Ο κυρ Στέλιος

Εγραψε:Pitsirikos

Ο κυρ Στέλιος είναι ηλεκτρολόγος. Ένας από τους δύο που έχουμε στη δουλειά. Ο πιο παλιός. Έχει πάρει σύνταξη αλλά δουλεύει ακόμα. Μια ζωή δουλεύει ο κυρ Στέλιος. Τεχνίτης μεγάλος που με την εμπειρία του αποτελεί σχολείο για εμάς τους νεότερους. Και πού δεν έχει δουλέψει. Από οικοδομές, εργοτάξια, δημόσια έργα, στην επαρχία, στα νησιά, μέχρι και στη Σαουδική Αραβία υπάρχουν έργα του. Οτιδήποτε και να συμβεί, ξέρεις ότι ο κυρ Στέλιος μπορεί να δώσει λύση.

Ο κυρ Στέλιος έφυγε από το χωριό του γύρω στα 15 και ήρθε στην Αθήνα. Πόσες και πόσες ιστορίες μας έχει διηγηθεί για τη δύσκολη ζωή στο χωριό και την ακόμη πιο δύσκολη μετοίκηση στη άγνωστη πρωτεύουσα. Στα Πετράλωνα έμενε που για να πάρει κανείς μια ιδέα για το πώς ήταν αρκεί να δει τη «Συνοικία το όνειρο».

Έμαθε τη δουλειά και σιγά σιγά με πείσμα και προσπάθεια κατάφερε να γίνει και ο ίδιος μάστορας και να ξεκινήσει τη δική του πορεία. Δούλεψε πολύ και σκληρά αλλά ανταμείφθηκε ανάλογα. Πέρασαν πολλά λεφτά από τα χέρια του. Έζησε μία καλή ζωή και ως καλός οικογενειάρχης φρόντισε να εξασφαλίσει ως ένα βαθμό και το μέλλον των παιδιών του.

Με την πολιτική κατάσταση ο κυρ Στέλιος δηλώνει απογοητευμένος και αγανακτισμένος. Τους βρίζει όλους και λέει ότι ο ίδιος δεν καταδέχεται να ψηφίσει καθόλου και έχει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα εδώ και καμιά πενταετία.

Λέει ότι, όταν ήταν νέος, ήταν στο ΚΚΕ. «Όλη μέρα γυρνούσα και πούλαγα Ριζοσπάστη».

Μετά ήρθε η χούντα. Για την περίοδο αυτή ο κυρ Στέλιος μιλάει με θέρμη. Ο Παπαδόπουλος έδωσε χρήμα στον κόσμο. Χτίστηκε όλη η Ελλάδα. Όλα τα μεγάλα έργα τότε γίνανε. Χόρτασε ο κόσμος ψωμί.

Όταν του αντιπαραθέσεις ότι κάποιοι άλλοι χορτάσανε ξύλο, βασανιστήρια και φυλακές και ότι αυτοί που χόρτασαν ψωμί ήταν αυτοί που υπήρχαν και ζούσαν από το καθεστώς αμέσως αγανακτεί. «Δεν γίνονταν αυτά. Πού τα είδες εσύ; Εγώ τα έζησα τότε. Ούτε ένας νεκρός δεν υπήρχε στο Πολυτεχνείο. Απ’ έξω ήμουν και ότι λένε είναι ψέματα».

Ο κυρ Στέλιος συμπαθεί και τα παιδιά της Χρυσής Αυγής. Από αυτούς πήρε κάτι ακριβά φάρμακα που δεν μπορούσε να αγοράσει. Μόνο την ταυτότητά του έδωσε.

Και στα συσσίτια πήγε όπου πήρε δύο σακούλες μοσχάρι και ας λένε ότι δίνουν μόνο δύο πατάτες και ένα μαρούλι.

Αυτά τα λένε οι αριστεροί. Αν τους ενδιέφερε ο κόσμος ας μοιράζανε και αυτοί τρόφιμα και φάρμακα.

Αλλά αυτοί μόνο για τους ξένους νοιάζονται. Τα «μαχμούτια». Που έχουν γεμίσει τον τόπο και δεν έχουν οι Έλληνες δουλειές. «Δεν τους θέλω ρε παιδί μου, να πάνε από κει που ήρθαν».

Ο κυρ Στέλιος αγοράζει τσιγάρα από τα μαχμούτια. Ένα ευρώ το πακέτο.

Όταν τον ρώτησα γιατί με αυτό τον τρόπο ενισχύει τους ξένους που θέλει να διώξει και δεν αγοράζει από Έλληνες σαν τίμιος πατριώτης φορολογούμενος η απάντησή του ήταν ότι εγώ είμαι φτωχός και δεν έχω λεφτά και πως και να μην τους πλήρωνε κανείς αυτοί πάλι εδώ θα έμεναν. Αν του πεις ότι έτσι συντηρείς και εσύ αυτή την κατάσταση η απάντηση είναι ότι εγώ δεν ξέρω από αυτά, εργάτης είμαι.

Όταν τον ρώτησα πως γίνεται να συμπαθεί τους υμνητές και απογόνους αυτών που συνεργάστηκαν με τους ναζί που έκαψαν το χωριό του στην κατοχή η απάντηση ήταν ότι εγώ δεν ξέρω αν είναι ή δεν είναι ναζί και φασίστες και δεν ακούω ειδήσεις.

Όταν τέλος τον ρώτησα «ρε συ Στέλιο, με όλο το θάρρος δηλαδή αλλά τι δουλειά είχες εσύ στο ΚΚΕ» η απάντηση ήταν αποστομωτική. «Μου άρεσε η ιδεολογία».

Ο κυρ Στέλιος είναι ένας από τα εκατομμύρια κυρ Στέλιους που συγκροτούν το προφίλ του Έλληνα των μετακατοχικών χρόνων. Του κράτους που διαμορφώθηκε με την επικράτηση των εθνικοφρόνων.

Το λούμπεν μικροαστικό στοιχείο που τα έχει καλά και γλείφει όποιον το ταΐζει. Και ας πεθαίνουν άλλοι δίπλα την ίδια στιγμή από την πείνα. Μαχμούτια είναι και αριστεροί.

Δεν έχει σημασία ποιος κυβερνάει. Χούντες ή δημοκρατίες. Λεφτά να ‘χουμε και όλοι οι άλλοι στο διάολο.

Και αν σταματήσει το τάισμα, τραβάμε και μία ιδεολογία.

(Αγαπητέ φίλε, η ελληνική κοινωνία έχει πάθει την πλάκα της ζωής της. Η σύγκρουση με τον καθρέφτη είναι τραυματική και επεισοδιακή. Όλοι κάποιος άλλος νομίζουμε ότι είμαστε. Η Ελλάδα είναι το βασίλειο του μικροαστισμού. Και το βασίλειο του κυρ Στέλιου. Να είστε καλά. )

(Ευχαριστώ όλους τους καλούς φίλους που μου γράφουν. Προσπαθώ να ανεβάζω στο μπλογκ όσα κείμενα αναγνωστών μπορώ. Όλα είναι αδύνατον να τα ανεβάσω. Ευχαριστώ.)