ΑΘΗΝΑ, ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΠΟΛΗ

Γιώργος Τασιόπουλος

Μπορεί η πόλη στην εποχή μας να καταστρέφεται πότε με ευθύνη του κράτους και πότε για τις ανάγκες της "αγοράς" καθώς οι πολίτες της παραμερίζονται για χάρη της  κατανάλωσης, ξεχνώντας ότι ο λόγος ύπαρξης της πολιτικής και της οικονομίας είναι οι κοινωνίες.

Ας είναι η σημερινή μας ψήφος απαρχή της επίλυσης του προβλήματος: πώς θα εξαναγκάσουμε την πολιτική να βάλει ως σκοπό του πολιτεύεσθαι όχι μόνο το συμφέρον των αγορών, αλλά και το συμφέρον των κοινωνιών.

Η Αθήνα στην παρελθούσα δημοτική της διοίκηση πέρα από τα προαναφερθέντα ζητήματα ατύχησε, μάλλον δυστύχησε, στο πρόσωπο του δημάρχου της Κώστα Μπακογιάννη που απέδειξε την πλήρη ανικανότητά του, αλλά που έπρεπε να γίνει δήμαρχος της πρωτεύουσας, αφού αυτό επέβαλε η παράδοση της οικογενειακής δυναστείας και η αποδοχή από το λαό ενός παράδοξου εκλογικού συστήματος που ο Γιώργος Κοντογιώργης σωστά το ονομάζει "εκλόγιμη μοναρχία".

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ο Γιάννης Τσιώμης στο πρόλογο του βιβλίου του, "Η Αθήνα ξένη στον εαυτό της", αποτυπώνει παραστατικά τις αιτίες της κρίσης της Αθήνας, ως μητροπολιτικής πρωτεύουσας καθώς επισημαίνει:

"...Όσο για την έννοια της πρωτεύουσας, φαίνεται και αυτή να παρακμάζει, αφού χωρίς εθνικό κράτος η πρωτεύουσα χάνει το νόημά της....

Ο συγγραφέας αναρωτιέται στη συνέχεια:
Το έθνος-κράτος είναι άραγε υπό εξαφάνιση, μία έννοια απογυμνωμένη από κάθε περιεχόμενο πέρα από το καθαρά συμβολικό, στον κόσμο των νέων γεωπολιτικών ισορροπιών και των παγκοσμιοποιημένων οικονομιών;

....Όσο για την πόλη, είναι ξεπερασμένη ακόμη και ως έννοια, όπως υποστηρίζουν οι κοινωνιολόγοι, γεωγράφοι, αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, τονίζοντας ότι, στον καιρό της παγκοσμιοποιημένης μητροπολιτικής συγκέντρωσης, της εξάπλωσης και της διάχυσης των ανθρώπινων οικισμών, ο όρος πόλη είναι παρωχημένος.

...Η συμπαγής, παγιωμένη πόλη - ας την αποκαλέσουμε "ιστορική", όχι λόγω αρχαιότητας, αλλά επειδή διαθέτει ευδιάκριτα όρια και αναγνωρισμένη "πολιτισμική κληρονομιά" - δεν μοιάζει τάχα με απολίθωμα, αμφιταλαντευόμενη επιπλέον ανάμεσα στο "παγκόσμιο" και το "τοπικό";..."

Στην Αθήνα διεπράχθη ΥΒΡΙΣ καθώς ο μεταπρατισμός, ο εκσυγχρονισμός, ο εκδυτικισμός σάρωσαν κάθε αυτόχθονο πολιτισμό.
92 βυζαντινές και μεταβυζαντινές Εκκλησιές γκρεμίστηκαν και ο νεοκλασικισμός με βαυαρική εντολή επεβλήθη απ' άκρο σε άκρο στη νεοσύστατη πρωτεύουσα.
Κι αν μόνο απέμεινε το αρχοντικό της Αγίας Φιλοθέης, τα αθηναϊκά σπίτια, ταπεινά ή αρχοντικά, αφανίστηκαν μαζί με των Ελλήνων τις κοινότητες διασπώντας τη "συνέχεια" του ελληνικού τρόπου όπως είχε επιζήσει ανανεούμενος συνεχώς από τα αρχαία, τα βυζαντινά και τα οθωμανικά χρόνια έως την νεωτερικότητα.
Έτσι διερράγη το αποτύπωμα της συνέχειας του ελληνισμού στο χώρο και το συλλογικό βίο.

Στη θέση των δημογερόντων της κοινότητας, αρχικά διορισμένοι από τους Βαυβαρούς οι δήμαρχοι και εκπρόσωποι των κομμάτων στη συνέχεια.

