψουν στην Ρωσία από την οποία αποσπάστηκαν τεχνητά, όχι μόνο θα είχε τελειώσει η σύγκρουση, αλλά επίσης ο Ουκρανικός λαός θα είχε αντιληφθεί την καταστροφή που προκάλεσε το πραξικόπημα της Washington εναντίον της κυβέρνησης του, και η Ευρώπη θα είχε καταλάβει από αυτή την αποφασιστική Ρωσική ενέργεια ότι δεν ήταν προς το συμφέρον της Ευρώπης να προκαλέσει την Ρωσία για λογαριασμό της Washington. Η ορθή Ρωσική απάντηση αποτράπηκε από την επιθυμία των Ατλαντιστών της Ολοκλήρωσης να εξευμενίσουν την Washington.
Σε αντίθεση με τον Orlov, ο The Saker υποτιμά την Ρωσική στρατιωτική ισχύ, όμως αντιλαμβάνεται τους περιορισμούς που βάζουν στην Ρωσική αποφασιστικότητα οι Ατλαντιστές της Ολοκλήρωσης, οι οποίοι φαίνεται να έχουν στις τάξεις τους το οικονομικό κατεστημένο συμπεριλαμβανομένης της κεντρικής τράπεζας και ίσως τον ίδιο τον πρωθυπουργό (ΣτΜ Medvedev). Ο Πούτιν δεν δείχνει να ανησυχεί ιδιαίτερα με αυτό που σε μένα εμφανίζεται σαν μια 5η φάλαγγα πρακτόρων της Washington καθώς ο ίδιος ο Πούτιν δείχνει να υπολογίζει πολύ στο να πετύχει έναν συμβιβασμό με τη Δύση. Εντούτοις, ο Πούτιν πήρε σκληρά μέτρα εναντίον των χρηματοδοτούμενων από τις ΗΠΑ ΜΚΟ που προσπάθησαν να αποσταθεροποιήσουν την Ρωσία (ΣτΜ Βλέπε σχετικό άρθρο).
Οι Δυτικές αναφορές, οι δεξαμενές σκέψεις και τα πανεπιστήμια που περιγράφουν την Ρωσία είναι προπαγάνδα και άχρηστα στο να καταλάβουμε την κατάσταση. Γι παράδειγμα, στο τρέχον φύλλο του The National Interest ο Thomas Graham, ο οποίος κάλυπτε τον τομέα της Ρωσίας στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας επί καθεστώτος George W. Bush, αποδίδει την “αποσταθεροποίηση της ανατολικής Ουκρανίας” στην “Ρωσική ενσωμάτωση της Κριμαίας”. Αποφεύγει να αναφέρει την ενορχηστρωμένη από τις ΗΠΑ ανατροπή μιας εκλεγμένης Ουκρανικής κυβέρνησης και το γεγονός ότι η Κριμαία ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία (97%) να επανενωθεί με την Ρωσία όταν ήρθε αντιμέτωπη με την Ρωσοφοβική κυβέρνηση που η Washington τοποθέτησε στο Κίεβο.
Σύμφωνα με τον Graham, η άθλια ενέργεια της αποδοχής από την Ρωσία ενός δημοκρατικού αποτελέσματος αναστάτωσε όλες τις πολύ φιλικές, υποστηρικτικές και ελπιδοφόρες διαθέσεις της Washington προς την Ρωσία. Με όλες τις “θεωρήσεις της Washington που είχαν οδηγήσει την Αμερικανική πολιτική έναντι της Ρωσίας” να έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα, δεν είναι πλέον δυνατόν να υποστηρίζεται ότι η Ρωσία “είναι ένας ενδεδειγμένος εταίρος για την αντιμετώπιση παγκοσμίων θεμάτων”. Ο Graham συνεχίζει προσδιορίζοντας την Ρωσία σαν ένα πρόβλημα γιατί η Ρωσία υποστηρίζει έναν πολυπολικό κόσμο παρά έναν μονοπολικό διαχειριζόμενο από την Washington.
