Αναδημοσίευση από: http://spithakalamarias.blogspot.gr
γράφει η Εκάβη
Πως έπεσε το μάτι μου σήμερα πάνω σε εύλογο ερώτημα για την …… απραξία να την πω; ….. σιγή; εξαφάνιση της Greenpeace όσον αφορά τα μεταλλεία στη Χαλκιδική, και πάλι με θύμισε το αισχρό έργο των πολιτικών και άλλων συμφερόντων ανά τον κόσμο που δεν είναι άλλο παρά να βάλουν όλους σε μικρά επεξεργάσιμα και ελεγχόμενα κουτάκια, ή ομάδες αν θέλετε, για πιο ομαλή καθοδήγηση.
Τόσο πορωμένοι με τη διάσωση του περιβάλλοντος και ούτε λαλιά για της Σκουριές;
Τόσες φωτογραφίες για την καταστροφή του αρχέγονου δάσους, μία δεν είδαν;
Μήπως κάνουν κάτι αλλά τα χρηματοδοτούμενα ΜΜΕ (πόσα είπαμε χρωστάνε στο δημόσιο;) δεν μας το λένε και τζάμπα τους κατηγοράμε; Έψαξα λοιπόν να δω μήπως βρω κάτι και συναντώ την εξής ανακοίνωση που αναρτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου, 2012 στην επίσημη Ελληνική ιστοσελίδα της (πηγή).
H καλύτερη άμυνα είναι η (δημιουργική) επίθεση.
Οι ‘μάχες’ που κλιμακώθηκαν τις τελευταίες μέρες στις Σκουριές της Χαλκιδικής εξαιτίας της αντίθεσης της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας στα σχέδια για εξόρυξη χρυσού, επιβεβαιώνουν αυτό που λίγο ή πολύ όλοι φοβόμαστε: Η ‘αναπτυξιακή’ πολιτική της κυβέρνησης (τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης), όχι μόνο δεν εμπνέει και συντάσσει την κοινωνία πίσω από ένα πειστικό όραμα, αλλά αντίθετα τη διχάζει.
Με τις επιλογές τους αυτές, οι κυβερνήσεις αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας και επιλέγουν να ευνοούν τους λίγους. Οι αριθμοί πάνω από τους ανθρώπους!
Το σκηνικό της σύγκρουσης μπορεί να μην είναι γνωστό στους περισσότερους, αυτού του είδους οι ειδήσεις άλλωστε δεν φιλοξενούνται σε πρωτοσέλιδα και κεντρικές ιστοσελίδες, πλην εξαιρέσεων. Η εικόνα όμως της σύγκρουσης είναι για τους περισσότερους από εμάς από οικεία έως και βιωματική. Από τη μία μεριά κάτοικοι όλων των ηλικιών που διαμαρτύρονται και από την άλλη ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που – όπως φαίνεται από σχετικές μαρτυρίες και στοιχεία – κάνουν χρήση βίας με προφανή σκοπό τη διάλυση της κινητοποίησης με βία, χημικά, προσαγωγές και συλλήψεις.
Αυτή είναι η ίδια κυβέρνηση που σχεδιάζει σε λίγες μέρες ένα ακόμα -καίριο- πλήγμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με την επιβολή έκτακτου τέλους αναδρομικού χαρακτήρακαι πάγωμα των οικιακών φωτοβολταϊκών. Που προωθεί νέες επενδύσεις στο λιγνίτη, εγκλωβίζοντας την οικονομία και την κοινωνία στο πιο ρυπογόνο καύσιμο στον πλανήτη για ηλεκτροπαραγωγή και που φέρνει με νέες τροπολογίες, fast track διαδικασίες για την αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων και δημόσιων γαιών. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα μέτωπα που η πολιτική ηγεσία δημιουργεί και που η Greenpeace αγωνίζεται με ειρηνικές δράσεις να κερδίσει.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτούνται πειστικές εναλλακτικές προτάσεις από εμάς στα σχέδια για καταστροφικές επενδύσεις που ωφελούν τους λίγους εις βάρος της κοινωνίας. Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς. Στα σχέδια για νέες επενδύσεις στο λιγνίτη η Greenpeace προωθεί επενδύσεις σε ΑΠΕ στον οικιακό τομέα. Στα σχέδια για περισσότερο πετρέλαιο και νέες εξορύξεις, πιέζουμε για περισσότερη εξοικονόμηση και λιγότερη ενεργειακή φτώχεια. Μπροστά στις δραματικές ανατιμήσεις των βασικών προϊόντων διατροφής, δείχνουμε το δρόμο για επιστροφή στην ελληνική γη με βιώσιμες καλλιέργειες, όπως κτηνοτροφικών φυτών για ελληνικές ζωοτροφές. Μπροστά στους χιλιάδες ψαράδες που χάνουν τις δουλειές τους, επειδή ερημώνουν οι θάλασσές μας, αγωνιζόμαστε μαζί τους για θαλάσσια καταφύγια και θάλασσες γεμάτες ζωή.
