Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη
440 ΣΚΥΛΙΑ
Φανταστείτε πως ένα πρωί η Πολιτεία ανακοινώνει ότι λόγω μιας «πιθανής απειλής», μιας ασαφούς οδηγίας ή μιας διοικητικής «αναγκαιότητας», πρέπει να θανατώνονται 440 κατοικίδια σκυλιά την ημέρα.
Όχι αδέσποτα.
Τα δικά μας σκυλιά.
Εκείνα που κοιμούνται δίπλα μας, που μεγαλώνουν με τα παιδιά μας, που μας κοιτούν με μάτια που μιλάνε χωρίς λέξεις.
Η ανακοίνωση έρχεται ψυχρή, γραφειοκρατική, άψυχη:
«Μέτρο πρόληψης».
«Αποφυγή διασποράς».
«Προστασία του πληθυσμού».
Καμία εξήγηση.
Καμία απόδειξη.
Καμία φροντίδα.
Τα συνεργεία ξεκινούν.
Οι γειτονιές ξυπνούν από ουρλιαχτά.
Οι άνθρωποι στέκονται μπροστά στην πόρτα, με το λουρί στο χέρι, μην ξέροντας αν πρέπει να υπακούσουν ή να αντισταθούν.
Κάποιοι κλαίνε.
Κάποιοι παγώνουν.
Κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν τα ζώα τους στο μπάνιο ή στο υπόγειο.
Κι όμως, πολλοί -πάρα πολλοί- μένουν απλώς σιωπηλοί.
«Τι να κάνουμε; Έτσι λένε οι ειδικοί.»
«Δεν καταλαβαίνουμε, αλλά κάτι θα ξέρουν.»
«Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με το κράτος.»
«Είναι κρίμα, αλλά πρέπει.»
Μέχρι που, μέρα με τη μέρα, η φρίκη γίνεται συνήθεια.
Τα 440 σκυλιά τη μέρα γίνονται νούμερο.
Γίνονται στατιστική.
Γίνονται ρουτίνα.
Και τότε καταλαβαίνεις το πιο τρομακτικό απ’ όλα. Δεν χρειάζεται να γίνει κάτι σωστό για να γίνει αποδεκτό, αρκεί απλώς να επαναληφθεί αρκετές φορές.
Καταλαβαινεις τι σημαίνει λοιπόν να συνηθίζεις την εγκατάλειψη του ανυπεράσπιστου, τι σημαίνει να μην αντιδράς όταν η αδικία δεν αφορά (ακόμη) εσένα, τι σημαίνει μια κοινωνία που εκπαιδεύεται να υπακούει αντί να αισθάνεται.
Και τότε, το δράμα των προβάτων, των κτηνοτρόφων, των αγροτών, παύει να είναι «είδηση» και γίνεται καθρέφτης μιας κοινωνίας που κινδυνεύει να χάσει την ψυχή της.
Όταν συνηθίζεις να εγκαταλείπεις το ανυπεράσπιστο, χάνεις την ικανότητα να αγαπάς και να αντιστέκεσαι.
Η εγκατάλειψη του αδύναμου είναι πάντα εγκατάλειψη ενός κομματιού του ανθρώπου. Είναι η διάβρωση της ενσυναίσθησης και ο πρόλογος της βαρβαρότητας.
Και η ανατροπή αυτής της κατάστασης δεν είναι μόνο πολιτικό καθήκον. Είναι ψυχική ανάγκη μιας κοινωνίας που θέλει να παραμείνει ανθρώπινη.
Η α ν α τ ρ ο π ή ε ί ν α ι π ρ ά ξ η α ν θ ρ ω π ι ά ς!
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.