Από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ήρθε η στιγμή ο Έλληνας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος να δικαιωθεί και με τη «γλώσσα» του DNA.
Το ποσοστό της σλαβικής καταγωγής των σύγχρονων Πελοποννησίων κυμαίνεται από 0,2% έως 14,4%, σύμφωνα με μια νέα γενετική έρευνα επιστημόνων από την Ελλάδα και τη διασπορά.
Η μελέτη καταρρίπτει με γενετικά δεδομένα τη θεωρία του 1830 του Γερμανού Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ ότι, μετά από τις σλαβικές επιδρομές κατά τον Μεσαίωνα, ο ντόπιος ελληνικός πληθυσμός ουσιαστικά εξαφανίσθηκε και αντικαταστάθηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ. σχεδόν πλήρως από σλαβικές φυλές, οι οποίες τελικά εξελληνίσθηκαν υπό την επιρροή και της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Γιώργο Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ευρωπαϊκό περιοδικό ανθρώπινης γενετικής European Journal of Human Genetics, ανέλυσαν δείγματα DNA από 241 ανθρώπους από όλη την Πελοπόννησο, οι περισσότεροι ηλικίας 70 έως 90 ετών (ο γηραιότερος 107 ετών), των οποίων οι παππούδες είχαν γεννηθεί μεταξύ 1860-1880.
Έχουν σχέση οι Πελοποννήσιοι με τους Σλάβους;
Σύμφωνα με την ανάλυση του γενετικού υλικού, υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στους πελοποννησιακούς και στους σημερινούς σλαβικούς πληθυσμούς, με ένα μικρό μόνο βαθμό εισροής γονιδίων από τους δεύτερους στους πρώτους.
Αντίθετα, οι Πελοποννήσιοι φαίνεται πως έχουν σημαντικά μεγαλύτερη κοινή γενετική κληρονομιά με τους Γάλλους (39 έως 42%), τους Ισπανούς (53% έως 62%) και τους Ιταλούς (85% έως 96%), από ό,τι με τους Σλάβους (λιγότερο από 15%).
Συνεπώς, σύμφωνα με τους ερευνητές, «οι Πελοποννήσιοι είναι γενετικά πολύ πιο διαφορετικοί από τους σλάβικούς πληθυσμούς και πολύ πιο όμοιοι με τους πληθυσμούς της Νότιας Ευρώπης».
Οι πρώτοι μετανάστες στην Πελοπόννησο
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι πρώτοι «μετανάστες» στην Πελοπόννησο έφθασαν από την Ανατολία περίπου το 9.000 π.Χ.
Ακολούθησαν δύο βασικά μεταναστευτικά ρεύματα καθοριστικά για τον πολιτισμό, των Μυκηναίων και αργότερα των Ελλήνων Δωριέων.
Οι επόμενες εισροές πληθυσμών πολύ αργότερα ήσαν σλαβικές.
Υπήρξε μεν σλαβική μετανάστευση στην Πελοπόννησο, αλλά οι αριθμοί των Σλάβων μεταναστών ήσαν μικροί σε σχέση με των γηγενών, για να αφήσουν κάποιο καθοριστικό γενετικό αποτύπωμα.
Αργείοι και Κορίνθιοι ούνα φάτσα ούνα ράτσα
Μεταξύ άλλων, η νέα μελέτη επιβεβαιώνει γενετικά ότι οι Μανιάτες και οι Τσάκωνες διαφέρουν από τους υπόλοιπους Πελοποννήσιους, αλλά και μεταξύ τους, ενώ καταρρίπτει οποιονδήποτε ισχυρισμό ότι έχουν σλαβική καταγωγή.
Στη Βαθιά Μάνη και στη Νότια Τσακωνιά η σλαβική γενετική καταγωγή δεν ξεπερνά το 1%, ενώ η ιταλική κυμαίνεται μεταξύ 14% έως 25%.
Υπάρχουν εξάλλου γενετικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στους κατοίκους της βόρειας και της νότιας Πελοποννήσου.
Κορίνθιοι και Αργείοι εμφανίζουν την μεγαλύτερη γενετική συγγένεια.
Επίσης, οι Πελοποννήσιοι εν γένει είναι γενετικά πολύ κοντά στους Σικελούς και τους Ιταλούς (η επιβεβαίωση του «ούνα φάτσα-ούνα ράτσα»!).