Ο πιο σύντομος δρόμος για την ακύρωση οποιασδήποτε επένδυσης είναι να αποδειχθεί ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά, πολύ περισσότερο ότι υπάρχουν πολύ πιο επωφελείς εναλλακτικές για το κοινωνικό σύνολο και τη χώρα συνολικά.
Τα σχέδια για εξόρυξη χρυσού δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Η τοπική κοινωνία πρέπει να το εκμεταλλευθεί, προτείνοντας εναλλακτικές που σέβονται τις τοπικές ιδιομορφίες και ικανοποιούν όχι μόνο τις τοπικές ανάγκες αλλά τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου για βιώσιμη ανάπτυξη. Σε αυτήν την προσπάθεια θα βρει πολλούς συμμάχους, ακαδημαϊκούς, οργανώσεις και κοινωνικούς φορείς, ακόμα και επιχειρήσεις. Σίγουρα θα βρει και την Greenpeace.
Δημήτρης Ιμπραήμ
Συντονιστής Εκστρατειών της Greenpeace
Blog post by: Δημήτρης Ιμπραήμ
Ο Δημήτρης Ιμπραήμ γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα.
Σπούδασε Νομικά στο Τμήμα Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην περιβαλλοντική διακυβέρνηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace από το 1999, έχει διατελέσει υπεύθυνος της εκστρατείας της Greenpeace για τις κλιματικές αλλαγές και την ενέργεια και έχει αναλάβει το συντονισμό πανευρωπαϊκών projects για την ευρωπαϊκή κλιματική πολιτική.
Σήμερα εργάζεται ως συντονιστής εκστρατειών στην Greenpeace.
Αυτά. Μια φωτογραφία με χωματόδρομο και συρματόπλεγμα λες και έβλεπα το χωράφι του θειού Θανάση, και ένα κείμενο που μιλάει για αναπτυξιακή πολιτική, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά, fast track, εναλλακτικές προτάσεις λες και άκουγα παπαγαλάκι στις ειδήσεις των 8. Έμεινα στο σημείο “Ο πιο σύντομος δρόμος για την ακύρωση οποιασδήποτε επένδυσης είναι να αποδειχθεί ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά.”
Καλά, σε ποία χώρα νομίζει οτί βρίσκεται ο κ. Ιμπραήμ; Έχει δει σύντομο δρόμο σε ακύρωση επένδυσης; Δικαστικά με τίποτα. Απο πλευράς νοοτροπίας, θα γελούσε ακόμα και η Γυναίκα που Κλαίει του Πικάσο.
Βοηθήστε με να καταλάβω γιατί κοντεύω να τρελαθώ … η πρόταση της Greenpeace είναι να δώσουμε στους επενδυτές να καταλάβουν πως η εξόρυξη χρυσού δεν είναι αποδοτική οικονομικά εν έτος 2013 στον πλανήτη που από την αρχή της γνωστής ανθρώπινης ιστορίας θεωρείται πολύτιμο μέταλλο, δεν έχει χάσει την αίγλη του, είναι πρωταρχικής σημασίας συστατικό του διεθνούς νομισματικού συστήματος με τάσεις ενίσχυσης των αποθεμάτων από κεντρικές τράπεζες πολλών κρατών. Οκ, ο επενδυτής θα στραφεί στην αιολίκη ενέργεια, απολύτως φυσιολογικό το βλέπω, και σε σύντομο χρονικό διάστημα, ειδικά όταν του δίνεται ένα κομμάτι γής στη Χαλκιδική για ψίχουλα.
Μέχρι να πείσεις τον επενδυτή να αλλάξει τροπάριο, αγαπητή Greenpeace, στις Σκουριές δεν θα μείνει σκούρκος (πέρα απ’το συμπαθές υπτάμενο έντομο, συμπεριλαμβάνονται και οι ‘ενοχλητικοί’ κάτοικοι). Μάλλον την ίδια άποψη είχαν και άλλοι – δείτε το σχόλιο που δεν πήρε απάντηση μετά το κείμενο του κ. Ιμπραήμ:
κ. Ιμπραήμ,
Σας ευχαριστούμε για την ανακοίνωση που βγάλατε, παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι…
1ον) από την συγκεκριμένη ανακοίνωση δεν αναδεικνύεται η σοβαρότητα του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ που συντελείται αυτή τη στιγμή στη Χαλκιδική. Αναφέρονται κυρίως γενικότητες για την κατάσταση στη χώρα μας σήμερα, χωρίς καμία αναφορά στις ολέθριες επιπτώσεις αυτής της επένδυσης.