Είναι δυνατό να διαβάσουμε στον Graham πρώτα, καθώς υποκλίνεται στους Νεοσυντηρητικούς, την επανάληψη της προπαγανδιστικής γραμμής, και ύστερα, το ήσυχο και με ήπιο τρόπο πέρασμα σε μια επίθεση κατά της ηγεμονικής στάσης απέναντι στη Ρωσία. Στην τελευταία του παράγραφο ο Graham λέει ότι η Washington πρέπει να βρει ένα νέο τρόπο προσέγγισης προς την Ρωσία, μια προσέγγιση ισορροπιών και ορίων, που να απορρίπτει “την προσφυγή στην ισχύ, η οποία θα μπορούσε να είναι ολέθρια δεδομένης της καταστρεπτικής ισχύος των σύγχρονων όπλων”.
Συνολικά είναι μια ευφυής επιχειρηματολογία που ξεκινά κατηγορώντας για την επικίνδυνη κατάσταση την Ρωσική απάντηση στις προβοκάτσιες της Washington και καταλήγει με το επιχείρημα ότι η Washington πρέπει να προσαρμοστεί στην Ρωσική υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων.
Είναι καθησυχαστικό να βλέπουμε κάποιο ρεαλισμό να επιστρέφει και πάλι στις διαθέσεις της Washington προς την Ρωσία. Παρ’ όλα αυτά, ο ρεαλισμός είναι ακόμα σε μειοψηφία, και είναι πολύ αμφίβολο ότι θα χαρακτηρίζει ένα καθεστώς υπό την Hillary.
Κατά τη γνώμη μου, η πιθανότητα για έναν πυρηνικό πόλεμο, είτε από Νεοσυντηρητική πρόθεση, κακό υπολογισμό ή λάθος συναγερμό παραμένει υψηλή. Οι προκλήσεις των στρατιωτικών δυνάμεων και των πυραυλικών βάσεων των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας είναι απερίσκεπτες καθώς δημιουργούν εντάσεις μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων. Είναι σε περιόδους έντασης που συμβαίνουν ψευδείς συναγερμοί και λάθη. Προς το συμφέρον της ζωής πάνω στη Γη, η Washington θα έπρεπε να αποκλιμακώνει τις εντάσεις με την Ρωσία και όχι να τις κλιμακώνει. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει σημάδι ότι οι Νεοσυντηρητικοί προτίθενται να εγκαταλείψουν την ηγεμονική τους ατζέντα προς χάριν της ζωής πάνω στον πλανήτη.
*Ο Δρ Paul Craig Roberts ήταν Υφυπουργός Οικονομικών για την Οικονομική Πολιτική και συνεργάτης εκδότης της Wall Street Journal. Ήταν αρθρογράφος στα Business Week, Scripps Howard News Service, και Creators Syndicate. Είχε πολλούς διορισμούς σε πανεπιστήμια. Οι δημοσιεύσεις του στο διαδίκτυο έχουν προσελκύσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Τελευταία βιβλίατου Roberts είναι The Failure of Laissez Faire Capitalism and Economic Dissolution of the West, How America Was Lost, και The Neoconservative Threat to World Order.
(1) Ο Dmitry Orlov και ο The Saker είναι δυο διανοούμενοι, συγγραφείς και αρθρογράφοι των οποίων οι αναλύσεις για την παγκόσμια πολιτική σκηνή και για τα ρωσικά θέματα θεωρούνται πολύ έγκυρες. Ο Orlov είναι Αμερικανορώσος ενώ η πλήρης ταυτότητα του επίσης ρωσικής καταγωγής The Saker δεν είναι απολύτως εξακριβωμένη. Υπάρχει εντούτοις μια κοινή δήλωση τους στην οποία ο The Saker υπογράφει σαν A. Raevsky. Για όποιον επιθυμεί περισσότερη έρευνα στο θέμα αυτό ίσως αυτό το άρθρο βοηθήσει.
Μετάφραση ο Γιώργος του Κλικ
Εδώ ένα ενημερωτικό άρθρο του Dmitry Orlov:http://www.cluborlov.com
πηγη: seisaxthiablog
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.