ΤΡΙΓΜΟΣ

της Άννας Στάικου

Ώρες -ώρες και κάποιες μέρες, τρίζει μεσα μου η ιστορία
και τα βάνω με τον βοριά και το μάνταλο
και το ξεφλουδισμένο παραθύρι
και βοριάς δεν φυσά
γυαλί το στερέωμα


και οι αγκίθες στο πατζούρι σε τάξη και συστοιχία ομοιόμορφη
κι όμως εμένα, με ραγίζει η ιστορία
ο σκύλος -ένας σκύλος ξέμπαρκος-και μια γριά,
εδώ απέναντι κάθε τόσο τον φωνάζει του δίνει το κόκαλο και μετά τον σταυρώνει,
έτσι για να υπάρχει και ν ακούει το γαύγισμα
και εκείνη να χτυποκαρδεί που ο μπατίρης σκύλος την έχει ανάγκη
κι εγώ αλαφιάζομαι γιατί ξέρω ότι

οταν στον χρόνο ένας τελευταίος σκύλος αλυχτά
ένα κοκαλένιο χέρι τον ταίζει
και εσύ ακόμη να φανείς
τότε ξέρω οτι η ιστορία στριφογυρίζει
γυαλί καιρός και γρατζουνά ένας βοριάς βουβός
σα κι αυτον που σε πρωτοκοίταξα και είπα δεν θα σε λησμονήσω
κι η σκόνη βούλιαξε στην κόρη του ματιού μου

ΠΗΓΗ:https://aklitonanna.blogspot.com

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com