2ον) είναι καθήκον της Greenpeace, δεδομένης της ιστορίας της και της μέχρι τώρα προσφοράς της, να οργανώσει άμεσα μια δράση στην Χαλκιδική, στις Σκουριές, για την ανάδειξη του συγκεκριμένου θέματος (π.χ. να δεθούν ακτιβιστές στα δέντρα που προτίθεται να κόψει η εταιρεία). Αν χρειάζεστε εθελοντές για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος, οι κάτοικοι εδώ είμαστε στη διάθεσή σας. Από εσάς ζητάμε μόνο τον συντονισμό-οργάνωση του πράγματος και την χρησιμοποίηση των όποιων επαφών σας για την προβολή του θέματος.
Περιμένουμε με ανυπομονησία την απάντησή σας.
Κάτοικοι της Χαλκιδικής
Τέλος, παραθέτω ένα άρθρο που αναλύει την ανακοίνωση (πηγή)
ΝΕΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ GREENPEACE ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ
Το γραφείο της Ελληνικής Greenpeace, εξέδωσε τη δεύτερη της ανακοίνωση μέσα σ’ένα εξάμηνο, η οποία στρέφεται κατά της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Χαλκιδική.
Ομολογουμένως έχει μεγάλο ενδιαφέρον το περιεχόμενο κι αυτής της ανακοίνωσης, καθώς:
α) κρατάει αποστάσεις από το πογκρόμ βίας, που έχουν εξαπολύσει οι ντόπιοι και ξενόφερτοι επαγγελματίες οικολόγοι, των οποίων η ζωή απέκτησε νόημα και ενδιαφέρον μέσα από τον πόλεμο εναντίον της μεταλλείας. Και αυτό την τιμά.
Βέβαια απέφυγε να καταδικάσει, ως όφειλε, σαν οικολογική οργάνωση τις φωτιές που ανάβουν στο δάσος με μολότοφ και φωτοβολίδες οι δήθεν υπερασπιστές του.
Καταδίκασε απλά «τη βία σε βάρος των πολλών, που γίνεται προς όφελος των λίγων» επειδή προφανώς δεν έλαβε υπόψη, ότι σε κάθε κινητοποίηση στις Σκουριές, σημαίνει συναγερμός στα φιλο – «οικολογικά» στέκια όλης της χώρας.
Ενώ παράλληλα ξέχασε ότι χάρη στη μεταλλευτική δραστηριότητα αυτή τη στιγμή απασχολούνται 900 άτομα. Οι «λίγοι τυχεροί» (!!!) όπως έγραφε στην προηγούμενη ανακοίνωση της.
β) απουσιάζει η οποιαδήποτε αναφορά στο κυάνιο, το οποίο κάποτε… αποτελούσε την αιχμή του προπαγανδιστικού δόρατος όλου του αντιμεταλλευτικού μπλόκ.
Στην ανακοίνωση, που είχε εκδώσει τον περασμένο Μάρτιο, είχε αφιερώσει ένα σημαντικό μέρος αυτής, στο «θανατηφόρο κυάνιο», που θα χρησιμοποιούνταν στη μεταλλουργία χρυσού και τις επιπτώσεις του. Τώρα ούτε λέξη…
γ) έχει «επικαιροποιήσει» την επιχειρηματολογία της…, υιοθετώντας πλήρως τα επιχειρήματα που ακούμε από τους θεωρητικούς της «ανάπτυξης», για εναλλακτικές μορφές γεωργικής καλλιέργειας κτηνοτροφίας και αλιείας, σε γενικό και αόριστο επίπεδο χωρίς ποτέ ως τώρα, να συνοδεύονται αυτές οι προτάσεις με κοστολογήσεις και με μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Αν σε κάποιους προξενεί εντύπωση αυτό που λέμε, (κοστολογήσεις ΜΠΕ πχ. σε γεωργικές καλλιέργειες) να απευθύνουν τα παράπονα τους στους επιστήμονες που κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι η γεωργία προκαλεί το 1/3 των αερίων του θερμοκηπίου. (Δείτε εδώ)
Σε πιο πρακτικό επίπεδο, ας αναλογιστούν ποιος είναι ο λόγος, εκτός της υπεραλίευσης, που έχει στεγνώσει από ψάρια ο κόλπος της Ιερισσού. Μήπως τα τοξικά φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες και καταλήγουν στη θάλασσα, έχουν παίξει το ρόλο τους;
Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται οι ψαράδες, αλλά και όσοι άλλοι επαγγελματίες ζουν από τη θάλασσα.