Οι τελευταίοι λειτουργούν ως γενετική «γέφυρα» ανάμεσα στους Πελοποννήσιους και σε άλλους Ευρωπαίους, όπως οι Ανδαλουσιάνοι της Ισπανίας και οι Γάλλοι. Οι Σλάβοι απέχουν γενετικά πολύ από τους Πελοποννήσιους, όπως και οι πληθυσμοί της Εγγύς Ανατολής.
Μανιάτες και Τσάκωνες
Ο Φαλμεράιερ, ως εναλλακτική λύση για την καταγωγή των Μανιατών, διατύπωσε την άποψη ότι είναι απόγονοι των Μαρδαϊτών. Επρόκειτο για ορεινό λαό που κατοικούσε στα βουνά της Συρίας κατά τη βυζαντινή περίοδο. Ήταν Χριστιανοί, κατά τη γνώμη κάποιων ιστορικών Ελληνοσύροι) και αποτέλεσαν αντάρτικα σώματα (Μαρδαΐτης=αντάρτης στα αραβικά), που βοηθούσαν το Βυζάντιο μετά την κατάληψη των ανατολικών επαρχιών από τους Άραβες τον 7ο αιώνα. Οι Μαρδαΐτες υποχώρησαν προς τον βορρά των αραβοβυζαντινών συνόρων και παρενοχλούσαν συνεχώς τους Άραβες. Ωστόσο, το 688 κατά τη σύναψη ειρήνης, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β’ (ο επονομαζόμενος Ρινότμητος), δέχτηκε τις προσφορές των Αράβων (μεγάλες ποσότητες χρυσού σε ετήσια βάση, ελάττωση ορισμένων φόρων κλπ) και απέσυρε 12.000 Μαρδαΐτες, που αποτελούσαν διαρκή απειλή για τους Άραβες, στην Παμφυλία αλλά και σε παράλια περιοχών της Ελλάδας (Ήπειρο, Κεφαλλονιά, Πελοπόννησο). Οι Μαρδαΐτες εξελίχθηκαν σε ναυτικούς και τον 10ο αιώνα, αναφέρεται στο ναυτικό θέμα των Κιβυρραιωτών (στη ΝΔ Μ. Ασία), αναφέρεται «κατεπάνω των Μαρδαϊτών».
Ο «κατεπάνω» όπως έχουμε δει, ήταν ανώτατος πολιτικός και στρατιωτικός άρχοντας στο Βυζάντιο. Σύμφωνα με τον Θεοφάνη πάντως, η εξαφάνιση αυτού του «χάλκινου τείχους» από τα αραβοβυζαντινά σύνορα, ενίσχυσε τις αραβικές επιδρομές στα εδάφη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Οι Μαρδαΐτες, σύμφωνα με την προφορική παράδοση είναι οι πρόγονοι των Μαρωνιτών του Λιβάνου, αν και ο ισχυρισμός αυτός έχει αμφισβητηθεί. Ωστόσο, οι αναλύσεις της επιστημονικής ομάδας το 2017, έδειξαν ότι δεν υπάρχει κάποια στενή σχέση μεταξύ Μανιατών και Μαρωνιτών.
Όσον αφορά τους Τσάκωνες, αυτοί διαφέρουν από όλους τους άλλους Πελοποννήσιους. Έχουμε γράψει και γι’ αυτούς άρθρο, στις 3/2/2019. Η διάλεκτος που μιλούσαν, έδειχνε ότι κατάγονταν από τους αρχαίους Δωριείς ή τους αρχαίους Σπαρτιάτες. Ο Φαλμεράιερ, αμφισβήτησε και αυτή την άποψη και ισχυρίστηκε ότι ήταν απόγονοι μιας σλαβικής φυλής που μετανάστευσε στην Πελοπόννησο πριν τη μαζική μετανάστευση των Σλάβων στον Μοριά. Από τον πίνακα 3 όμως, φαίνεται ότι η κοινή καταγωγή των κατοίκων της Βόρειας Τσακωνιάς με τους Σλάβους κυμαίνεται από 3,9% έως 8,2%, ενώ στη Νότια Τσακωνιά, τα ποσοστά κοινής καταγωγής με τους Σλάβους είναι σχεδόν ανύπαρκτα (από 0,2% ως 0,9%).