Καταργήσαμε τον δικό μας δημοκρατικό δρόμο.
Το περιγράφει ο Γ. Κοντογιώργης:

"Παλιά, πριν από το νεοελληνικό κράτος, ο πολίτης πήγαινε στον δήμο, στις μαζώξεις της κοινότητάς του και έθετε εκεί το πρόβλημά του, προκειμένου να βρει λύση.
Όταν στο νεότερο ελληνικό κράτος εγκαταστάθηκε αρχικά η απολυταρχία, και το κράτος της κυρίαρχης εξουσίας μετά, πού έπρεπε να απευθυνθεί ο πολίτης για να λύσει το πρόβλημά του;
Στον κομματάρχη. Ο πολίτης ήταν σε δυσμενή θέση, γιατί τον πολιτευτή τον έβλεπε μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Όταν ο πολιτικός έφευγε από κοντά του τον ξεχνούσε, γιατί οι συνομιλητές του ήταν άλλοι. Γι’ αυτό και μπορούσε αδαπάνως να υπόσχεται και μετά να ξεχνά τις υποσχέσεις του.
 Από τότε που καταργήθηκε η θεσμιμένη συλλογικότητα, δηλαδή η έννοια του δήμου, η ελληνική κοινωνία ουδέποτε κατόρθωσε να λειτουργήσει συλλογικά".

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ

Οι αιτίες της κρίσης στην πόλη, αποκαλύπτονται βαθμιαία καθώς συμβαδίζουν με την κρίση των θεσμών, της νομοθεσίας, της διοίκησης της πόλης.

Ο Henri Lefebvre από νωρίς μας προειδοποιούσε πριν αρκετά χρόνια για την ανάγκη ενός διαφορετικού προς τον κυρίαρχο ουμανισμό ως ανάγκη για την επανίδρυση των πόλεων.
"...Η εικόνα της αστικής κόλασης που μας περιμένει δεν είναι γοητευτική και οι άνθρωποι συνωστίζονται στα ερείπια των αρχαίων πόλεων για να τις καταναλώσουν τουριστικά, πιστεύοντας ότι θεραπεύουν τη νοσταλγία τους.
Ιδου μπροστά μας τα στοιχεία της κοινωνικής ζωής και του αστικού, διαλυμένα και αδρανή, σαν θέαμα.
Ιδού τομείς κατοικιών που σχηματίζουν μικρόκοσμο ωστόσο παραμένουν αστικοί γιατί εξαρτώνται από κέντρα αποφάσεων και γιατί κάθε σπίτι έχει τηλεόραση.
Ιδού μία κατακερματισμένη καθημερινή ζωή: εργασία, μεταφορά, ιδιωτική ζωή, ελεύθερος χρόνος...
... Αλλά δεν φτάσαμε στο τέλος ιδού το ανθρώπινο ον, διαμελισμένο και διαλυμένο. Ιδού οι αισθήσεις η οσμή, η γεύση, η όραση, η ακοή, η αφή, οι μεν ατροφικές, οι δε υπερτροφικές υπερτροφικές...
Ιδού η καθημερινότητα και η ετοιμοθάνατη γιορτή.  Είναι ολοφάνερο, είναι κατεπειγόντως αναγκαίο: αδύνατο πια να μείνουμε εδώ..." ( Henri Lefebvre, Δικαίωμα στην Πόλη - Χώρος και Πολιτική, εκδ. Κουκκίδα 2006.

Η ΨΗΦΟΣ ΜΑ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ

Το διακύβευμα των σημερινών εκλογών είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
Πολιτική είναι η απόφαση του λαού να εξαναγκάσει την αποτυχημένη εξουσία να σκεφτεί τις ανάγκες της κοινωνίας, να παράγει δημόσιες πολιτικές για το συμφέρον της κοινωνικής συλλογικότητας και όχι πολιτικές για τα επιμέρους συμφέροντα, ή για το προσωπικό όφελος των πολιτικών.
Το βράδυ θα δούμε τι αποφασίσαμε.
____________________

ΩΣ ΥΠΕΝΘΎΜΙΣΗ - ΠΟΛΗ ή ΒΑΒΕΛ;

Ας θυμηθούμε την αφήγηση τής Γενέσεως 11: 4-9:
4. Και είπαν: Ελάτε, ας κτίσουμε για μας μια πόλη και έναν πύργο, που η κορυφή του να φτάνει μέχρι τον ουρανό· και ας αποκτήσουμε για μας όνομα, πριν διασπαρούμε επάνω στο πρόσωπο της γης.

5 Και ο Κύριος κατέβηκε για να δει την πόλη και τον πύργο, που οικοδόμησαν οι γιοι των ανθρώπων.
6 Και ο Κύριος είπε: Να, ένας λαός, και όλοι έχουν μία γλώσσα, και άρχισαν να το πραγματοποιούν· και τώρα δεν θα εμποδιστεί σ' αυτούς κάθε τι που σκοπεύουν να κάνουν·

7 ελάτε, ας κατέβουμε, και ας συγχύσουμε εκεί τη γλώσσα τους, για να μη καταλαβαίνει ο ένας τη γλώσσα τού άλλου.

8 Και από εκεί ο Κύριος τους διασκόρπισε επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης· και σταμάτησαν να κτίζουν την πόλη και τον πύργο.

9 Γι' αυτό, το όνομά της ονομάστηκε Βαβέλ (= Σύγχυση)· επειδή, εκεί ο Κύριος σύγχυσε τη γλώσσα ολόκληρης της γης· και από εκεί ο Κύριος τους διασκόρπισε επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης.»

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com