δ) βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα από την εναντίωση στη μεταλλεία, να διατυπώσει τα «παράπονα» της προς την κυβερνητική πολιτική που επιβάλει φόρους στην «πράσινη ανάπτυξη» των φωτοβολταϊκών.
Μα αυτή η πρακτική εφαρμόζεται σε όλες τις εκδοχές της «πράσινης ενέργειας» παγκοσμίως, από κυβερνήσεις που έχουν καθαρά οικολογικό προσανατολισμό, καθιστώντας την πράσινη ενέργεια οικονομική παγίδα για τις πλατιές κοινωνικές μάζες καθώς αποτελεί πλέον τεκμήριο πλουτισμού.
Φτάσαμε στο σημείο για να μπεις σ’ ένα σπίτι, αυτό να πρέπει να διαθέτει ενεργειακό πιστοποιητικό. Αν δεν έχει, μένεις στο δρόμο.
«Φιλική», κατά τ’ άλλα, η πράσινη ενέργεια στο περιβάλλον, εχθρική όμως προς το ανθρωπογενές περιβάλλον…
Όπως πάντα ο δρόμος της κριτικής και της καταγγελίας είναι πανεύκολος. Δύσκολος είναι αυτός της αυτοκριτικής.
Ακούγεται ωραίο να λες ότι «ο πιο σύντομος δρόμος για να ακυρώσεις μια επένδυση είναι να αποδείξεις, ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά», όταν όμως στην πράξη αυτό δεν αποδεικνύεται, τι αξία έχει να το επικαλείσαι και μόνο;
Τρέφουμε απεριόριστο σεβασμό στη Greenpeace. Πρέπει και αυτή όμως να δείχνει σεβασμό απέναντι σε μια κοινωνία και μια περιοχή με τεράστια παράδοση στη μεταλλευτική δραστηριότητα, η οποία ποτέ δεν έκοψε το δρόμο σ’ άλλες παραγωγικές δραστηριότητες.
Δραστηριότητες οι οποίες στην παρούσα οικονομική κατάσταση λόγω της κάκιστης υποδομής τους, δε μπορούν να αποτελέσουν βασική πηγή εισοδήματος, μόνο ενισχυτική. Μακάρι τα πράγματα να αλλάξουν.
Θα συμφωνήσουμε με την Greenpeace, ότι ο κόσμος, που έχει μείνει χωρίς δουλειά (κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα) πρέπει να στραφεί στη γη για να τον θρέψει ξανά. Δε γίνεται όμως όλοι να γίνουμε γεωργοί, αλιείς και κτηνοτρόφοι. Δε γίνεται μια χώρα που εισάγει το 87% των αναγκών της, να παράγει μόνο μαρούλια, λάχανα και ζωοτροφές για να ανακάμψει οικονομικά.
Πρέπει να παράξει και προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία για να αυξήσει δυναμικά τις εξαγωγές. Για να αυξήσει τα έσοδα και να μειώσει τα χρέη της.
Νομίζουμε ότι η αποκλειστική ενασχόληση όλων μας με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία θα γίνει πραγματικότητα, αν και εφόσον οι οικονομίες όλου του πλανήτη καταρρεύσουν και αναγκαστικά για κάποιο χρονικό διάστημα, επικρατήσει το μοντέλο της ανταλλακτικής οικονομίας (είδος με είδος). Έχει φτάσει αυτή η στιγμή; Εμείς δεν το ξέρουμε. Αν το ξέρει κάποιος, ας βγει να μας το πει υπεύθυνα.
Εμείς έχουμε υποχρέωση να παλέψουμε και να μοχθήσουμε για να σταθούμε στα πόδια μας.
Για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας και τη χώρα. Οι εικασίες και οι κινδυνολογίες δεν πρόσφεραν και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το ουσιαστικό.
ΥΓ: Δεν μπόρεσα να βρώ καμία ανακοίνωση ή αναφορά στην επίσημη ιστοσελίδα της Greenpeace International (http://www.greenpeace.org/international/en/System-templates/Search-results/?all=Greece).
Διαβάστε όμως τα λιγοστά άρθρα που αναρτήθηκαν (ένα στις 12 Νοεμβρίου 2012, και το άλλο στις 8 Μαρτίου, 2013) με παραπομπές για Ελντοράντο και Φινλανδία μετά τα κείμενα (εδώ). Δώστε ιδιαίτερη έμφαση στα σχόλια που ακολουθούν το άρθρο Θα σας…αναπτύξουμε (θέλετε δεν θέλετε).