Οι Μυκηναίοι… στη Σουηδία
Κλείνουμε το σημερινό μας άρθρο, με μία εντυπωσιακή πιστεύουμε, ακόμα αποκάλυψη. Αρχαιολόγοι, ιστορικοί, γεωλόγοι και χημικοί, διαπίστωσαν ότι από το 1.700 π.Χ. ως το 500 π.Χ., εμφανίζονται διάσπαρτα χάλκινα αντικείμενα αλλά και παραστάσεις μυκηναϊκών πλοίων στην ΝΑ Σουηδία και σε ένα δανέζικο νησί. Δεινοί θαλασσοπόροι, αλλά και τεχνολογικά και πολιτιστικά προηγμένοι οι Μυκηναίοι, πέρασαν το Γιβραλτάρ, και μπήκαν στον Ατλαντικό Ωκεανό, με ενδιάμεσους εμπορικούς σταθμούς στις ακτές της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Μ. Βρετανίας και της Δανίας. Στην περιοχή Ravlunda-Vitemolla-Κivίk της Σουηδίας οι Μυκηναίοι έφτιαξαν εμπορικό σταθμό. Παράλληλα τα εξωτικά ευρήματα στους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών από σκανδιναβικό κεχριμπάρι, περιδέραιο με χάντρες κλπ, δείχνουν τον κύριο ρόλο που διαδραμάτισαν οι Μυκηναίοι. Μάλιστα, υπήρχαν πολιτιστικές συναλλαγές Μυκηναίων και Σουηδών, ενώ τα εμπορικά δίκτυα, έγιναν και αναπαραγωγικά…
Πηγές: G. Stamatoyannopoulos and others: «Genetics of the pelopponesean population and the theory of extinction of the medieval pelopponessean Greeks». Η μελέτη, υπάρχει στο διαδίκτυο και μεταφρασμένη εξαιρετικά από την Δ.Παπαδογιάννη με τον τίτλο «Γενετική των πελοποννησιακών πληθυσμών και η θεωρία της εξαφάνισης των Πελοποννήσιων Ελλήνων της μεσαιωνικής περιόδου»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, 2020.
Κλείνουμε το σημερινό μας άρθρο, με μία εντυπωσιακή πιστεύουμε, ακόμα αποκάλυψη. Αρχαιολόγοι, ιστορικοί, γεωλόγοι και χημικοί, διαπίστωσαν ότι από το 1.700 π.Χ. ως το 500 π.Χ., εμφανίζονται διάσπαρτα χάλκινα αντικείμενα αλλά και παραστάσεις μυκηναϊκών πλοίων στην ΝΑ Σουηδία και σε ένα δανέζικο νησί. Δεινοί θαλασσοπόροι, αλλά και τεχνολογικά και πολιτιστικά προηγμένοι οι Μυκηναίοι, πέρασαν το Γιβραλτάρ, και μπήκαν στον Ατλαντικό Ωκεανό, με ενδιάμεσους εμπορικούς σταθμούς στις ακτές της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Μ. Βρετανίας και της Δανίας. Στην περιοχή Ravlunda-Vitemolla-Κivίk της Σουηδίας οι Μυκηναίοι έφτιαξαν εμπορικό σταθμό. Παράλληλα τα εξωτικά ευρήματα στους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών από σκανδιναβικό κεχριμπάρι, περιδέραιο με χάντρες κλπ, δείχνουν τον κύριο ρόλο που διαδραμάτισαν οι Μυκηναίοι. Μάλιστα, υπήρχαν πολιτιστικές συναλλαγές Μυκηναίων και Σουηδών, ενώ τα εμπορικά δίκτυα, έγιναν και αναπαραγωγικά…
Πηγές: G. Stamatoyannopoulos and others: «Genetics of the pelopponesean population and the theory of extinction of the medieval pelopponessean Greeks». Η μελέτη, υπάρχει στο διαδίκτυο και μεταφρασμένη εξαιρετικά από την Δ.Παπαδογιάννη με τον τίτλο «Γενετική των πελοποννησιακών πληθυσμών και η θεωρία της εξαφάνισης των Πελοποννήσιων Ελλήνων της μεσαιωνικής περιόδου»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, 2020.
Η ταυτότητα της έρευνας
Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης οι Πέτρος Δρινέας και Φώτης Τσέτσος (Πανεπιστήμιο Πέρντιου ΗΠΑ-Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών), Περιστέρα Πάσχου (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης-Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής), Γιάννης Σταματογιαννόπουλος και Νικολέτα Ψαθά (Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον), Αθανάσιος Θεοδοσιάδης (Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Επιστημών Altius-Σιάτλ), Ευαγγελία Γιαννάκη και Νίκος Ζώγας (Νοσοκομείο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης-Αιματολογικό Τμήμα).
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.