γράφει η Εκάβη
Πως έπεσε το μάτι μου σήμερα πάνω σε εύλογο ερώτημα για την …… απραξία να την πω; ….. σιγή; εξαφάνιση της Greenpeace όσον αφορά τα μεταλλεία στη Χαλκιδική, και πάλι με θύμισε το αισχρό έργο των πολιτικών και άλλων συμφερόντων ανά τον κόσμο που δεν είναι άλλο παρά να βάλουν όλους σε μικρά επεξεργάσιμα και ελεγχόμενα κουτάκια, ή ομάδες αν θέλετε, για πιο ομαλή καθοδήγηση.
Τόσο πορωμένοι με τη διάσωση του περιβάλλοντος και ούτε λαλιά για της Σκουριές;
Τόσες φωτογραφίες για την καταστροφή του αρχέγονου δάσους, μία δεν είδαν;
Μήπως κάνουν κάτι αλλά τα χρηματοδοτούμενα ΜΜΕ (πόσα είπαμε χρωστάνε στο δημόσιο;) δεν μας το λένε και τζάμπα τους κατηγοράμε; Έψαξα λοιπόν να δω μήπως βρω κάτι και συναντώ την εξής ανακοίνωση που αναρτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου, 2012 στην επίσημη Ελληνική ιστοσελίδα της (πηγή).
H καλύτερη άμυνα είναι η (δημιουργική) επίθεση.
Οι ‘μάχες’ που κλιμακώθηκαν τις τελευταίες μέρες στις Σκουριές της Χαλκιδικής εξαιτίας της αντίθεσης της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας στα σχέδια για εξόρυξη χρυσού, επιβεβαιώνουν αυτό που λίγο ή πολύ όλοι φοβόμαστε: Η ‘αναπτυξιακή’ πολιτική της κυβέρνησης (τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης), όχι μόνο δεν εμπνέει και συντάσσει την κοινωνία πίσω από ένα πειστικό όραμα, αλλά αντίθετα τη διχάζει.
Με τις επιλογές τους αυτές, οι κυβερνήσεις αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας και επιλέγουν να ευνοούν τους λίγους. Οι αριθμοί πάνω από τους ανθρώπους!
Το σκηνικό της σύγκρουσης μπορεί να μην είναι γνωστό στους περισσότερους, αυτού του είδους οι ειδήσεις άλλωστε δεν φιλοξενούνται σε πρωτοσέλιδα και κεντρικές ιστοσελίδες, πλην εξαιρέσεων. Η εικόνα όμως της σύγκρουσης είναι για τους περισσότερους από εμάς από οικεία έως και βιωματική. Από τη μία μεριά κάτοικοι όλων των ηλικιών που διαμαρτύρονται και από την άλλη ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που – όπως φαίνεται από σχετικές μαρτυρίες και στοιχεία – κάνουν χρήση βίας με προφανή σκοπό τη διάλυση της κινητοποίησης με βία, χημικά, προσαγωγές και συλλήψεις.
Αυτή είναι η ίδια κυβέρνηση που σχεδιάζει σε λίγες μέρες ένα ακόμα -καίριο- πλήγμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με την επιβολή έκτακτου τέλους αναδρομικού χαρακτήρακαι πάγωμα των οικιακών φωτοβολταϊκών. Που προωθεί νέες επενδύσεις στο λιγνίτη, εγκλωβίζοντας την οικονομία και την κοινωνία στο πιο ρυπογόνο καύσιμο στον πλανήτη για ηλεκτροπαραγωγή και που φέρνει με νέες τροπολογίες, fast track διαδικασίες για την αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων και δημόσιων γαιών. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα μέτωπα που η πολιτική ηγεσία δημιουργεί και που η Greenpeace αγωνίζεται με ειρηνικές δράσεις να κερδίσει.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτούνται πειστικές εναλλακτικές προτάσεις από εμάς στα σχέδια για καταστροφικές επενδύσεις που ωφελούν τους λίγους εις βάρος της κοινωνίας. Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς. Στα σχέδια για νέες επενδύσεις στο λιγνίτη η Greenpeace προωθεί επενδύσεις σε ΑΠΕ στον οικιακό τομέα. Στα σχέδια για περισσότερο πετρέλαιο και νέες εξορύξεις, πιέζουμε για περισσότερη εξοικονόμηση και λιγότερη ενεργειακή φτώχεια. Μπροστά στις δραματικές ανατιμήσεις των βασικών προϊόντων διατροφής, δείχνουμε το δρόμο για επιστροφή στην ελληνική γη με βιώσιμες καλλιέργειες, όπως κτηνοτροφικών φυτών για ελληνικές ζωοτροφές. Μπροστά στους χιλιάδες ψαράδες που χάνουν τις δουλειές τους, επειδή ερημώνουν οι θάλασσές μας, αγωνιζόμαστε μαζί τους για θαλάσσια καταφύγια και θάλασσες γεμάτες ζωή.
Ο πιο σύντομος δρόμος για την ακύρωση οποιασδήποτε επένδυσης είναι να αποδειχθεί ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά, πολύ περισσότερο ότι υπάρχουν πολύ πιο επωφελείς εναλλακτικές για το κοινωνικό σύνολο και τη χώρα συνολικά.
Τα σχέδια για εξόρυξη χρυσού δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Η τοπική κοινωνία πρέπει να το εκμεταλλευθεί, προτείνοντας εναλλακτικές που σέβονται τις τοπικές ιδιομορφίες και ικανοποιούν όχι μόνο τις τοπικές ανάγκες αλλά τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου για βιώσιμη ανάπτυξη. Σε αυτήν την προσπάθεια θα βρει πολλούς συμμάχους, ακαδημαϊκούς, οργανώσεις και κοινωνικούς φορείς, ακόμα και επιχειρήσεις. Σίγουρα θα βρει και την Greenpeace.
Δημήτρης Ιμπραήμ
Συντονιστής Εκστρατειών της Greenpeace
Blog post by: Δημήτρης Ιμπραήμ
Ο Δημήτρης Ιμπραήμ γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα.
Σπούδασε Νομικά στο Τμήμα Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην περιβαλλοντική διακυβέρνηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace από το 1999, έχει διατελέσει υπεύθυνος της εκστρατείας της Greenpeace για τις κλιματικές αλλαγές και την ενέργεια και έχει αναλάβει το συντονισμό πανευρωπαϊκών projects για την ευρωπαϊκή κλιματική πολιτική.
Σήμερα εργάζεται ως συντονιστής εκστρατειών στην Greenpeace.
Αυτά. Μια φωτογραφία με χωματόδρομο και συρματόπλεγμα λες και έβλεπα το χωράφι του θειού Θανάση, και ένα κείμενο που μιλάει για αναπτυξιακή πολιτική, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά, fast track, εναλλακτικές προτάσεις λες και άκουγα παπαγαλάκι στις ειδήσεις των 8. Έμεινα στο σημείο “Ο πιο σύντομος δρόμος για την ακύρωση οποιασδήποτε επένδυσης είναι να αποδειχθεί ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά.”
Καλά, σε ποία χώρα νομίζει οτί βρίσκεται ο κ. Ιμπραήμ; Έχει δει σύντομο δρόμο σε ακύρωση επένδυσης; Δικαστικά με τίποτα. Απο πλευράς νοοτροπίας, θα γελούσε ακόμα και η Γυναίκα που Κλαίει του Πικάσο.
Βοηθήστε με να καταλάβω γιατί κοντεύω να τρελαθώ … η πρόταση της Greenpeace είναι να δώσουμε στους επενδυτές να καταλάβουν πως η εξόρυξη χρυσού δεν είναι αποδοτική οικονομικά εν έτος 2013 στον πλανήτη που από την αρχή της γνωστής ανθρώπινης ιστορίας θεωρείται πολύτιμο μέταλλο, δεν έχει χάσει την αίγλη του, είναι πρωταρχικής σημασίας συστατικό του διεθνούς νομισματικού συστήματος με τάσεις ενίσχυσης των αποθεμάτων από κεντρικές τράπεζες πολλών κρατών. Οκ, ο επενδυτής θα στραφεί στην αιολίκη ενέργεια, απολύτως φυσιολογικό το βλέπω, και σε σύντομο χρονικό διάστημα, ειδικά όταν του δίνεται ένα κομμάτι γής στη Χαλκιδική για ψίχουλα.
Μέχρι να πείσεις τον επενδυτή να αλλάξει τροπάριο, αγαπητή Greenpeace, στις Σκουριές δεν θα μείνει σκούρκος (πέρα απ’το συμπαθές υπτάμενο έντομο, συμπεριλαμβάνονται και οι ‘ενοχλητικοί’ κάτοικοι). Μάλλον την ίδια άποψη είχαν και άλλοι – δείτε το σχόλιο που δεν πήρε απάντηση μετά το κείμενο του κ. Ιμπραήμ:
κ. Ιμπραήμ,
Σας ευχαριστούμε για την ανακοίνωση που βγάλατε, παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι…
1ον) από την συγκεκριμένη ανακοίνωση δεν αναδεικνύεται η σοβαρότητα του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ που συντελείται αυτή τη στιγμή στη Χαλκιδική. Αναφέρονται κυρίως γενικότητες για την κατάσταση στη χώρα μας σήμερα, χωρίς καμία αναφορά στις ολέθριες επιπτώσεις αυτής της επένδυσης.
2ον) είναι καθήκον της Greenpeace, δεδομένης της ιστορίας της και της μέχρι τώρα προσφοράς της, να οργανώσει άμεσα μια δράση στην Χαλκιδική, στις Σκουριές, για την ανάδειξη του συγκεκριμένου θέματος (π.χ. να δεθούν ακτιβιστές στα δέντρα που προτίθεται να κόψει η εταιρεία). Αν χρειάζεστε εθελοντές για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος, οι κάτοικοι εδώ είμαστε στη διάθεσή σας. Από εσάς ζητάμε μόνο τον συντονισμό-οργάνωση του πράγματος και την χρησιμοποίηση των όποιων επαφών σας για την προβολή του θέματος.
Περιμένουμε με ανυπομονησία την απάντησή σας.
Κάτοικοι της Χαλκιδικής
Τέλος, παραθέτω ένα άρθρο που αναλύει την ανακοίνωση (πηγή)
ΝΕΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ GREENPEACE ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
Το γραφείο της Ελληνικής Greenpeace, εξέδωσε τη δεύτερη της ανακοίνωση μέσα σ’ένα εξάμηνο, η οποία στρέφεται κατά της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Χαλκιδική.
Ομολογουμένως έχει μεγάλο ενδιαφέρον το περιεχόμενο κι αυτής της ανακοίνωσης, καθώς:
α) κρατάει αποστάσεις από το πογκρόμ βίας, που έχουν εξαπολύσει οι ντόπιοι και ξενόφερτοι επαγγελματίες οικολόγοι, των οποίων η ζωή απέκτησε νόημα και ενδιαφέρον μέσα από τον πόλεμο εναντίον της μεταλλείας. Και αυτό την τιμά.
Βέβαια απέφυγε να καταδικάσει, ως όφειλε, σαν οικολογική οργάνωση τις φωτιές που ανάβουν στο δάσος με μολότοφ και φωτοβολίδες οι δήθεν υπερασπιστές του.
Καταδίκασε απλά «τη βία σε βάρος των πολλών, που γίνεται προς όφελος των λίγων» επειδή προφανώς δεν έλαβε υπόψη, ότι σε κάθε κινητοποίηση στις Σκουριές, σημαίνει συναγερμός στα φιλο – «οικολογικά» στέκια όλης της χώρας.
Ενώ παράλληλα ξέχασε ότι χάρη στη μεταλλευτική δραστηριότητα αυτή τη στιγμή απασχολούνται 900 άτομα. Οι «λίγοι τυχεροί» (!!!) όπως έγραφε στην προηγούμενη ανακοίνωση της.
β) απουσιάζει η οποιαδήποτε αναφορά στο κυάνιο, το οποίο κάποτε… αποτελούσε την αιχμή του προπαγανδιστικού δόρατος όλου του αντιμεταλλευτικού μπλόκ.
Στην ανακοίνωση, που είχε εκδώσει τον περασμένο Μάρτιο, είχε αφιερώσει ένα σημαντικό μέρος αυτής, στο «θανατηφόρο κυάνιο», που θα χρησιμοποιούνταν στη μεταλλουργία χρυσού και τις επιπτώσεις του. Τώρα ούτε λέξη…
γ) έχει «επικαιροποιήσει» την επιχειρηματολογία της…, υιοθετώντας πλήρως τα επιχειρήματα που ακούμε από τους θεωρητικούς της «ανάπτυξης», για εναλλακτικές μορφές γεωργικής καλλιέργειας κτηνοτροφίας και αλιείας, σε γενικό και αόριστο επίπεδο χωρίς ποτέ ως τώρα, να συνοδεύονται αυτές οι προτάσεις με κοστολογήσεις και με μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Αν σε κάποιους προξενεί εντύπωση αυτό που λέμε, (κοστολογήσεις ΜΠΕ πχ. σε γεωργικές καλλιέργειες) να απευθύνουν τα παράπονα τους στους επιστήμονες που κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι η γεωργία προκαλεί το 1/3 των αερίων του θερμοκηπίου. (Δείτε εδώ)
Σε πιο πρακτικό επίπεδο, ας αναλογιστούν ποιος είναι ο λόγος, εκτός της υπεραλίευσης, που έχει στεγνώσει από ψάρια ο κόλπος της Ιερισσού. Μήπως τα τοξικά φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες και καταλήγουν στη θάλασσα, έχουν παίξει το ρόλο τους;
Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται οι ψαράδες, αλλά και όσοι άλλοι επαγγελματίες ζουν από τη θάλασσα.
δ) βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα από την εναντίωση στη μεταλλεία, να διατυπώσει τα «παράπονα» της προς την κυβερνητική πολιτική που επιβάλει φόρους στην «πράσινη ανάπτυξη» των φωτοβολταϊκών.
Μα αυτή η πρακτική εφαρμόζεται σε όλες τις εκδοχές της «πράσινης ενέργειας» παγκοσμίως, από κυβερνήσεις που έχουν καθαρά οικολογικό προσανατολισμό, καθιστώντας την πράσινη ενέργεια οικονομική παγίδα για τις πλατιές κοινωνικές μάζες καθώς αποτελεί πλέον τεκμήριο πλουτισμού.
Φτάσαμε στο σημείο για να μπεις σ’ ένα σπίτι, αυτό να πρέπει να διαθέτει ενεργειακό πιστοποιητικό. Αν δεν έχει, μένεις στο δρόμο.
«Φιλική», κατά τ’ άλλα, η πράσινη ενέργεια στο περιβάλλον, εχθρική όμως προς το ανθρωπογενές περιβάλλον…
Όπως πάντα ο δρόμος της κριτικής και της καταγγελίας είναι πανεύκολος. Δύσκολος είναι αυτός της αυτοκριτικής.
Ακούγεται ωραίο να λες ότι «ο πιο σύντομος δρόμος για να ακυρώσεις μια επένδυση είναι να αποδείξεις, ότι δεν είναι η πιο αποδοτική οικονομικά», όταν όμως στην πράξη αυτό δεν αποδεικνύεται, τι αξία έχει να το επικαλείσαι και μόνο;
Τρέφουμε απεριόριστο σεβασμό στη Greenpeace. Πρέπει και αυτή όμως να δείχνει σεβασμό απέναντι σε μια κοινωνία και μια περιοχή με τεράστια παράδοση στη μεταλλευτική δραστηριότητα, η οποία ποτέ δεν έκοψε το δρόμο σ’ άλλες παραγωγικές δραστηριότητες.
Δραστηριότητες οι οποίες στην παρούσα οικονομική κατάσταση λόγω της κάκιστης υποδομής τους, δε μπορούν να αποτελέσουν βασική πηγή εισοδήματος, μόνο ενισχυτική. Μακάρι τα πράγματα να αλλάξουν.
Θα συμφωνήσουμε με την Greenpeace, ότι ο κόσμος, που έχει μείνει χωρίς δουλειά (κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα) πρέπει να στραφεί στη γη για να τον θρέψει ξανά. Δε γίνεται όμως όλοι να γίνουμε γεωργοί, αλιείς και κτηνοτρόφοι. Δε γίνεται μια χώρα που εισάγει το 87% των αναγκών της, να παράγει μόνο μαρούλια, λάχανα και ζωοτροφές για να ανακάμψει οικονομικά.
Πρέπει να παράξει και προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία για να αυξήσει δυναμικά τις εξαγωγές. Για να αυξήσει τα έσοδα και να μειώσει τα χρέη της.
Νομίζουμε ότι η αποκλειστική ενασχόληση όλων μας με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία θα γίνει πραγματικότητα, αν και εφόσον οι οικονομίες όλου του πλανήτη καταρρεύσουν και αναγκαστικά για κάποιο χρονικό διάστημα, επικρατήσει το μοντέλο της ανταλλακτικής οικονομίας (είδος με είδος). Έχει φτάσει αυτή η στιγμή; Εμείς δεν το ξέρουμε. Αν το ξέρει κάποιος, ας βγει να μας το πει υπεύθυνα.
Εμείς έχουμε υποχρέωση να παλέψουμε και να μοχθήσουμε για να σταθούμε στα πόδια μας.
Για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας και τη χώρα. Οι εικασίες και οι κινδυνολογίες δεν πρόσφεραν και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το ουσιαστικό.
ΥΓ: Δεν μπόρεσα να βρώ καμία ανακοίνωση ή αναφορά στην επίσημη ιστοσελίδα της Greenpeace International (http://www.greenpeace.org/international/en/System-templates/Search-results/?all=Greece).
Διαβάστε όμως τα λιγοστά άρθρα που αναρτήθηκαν (ένα στις 12 Νοεμβρίου 2012, και το άλλο στις 8 Μαρτίου, 2013) με παραπομπές για Ελντοράντο και Φινλανδία μετά τα κείμενα (εδώ). Δώστε ιδιαίτερη έμφαση στα σχόλια που ακολουθούν το άρθρο Θα σας…αναπτύξουμε (θέλετε δεν θέλετε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.